Saga #7
บทที่ 7 สายใยแห่งครอบครัว
เรื่อง : Brian K. Vaughan
ภาพ : Fiona Staples
วางจำหน่าย: 14 พฤศจิกายน 2012
สำนักพิมพ์ : Image Comics
หมายเหตุ: เรื่องนี้มีเนื้อหาและบางภาพที่ล่อแหลม เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรใช้วิจารญาณในการรับชมครับ
“หนูว่า หนูน่าจะย้อนความกันซักหน่อยนะคะ”
“เจ้าหนูน่าหยิกนี่คือพ่อเฒ่าของหนูสมัยยังละอ่อนค่ะ”
“คุณพ่อเติบโตขึ้นบนดาว Wreath ดวงจันทร์อุดมพลังเวทย์”
“ที่มีปัญหาเรื้อรังกับดาว Landfall ดาวแม่ที่จันทร์ดวงนี้หมุนรอบอยู่”
ผู้หญิง: Marko!
ผู้หญิง: Forlasu la hundo kaj venu tien! (เลิกเล่นกับหมาแล้วมานี่ทีสิ)
Marko: Jes panjo (ได้ครับแม่)
“ไม่ว่าจะมองมุมไหน นี่ช่างเป็นชีวิตที่สุขสงบจริงๆ”
Marko: Pravi dorso, Rumfer (เดี๋ยวมานะ Rumfer)
“ก็อย่างที่ทุกท่านเห็นแหล่ะค่ะ”
“ตอนที่คุณพ่อหนูเกิดขึ้นมา ทั้ง Wreath และ Landfall”
“ต่างกอดคอกันไปสร้างความวายวอดบนกาแลคซี่อื่นเรียบร้อยค่ะ”
“สงครามถูกย้ายไปสู้กันในที่ไกลแสนไกล ที่เรียกสั้นๆ ว่า สงครามตัวแทน (Proxy War)”
“ซึ่งส่วนใหญ่จะให้ทหารเกณฑ์ผู้โชคร้ายหรือประชาชนสุดซวยจากดาวอื่นเป็นผู้รบ”
“แต่ความเกลียดชังระหว่างมหาอำนาจทั้งสองดาวยังคงอยู่”
“แม้ว่าตอนนี้ผู้คนทั่วไปของทั้งสองดาวจะเลิกห้ำหันฆ่ากันแล้วก็ตาม”
“ที่สำคัญคุณพ่อของหนูเองก็ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวของคนทั่วไปซะด้วย”
“นี่คือความทรงจำแรกๆ ของท่านค่ะ”
“สมัยที่คุณพ่อยังเป็นเด็กน้อย”
“คุณแม่และคุณพ่อของท่านได้พามายังพื้นที่”
“ที่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายบนดาว Wreath”
“แม้แต่ผืนแผ่นดินของจันทรายังคง”
“จดจำเลือดที่ไหลนองเปื้อนดินในวันนั้นได้ดี”
“ในตอนนั้นคุณปู่คุณย่าไม่ได้พูดอะไรกับคุณพ่อแม้แต่คำเดียว”
“แต่เป้าหมายของการอบรมครั้งนี้ชัดเจน”
“จงอย่าลืม”
“จงอย่าลืมชีวิตเหล่าวีรบุรุษนับไม่ถ้วนที่สละไปในวันนั้น”
“และที่สำคัญกว่านั้น จงอย่าได้ลืมไอ้จัณฑาลสารเลวมีปีกพวกนั้น”
“ก็นะ….นั่นมันก็เรื่องเมื่อนานแล้ว”
กลับมาที่ปัจจุบัน Marko แนะนำภรรยาของเขาให้คุณพ่อคุณแม่เขารู้จัก
Marko: ทุกๆ คน ผมขอแนะนำให้รู้จักกับ Alana ครับ
Marko: ภรรยาของผมเอง
คุณแม่ผัว: Sankta fek (Holy Sh*t!/โอ้! เวรเอ๊ย!)
“ที่เล่ามานี่ก็เพราะหนูอยากให้เราเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ตรงกัน”
“ก่อนที่เราจะไปยังหน้าต่อไปค่ะ”
Marko: แม่ครับ ช่วยใช้แหวนแปลภาษาก่อนได้มั๊ย
Marko: Alana ยังพูด ภาษาสีฟ้า ไม่เป็นครับ
Alana: ประเดี๋ยวนะ ยัยป้าแร้งทึ้งที่เพิ่งบึ้ม Izabel ไปนี่
Alana: คือแม่ผัวชั้นเรอะ!?
คุณแม่ผัว: Izabel นี่คือคนบ้าที่ไหนกัน?
Alana: ก็เด็กผู้หญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ที่แกเพิ่งฆ่าไปน่ะสิ!
คุณแม่ผัว: เจ้าผีไร้บ้านนั่นน่ะรึ?
คุณแม่ผัว: แกจะไปฆ่าอะไรที่ตายไปแล้วได้ยังไง
คุณแม่ผัว: ชั้นก็แค่ใช้เวทย์เคลื่อนย้าย ย้ายมันไปที่อื่นแค่นั้น
Marko: แล้วแม่ย้ายเธอไปที่ไหนรึครับ?
คุณแม่ผัว: แม่ก็ไม่รู้หรอก แต่เป็นดาวที่ใกล้ที่สุดนี่แหล่ะ
คุณแม่ผัว: แม่คิดว่าแม่ผีนั่นเป็นหนึ่งในคนที่จับลูกไป
คุณแม่ผัว: แม่นึกว่าลูกจะ ดีใจ ที่เรามาช่วยซะอีก!
คุณพ่อผัว: Marko นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ยลูก?
Marko: เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังทีหลังนะครับพ่อ
Marko: ตอนนี้ผมต้องไปช่วยพี่เลี้ยงของพวกเราก่อน
Marko รีบหยิบหมวกของคุณพ่อมาสวม
คุณแม่ยาย: เลิกบ้าซักที!
คุณแม่ยาย: ลูกไม่รู้วิธีใช้หมวกนิรภัย (Crash Helmet) ด้วยซ้ำ!
Marko: แม่ไม่รู้หรอกว่าผมน่ะรู้เรื่องอะไรบ้าง!
ว่าแล้ว Marko ก็ใช้ขวานของพ่อเขาจามไปที่อากาศแล้วก็เกิดประตูเชื่อมมิติขึ้นมา!!
Marko: โทษทีกับเรื่องทั้งหมดนี่นะที่รัก
Marko: เดี๋ยวเค้าจะรีบกลับมานะครัฟ
Alana: เดี๋ยวก่อน Marko!
คุณแม่ผัว: โอ๊ย! โง่เง่ากันหมดทุกตัว!!
คุณพ่อผัว: เดี๋ยว Klara อย่า!
คุณแม่ผัว: ชั้นต้องไปช่วยลูกของเรา Barr
อ้อ คุณแม่ชื่อ Klara ส่วนป๊ะป๋าชื่อ Barr นี่เอง
Klara วิ่งเข้าประตูมิติไปก่อนจะหันมาจิกกัดลูกสะใภ้เล็กน้อยยยยยยย!
Klara: ก็เห็นชัดๆ อยู่ว่าไอ้ลูกคนนี้มันชอบทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง!
สามีกับแม่สามีหายไปในประตูมิติ
ปล่อยให้ Alana อยู่กับคุณพ่อสามี Barr กันสองต่อสอง
Alana: โอ้ แหล่มจริงๆ
Alana: ดีใจรู้สึกจุงเบยที่ต้องมายืนคุยทั้งๆ ที่ยังนุ่งผ้าถุงผืนเดียวแบบนี้
Barr: ต้องขออภัยแทนภรรยาชั้นด้วยนะ
Barr: การที่เธอต้องมาเห็นลูกชายคนเดียวของเธอ
Barr: อยู่กับ….คนแบบพวกเธอ…มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำใจได้ง่ายๆ เท่าไรน่ะ
Alana: ที่พูดมานี่มันหมายควายว่าไงยะ!?
Barr: ก็นะ แม่ของเธอตายที่ Langenmap น่ะสิ
Alana: ก็แล้วไงยะ? ตอนเรื่องมันเกิดชั้นยังเป็นวุ้นเหลวอยู่เลยมั้ง!
Alana: ถ้ามาแบบนี้
Alana: แล้วบรรดาน้าๆ ลุงๆ ของชั้นที่ถูกฆ่าที่ Southmoor ล่ะ?
Barr: ก็แล้วไงล่ะ เธอคิดว่า Landfall ไม่เคยทำใครก่อนเลยงั้นสิ?
Barr: “หนังสือวิชาประวัติศาสตร์” ของพวกเธอมันสอนมาแบบนั้นเรอะ?
Alana: เออช่างเหอะ
Alana: การเมืองศาสนาเถียงไปก็เหมือนตดใส่กันมีแต่เหม็นกับเสียเวลา
Barr: รอเดี๋ยวก่อน!
Barr: เด็กคนนั้น
Barr: มันอ่า….ปกติมั๊ย?
เมื่อพูดถึงเด็ก ต่อมความเป็นแม่ของ Alana ก็แตกขึ้นมาทันที
เธอชักปืนของเธอขึ้นจ่อหน้า Barr ทันที
Alana: ไม่ใช่แค่ปกติว่ะค่ะ
Alana: แต่เธอโคตรจะสมบูรณ์ยิ่งกว่ายี่ห้อซอสปรุงรสซะอีก!
Alana: ฉะนั้นเลิกยุ่งกับพวกเราได้แล้ว!
Barr: อย่ามาดราม่าใส่กันให้เสียเวลาเลยน่า
Barr: อีกอย่างไอ้ปืนช๊อตไฟฟ้า Heart Breaker
Barr: ต้องใช้เวลาชาร์จใหม่เป็น ชั่วโมงๆ ไม่ใช่เหรอ
Alana: ก้าวมาอีกก้าวเดียว
Alana: แม่จะบอกให้ Rocketship
Alana: ให้ถุยลุงหรือไม่ก็ให้เบ่งลุงออกไปจากก้นยานเลย
Alana: ยานมันเพิ่งเห็นชั้นแก้ผ้ามาหมาดๆ ฉะนั้นมันยอมทำตามคำสั่งชั้นแน่ๆ
Barr: ขอร้องล่ะ
Barr: ขอให้ชั้นเห็นหน้าเด็กหน่อยเถอะ
Barr: ถ้าเธอเป็นหลานชั้นจริงล่ะก็ ชั้นจะได้…
Alana: พอซะที!
แล้วอยู่ๆ ก็มีไม้เลื้อยเข้ามาพันตัวของ Barr
Barr: อะไร?
Alana: เชืญทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านเลยนะคะ
Alana: แต่หัดสำเนียกไว้ด้วยนะคะ ว่าไอ้บ้านที่อยู่นี่มันบ้านใคร!!
ในขณะที่ Alana กำลังรังแกพ่อสามีของเธออยู่นั่นเอง
ทาง Marko ก็วาร์ปมาถึงดาวแห่งหนึ่งพอดี
Marko: IZABEL!
Klara: เลิกแหกปากได้แล้ว
Klara: กลัวไอ้ตัวอะไรก็ไม่รู้แถวนี้มันไม่ตื่นมากระซวกหัวลูกรึไง!?
Marko: นี่แม่ปล่อย Alana อยู่กับพ่อ สองต่อสอง เนี่ยนะ?!
Klara: อย่ามาประสาทรับประทานหน่อยเลยน่า
Klara: พ่อแกน่ะทำอะไรใครไม่ได้หรอก
Klara: กลัวแต่พ่อแกน่ะจะโดนยัยเมียเก็บตัวจ้อยบ้าสงครามของแกกระทืบเอามากกว่า
Marko: นี่แม่ครับ
Marko: Alana น่ะไม่ใช่ผู้หญิงข้างทางนะครับ……
Marko: เธอเป็น ทหาร นะ เข้าใจมั๊ย?
Marko: เป็นเหมือนที่แม่และผมเป็นนั่นแหล่ะ!
Klara: อ๋อ เหรอยะ
Klara: แล้วทำไมยอดทหารสุดเก่งอย่างแก
Klara: ดันมาหักดาบที่ตกทอดของตระกูลจนเหลือแต่ตอแบบนี้เรอะ
Marko: เรื่องมันยาวน่ะแม่
Marko: เอาเป็นว่าผมหักดาบก็เพื่อช่วยชีวิตครอบครัวผมล่ะกัน
Klara: ชั้นรู้แค่ว่า ที่แกได้ทำไปจริงๆ ก็คือ ด้วยสมองเม็ดถั่วของแก!
Klara: แกดันทะลึ่งเปิดเผยรังรักของแกให้ทุกๆ คนได้รู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองไปหมด
Klara: ที่น่าแปลกใจจริงๆ ก็คือการที่พวก Freelancer ดันหาแกไม่เจอก่อนแม่จะเจอพวกแกนี่แหล่ะ
Marko: อะไรนะครับ!?
Marko: พวก Freelancer!?
Klara: ใช่ มีมาหาเราด้วย ตัวนึงน่ะ
Marko: คนไหนอ่ะแม่?!
Marko: ใช่….อ่า….ใช่คนที่เรียกตัวเองว่า The Stalk รึเปล่า?
Klara: ยัยนักล่าค่าหัวนั่นน่ะเรอะ?
Klara: ไม่ใช่นะ อันนี้เป็น ผู้ชาย แถมไม่บอกชื่อด้วย
Klara: มันแค่อยากรู้เฉยๆ ว่าลูกติดต่อพูดคุยกับพวกเราบ้างรึเปล่า
Klara: ซึ่งมันก็แน่นอนว่า ไม่เคยเลยแม้แต่นิด
Klara: แค่นั้นก็ทำพวกเราเครียดพอจนต้องถ่อไปถาม
Klara: พวก Wreath High Command (ผู้บัญชาการระดับสูงแห่ง Wreath)
Klara: แล้วก็ไม่อะไรกลับมาเลยสักกะเผียก
Klara: แม่น่ะคิดว่าแกแหกคุกหนีออกไป (AWOL/Absent Without Leave)
Klara: แต่พ่อแกน่ะสิ ไม่เชื่อว่าแกจะกล้าทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ
Klara: พ่อแกน่ะ มันคิดว่าแกน่าจะถูกลักพาตัวไปมากกว่า
Klara: ไม่ว่าจะอะไรก็เถอะ พ่อแกบอกว่า
Klara: มีเพียงแค่เราสองผัวเมียเท่านั้นที่จะช่วยแกได้
Klara: แม่น่ะอยากจะรอให้มีข้อมูลอะไรมากกว่านี้ก่อน
Klara: แต่พ่อแกนี่สิใจร้อนบอกให้เรารีบไปหาแกให้เร็วที่สุด
Klara: ด้วยวิธีที่เร็วที่สุดด้วย
Marko: แล้วนี่แม่ไปหาเงินมาซื้อของหรูพวกนี้ได้ยังไงเนี่ย?
Klara: พวกเราขายบ้านซื้อมาน่ะ
โอ้ แม่เจ้าาาาาาาาาา!!
Marko: ไม่จริงน่า
Marko: ทำไมแม่ถึงโง่ได้โล่ห์แบบนี้เนี่ย!?
ด่าแม่ตัวเองแบบนี้ Klara เลยตบหน้า Marko ไปหนึ่งฉาดดัง
เพี๊ยะ!
Klara: เราต่างก็ทำผิดพลาดกันทั้งคู่แหล่ะ Marko
Klara: วิธีการรับมือกับความผิดพลาดก็คือ เรียนรู้ที่จะก้าวต่อไปให้ได้!
Marko: Alana ไม่ใช่ เรื่องผิดพลาด นะแม่!
Klara: ยัยนั่นมันไม่ใช่เรื่องผิดพลาดหรอกย่ะ
Klara: นั่นน่ะก็แค่เมียข้ามคืนที่แกดันไปคว้ามา
Klara: เพราะต่อมฮอร์โมนคิดแหวกคอกของแกมันดันแตกช้าไปยี่สิบปีแค่นั้น
Klara: แต่ ไอ้หน่อน้อย ของแกต่างหากที่เป็นปัญ……
ไม่ทันที่ Klara จะแขวะลูกสะใภ้จบ Marko เหลือบไปเห็นบางสิ่งเข้า…
เขารีบผลักแม่ของเขาไป ก่อนที่…..
ตูมมมมมมมมมมมม!!!
แท่งกระดูกขนาดมโหฬารตกสัมผัสพื้น!?
มาไงวร้าาาา!!
Klara: เกิดบ้าไร…!
Marko: เชื่อผมเหอะ แม่หมอบเอาไว้แบบนั้นแหล่ะดีแล้ว
Marko: แม่ไม่อยากจะเห็นไอ้ที่ผมเห็นอยู่นี่หรอก!!
Klara: ลูกพูดบ้าอะไรเนี่ย?
Klara: ไอ้ที่ว่านั่นมันคืออะไรยะ?
Marko: แม่!! ผมขอล่ะ!!
สิ่งที่ Marko เห็นก็คือ……..เอ…มันคืออะไรอ่ะ….
โอ้ว แม่เจ้าาาา!!
โอ้ว ม่ายยยย ม่ายยยยยย!!! ตาช้านนนนน
“แม้พวกเรานั่นจะเล็กกะจ้อยร่อย”
“แต่จักรวาลนั้นไม่ได้เล็กเท่าเรา”
“นั่นคือสิ่งที่ครอบครัวของหนูหวังเอาไว้ว่า”
“เราน่าจะรอดพ้น”
“จากผู้ไม่หวังดีทั้งหลายที่อยากให้พวกเราตายหรือแย่กว่านั้น”
“ตราบใดที่พวกเราเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ท่ามกลางจักรวาลที่กว้างใหญ่แบบนี้”
“บรรดาเจ้ากรรมนายเวรของพวกเราไม่มีทางที่จะหาเราพบได้แน่ๆ ”
“และอีกไม่ช้าไม่นาน พวกนั้นก็จะเลิกหาพวกเราไปเอง”
“อย่างน้อยพวกเราก็หวังไว้แบบนั้น”
“แม้มหาอำนาจทั้งสองต่างคิดว่าการที่หนูลืมตาขึ้นบนโลกเป็นเรื่องบัดซบ…”
“….แต่ในสงครามแบบนี้ เรื่องบัดซบมันเกิดขึ้นแทบจะทุกวันอยู่แล้ว”
“คุณพ่อคุณแม่ท่านคิดว่า แค่พวกเรารอให้เรื่องมันซาลงไปซักหน่อย”
“ศัตรูของพวกเราต้องไปไปม่วนกับเรื่องบัดซบอื่นอย่างช่วยไม่ได้แน่นอน”
“แม้พวกเราจะไม่ได้การให้อภัย”
“แต่อย่างน้อยพวกเราก็น่าถูกลืมได้”
“ยังไงก็ตาม”
“แม้จะมีพวกหุ่นราชวงศ์ไฮโซหรือพวกนักล่าจอมน่ารำคาญอยู่ข้างนอกนั่น”
“แต่ยังมีอยู่สิ่งหนึ่งที่สามารถทำลายครอบครัวหนึ่งได้อย่างง่ายดาย”
“ซึ่งใครที่ชอบดูละครหลังข่าวบ่อยๆ ก็น่าจะรู้กันอยู่นะคะว่า สิ่งนั้นคืออะไร”
Alana กำลังใช้เหยินเฉาะผลไม้กินอย่างชิลๆ เอิ่ม เจ๊ไม่ไปแต่งตัวก่อนวร้า!
Alana: อื้มมมมมมม กรุ๊บๆ อร่อยสุโก๊ย
Alana: ลุงรู้ป่ะว่าตอนแรกอ่ะ ชั้นนึกว่าไอ้ห้องนี้คือห้องเครื่องยนตร์ซะอีก
Alana: ….แต่เหมือนจะเป็นห้องครัวมากกว่าเนอะ?
Barr: นี่แม่หนู ชั้นเข้าใจดีว่าตั้งแต่แรกพบกัน เราไม่ควรจะไปถกกันเรื่องเกมกีฬาสีแบบนั้น
Barr: แต่เธอจะปล่อยให้ชั้นห้อยโทงเทงแบบนี้ทั้งชาติไม่ได้หรอก จริงมั๊ย?
Alana: ก็ใครว่าหนูจะให้ลุงห้อยอยู่แบบนั้นทั้งชาตคิล่ะ
Alana: แค่ห้อยไปจนกว่า คู่รักชื่นมื่นของเราสองคนจะกลับมาแค่นั้น
Barr: อย่าบีบให้ชั้นทำอย่างนี้เลยนะแม่หนู
Barr: ชั้นขอเตือนเธอเลยนะว่าชั้นใช้เวทย์เป็นนะ
Alana: แล้วก็ต้องขอบคุณ Marko ที่รักของชั้นด้วยคร่า
Alana: ที่ทำให้ชั้นรู้ว่าเวทย์ของพวกลุงน่ะ มันต้องใช้ เครื่องปรุง ชิมิ
Alana: ลุงจะไม่สามารถลบไอ้ไม้เลื้อยพวกนี้ได้
Alana: ถ้าไม่ได้บอก ความลับ ซักอย่างซะก่อน
Alana: ความลับที่ลุงไม่เคยแพร่งพรายบอกใครมาก่อน
Alana: แล้วก็ขอแสดงความเสียด้วยอย่างสูงนะคะ
Alana: เพราะอิชั้นดันบอกความลับลูกชายลุงไปหมดเปลือกแล้วล่ะคร๊ะ!!
Barr: แล้วเธอคิดว่าชั้นไม่มีความลับเป็นของตัวเองรึไง?
Alana: อย่างเช่นไรล่ะ?
Alana: ลุงใส่จี-สติงใต้กระโปรงนั่นน่ะเหรอ?
ว่าแล้ว Barr ก็บอกความลับที่น่าตกใจของเขา
Barr: ชั้นมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน!
อะไรน๊าาาาาา!
แสดงว่าที่ลุงแก รีบบึ่งมาหาลูกเพราะลุงแกใกล้จะตายนี่เอง!!
และแล้ว Barr ก็หลุดออกจากพันธนาการร่างลุงอยู่
Alana: นี่ลุงกำลัง…
Barr: ไม่ต้องกลัวน่า มันไม่ใช่โรคติดต่อหรอก
Barr: แต่มันเป็นโรคที่ต้านพลังเวทย์ได้น่ะ
Barr: นักบวชของชั้นให้ชื่อโรคนี้ไว้ว่า “Final Stage”
Alana: แล้วเมียลุงเองไม่ได้รู้หรือเอะใจอะไรเลยเหรอ?
Alana: ทำไมลุงไม่บอกเมีย….
“Dormi!”
(จงหลับซะ)
Barr ปาผงหอมศรีจันทร์ เอ๊ย เสกเวทย์ใส่หน้า Alana
Alana: ไม่นะ ขอร้องละ
Alana: อย่า….ทำอะไร…
Alana: …..Hazel….
Barr: ชื่อ Hazel เรอะ หืม?
Alana สลบไป ก่อนที่ Barr จะคว้าหนู Hazel เอาไว้ในอ้อมอก
“เป็นชื่อที่เพราะจริงๆ พับผ่าสิ!”
>>To be continued >>
สรุปแล้วพ่อผัวคนนี้ เขาจะมาดีหรือมาร้ายกันแน่? Hazel จะเป็นอย่างไรต่อไป?
และพบกับการมาเยือนของใครคนๆ หนึ่งที่คุณไม่คาดคิด
โพสได้แล้วนะครับ อายจังงงงงง >//<
ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ ตามอยู่ตลอด
ขอบคุณที่สปอยให้อ่านนะครับ
ยังกะดูละครหลังข่าวเลย
สนุกมากขอบคุณครับ
ตาจะบอดเพราะไอ้อ้วนยักษ์นักหวดกระดูก T_T
มีเลิฟซีนของ The Will กับ The Stalk ด้วยแฮะ 😛
ดาววแม่ที่จันทร์ > ดาวแม่ที่ดวงจันทร์
จะเลิกห่ำหันฆ่ากัน > จะเลิกห้ำหั่นฆ่ากัน
Langencmap > Lagencamp
เชืญทำตัวตามสบาย > เชิญทำตัวตามสบาย
ว่าไปบ้านที่อยู่นี่มันบ้านใคร > ว่าไอ้บ้านที่อยู่นี่มันบ้านใคร
ยัยน้นมัน > ยัยนั่นมัน
เราก็หวังไว้้แบบนั้น > เราก็หวังไว้แบบนั้น
หลังไม้ยมก (ๆ) เติมเว้นวรรค 1 เคาะก็ดีนะครับ (แก้ได้ด้วยการ Replace “ๆ ” เป็น “ๆ” ให้หมด แล้วแก้กลับเป็น “ๆ ” อีกที)
ชักสงสัยแล้วสิ เจ้า will หลังๆ จะบทบาทอะไรที่ น่าสนใจบ้าง (ตัวละคร หลักแน่ๆ เพราะ ยังโผล่มาทุกตอนเลย)
มาแล้วๆ การ์ตูนไซไฟแฟนตาซีสุดแนว ว่าแต่ ตา ไบรอั้น เค กะจะล้อสตาร์วอร์ ป่าวเนี่ย?
อ๊ากกก!!ลูกกระตาช้านน
ขอบคุณมากครับ
เข้มข้นปนดราม่าจริงๆ….
ว่าแต่พี่ The Will นั่งดูคลิปวันวานยังหวานอยู่กับน้องแมงมุมนี่ ผมข้อใจรสนิยมพี่มากเลยครับบบบ