Secret Avengers #1
เรื่องโดย : Nick Spencer
ภาพโดย : Luke Ross
วางจำหน่าย : 13 กุมภาพันธ์ 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics
หน่วยลับเริ่มเดินหน้าสู่ภารกิจลับ ที่ไม่มีใครจะได้รับรู้ แม้แต่สมาชิกในทีมก็ตามที…
.
หน่วย ชิลด์ [กองงานยุทธวิธีจัดระเบียบกองกำลังพิเศษแห่งมาตุภูมิ] คือหน่วยงานรักษาสันติภาพสากลที่ปฏิบัติการด้วยสองวิธีทั้งการสู้รบโดยตรงและปฏิบัติการอย่างลับๆ ในปัจจุบันได้มีการจัดตั้งหน่วยงานขึ้นมาใหม่ ให้มีความแข็งแกร่งและอิทธิพลมากกว่าเดิมภายหลังจากที่มีการสลายตัวไปในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ในช่วงเวลาเดียวกับที่ภัยคุกคามที่แข็งแกร่งเองก็เพิ่มมากขึ้น หน่วย ชิลด์ ได้จัดตั้งหน่วยงานลับในการรวบรวมและสั่งการสมาชิกในการปกป้องโลกและยืนหยัดต่อต้านการทำลายและความวุ่นวายที่ผิดกฎหมายอย่างได้ผล
ห้วงความนึกคิด
มือที่เปื้อนเลือดชูขึ้นมา ฮอร์คอายโดนยิงซะแล้ว
คลิ้นท์: กะ เกิดอะไรขึ้น? ฉะ ฉันอยู่ที่ไหน?
ทันใดนั้นมีกองกำลังติดอาวุธไม่ทราบฝ่ายและมาเอาตัว คลิ้นท์ ไป
ทหาร : อย่าขยับ! อย่าขยับแล้วเราจะไม่ทำอะไรแก!
*ภาษาสวีเดน
คลิ้นท์: ฉันว่าที่นั่น คงจะไม่ใช่ที่ที่ดีแหงๆเลยแฮะ
ฮอร์คอายโดนจับและมีเสียงใครคนหนึ่งพูดออกมา
???: ฉันจำแกได้ แกคือ ฮอร์คอาย พวกอเวนเจอร์
คลิ้นท์: ม่ะ หมอ ฉันต้องการหมอ
???: หมอเหรอ? หมอสเตรนจ์ หรือ หมอดูม เอาคนไหนดีหล่ะ? แกมีพวกเยอะไม่ใช่เรอะ
คลิ้นท์: หมอ แลนดี้ เซโนโควิซ อยู่ถนน ฟูลตัน อาจจะดีก็ได้นะ
???: แกเคยใส่หน้ากากใช่ไหม? สีม่วงกับอะไรแหลมๆใหญ่ๆและก็มีตัว H น่ะ ฉันคิดว่าฉันชอบแกตอนใส่หน้ากากมากกว่าอีกว่ะ
คลิ้นท์: ก็ว่างั้นแหละว่ะ
???: ที่นี่เราไม่มีหน้ากากมากสักเท่าไรนะ แต่ดันมีหมวกเหล็กทหารเต็มไปเลยนี่สิ เอาล่ะทีนี้บอกฉันมาได้แล้วว่าแกมานี่ทำไม?
คลิ้นท์: ฮะฮะ อยากขำว่ะ
???: ขำทำไมวะ?
คลิ้นท์: เพราะ อั๊ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า อั๊วอยู่ไหน
???: ฉันเข้าใจ
คลิ้นท์: ฉันตื่นมา ก็โดนยิ้งไส้แตก 3นัด แล้วก็มีปืนจ่อหน้าฉัน10กระบอก ก่อนหน้านั้นฉันก็ไม่รู้ อาจจะอยู่ที่โรงยิมมั้ง ฟังนะฉันรู้ว่าแกคิดว่าฉันโกหก แต่นี่ฉันกำลังเสียเลือดมาก ฉันอาจจะตายก่อนแกจะได้ในสิ่งที่แกต้องการจากฉันแน่ เพราะงั้น
คลิ้นท์ : ทำไมไม่เอาเป็นว่า แกพาฉันไปหาหมอ เย็บแผลฉันจากนั้นฉันจะอยู่ให้แกทรมานนานๆเลยล่ะ ได้กันทั้งสองฝ่ายเลยนะ
???:ไอเดียนั้นแจ๋วดีนี่ แต่เรายังมีตัวเลือกอื่นอีก แกเข้าใจไหม?
???: พวกเราน่ะ ชอบใช้วิธิลัดอยู่แล้ว
ชายปริศนาปักเข็มใส่หลัง คลิ้นท์
คลิ้นท์: โอ๊ะ
???: SP-117 กลุ่ม12 พวกรัสเซีย ยาผีบอก ทำงานเร็วมาก มันทำให้ไอ้ใบ้อย่างแกพูดไม่หยุดเลย ตอนนี้บอกมาแกมาที่นี่ทำไม?
คลิ้นท์: ฉะ ฉัน เอาไอบ้านี่ออกไปจากฉันที
???: เยี่ยมมาก ต่อไปก็
ชายปริศนาให้ลูกน้องพาหญิงสาวคนหนึ่งมา
???: เธอสวยนะว่าไหม? เธอทำเงินมากมายให้เพื่อนฉันและตัวฉันด้วย เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว เธอมีพรสวรรค์มาก ในการดูความคิดผู้อื่น
สาว: ใจเย็นนะ มันไม่ทำให้คุณเจ็บหรอก… เขาไม่รู้อะไรจริงๆ
เมื่อได้คำตอบที่ไม่ถูกใจชายคนนั้นเลยตบหน้าสาวน้อยคนนั้นซะฉาดใหญ่
คลิ้นท์: เห็นไหมล่ะ ตอนนี้มันย้อนไปที่แก
???: เออ ฉันมั่นใจ แต่ฉัน แกไม่ได้โกหกเรื่องที่แกเสียเลือดมาก เพื่อนของฉันน่ะเหรอ? ต้องคิดไม่เหมือนกับตอนนี้ ซึ่งก็ถูกด้วย ยังมีของดีอีกอย่างนึง
ชายปริศนาโบกมือให้ลูกน้องเอาตัวอะไรบางอย่างที่อยู่ในกล่องออกมา
???: 1 ในของขวัญจากเจ้านายพวกเราเอง
ตัวประหลาดไหลกำลังไหลเข้าไปในตัวคลิ้นท์แล้ว
???: มันจะไปจับเข้าที่ความคิดของแก และคายมันออกมาให้กับพวกเรา แกเข้าใจไหม? ความจริงของแกก็คือความจริงของเรา
คลิ้นท์: เฮ้ย ฟังนะ ฉันแกแล้วว่าไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ฉันไม่
ตัวประหลาดเลื้อยเข้าไปในตัวคลิ้นท์ทางปากและทางจมูก
คลิ้นท์: อ๊าห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์
???: หืมมมม ดูท่าว่ามันจะพูดความจริงว่ะ ฉันว่าแล้วคนที่ใส่ชุดพวกนี้จริงๆแล้วเป็นประเภทมือปืนที่มีคุณธรรมสูงส่งซื่อตรงอะไรแบบนี้ งั้นต่อไปก็…
เสียงปริศนาตอบกลับมา
???: ว่าไงดีล่ะ…
และเจ้าของเสียงก็คือ แบล็ค วิโดว์ นั่นเอง
นาตาชา: บางทีมันก็ไม่ใช่กับพวกเราทุกคนหรอกนะ
แบล็ค วิโดว์ กระโดดลงมา สาดกระสุนกลุ่มชายปริศนา
SECRET AVENGERS ตอน บูดาเปสท์ (อะ อยู่ในปาร์ตี้ร้อนยังกะไฟร์เออร์ เอ้ย นั่นมัน บุดด้า เบส)
ห้วงความนึกคิด
ศูนย์อำนวยการบรรยายสรุปทางไกล นิวยอร์ค ซิตี้
10 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
???: อยากจะขอบคุณหลายหลายอีกครั้งนะ สำหับการตกลงเข้าประชุมกับผม เป็นกียรติอย่างมากจริงๆครับ พวกเราทุกคนในหน่วยชิลด์รู้สึกผิดหวังกับการสลายตัวของกลุ่มอเวนเจอร์ของพวกคุณ พวกคุณได้ทำภารกิจบางภารกิจที่ยอดเยี่ยมที่ บัลแกเรีย โดยเฉพาะ
นาตาชา: เยี่ยม ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อมอบเหรียญให้กับเรา ฉันจะได้สร้างตู้ไปรษณีย์ไว้สำหรับเจ้าสิ่งนี้เลย
คลิ้นท์: แบล็ค วิโดว์ พวดถวก คุณเจ้าหน้าที่
โคลสัน: โคลสัน ครับ ฟิล โคลสัน จริงๆเราเคยเจอกันมาก่อน
คลิ้นท์: โคลสัน ใช่ ดูสิ หน่วยชิลด์ เรียกเราให้มานั่ง เราก็กรุณามาให้ แต่ฉันคิดไปไกลว่าเป็นคำพูดล้อเล่นซะอีก เออนี่ ขนนพวกนี้ไส้อะไรนะ?
โคลสัน: ไส้มะพร้าวกับไส้สัปปะรดครับ
คลิ้นท์เคี้ยวขนมตุ้ยๆ
คลิ้นท์: สวดยอด ประเด็นคือเรากำลังรอฟังเรื่อง “ภัยคุกคามสู่ความมั่นคงของโลก” อยู่นะ ไม่จำเป็นต้องประจบประแจงพวกเราหรอก
โคลสัน: ทราบแล้วครับ ผมเข้าใจดีว่าเวลาของพวกคุณมีค่ามากแค่ไหน ผมมาที่นี่ในนามของ ผอ. เดซี่ โดยตรงเลยนะครับ ผมได้คุยกับเธอแล้ว พวกเราทุกคนประทับใจการทำงานของกลุ่มพวกคุณเมื่อก่อนมากเลยครับ
นาตาชา: แม่สาวน้อย เดซี่ หล่อนอนุมัติแล้วงั้นเหรอ? ขอขนมซักชิ้นสิ
นาตาชาเอื้อมไปหยิบขนมมากินมั่ง
โคลสัน: นั่นยิ่งทำให้เราต้องลงมือปฏิบัติการ พวกคุณก็เห็นนี่ครับหน่วยชิลด์มีความคิดที่จะรวบรวม ทีมประเภทที่ ช่วยเหลือปฏิบัติการทั่วโลกได้เต็มเวลา โดยพื้นฐาน และนั่นเป็นเหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่ ง่ายๆเลยนะครับ
โคลสัน: เราหวังว่าพวกคุณสนใจที่จะเข้าร่วมกับพวกเรา
คลิ้นท์: โอเค ฉันเก็ตละ ฟังนะ โคลสัน นั่นน่ะมันยกยอปอปั้นทั้งนั้น เราคือ อเวนเจอร์ ตอนนี้เราแฮปปี้ที่จะช่วยเหลืองานของ ชิลด์ เมื่ออะไรๆลงตัว และร่วมงานกับคนของคุณในบางครั้ง แต่ เอาตรงๆจากใจเลยนะ การช่วยเหลือพวกกลุ่มนักการเมืองและข้าราชการในแต่ละวัน โดยทั่วไปแล้ว ไม่เห็นจะน่าสนใจเลย
โคลสัน: ที่จริงยังมีความสมเหตุสมผลอยู่นะครับ
โคลสันทำหน้าเข้ม
โคลสัน: เนื่องจากมันเป็นปฏิบัติการที่ค่อนข้างอ่อนไหว คุณจะเป็นส่วนหนึ่งของปฏิบัติการ และพวกเราไม่มีความสามารถที่จะอนุมัติปัจจัยทางความปลอดภัยให้กับพวกคุณได้ เราจำเป็นต้องมีการบังคับใช้การเพิ่มเติมมาตรการการป้องกัน ก่อนจะมีการอนุญาตให้คุณทำงานภาคสนามนะครับ
คลิ้นท์: โอเค้ ว่าแต่เขาพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย? ฉันไม่ได้พูดอะไรที่มันน่ากลัวซะหน่อย
นาตาชา: เขาหมายถึงความทรงจำฝังใจน่ะ ซึ่งหมายถึงเขาไม่ได้อ่านแฟ้มของฉันให้ละเอียดน่ะสิ
คลิ้นท์: ตกลง และเราเสร็จธุระที่นี่แล้ว เสียใจด้วยนะ โคลสัน คุณต้องไปบอกเดซี่ด้วยว่า เราขอนัดเวลานิดหน่อยเพื่อคุยเรื่องข้อเสนอ ในอาทิตย์นี้
โคลสัน: ทราบแล้วครับ ผมเข้าใจดีและก็อีกครั้งหนึ่งผมนับถือการทำงานของพวกคุณมากครับ
โคลสันจับมือ คลิ้นท์ แล้วก็หันไปจับมือทักทาย นาตาชา
โคลสัน: คุณก็ด้วยครับ คุณโรมานอฟ ด้วยความนับถืออย่างยิ่ง
นาตาชา: เราขอขนมไปด้วยนะ (ติดใจขนมซะแล้ว สองคนนี้)
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของ โคลสันก็ดังขึ้นมา
โคลสัน: ขอตัวสักครู่นะครับ
โคลสันหันไปคุยโทรศัพท์กับใครบางคน (ซึ่งน่าจะเป็นผู้หญิง)
โคลสัน: ครับผม ครับ เข้าใจครับ ครับผม
จากนั้นหันมาคุยกับคลิ้นท์และนาตาชา
โคลสัน: ผอ. ต้องการที่จะเพิ่มเติมข้อเสนอของพวกเราน่ะครับ
นาตาชา: คิดว่าหล่อนอาจจะนะ
โคลสันทำหน้าเข้มอีกครั้ง
โคลสัน: ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของหน่วยใหม่นี่ พวกคุณจะต้องช่วยเหลือเราตามที่เราตกลงกันไว้ แต่ยังมีอีกอย่างหนึ่ง ความพิถีพิถันในการอ่านแฟ้มของพวกคุณอย่างละเอียดถี่ถ้วน มันคือความชัดเจนของพวกเราที่คุณจะมีความสนใจโดยชอบธรรมในการตกลงกับตัวคุณเอง และนั่นคุณอาจพิจารณาการช่วยเหลือของคุณที่นี่จะเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าสำหรับโอกาสแบบนี้นะครับ
นาตาชา: ก็อาจจะทำได้นะ
คลิ้นท์: ใช่ รอฟังไม่ไหวแล้วเนี่ย
โคลสัน: รับทราบครับ ถ้าอย่างนั้น คุณสองคนควรรู้ไว้
ทำการแก้ไข
คลิ้นท์และนาตาชาเต๊ะท่าอย่างมั่นใจ
คลิ้นท์: เราเอาด้วย
โคลสันยิ้มแบบ มันต้องอย่างงี้สิ
คลิ้นท์: แล้วเราต้องทำไงบ้าง ต้องเซ็นชื่ออะไรที่ไหนบ้างเนี่ย
โคลสัน: อันที่จริง คุณทำไปก่อนหน้านี้แล้วล่ะครับ
นาตาชา: อะไรนะ?
โคลสันโชว์ของดี
โคลสัน: แหวนวงนี่ เมื่อตอนที่เราจับมือกัน กระแสอนุภาคนาโนได้ฝังตัวมันเองลงไปในผิวหนังของพวกคุณแล้วครับ ตอนนี้มันไหลเวียนทางกระแสเลือดของพวกคุณ สู่ระบบประสาทของพวกคุณแล้วล่ะครับ
ด้วยเทคโนโลยีทางไกล เราจะใช้ในการควบคุมการปลูกฝังความทรงจำของพวกคุณซึ่งมันออนไลน์และก็พร้อมเชื่อมต่ออนุภาคที่ฝังอยู่สมองของพวกคุณแล้วครับ
(เฮ้ย เล่นวิธีนี่เลยเหร๊อะ)
คลิ้นท์: แก ไอ้ชาติ…. แกทำกับเราโดยที่ไม่ถามก่อนเนี่ยนะ?
โคลสัน: คุณบาร์ตั้นครับ ได้โปรด
โคลสัน: ผมได้เปิดเผยข้อมูลลับบางส่วนของหน่วยชิลด์ที่มีค่า ให้พวกคุณสองคน โดยไม่มีการรักษาความปลอดภัย ประวัติที่เป็นที่ยอมรับว่ามีจริง ในฐานะที่เป็นปฏิบัติการที่ไม่ซื่อตรงซักเท่าไหร่และถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบพล่ามถึงประวัติเก่าแก่ บันทึกอาชญากรรมที่แสนยืดเยื้อ ผมจะทำอะไรได้ถ้าพวกคุณว่าไม่ล่ะครับ?
ห้วงความนึกคิด
เรือเหาะ อีเลียด ของหน่วย ชิลด์
หกชั่วโมงก่อน
มาเรีย ฮิลล์รักษาแทน ผอ. มาอธิบายเรื่องการทำภารกิจ
ฮิลล์: คีย์เวิร์ดจะกระตุ้นการทำงานของโปรแกรมพวกคุณ ในตอนนี้พวกคุณหายตัวไปเรียบร้อยแล้ว เราเรียกวิธีการนั้นว่า “งานที่ไม่มีการระบุ” การใช้งานส่วนใหญ่แม้จะเป็นการล้วงล้ำไปบ้างก็ตาม ตัวพวกคุณเองจะไม่รู้ถึงการดำเนินการนี้หรือการมีส่วนร่วมภายในภารกิจอย่างสิ้นเชิง นอกเสียจาก เวลาของภารกิจ เท่าที่ทราบมา สมองของพวกคุณมีความสัมพันธ์กัน เวลาเราใช้ก็คือเวลาที่พวกคุณใช้เหมือนกัน เอาล่ะตอนนี้สนุกกับงานใหม่ได้แล้ว จัดให้หนักไปเลย
ฮิลล์: ปราศจากความเข้าใจของพวกคุณ คุณจะโกหกเพื่อนของคุณ คนในทีมของคุณ คนที่คุณรัก ทุกวันที่คุณมีชีวิตอยู่ เหนือกว่านั้น มันไม่มีข้อผิดพลาด ในทางปฏิบัติ คุณหายไปโดยไม่รับอนุญาตหรืออกนอกคำสั่ง เราจะกระตุ้นการทำงานของโปรแกรม นอกจากนั้นถ้าคุณค้นหาความเข้าใจของตัวคุณเอง ตกสู่การควบคุมผิดวิธี ล่ะก็ เราจะกระตุ้นการทำงานของโปรแกรม
ฮิลล์: จริงๆแล้ว หลักการง่ายๆเลยก็คือทุกอย่างที่ออกนอกวัตถุประสงค์ของภารกิจ เราจะกระตุ้นการทำงานของโปรแกรม
ฮิลล์: มีคำถามไหม?
นาตาชา: มีแค่ข้อเดียว ตอนนี้คุณก็พูดเรื่องของคุณให้เราฟังจบแล้ว คุณจะทำยังไงถ้าพวกเรากลายเป็นภัยคุกคามเสียเองล่ะ ฮิลล์ ทำไมเราไม่คุยเรื่องภัยคุกคามที่แท้จริงหล่ะ?
เสียงปริศนาตอบกลับมา
???: เกรงว่าจะไม่ได้
เจ้าของเสียงนั้นคือ มาร์คัส ฟิวรี่ หรือ นิค ฟิวรี่ จูเนียร์นั่นเอง (ใส่ชุดคุ้นๆนะ)
คลิ้นท์: เดี๋ยวนะ ผมจำคุณได้ จากปฏิบัติการลีเวียร์ธาน มาร์คัส ใช่มั้ย มาร์คัส
ฮิลล์: นิค ฟิวรี่ เขาชื่อ นิค ฟิวรี่ แล้วตอนนี้
คลิ้นท์: จริงดิ? เพราะ ฉันจำได้ว่า นิค ฟิวรี่ ที่ฉันเห็นมีอยู่…
คลิ้นท์ : เฮ้ เดี๋ยวนะ นี่มันเหมือนในเรื่องเจมส์ บอนด์ เลย ที่คนใหม่มีชื่อเหมือนคนเก่าใชไหม? เพราะมันไม่มีเหตุผลกับฉันเลยว่าทำไมบอนด์คนใหม่ถึงไปเยี่ยมหลุมศพภรรยาของบอนด์คนเก่าน่ะ (น่าจะหมายถึง บอนด์ตอน On Her Majesty Secret Service กับตอน For Your Eyes only เพราะคนเก่า อาจหมายถึง จอร์จ ลาเซนบี้ ในภาคOHMSS ส่วน คนใหม่คือ โรเจอร์ มัวร์ ที่ไปเยี่ยมหลุมศพภรรยาของเขา ตอนเปิดเรื่องภาค FYEO หรือเปล่า)
ฮิลล์ได้ยินแบบนั้น ถึงกับหน้าบึ้ง
ฮิลล์: ตอนนี้มันเป็นชื่อของเขาแล้ว เข้าใจนะ ว่าไปสิ เจ้าหน้าที่ ฟิวรี่ มีอะไรงั้นเหรอ?
มาร์คัส: ขอบคุณครับ รักษาการณ์แทน ผอ. ฮิลล์
มาร์คัส อธิบายถึงภารกิจซึ่งก็คือชายเมื่อตอนต้นเรื่องนั่นเอง
มาร์คัส: ภารกิจคือชายคนนี้ แอนดรัส เบอเทซี่ ชาวฮังการี่ โดดเด่นเรื่องการค้าอาวุธทั้งยุโรปกลางและยุโรปฝั่งตะวันออก สร้างความมั่งคั่งโดยการขายอาวุธให้ทั้งสองฝั่งในโคโซโว ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำธรุกิจที่เกี่ยวกับ การค้ามนุษย์ การค้ายาเสพติด เป็นงานอดิเรกอีก และตอนนี้เจ้าหมอนี่กำลังจะเป็นเจ้าแห่งศาสตร์มืดอย่างจริงจังอยู่พอสมควร
มาร์คัส : และนั่นก็คือปัญหากวนใจลำดับสุดท้ายของเราอย่างเห็นได้ชัดเลยล่ะ เพราะเจ้าสาขาย่อยของ เบอเทสซี่ มันกำลังขายพลังงานมิติมืดให้กับหน่วยงานกลุ่มเล็กๆของกลุ่ม อัล เคด้า ที่เขากำลังพัฒนามันอยู่ ในตอนนี้พลังงานมืดมีจำนวนการใช้งานที่เพิ่มมากขึ้น และนั่นไม่ดีแหงๆอยู่แล้ว…
มาร์คัส : แต่มีหนึ่งที่เราส่วนใหญ่กังวลคือการเคลื่อนย้ายมวลสาร ตามที่ผู้ให้คำปรึกษาของเราบอก เวทมนตร์ของเบอเทซี่นั้นมากพอที่สามารถสร้างประตูมิติที่ใช้เดินทางระยะสั้นๆ สู่ทุกๆจุดในแผนที่ดาวเทียม
มาร์คัส : ทำให้มันกลายเป็นเครื่องมือสำหรับกลุ่มก่อการร้ายซึ่งมองหาทางอ้อมที่จะผ่านมาตรการรักษาความปลอดภัยระดับสูงสุดได้
มาร์คัส: หน่วยข่าวกรองในยุโรปบอกว่า เบอเทซี่จะมีการซื้อขายกันในคืนนี้ และจากคำพูดที่เชื่อถือได้บอกเราว่าแผนการโจมตีนี้มีเป้าหมายสำคัญเป็นชาวอเมริกัน นั่นคือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นข้อมูลที่น่าเชื่อถือ เราจำเป็นต้องลงพื้นที่เมื่อวานนี้ สิ่งแรกที่เราสนใจก็คือ ทำลายการขนส่ง และถ้านั่นล้มเหลวละก็…
บูดาเปสท์, 30นาทีก่อน
มาร์คัสและคลิ้นท์กำลังไล่ตามชายคนหนึ่งอยู่ ซึ่งกำลังหนีลงหลุมมิติ
มาร์คัส: เราทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
มาร์คัส: มันเป็นไปได้ที่บอนด์คนหนึ่งมีอะไรกับเมียของบอนด์อีกคนหนึ่งหรืออะไรซักอย่างนี้แหล่ะ ใช่ไหม?
คลิ้นท์: นายรู้อะไรไหม ฉันว่าฉันอยากกลับไปดูมันอีกรอบนะเนี่ย
ฮิลล์: ถ้าพวกคุณทำสำเร็จ วิโดว์จะได้ไม่ต้องเตรียมการณ์การดำเนินการขั้นสุดท้าย หมายถึง คนกลางที่พวกคุณกำลังไล่จับอยู่น่ะ นั่นคือ โอกาสสุดท้ายของเราที่จะพบเป้าหมายของพวกนั้นนะ เรามีการจับเวลาด้วยนะ หนุ่มๆ
คลิ้นท์: ใจร่มๆสิ ฮิลล์ เรามีแผนรับมืออยู่เสมอนะ
คลิ้นท์ยิงธนูเชือกจับชายคนนั้นไว้
มาร์คัส: เซบัสเตียน เขาทำได้ยังไง?
เซบัสเตียน: คุณอยากให้ผมอธิบายให้คุณฟังเรื่องที่เขารวบรวมพลังของจ้าวแห่งความกลัวเพื่อที่จะเทเลพอร์ทแบบเหนือเมฆในเวลา 30วิ เนี่ยนะ?
มาร์คัส: ไม่ เอาแค่ว่าเขาทำยังไงพอ
เซบัสเตียน: อา ได้เขาใช้มือของเขาน่ะ
มาร์คัส: อะ แหล่มเลย
มาร์คัสหักนิ้วมือของชายคนนั้นทำให้เทเลพอร์ทไม่ได้
ชาย: อ๊าหหหห์
มาร์คัส: ฉันคิดว่าเบอเทซี่ทำให้แกเชื่อว่าเราจะไม่ทำอะไรแก เหมือนที่มันอยากให้ทำหรอกนะ มันอาจทำถูกก็ได้ แต่ฉันอ่านเอกสารที่ที่แกจะไปเมื่อตอนที่แกกระโดดเหยงๆรอบๆที่นี่แล้วว่ะ “การไม่มีอยู่ของพระผู้เป็นเจ้า” นั่นหล่ะที่พวกมันเรียก งั้นตอบฉันมาสิ
มาร์คัส : แกคิดว่าแกจะทำได้ในระหว่างที่นิ้วแกฟื้นตัวอยู่งั้นเหรอ? บอกพิกัดมาซะ
ชาย: น่ะ ในกระเป๋าเสื้อ
มาร์คัสล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อชายคนนั้นได้กระดาษแผ่นหนึ่ง
มาร์คัส: ได้มาละ ไหนดูสิ? ตัดสินใจเลือกได้ดีนี่ ทำในเรื่องที่ถูกต้อง นั่นแหละคือวิธีการใช้ชีวิตของพวกเราล่ะ
มาร์คัสยิงชายคนนั้นทิ้งทันที
คลิ้นท์: เฮ้
คลิ้นท์: เราไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยนี่ บ้าเอ้ย ชายคนนั้นให้ความร่วมมือแล้วนะ แล้วนายมาฆ่าเขาแบบนี้มัน…
มาร์คัส: ใจร่มๆ บาร์ตั้น ฉันไม่ได้ฆ่าเขา เบอเทซี่มีเส้นสายใหญ่โตอยู่ในยุโรป การทูตน่ะมีความอ่อนไหวมาก ไม่ต้องพูดถึงจำนวนคนที่มีอยู่ มันจะทำให้การติดต่อยุ่งยากเปล่าๆ กระสุนเนี่ยมีเทคโนโลยีการฟื้นสภาพติดมาด้วย มันจะทำให้หัวใจหยุดเต้นชั่วขณะหนึ่ง เขาลุกขึ้นมาใหม่และหายใจได้ในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี่
คลิ้นท์: จริงอ่ะ? ฉันขอบ้างได้ไหม?
มาร์คัส: แน่นอน
ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งพุ่งมาจากประตูมิติยิงใส่ คลิ้นท์
มาร์คัส: ฮอร์คอาย
คลิ้นท์: ไป ห่วงเป้าหมายก่อนเถอะ (ใจหล่อมาก)
มาร์คัส: วิโดว์ จะมารับช่วงต่อนาย ทนไว้นะ
คลิ้นท์: เออ เออ ไม่เป็นไร จะรออยู่ตรงนี้แหล่ะ
ปัจจุบัน
แบล็ค วิโดว์ จัดการ เบอเทซี่และลูกน้องได้สำเร็จและกำลังช่วยคลิ้นท์
คลิ้นท์: แนทเหรอ?
นาตาชา: ฉันอยู่นี่แล้ว
คลิ้นท์: ฉันจำได้ละ มันเลอะไปหมดแล้ว ให้ฉันเอาเกราะฉันออกได้ไหม?
นาตาชา: ใจเย็น คนเก่งๆบางคนที่ฉันเคยสู้ ก็มีข้อผิดพลาดครั้งสองครั้ง (บั๊คกี้อะเปล่า?) และตอนนี้ก็นาย ดีขึ้นแล้วนี่
คลิ้นท์: ตลกเนอะ ฉันมาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ย? นี่ไม่ใช่เกมของฉัน ไม่อยากจะรู้เลยว่า ทำไมฉันถึงตกลงที่จะมาที่บ้าๆนี่ด้วย
นาตาชา: แต่นายก็รู้ว่า ว่าสิ่งที่นายทำลงไปน่ะบอกทุกอย่างที่นายต้องการใช่ไหม?
คลิ้นท์: คนพวกนั้น ผ่านไปได้ใช่ไหม?
นาตาชา: ใช่ ผ่านไปได้ แต่ไม่ใช่แค่คนเดียวหรอกนะ
ที่ห้องทำงานของ ประธานาธิบดี มีชายจากกลุ่มก็การร้ายคนนึงเข้าไปผ่านทางอุโมงค์ มิติ
มีเสียงดังมาจากเก้าอี้ประธานาธิบดี
???: มีบางอย่างที่นายควรรู้
นั่นก็คือ มาร์คัส นั่นเอง
มาร์คัส: พี่น้องแกขายแกทิ้งซะแล้วว่ะ
มาร์คัส: ดูท่าแกจะต้องตายอย่างไร้ค่าซะแล้วสิ
มาร์คัส : เราเคลียร์เรียบร้อยแล้วครับท่านประธานาธิบดี ขอขอบคุณสำหรับความอดทนของท่านด้วยนะครับ และขอโทษเรื่องพรมด้วยนะครับ
เรือเหาะ อีเลียด ของหน่วย ชิลด์ ห้องพยาบาล
สี่ชั่วโมงต่อมา
มาร์คัสและฮิลล์มาที่ห้องผู้ป่วยซึ่งก็คือ คลิ้นท์ นั่นเอง
มาร์คัส: นี่ไม่ใช่แบบที่คุณอยากเห็นในตอนจบของภารกิจแรกของคุณสินะ
ฮิลล์: ไม่ใช่แบบนี้ แต่ในกรณีนี้ งานถือว่าเสร็จสิ้นนะ
มาร์คัส: แต่ผมไม่คิดว่า
ฮิลล์: ใจเย็น นิค วันนี้เราได้ขัดขวางการโจมตีที่ทำเนียบขาว นั่นหล่ะคือชัยชนะ สำหรับบาร์ตัน มันเคยเป็นสภาพแวดล้อมที่ถูกควบคุม เรามีชายคนนี้อยู่ในห้อง มีแต่จะแย่ลง อีกไม่นานอาการเขาจะดีขึ้น เขาจะไม่เป็นไร
มาร์คัส: อาจจะไม่ ถ้าเขารู้ว่าเราทำอะไรลงไป เขาอาจจะไม่พอใจก็ได้นะ
ฮิลล์: แย่หน่อยนะ แต่มันก็คือความเป็นจริง ทุกๆครั้งที่เราได้ส่งวิธีนี้สู่ภาคสนาม มันจะทำให้เราหมดความน่าเชื่อถือ ผอ. น่ะยังไม่ลืมปฏิบัติการ วอน บาร์ดัส ชายคนนั้นได้สาบานตนและลงงานเกี่ยวกับการแสดงวิสัยทัศน์น้อยลง แต่นายมั่นใจได้ ฉันได้ทดสอบมันลงภาคสนามสองรอบแล้ว ก่อนที่ฉันจะลงโทษใครคนหนึ่งที่ยิงแสงเลเซอร์ออกมาจากนมของเขาได้และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย
ฮิลล์ : ข่าวดีคือเราวางมันผ่านระบบความเครียด ในอัตราที่มากที่สุด (ดร. แบนเนอร์ ใช่ไหมเนี่ย) การบาดเจ็บทางร่างกาย ยาผีบอก โทรจิต หรือแม้แต่ การสิงสู่ของผีสางนางไม้ และ ในเวลานี้
ฮิลล์: การปลูกฝังความทรงจำก็อยู่ในระดับดีมาก
เหตุการณ์จะย้อนกลับไปตอนที่มาร์คัสอธิบายเรื่องกระสุนที่ยิงใส่ชายคนนั้นให้คลิ้นท์ฟังและคลิ้นท์ก็อยากได้มัน
คลิ้นท์: จริงอ่ะ? ฉันขอบ้างได้ไหม?
มาร์คัส: แน่นอน
มาร์คัสที่ยิงกระสุนนั้นใส่คลิ้นท์
มาร์คัส: จัดไป อย่าให้เสีย
คลิ้นท์: ท่ะ ทำไมถึง?
มาร์คัส: เป้าหมายของภารกิจไงหล่ะ
แล้วมาร์คัสก็จากไป
ห้วงความนึกคิด
ตอนต่อไป
หรือ ทาสก์ มาสเตอร์จะมาช่วยมาร์คัสทำภารกิจ?
จากน้อง Tei Jsa ผู้แปล
เหมือน ฮอร์คอาย กับ แบล็ค วิโดว์ จะโดน มัดมือชก ให้มาเข้ากลุ่มนี้ยังไงก็ไม่รู้ (ห่วงก็แต่สมาชิกคนอื่นๆไม่รู้ว่าจะโดนหลอกมาให้ทำภารกิจแบบนี้หรือเปล่า) แต่ดูจากการเลือกสมาชิกแล้ว แสดงว่าคงเน้นงานประเภททำออกนอกหน้าไม่ได้ (ไม่งั้นจะเอา บั๊คกี้ มาทำไมเนอะ แต่ ฮัลค์ นี่สิ)
เล่มหัวนี้จะเป็นผลงานแปลของน้อง Tei Jsa นะครับ
โดยผมจะเป็นคนเกลาสปอยเช่นเดิม ก็อ่านกันให้สนุกนะครับ
ยังงงๆ สรุปมาคัสยืงคลิ้นทำไมอะครับ ?
@SKDragon สำหรับอันนี้ยังไม่ใจครับ แต่ถ้าจากที่เห็นก็คือ รำคาญหรืออาจจะขัดขวางภารกิจได้ เลยยิงเข้าให้
ก็สนุกไม่เลวนะครับ หวันี้
จำได้หัวนี้ปี ที่แล้ว ที่มีสตีฟ โรเจอร์เป็นผู้นำทีม ปจญภัยถึงในอวกาศ ส่วตัวชอบโทนเรื่องภารกิจลับ ลับแบบนี้มากกว่า
เ้ข้ากับชื่อหัวดีอ่ะ
มาร์คัสนี่โหดอ่ะ ยิงไม่เลือกหน้าเลยทีเดียว
แถมเล่มหน้าจับคู่กับ Task อีก โอ้ววว จอร์ชชช