อาทิตย์ที่ 2 ของ Requiem ในสัปดาห์นี้มีทั้งหมด 3 เล่มด้วยกันที่แปะ Requiem บนหน้าปกได้แก่

• Batman #18
• Batman and Robin #18
• Batgirl #18

ในบทความนี้จะมีแค่ 2 เล่มเท่านั้นครับ Batgirl และ Batman and Robin #18 ส่วน Batman จะยกไปอีกตอนเพื่อไม่ให้บทความมันยาวไป

อ่านตอนเก่าได้จาก link ด้านล่างครับ

• Batman : Requiem อาลัย Damian Wayne ตอนที่ 1

Batgirl #18

ระหว่างที่ Gordon กำลังพูดคุยกับ Harvey เรื่องคดี Joker แต่แล้วมีคนส่งข้อความหาเขาให้ขึ้นไปดาดฟ้า

เมื่อขึ้นมาพบ Batman ยืนหลบอยู่ในเงามืด แต่ Gordon ก็รู้ว่า Batman ตอนนี้สภาพดูแย่มาก

Gordon : ผมได้ข้อความคุณ….พระเจ้าแบทแมน คุณดูแย่มาก เกิดอะไรขึ้น

Batman : จิม….

หลังจาก Batman เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ Gordon ฟังเขาลงมานั่งบนโต๊ะทำงานกุมขมับด้วยความเสียใจ จากนั้นจึงโทรหา Barbara ลูกสาว

Barbara : ฮัลโหล

Gordon : บาร์บาร่า…

Barbara : พ่อ มีอะไรเหรอคะ

เขาเงียบไปซักพักไม่พูดอะไร

Barbara : พ่อ เกิดอะไรขึ้น

Gordon : บาร์บาร่า พ่ออยากโทรหาลูก ลูกไม่ติดธุระอะไรใช่มั้ย พ่ออยากบอกลูกว่า พ่อรักลูกนะ ช่วงเวลาตอนนี้ลูกต้องโทรหาคนที่สำคัญสำหรับลูกแล้วบอกไปว่าเขามีค่ากับลูกแค่ไหน..

Gordon : ..โรบิ้นตายแล้ว…. อายุยังน้อยมาก แค่เด็กเท่านั้น… จะเกิดอะไรขึ้นกับเมืองนี้…จะเกิดอะไรขึ้นกับประชาชน…เขาเป็นวีรบุรุษ

Barbara : หนูไม่รู้จะพูดอะไรเลยคะพ่อ แต่พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหนูรู้มั้ยค่ะ

Gordon : เอาล่ะ พ่อต้องไปแล้วนี้คงเป็นอีกคืนที่ยากลำบาก

Barbara : บายคะ

พอวางสาย Barbara เชื่อคำของพ่อเธอให้โทรหาคนที่สำคัญกับเธอนั้นก็คือ Dick

Barbara : โถ่ บรูซ

Dick : บาร์บาร่า ตอนนี้ฉันยังคุยไม่ได้

Barbara : ริชาร์ด ฉันได้ข่าวเรื่องเดเมี่ยน

Dick : อืม ฉันว่าจะคุยกับเธอเรื่องนี้อยู่เหมือนกันนะ แต่ตอนนี้คุยไม่ได้เลย ไว้โทรกลับนะ

Barbara : โอเค

Batman and Robin #18

ไฟจากเตาผิงสาดส่องไปยังสายตาของพ่อคนนึง ปลายเท้าของเขามีสุนัขเลี้ยงแสนซนไททัสเพื่อนรักของลูกชายก้มหมอบอยู่

แต่มันไม่มีอีกแล้ว ไม่เหลืออีกแล้ว เดเมี่ยน เวย์น ลูกชายในสายเลือดเพิ่งจากไปไม่นาน บรูซ มองดูเตียงอันว่างเปล่า รอบข้างมีของจัดอย่างเป็นระเบียบ ตู้หนังสือ เครื่องดนตรี รวมทั้งหน้ากากเจสัน อาวุธของพี่ชาย เครื่องฟังเพลงตัวโปรดของลูกใส่ฟังก่อนนอน

แสงสลัวส่องผ่านมายังหน้าต่าง บรูซ หยิบสมุดวาดรูปของเดเมี่ยนมาดู ในหน้าแรกมันเต็มไปด้วย รูปนก แมลง ดอกไม้ ต้นไม้ ลูกชายของเขาคงใช้เวลาว่างวาดมันจากหน้าต่างห้อง

ผลิกไปอีกหน้า เป็นภาพครอบครัว ไททัส อัลเฟรด และ ตัวเขาเอง ทุกอย่างลงรายละเอียดครบถ้วน เขายังจำเวลานั้นได้ตอนนำไททัส หมาเกรทเดนตัวนี้มาเลี้ยง เดเมี่ยนไม่ชอบมันตั้งแต่แรก อัลเฟรด เล่าให้ฟังระหว่างที่ เขาและเดเมี่ยนเล่นหมากรุกมันมักชอบมาซบตักเดเมี่ยนประจำ และเดเมี่ยนตวาดว่าไปทุกครั้ง กว่าเขา จะตั้งชื่อให้มันได้ก็ใช้เวลาซักพัก ในสมุดยัคงมีชื่อเก่าๆที่คาดทิ้งไว้

เมื่อเปิดอีกหนึ่งหน้าเป็นภาพไม้กลางเขนสองอันป้ายหลุมศพ พ่อและแม่ของบรูซ นอกจากนั้นยังมีกระดาษโน้ตเสียบคาไว้เมื่อนำออกมาอ่าน เป็นรายชื่อหนังเก่า ชื่อนึงที่สะดุดตาบรูซมาก “To Kill a Mockingbird” มันเป็นหนังโปรดของเพื่อนสนิท บรูชรู้ได้ทันที่เพื่อนรักคนไหนที่แอบเอารายชื่อหนังมาแนะนำให้ลูกเขาดู แน่นอนล่ะมันมีกระดาษข้อความแปะมาด้วย

“หวังว่าเธอจะชอบมันนะ” -C.K.- (Clark Kent)

ภายในห้องสมุด พ่อบ้าน อัลเฟรด ยืนมองภาพครอบครัว เวย์น พร้อมกับน้ำตาเต็มหน้า รูปนี้ไม่มีทางสมบูรณ์แล้ว มันเหลือตำแหน่งเดียวยังวาดไม่เสร็จ

เมื่อ บรูซ เดินเข้ามาในห้อง อัลเฟรดต้องลบความอ่อนแอทิ้งซ่อนมันไม่ให้เจ้านายเห็น

บรูซเดินไปยังภาพวาดนำผ้ามาคลุมและนำมันไปเก็บไว้อยู่กับรูปตระกูล

10.47 ( สี่ทุ่ม สี่สิบเจ็ด ) เป็นเวลาโทมัส และ มาร์ธา เวย์นถูกฆาตกรรมในตรอก คราม แอลลี ถือเป็นเวลาเกิดของ แบทแมน เขานำตัวเลขนี้มาตั้งเป็นรหัสเข้าถ้ำค้างคาว ทางลับเปิดออก เสาสองต้นปรากฏให้เห็น ต้นนึงของเขาและอีกต้นของเดเมี่ยน แต่ครั้งนี้ มีเขาเพียงคนเดียวที่โหนมันลงไปด้านล่าง

บรูซ นำชุดแบทแมนมาสวมใส่ เขายืนมองดูตู้เก็บชุดโรบิ้น นำถุงมือออกมากุมไว้ นี่เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากแต่ ก็อธแธม ยังคงต้องการ แบทแมน

ในทุกวันเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน แบทแมน และ โรบิ้น ต้องออกปฏิบัติการ

ทั้งสองมักจะใช้ปืนฉมวกโหนตึกในเมืองเพื่อตระเวนหาพวกโจร บรูซคิดถึงมัน เขาสลัดความคิดนั้นออกไม่ได้ แต่เมื่อได้มองยังกระจกเห็นภาพสะท้อนที่มีแต่แบทแมน เขาต้องยอมรับความจริง เพราะวันนี้ โรบิ้น ไม่อยู่แล้ว

หลายชั่วโมงผ่านไป บรูซ นั่งอยู่บนเสาโคมไฟ สถานที่พ่อแม่ถูกฆ่าตาย ในวันครบรอบการตายของท่าน มักจะลงไปยังท่อระบายน้ำมองแสงไฟลอดผ่านตะแกรง นึกภาพสร้อยไข่มุกของแม่กระจัดกระจายลงสู่ท่อน้ำ เสียงกระแทกใส่น้ำดังไปพร้อมกับเสียงปลายกระบอกปืน

ครั้งล่าสุดที่มา เป็นการพา เดเมี่ยน มาด้วยครั้งแรก บรูซ คิดว่านั้นคงเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเขาเหนื่อยเหลือเกินจะต้องระลึกภาพสิ้นชีวิตของพวกท่าน แต่ไม่นึกว่ามันจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของลูกชาย

พอแล้วสำหรับความเจ็บปวด บรูซ เรียก แบทโมบิล มารับ เมื่อขับทิ้งระยะห่างไปซักพัก…จอดรถ…นึกภาพเดเมี่ยนยังนั่งอยู่เคียงข้าง แต่เมื่อหันไป…เห็นแต่โคมไฟอันแสนเศร้า…โคมไฟที่มีแต่ทำให้เจ็บปวด เขาไม่อยากจะเห็นมันอีก

แบทโมบิล เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงชนสถานที่แห่งอดีตให้หายไป

ความโกรธความเกลียด ความเจ็บปวด บรูซ นำมันมาเป็นอาวุธ ระบายความออกมาด้วยกำลัง ด้วยแรงแค้นต่อพวกอาชญกรรม

ผู้บัญชาการกอร์ดอนต้องตื่นกลางดึกเมื่อมีโทรศัพท์แจ้งให้เดินทางไปยังสถานีตำรวจ และบนฟ้านั้นยังมีสัญญาณค้างคาว..ใครเป็นคนเปิด?

ผู้ร้ายและโจรมากมายถูกนำมาจับและรวมกองไว้บนดาดฟ้า กอร์ดอน ไม่แปลกใจเลยกับสิ่งที่เห็น หลังจากได้ยินเรื่องราวจากแบทแมนในคืนนั้น

ไททัส วิ่งไล่ตาม แบทโมบิล ทันทีเมื่อรถแล่นเข้ามาในถ้ำ เจ้านายลงจากรถไม่สนใจมัน ตรงไปยังห้องอาบน้ำ คงพอแล้วสำหรับวันนี้ทั้งร่างกายและจิตใจ

หลังจากชำระล้างร่างกายเสร็จในห้องแต่งตัว บรูซเหลือบไปเห็นจดหมายที่เดเมี่ยน ทิ้งไว้

ท่านพ่อ

ข้าแน่ใจว่าท่านต้องโกรธข้าที่ขัดคำสั่งท่านอีก แต่ข้าไม่สนหรอก ข้าจะไม่ยอมให้ท่านต่อสู้กับลิเวียธานเพียงลำพัง ท่านต้องพึ่งข้าและข้าจะอยู่เคียงข้างท่านไปตลอด

เพราะว่าสิ่งที่ข้าจะพูดมันยากเหลือเกินที่จะพูดต่อหน้าท่าน ข้าอยากให้ท่านรับรู้ไว้ ท่านแม่ อาจจะให้ชีวิตข้า แต่ท่านสอนให้ข้ารู้ถึงการใช้ชิวิต

รักและเคารพ

ลูกของท่าน

เดเมี่ยน

ไม่!!!!

ทำไม! ทำไมกัน!

ทำไมลูกต้องตายมาด้วย! ทำไม!!

…เดเมี่ยน…

• Batgirl #18 | โดย Ray Fawkes และ Daniel Sampere
• Batman and Robin | โดย Peter J. Tomasi และ Patrick Gleason

เผยแพร่ครั้งแรกที่ voetencrisis.com