เมื่อเหล่า ILLUMINATI คิดจะใช้ถุงมือเมพจบปัญหานี้ แล้วมันจะได้ผลอย่างงั้นหรือ แล้วมันจะมีผลกระทบที่ตามมาหรือไม่

New York

Beast กำลังเปิดผนึกจดหมายที่เขาได้รับมาจาก Xavier ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ Xavier ต้องการจะส่งให้เขาเท่านั้น

Beast : โอ ศาสตราจารย์… ดูสิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา

แล้วเมื่อเขาเปิดผนึกออกมามันก็คือกระดาษแผ่นนึงที่เขียนไว้ว่า “ความทรงจำ”

ในตอนนั้นเองที่ Beast จดจำอะไรบางอย่างได้ คำในจดหมายเสมือนกับเป็นลูกกุญแจที่เข้าไปไขแม่กุญแจที่ปิดผนึกความทรงจำของเขาไว้ ความทรงจำที่ Xavier เคยพูดกับเขา

Xavier : ฉันจะฝังความทรงจำนี้ไว้ลึกลงไปในจิตใจและความทรงจำของเธอนะ เฮ็นรี่… และถ้าเธอได้รับการเรียกหามันอีกครั้งละก็ นั่นหมายความว่าเธอได้กุญแจมาแล้ว และนั่นก็หมายความว่าฉันจากไปแล้วเช่นกันและฉันก็หวังว่าตัวเองจะไม่จากไปอย่างไร้ค่าหรอกนะ

Xavier : พวกเรารู้จักกันมานานแล้ว พวกเราต่างเติบโตขึ้นมาและรู้จักแนวคิดของแต่ละคนดี ไม่กี่ปีก่อน เธอหยุดที่จะเป็นนักเรียนที่ฉลาดที่สุดของฉัน และฉันเองก็ไม่ได้เป็นศาสตราจารย์ผู้รอบรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว…. ฉันก็กลายเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป แต่จุดสำคัญก็คือ ฉันรู้จักเธอดี เฮ็นรี่ และเธอก็รู้จักฉันด้วยเช่นกัน

Xavier : ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจว่าภาระที่ฉันจะให้เธอแบกรับนั้น มันคือเกียรติสูงสุดเท่าที่ฉันจะให้กับเธอได้ และฉันก็หวังว่าในสักวันหนึ่งเธอจะค้นพบที่จะให้อภัยแก่สิ่งที่ฉันได้ทำลงไป

Xavier : ภายในนี้มันเก็บสิ่งที่เป็นความลับไว้ ฉันเป็นหนึ่งในบางสิ่งที่มันสำคัญยิ่งและคาดไม่ถึง และตอนนี้ด้วยสิ่งที่ฉันเหลือไว้ที่นี่… มันต้องเป็นเธอเท่านั้น

Xavier : แล้วว่าแต่เธอรู้มั้ยล่ะว่าตัวเองพิเศษยังไงน่ะ เฮ็นรี่

Beats : นั่นก็เพราะคุณบอกผมเสมอว่าผมเป็นไงล่ะ

Beast ที่รำลึกถึงเรื่องต่างๆได้แล้วเดินมายังหน้าประตูที่ Xavier เคยพาเขามาและกดรหัสผ่านลงไป

“พรสวรรค์”

และมันก็เปิดออก

และวันถัดมา Beast ก็มาอยู่ที่นี่และกำลังโดนผ่าเปิดฝ่ามือแบบสดๆเพื่อใส่อุปกรณ์ตรวจจับและบ่งบอกถึงการมาของช่วงเวลาแห่งการจู่โจม ซึ่งมันจะทำการส่งสัญญาณออกไปยังเครื่องรับสัญญาณทุกๆอันของทุกคนเพื่อให้พวกเขารู้และจะได้มารวมตัวกันสู้ไปด้วยกัน แต่ Beast ยังคงไม่แน่ใจว่าเขาเหมาะจะอยู่ที่นี่ ซึ่ง Namor ก็เห็นด้วยเพราะพวกเขาแค่ต้องการ Mind Gems ไม่ได้ต้องการตัว Beast จึงควรส่งเขากลับไป แต่ทีนี้ Beast กลับไม่กลับเพราะสิ่งนั้นศาสตราจารย์เหลือให้เขา และมันต้องมีเหตุผลบางอย่าง

Reed : ฉันรู้ ก็เหมือนกับที่ฉันรู้ว่าชาร์ลจะต้องมาอยู่ที่นี่แน่ๆถ้าเขายังมีชีวิตอยู่… และนี่ก็อาจจะเป็นการบ่งบอกว่าเขาต้องการให้นายมาแทนที่เขา เขากำหนดตัวนายไว้แล้ว เฮ็นรี่ เหมือนกับพวกเราทุกคน 

Reed : และเจ้าอุปกรณ์ที่ฝ่ามือของนายมันจะทำงานคล้ายๆกับตัวรับส่งสัญญาณสื่อสารจากหลายทิศทาง ที่จะทำให้พวกเราสามารถตามหาตัวนายได้… ไม่ว่านายจะอยู่บนเครื่องบินหรืออะไรก็ตาม

Reed : ในที่สุดมันก็เสร็จแล้วสินะ… ระบบเตือนภัยรูปแบบแรกสุดที่จะตรวจจับการเริ่มต้นของช่วงเวลาแห่งการจู่โจม แล้วพวกเราก็จะเป็นคนกลุ่มแรกที่จะได้รู้เมื่อโลกกำลังจะถึงกาลอวสานงั้นสินะ ทิชาลล่า

T’Challa : มันพร้อมแล้ว รีด

Reed : งั้นจะรออะไรล่ะ ทดสอบมันกันเลย

จากนั้น Tony ก็เปิดเครื่องให้ทำงาน และที่ฝ่ามือของพวกเขาก็ตอบสนอง

Cap : เยี่ยม มันใช้การได้… แล้วทีนี้เอาไงต่อ

T’Challa : ตอนนี้พวกเราก็รอคอยการมาของภัยพิบัติในคราวต่อไป และหวังอย่างที่สุดว่าความคิดของนายจะได้ผล

หลังจากนั้น

Black Swan : ขอถามอีกครั้งนะ เจ้าสิ่งนี้มันเรียกว่าอะไร

Reed : มันฝรั่งทอด

Black Swan : “มันช่างอร่อยจริงๆ” ข้าพยายามยั้งใจตัวเองมานาน… และกินเพียงแค่อาหารที่พวกเจ้าคิดว่ามันสำคัญต่อการยังชีพ จนข้าได้ลืมเลือนไปเลยถึงรสชาติอันมหัศจรรย์… ของอาหาร

*Damiq = ดี, เยี่ยม, Bubussunu = อาหาร

*ด้านบนคือคำแปลภาษาซุมาเรี่ยน (Sumerian) ของเธอครับ

Reed : ก็นะ มันก็ดีเหมือนกันถ้าเราจะปล่อยตัวเองให้ทำตามใจซะบ้างในบางครั้ง… ทำให้ตัวเองรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่… และจดจำได้ว่าตัวเองยังเป็นมนุษย์

Black Swan : เหอะ ข้าคือนักโทษของเจ้า ดังนั้นข้าจึงกินได้เพียงแค่อาหารที่พวกเจ้าจัดเตรียมให้เท่านั้น… และนั่นทำให้เกิดความว้าวุ่นในใจ และความอ่อนแอให้เกิดกับเจ้า ไม่ใช่ข้าหรอก รีด ริชาร์ด

Black Swan : พวกเราควรจะมองไปยังจุดจบของโลกของพวกเจ้าซะมากกว่า แล้วด้วยความใจอ่อนของเจ้า เจ้าจะได้ตัดสินใจอย่างไรล่ะ ยอมรับต่อความตายของดวงดาวของเจ้า หรือเจ้าจะเตรียมตัวที่จะต่อสู้ เจ้าควรจะมาพิจารณาเรื่องพวกนี้มากกว่านะ

Reed : ทุกๆอย่างที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นก็คือ พวกเรามีแผนแล้ว (พูดเบาๆ)

Black Swan : พวกเจ้ามีแผนงั้นเหรอ งั้นบอกข้ามา แล้วข้าจะได้บอกว่าแผนการของพวกเจ้ามันโง่เง่าแค่ไหน

Reed : พวกเรามี Infinity Gems และพวกเราจะรวมรวบพวกมันให้กลับมาเป็น Infinity Gaunt

Black Swan : แล้วเจ้า Infinity Gems พวกนี้คืออะไรกัน

Reed : มันคือวัตถุอันทรงพลานุภาพ และมีทั้งหมด 6 เม็ดด้วยกัน นั่นคือ พาวเวอร์ เจ็มส์…

Black Swan : อ้อ นี่พวกเจ้าหมายถึง Ina Abanayyartu… เหล่าศิลาพวกนั้น

Black Swan : นี่เป็นแผนที่ดี เหล่าศิลาพวกนั้นไม่สามารถใช้การได้นอกขอบเขตจักรวาลของพวกนั้น พวกมันเองก็มีขอบเขตและขีดจำกัดอยู่ แต่อย่างไรก็ตามพวกมันก็ช่วยพวกเจ้าซื้อเวลาได้

Reed : งั้นก็หมายความว่ามันใช้การได้งั้นสินะ

Black Swan : พวกเจ้าคงจะได้รับรู้เองว่ามันจะเป็นเช่นนั้นหรือไม่ เมื่อพวกเจ้าได้ใช้มัน

Reed : … ผมว่าพวกเราคุยกันพอแล้วล่ะวันนี้

Black Swan : ย่อมได้ และขอบใจสำหรับมันฝรั่งทอดของเจ้านะ รีด ริชาร์ด มันทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้นเยอะเลย

Black Swan : โลกใบนี้ ช่างสว่างไสวนัก

Reed : ผมค่อนข้างจะสงสารคุณนะ กับการที่คุณยึดมั่นว่า… ปัญหานี้มันไม่มีทางแก้ เพราะผมไม่เชื่อแบบนั้น

Black Swan : เจ้าน่ะเหรอสงสารข้า ข้าสิต้องสงสารเจ้า เมื่อคิดถึงสิ่งที่เจ้าพูดหลังจบเรื่องนี้

“1 วันผ่านไป”

“2 วันผ่านไป”

“3 วันผ่านไป”

ในที่สุด Black Swan ก็รับรู้ได้ ว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว

Black Swan : มันมาแล้ว Rabum Alal (โลกาวินาศ)

และเหล่าสมาชิก ILLUMINATI เองก็รับรู้ได้เช่นกัน

Gilgit – Baltistan : ปากีสถาน ปัจจุบัน

เหล่า ILLUMINATI เดินทางมาถึงที่นี่ในทันที และพวกเขาเริ่มทำการหาทางเข้าไปยัง ช่วงมิติเวลาแห่งการจู่โจม ซึ่ง Tony ได้ทำการตรวจสอบและพาพวกเขาเดินขึ้นไป ซึ่งตอนนี้มันเหลือเวลาน้อยกว่า 7 ชั่วโมงแล้ว และ Namor ก็ค้นพบทางเข้า

Dr.Strange : เพ่งสมาธิไปยังเจ็มส์ นึกภาพที่ทั้ง 6 รวมเป็น 1 อีกครั้ง… จดจำว่า… พวกมันต้องการกลับมาอยู่ด้วยกัน

จากนั้นในที่สุดพวกมันก็กลับมารวมกันเป็น 1 อีกครั้ง บนถุงมือมหาเมพ (สีมันแปลกๆนะว่ามั้ย)

“พวกมันอยากจะกลับมาอยู่ด้วยกัน”

“เป็น Infinity Gauntlet”

ดวงจันทร์ – The Watcher รับรู้ถึงเรื่องนี้

Ul ‘Huant Prime – ท่านพ่อตาก็รับรู้เช่นกัน

Titan – ธานอสตาเป็นประกายต่อการกลับมาของถุงมือมหาเมพ

Cap : แล้วเอาไงต่อ

Reed : เราก็ทำตามแผนของนาย ใช้ถุงมือนี่ผลักโลกอีกใบ—ไม่สิ ผลักอีกจักรวาลออกไป

Cap : แล้วใครจะใช้มันล่ะ

Tony : จะใครซะอีกล่ะ เอ็งไง

Cap : สำหรับเรื่องนี้ มันจะดีกว่ามั้ยถ้าจะให้นาย หรือ รีด หรือ ทิชาลล่า เป็นคน…

Tony : ไม่ได้ เพราะนี่น่ะมันแผนของนาย และเจ้าถุงมือนี่มันจะแสดงพลังตามความมุ่งมั่นของผู้ใช้ (เฮ้ยแปลกๆนะ)

Tony : นายจะไม่สามารถทำให้สิ่งที่นายคิดเป็นจริงได้เลย ถ้านายไม่เชื่อในสิ่งนั้นตั้งแต่แรก

Namor : บ้าบอชะมัด

Beast : ไม่หรอกน่า สวมมันลงไปเถอะสตีฟ แล้วช่วยโลกใบนี้

เมื่อโดนเพื่อนฝูงรุมพูดใส่ เขาจึงต้องทำตามเท่านั้น

Cap : ก็ได้ งั้นถอยไปซะ

Cap สวมถุงมือมหาเมพลงไปแล้ว

Cap : พลัง ฉันรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาล… ฉันสามารถที่จะควบคุมได้แม้สวรรค์ ฉันสามารถควบคุมโลกใบนี้ได้ทั้งใบ

Tony : เออตรูรู้แล้ว หยุดพูดแล้วลงมือซะที ส่งไอ้นั่นกลับบ้านเก่าซะ

Cap จัดให้ทันที

Cap ยิงพลังออกไปกระแทกใส่โลกในอีกจักรวาลทันที

Reed : โลกก็เหมือนกับเกาะที่แยกตัวออกมาอยู่บนพื้นผิวมหาสมุทร และเขาก็พยายามผลักดันให้จักรวาลนั้นถอยห่างออกไปจากพวกเรา… และดูสิ พระเจ้า นี่มันน่าอัศจรรย์จริงๆ …มันได้ผล

Reed : มันกำลังช้าลงแล้ว

Dr.Strange : แต่มันยังไม่มากพอที่จะทำให้มันหยุดลงได้

Tony : นี่ สตีฟ นายต้องผลักมันออกไป นายต้องผลักมันกลับไปเพื่อยุติช่วงเวลานี้

Steve ที่ได้ยินแบบนั้นก็ฮึดขึ้นอีกรอบ

Dr.Strange : มันได้ผล เขาทำสำเร็จแล้ว

Reed : ใช่…แต่…แต่ พวกนายรู้สึกถึงอะไรมั้ย

Tony : มันดูผิดปกตินะ มันมีแรงสั่นสะเทือน สะท้อนกลับมา

เปรี้ยง

ทุกๆคนกระจายกันไปไกล และเกิดสิ่งที่เหลือเชื่อขึ้น

Mind Gem – แหลกสลาย

Reality Gem – แหลกสลาย

Power Gem – แหลกสลาย

Space Gem – แหลกสลาย

Time Gem – หายไปในกาลเวลา

Soul Gem – แหลกสลาย

ใช่แล้ว เหล่า อัญมณีสุดเมพต่างแหลกสลายจนหมดสิ้น เป็นอันจบตำนานถุงมือมหาเมพแห่งจักรวาลในตอนนี้

(ขนาดฉากชวนอึ้งยังรู้สึกว่าพี่แกลงสีผิดเลย = =”)

Beast : อะไรน่ะ มันเกิดอะไรขึ้น

Cap : พวกมันหายไปแล้ว ฉันส่งแรงผลักครั้งสุดท้ายออกไป แล้วท้องฟ้าก็กลับสู่สภาพเดิม และ… และ…

Cap : พวกมันหายไปแล้ว ฉันไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น

Namor : แต่ตรูรู้

(จริงดิเฮีย)

Namor : เอ็งเพิ่งจะฆ่าพวกเราทิ้งเมื่อกี๊เลยไงล่ะว้อย ไอ้เจ้าโง่มหาโง่เอ๊ย

Namor : แกเพิ่งจะฆ่าพวกเราไปเมื่อกี๊นี้เลย

Namor เดือดจัดวิ่งเข้าไปชก Cap ทันที ทุกๆคนจึงพยายามเข้าไปห้ามทั้ง 2 คน

Cap : หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้หน้าหม้อ

จน Beast ที่ยืนอยู่วงนอกได้แต่คิดว่า เอิ่ม น่ะพวกเอ็งเป็นนักคิดที่เก่งที่สุดในโลกจริงๆเหรอ ทะเลาะกันอย่างกับเด็ก

ภายหลังที่ Necropolis

Black Panther : ทุกๆคนมารวมตัวกันแล้วนะ

Cap : พวกเราด่ากันไปมาเกือบชั่วโมง แล้วฉันก็… ไงก็เถอะ ที่นี่มันสงบดีจริงๆ

Cap : ที่นี่คือที่แบบไหนงั้นเหรอ

Black Panther : เนโครโพลิสนั้นเป็นที่อุดมไปด้วยจิตวิญญาณของเหล่านักสู้แห่งตำนานที่ไม่รู้จักความพ่ายแพ้ มันเป็นสถานที่สำหรับคนแบบนาย เอาล่ะ พวกเราต้องไปแล้ว มันถึงเวลาแล้ว

Cap : ขอเวลาอีกสักนิดนะ

Cap : ฉันรู้ดีว่าฉันมองสิ่งๆต่างๆเป็นแค่ ขาวและดำมาตลอด ทิชาลล่า ..แต่นั่นแหละก็คือตัวตนของฉัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นภายในนั้น… ที่ที่ใช้การสนทนาโต้ตอบกันเป็นหลัก… และพุดถึงสิ่งต่างๆเพื่อเปิดหนทางที่ใช้การได้ออกมาทุกเส้นทาง…

Cap : และพวกนั้นจะทำมัน พวกนั้นจะพูดคุยกันแค่พวกตัวเอง และพยายามเกลี้ยกล่อมให้พวกเราเชื่อในสิ่งที่พวกนั้นสะดวกจะทำ เพียงแค่เพราะพวกเรากำลังเข้าตาจน และมันเป็นสิ่งที่ ง่ายที่สุด

Cap : แต่นั่นมันผิด

Cap : ฉันจะไม่ยอมไปนั่งอยู่ที่นั่นและปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่ๆ ฉันทำไม่ได้ ดังนั้นฉันอยากจะรู้ก่อนที่จะกลับเข้าไปในนั้น… ว่านายจะเอาด้วยกับฉันมั้ย

Black Panther : แล้วเมื่อไหร่กันล่ะ ที่นายคิดว่าฉันจะไม่ทำในสิ่งที่ถูกต้องน่ะ

10 นาทีต่อมา และกลับเข้าการประชุม

Cap : ฉันขอโทษ ฉันอยากจะพูดมันก่อนที่เราจะเริ่มพูดคุยกัน

Cap : ฉันรู้ว่าตอนนั้นพวกเรากำลังอารมณ์ร้อน และส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะฉันมันไร้ความสามารถที่จะใช้ถุงมือนั่น

Cap : แต่…ว่าไงดีล่ะ บางทีฉันอาจจะทำอะไรที่มันที่มันแตกต่างออกไปได้ แต่มันสายเกินไปแล้ว และพวกเราก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

Cap : แต่ยังไงก็ตาม ฉันก็อยากให้พวกนายรู้ แม้ในขณะที่พวกนายกำลังอารมณ์ขึ้นอยู่นี่ก็ตามที ว่าพวกเรายังคงอยู่ในจุดเดิมกับที่พวกเราพูดคุยกันในคราวที่แล้ว มันไม่มีอะไรที่แตกต่างออกไป เราทำสำเร็จ เราหยุดช่วงเวลานั้นได้แล้ว

Dr.Strange : ผมขอโทษนะกัปตัน… แต่ผมไม่เห็นด้วย  มันมีสิ่งที่แตกต่างออกไป พวกเราเสียสิ่งที่ล้ำค่านั่นไปแล้ว แล้วมันยังจะเรียกได้ว่าความสำเร็จอีกงั้นเหรอ ถุงมือ ได้หายไปแล้ว และตอนนี้พวกเราไม่เหลืออะไรเลย

Cap : ฉันเชื่อว่าพวกเรายังคงหาทางหยุดมันได้ แต่พวกเราจะทำมันโดยไม่ต้องสูญเสียตัวตนของเราไป

Dr.Strange : นั่นมันคนละเรื่องกันแล้ว และฉันก็หวังเช่นกัน แต่ตอนนี้… หลังจากที่สิ่งที่เราเห็น… ฉันจะหาอะไรมาต่อกรกับเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน

Cap : ก็นั่นแหละ พวกเราถึงมาอยู่ที่นี่ไงล่ะ เพื่อพุดคุยเกี่ยวกับมัน และหาทางออกของเรื่องนี้ และฉันรู้ดีว่าฉันขอมากเกินไป และฉันก็รู้ว่ามีพวกนายบางคนที่เห็นด้วยกับฉันแน่ๆ

Cap : พวกเราบางคนที่ยังคงเชื่อมั่น และจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง ใช่มั้ยล่ะ ทิชาลล่า

T’Challa : ผิดแล้ว

Cap : แต่นายบอกว่า…

(หน้าแหกทันทีเลย Cap)

T’Challa : ฉันบอกนายว่า ฉันจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง แล้วฉันรู้สึกยังไงน่ะเหรอ… ความคิดเห็นของฉันมัน… ไม่มีความหมายอะไรเลย ผู้คนของฉันต่างหากเล่าคือทุกสิ่งทุกอย่าง ในที่นี้ฉันไม่ใช่คนคนเดียว แต่ฉันคือประเทศ

T’Challa : และฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้

Cap : แล้วนายล่ะ แบล็คโบล์ท มงกุฎของนายก็หนักเหมือนกันใช่มั้ยเนี่ย

เขาไม่ตอบ เพียงแต่ลากนิ้วบอกว่าถูกแล้ว

Namor : นี่นายต้องการอะไรเนี่ย โรเจอร์ คิดจะเก็บรักษาศักดิ์ศรีและจิตใจของตัวเองไว้ ในขณะที่พวกเราต้องใช้ทุกๆอย่างที่พวกเรามีเนี่ยนะ

Cap : แล้วนายล่ะ แฮ็งค์ ว่าไง นายยังมีมนุษยธรรมอยู่ในร่างกายอันใหญ่โตนั่นหรือเปล่า

Hank : มันอาจจะดูห่างไกลจากฉันที่จะทำเป็นสุภาพบุรุษหัวรั้นอย่างนายน่ะ ว่าแต่นี่นายคิดจะถามมิวแทนส์จริงๆเหรอว่าเขาเตรียมใจจะที่ปกป้องการสูญพันธ์ของเผ่าพันธุ์ตัวเองมั้ยน่ะ

Reed : สตีฟ ขอฉันพูดหน่อยนะ นายน่ะกำลังแสดงท่าทางบ่อยทำลายกลุ่มของพวกเราอยู่นะ… นายกำลังทำเหมือนไอ้การตัดสินใจกับปัญหาที่เรากำลังเผชิญนี่มันไม่ยากเย็นเลยสำหรับพวกเรา

Reed : มันเหมือนนายกำลังดูถูกพวกฉันอยู่นะ

Cap : นายก็จะเสียตัวตนของนายไปเหมือนกันนะ รีด นายจะตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง โดยไม่รู้ว่าใครกันที่กำลังมองนายอยู่ในกระจก

(เฮ้ยยยย ไรเนี่ย นี่พี่กำลังดริฟใช่มั้ย)

Reed : นี่นายดูประหลาดใจขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าฉันจะเสียสละตัวเองเพื่อครอบครัวของฉันน่ะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นล่ะ

(ไงล่ะพระเอกตัวจริง)

Cap : ฉันขอโทษ แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น

(ตัวอย่างของการดริฟพลาดแล้วไม่เกรียนครับ)

Cap : ฉันรู้จักพวกนายดี ฉันรู้ว่าพวกนายจะสร้างเครื่องจักรบางอย่างหรืออาวุธบางชนิดขึ้นมา โดยไม่คิดเลยว่าพวกนายสมควรจะสร้างมัน –เพียงเพราะว่าพวกนายต้องการมันก็เท่านั้นเอง

(เข้าข่ายเกรียนมั้ยหว่า)

Cap : แล้วจากนั้นการถกเถียงกันของพวกเราจะเริ่มจากเราควรสร้างนู่นสร้างนี่ ไปจนถึงฉากวันสิ้นโลกที่พวกเราจะต้องยอมรับการใช้อุปกรณ์นั้น แล้วจากนั้นพวกนายก็จะโน้มน้าวตัวเองให้เชื่อไปอย่างช้าๆ

Cap : ว่าพวกเราทำลงไปนั้นเป็นตัวเลือกที่ถูกแล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่ความชั่วร้ายใดๆ

Cap : ฉันพูดถูกใช่มั้ย พี่น้อง

และ “พี่น้อง” ที่ Cap พูดถึงก็คือ Tony นั่นเอง

Tony : ให้ตายสิโว้ย สตีฟ ทำไมนายถึงชอบทำแบบนี้นักนะ

Tony : ฉันขอโทษ แล้วฉันจะหาทำให้มันถูกต้องทีหลัง…

Cap : อะไรนะ

Tony : จัดเลยให้เขาเลย สตีเฟ่น ฉันรับผิดชอบเอง

และด้วยสิ้นเสียงของ Tony พลังเวทของ Dr.Strange ก็เข้าเล่นงาน Cap ทันที

Dr.Strange : ผมขอโทษนะกัปตัน… แต่พวกเราไม่มีทางเลือก

Dr.Strange : คุณจะไม่เคยอยู่ที่นี่ คุณจะจดจำถึงเรื่องราวเหล่านี้ไม่ได้เลย

Cap โดนเวทลบความทรงจำจนหมดสิ้น และล้มลงไป สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ คือใบหน้าอันเลืองรางของ Reed, Namor, Black bolt และ Black Panther

และสิ่งนี้ก็เป็นไปตามคำพูดของ Black Swan

“เจ้าสงสารข้างั้นเหรอ ข้าต่างหากที่ต้องสงสารเจ้า”

“เมื่อคิดถึงคำพูดของเจ้าเมื่อจบเรื่องนี้”