DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern Corps 17 : อดีตที่ถูกบิดเบือน

เรื่อง : Peter J. Tomasi
ภาพ : Fernando Parasin, Scott Hanna
วางจำหน่าย: 20 กุมภาพันธ์ 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

เพื่อการฟื้นฟูพลังของมัน The First Lantern ต้องไปดึงเอาพลังงานอารมณ์ความรู้สึกจากผู้ที่มีพลังนี้สถิตย์อยู่อย่างแรงกล้า และเป้าหมายแรกที่มันเลือกก็คือ Guy Gardner!!

.
.
.First Lantern : พลังงานของอารมณ์ความรู้สึกที่ไหลอยู่ในตัวเจ้ามันช่างน่าทึ่งจริงๆ

Guy : หืออ…อะไร…

First Lantern : พลังงานมากมายมหาศาลที่รอให้ข้าดูดซับเอาไปใช้

Guy : แกเป็นใคร? แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน?

First Lantern : ก็ในที่ที่เราควรจะอยู่ยังไงล่ะแลนเทิร์นการ์ดเนอร์

First Lantern : ข้างใน…จักรวาล…ของเจ้า

แล้ว First Lantern ก็ใช้พลังของมันท่องไปในห้วงเวลาในอดีตของ Guy

First Lantern : นี่ไงล่ะ เจ้าเป็นลูกคนที่สองของครอบครัว ไม่มีอะไรจะทรงพลังไปกว่าความรักที่แผ่อกมาจากแม่อีกแล้ว

First Lantern : เจ้าส่องสว่างในฐานะศูนย์กลางของทุกสิ่งทุกอย่าง

First Lantern : แต่ห้วงเวลานั้นมันก็ผ่านเลยไปเมื่อมีน้องอีกคนเจ้ามาในชีวิตของเจ้า

First Lantern : เจ้าถูกละเลย ติดอยู่ระหว่างกลางที่ซึ่งถูกให้ความสนใจน้อยที่สุดระหว่างพี่และน้องของเจ้า

แล้วมันก็เปิดดูเหตุการณ์ครั้ง Guy ยังเด็ก

สามพี่น้องเล่นกันบนทะเลสาบที่เป็นน้ำแข็ง แต่น้ำแข็งเกิดแตกออกจน Guy และ Gloria น้องสาวของเขาตกลงไป เคราะห์ดีที่ Gerad พี่ชายของเขาช่วยเหลือพวกเขาไว้ทัน

ทั้งสามพี่น้องรอดมาได้อย่างปลอดภัย

แต่ทว่าตอนนั้นเองภาพของเหตุการณ์กลับเปลี่ยนไป

ครั้งนี้กลับกลายเป็น Gerade กับ Gloria ที่ตกลงไปในน้ำ และ Guy กลับไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ทัน?!

Guy พยายามอย่างสิ้นหวัง…

แต่มันก็สายไปแล้ว…

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน Guy น้ำตาคลอเบ้าจากภาพที่เขาได้เห็นและรู้สึก แต่เขาก็ยังคงมีสติรับรู้ได้ว่า…

Guy : …แกบิดเบือนทุกอย่างเลย…พวกเขาทั้งคู่…ยังมีชีวิตอยู่…

Guy : …เหตุการณ์มันไม่ได้เป็นแบบนั้น…

First Lantern : แต่ในสมองและหัวใจของเจ้ามันเพิ่งเกิดขึ้นจริงๆ เส้นแบ่งของ “สิ่งที่เป็นไปได้” กับ “สิ่งที่เป็นไปไม่ได้” นั้นมันบางมากนะ

First Lantern : ความปั่นป่วนของจิตวิญญาณของเจ้ามันช่างเลิศรสเสียจริงๆ

เจ้าปีศาจร้ายสีรุ้งเปิดดูช่วงเวลาในอดีตของ Guy ต่อไป

ครั้งนี้เป็นช่วงที่เขายังคงเป็นตำรวจอยู่

ตอนนั้นเขาตามล่าผู้ก่อการร้ายอยู่ในสนามบิน ซึ่งภาพจากกล้องรปภ.แสดงว่าคนร้ายมีระเบิดผูกติดกับตัวด้วย!

เจ้าผู้ก่อการร้ายมุ่งหน้าไปยังทางเข้าเครื่องบินลำหนึ่ง ซึ่งมันฆ่าคู่หูของ Guy และยังฆ่าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินไปอีกคนหนึ่ง

Guy ได้รับบาดเจ็บ และตอนนี้เจ้าผู้ก่อการร้ายมันกำลังจะเข้าไปในเครื่องบิน และมันจะทำให้คนอีกมากมายต้ิองได้รับอันตราย

และตอนนั้นเอง Guy ก็ตัดสินใจทำสิ่งที่ยากเย็นที่สุดลงไป

เขาเล็งปืนในมือ…และเหนี่ยวไก…

กระสุนของเขาพุ่งใส่เป้าที่เขาเล็งไว้อย่างแม่นยำ มันเจาะเข้าที่อกของผู้ก่อการร้าย และระเบิดขึ้น…

ทางเข้าเครื่องบินระเบิดเป็นโพรงใหญ่…คนที่อยู่ตรงนั้นตายไปหลายคน แต่แม้ Guy จะเจ็บปวดใจต่อสิ่งที่เขาได้ทำลงไป แต่เขาก็รู้ว่ามันอาจเลวร้ายกว่านี้ได้อีกมาก หากว่ามันเข้าไประเบิดตัวเองในเครื่องบินที่มีผู้โดยสารอยู่นับร้อยแทนที่จะเป็นทางเดินเข้าเครื่องบินที่มีคนอยู่เพียงไม่กี่คนเช่นนี้…

First Lantern : ค่อนข้างจะน่าทึ่งเลยทีเดียวนะ ข้าขอชมความสามารถในการเลือกทำในสิ่งที่ยากเย็นในห้วงเวลาคับขันเช่นนั้น

First Lantern : เจ้าเลือกที่จะช่วยคนส่วนมากโดยเสียสละส่วนน้อยไป

First Lantern : แต่ดูเหมือนว่าคนอื่นๆในวิชาชีพเดียวกับเจ้าจะไม่คิดเช่นนั้นนะ เจ้าต้องสูญเสียหลายอย่างให้กับการตัดสินใจในวันนั้น

Guy : อย่างน้อยฉันก็ตัดสินใจทำอะไรลงไปล่ะน่าไอ้เลวเอ๊ย

Guy : ฉันไม่รู้หรอกว่าแกทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง แต่ฉันรู้ว่าแกคงเป็นพวกที่ต้องดูดพลังความรู้สึกของคนอื่นล่ะสิ สิ่งที่แกทำคือการดูดซับความรู้สึกที่คนอื่นปล่อยออกมาเพื่อรับรู้สิ่งที่แกเองไม่สามารถรู้สึกได้ล่ะสิ

First Lantern : โอ้ วางใจเถอะกาย การ์ดเนอร์ ข้าน่ะรู้สึกมาหลายต่อหลายอย่างมาหลายยุคหลายสมัยแล้วล่ะ…

First Lantern : …แต่มันไม่มีทางเทียบได้กับที่ข้าตั้งใจจะรู้สึกในช่วงยุคสมัยนี้และยุคต่อๆไปหรอก ด้วยความช่วยเหลือของสิ่งมีชีวิตที่แสนวิเศษอย่างพวกเจ้าไงล่ะ มันมีจุดเปลี่ยนมากมายในทุกช่วงของชีวิตของเรา…มีสิ่งที่จะสร้างและเปลี่ยนแปลงมากมายเหลือเกิน…

มันย้อนเวลากลับไปในช่วงเวลานั้นอีกครั้ง

และมันแสดงภาพให้เห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันนั้นหากว่า Guy ยิงพลาด…

First Lantern : มันช่างน่าเศร้าเมื่อคิดว่าวันนั้นมันเริ่มขึ้นด้วยความปราถนาที่จะรับใช้และปกป้องผู้คนในสังคมน่ะนะ

Guy : ฉันไม่ได้พลาด! ฉันยิงโดนเจ้ามือระเบิดนั่น!!

First Lantern : ข้ายักไม่เห็นแบบนั้นแฮะ เจ้าถูกเผาไหม้ไปพร้อมๆกับคนอื่นๆในการระเบิดนั่น

Guy : ไม่!!!

First Lantern : ข้าชักสงสัยว่าระหว่างชีวิตคนสิบคนกับชีวิตคนพันคนอันไหนมันจะได้รับการอภัยง่ายกว่ากันนะ? การที่ต้องรับรู้ในวาระสุดท้ายว่าเจ้าต้องรับผิดชอบต่อการตายของคนบริสุทธิ์จำนวนมากมาย…ความคิดแบบนั้นมันสามารถจะตามหลอกหลอนเจ้าไปได้ตลอดกาลเลยล่ะ

First Lantern : แต่เรามาดูเหตุการณ์หลังจากนั้นในชีวิตของเจ้ากันดีกว่า…เมื่อตอนที่แหวนพลังสีแดงสวมเข้ากับเจ้าในตอนที่เจ้าโกรธแค้นจนลืมตัว…

(เหตุการณ์ในช่วง Blackest Night ที่ Kyle Reyner สละชีวิตตนเองเพื่อปกป้องพรรคพวก และทำให้ Guy โกรธแค้นจนขาดสติและดึงดูดแหวนพลังสีแดงมาสวมเข้ากับตัวเขาจนกลายเป็น Red Lantern)

ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงนั้นพรรคพวกของเขาช่วยดึงเขากลับมาจากการครอบงำของความโกรธแค้นได้…แต่ทว่าในภาพที่โดนบิดเบือนนี้นั้น…

ไม่เพียงแหวนพลังสีแดงเท่านั้น ยังมีแหวนพลังสีเหลืองแห่งความกลัวมาสวมเข้ากับตัวเขาด้วย และนั่นก็ยิ่งทำให้สติของเขายิ่งเตลิดไปสู่ความบ้าคลั่งมากขึ้นไปอีก!!

Guy เข่นฆ่าพรรคพวกของเขาไปมากมาย

และมันจะยิ่งเลวร้ายยิ่งขึ้น

และในจุดจบที่เลวร้ายนั้นเอง…

เขาจมลงสู่ความมืดมิดที่ไร้ทางออกไปตลอดกาล…

และเมื่อจิตใจของเขาตกต่ำถึงขีดสุด The First Lantern ก็ดูดซับพลังของเขาไปชาร์จให้กับตัวมันได้สำเร็จ!!

Guy : …ได้โปรด…หยุดซะทีเถอะ…พอได้แล้ว…

Guy : …จอร์แดน…ไคล์…จอห์น…พวกนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่นในตอนนั้นด้วยซ้ำ…เปลี่ยนมันกลับไป…ให้มันกลับไป…ยังสิ่งที่มันเป็นจริงๆ…

First Lantern : เจ้ายังคงไม่เข้าใจสิ่งที่เราทำมาจนถึงตอนนี้เลยนะแลนเทิร์นการ์ดเนอร์

First Lantern : ถ้าหากว่านี่คือสิ่งที่ข้าอยากให้มันเป็น…นี่ก็จะกลายเป็นสิ่งที่มันเกิดขึ้นจริงๆยังไงล่ะ

ตอนนี้พลังงานของ The First Lantern กำลังฟื้นฟูขึ้นเรื่อยๆ และอีกไม่ช้ามันก็จะกลับไปมีพลังระดับที่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ตามใจมันต้องการอีกครั้ง!!

โปรดติดตามตอนต่อไป