Marvel Comic : Venom 30 : การตัดสินใจ
เรื่อง : Cullen Bunn
ภาพ : Thony Silas
วางจำหน่าย: 16 มกราคม 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

นี่คือบทสุดท้ายของการต่อสู้ระหว่าง Venom และพวก U-Foes และมันจะทำให้เขาตัดสินใจในสิ่งที่เขาจะทำต่อจากนี้ไป

ทว่า…แม้เขาจะมุ่งไปสู่อนาคต…แต่อดีตของเขาก็ไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ…

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่เมือง Philadelphia รัฐ Pensilvania

“ฉันก็อยากจะบอกเล่าเรื่องที่ว่าฉันจัดการเหล่าร้ายและช่วยทุกคนได้ยังไงอยู่น่ะนะ”
“แต่หลังจากที่พวก U-Foes ซัดเราด้วยคลื่นพลัง ฉันก็เดาว่าฉันเข้าสู่ระบบบินอัตโนมัติไป”
“ซึ่งนั่นมันก็แย่หน่อย”
“เพราะฉันกล้าพนันได้เลยว่ามันจะต้องเป็นอะไรที่น่าดูมากแหงๆ”

Venom (Eugene “Flash” Thompson) กำลังต่อสู้กับกลุ่มวายร้าย U-Foes

Vector : นี่ต้องทำถึงขนาดไหนถึงจะฆ่าเจ้าแมลงสาบน่ารำคาญนี่ได้กัน?

Vector : เอ็กซ์เรย์, ไออ้อนแคลด, เวเปอร์ ใช้พลังเต็มที่และฆ่ามันให้ได้!

แต่ตอนนี้สิ่งที่ควบคุมร่างกายของเขาอยู่นั้นกลับไม่ใช่จิตของเขา แต่เป็นปีศาจร้ายจากนรกที่สิงสู่อยู่ในร่างของเขา!!

Demon : ฮืมมม…ความกระหายเลือด…ความกลัวนั่น…ช่างหอมหวลเสียนี่กระไร!

Ironclad : ฉันว่าตอนที่นายซัดมันเมื่อกี้นายทำมันน็อตในหัวมันหลุดไปแล้วนะเว็คเตอร์ นายได้ยินวิธีที่มันพูดไหม? มันฟังดูยังกับว่าเป็นคนละคนกันเลย

Vector : ฉันไม่สนใจหรอกว่ามันเป็นใคร…มันก็แค่สไปเดอร์แมนที่สวมหน้ากากสัตว์ประหลาดเท่านั้นแหละ! ส่วนพวกเราก็คือกลุ่ม U-Foes เชียวนะ!

Vector : มันควรจะตายไปตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ!

Demon : มาหาข้าหน่อยซิเจ้าพวกก้อนเนื้อทั้งหลาย!

ทันใดนั้นรยางค์ของ Symbiote ก็ยืดไปรัดคอพวกลิ่วล้อและเจ้าปีศาจก็โยนพวกนั้นใส่พวก U-Foes!

“ชุดซิมไบโอตที่ฉันสวมอยู่นั้นมันมีชีวิต…ถึงแม้มันจะถูกวางยากล่อมประสาทอยู่ก็ตาม”
“และเมื่อไม่นานมานี้ฉันก็…”ถูกสิง”โดยปีศาจ ซึ่งตอนนี้มันติดแหง็กอยู่ในตัวฉัน…โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้”
“แต่ตอนที่ฉันหมดสตินั้นมีบางอย่างที่เข้ามาควบคุมร่างของฉันแทน”
“ทีนี้คำถามก็คือ…เป็นเจ้าปีศาจหรือซิมไบโอตกันแน่?”
“หรือเป็นทั้งคู่กันแน่”
“ฉันต้องยอมรับว่าฉันไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับซิมไบโอต”
“และฉันก็ยิ่งรู้เรื่องของปีศาจน้อยยิ่งกว่านั้นอีก”
“ว่าไปแล้ว…เมื่อไม่นานมานี้ฉันคงไม่รู้ความแตกต่างระหว่างสองอย่างนี้เลยด้วยซ้ำ”
“ใครจะรู้ว่าพวกมันสองตัวร่วมมือกันแล้วหรือเปล่าน่ะ?”
“ใครจะรู้ว่าพวกมันเคยทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้วในตอนที่ฉันไม่รู้ตัวน่ะ?”

“แต่มันมีเรื่องน่าคิดอยู่”
“ถ้าหากว่าฉันตาย พวกมัน…ทั้งเจ้าปีศาจและซิมไบโอตก็จะเป็นอิสระ จริงไหม?”
“และถ้ามันเป็นอย่างนั้น ทำไมพวกมันถึงไม่ปล่อยให้พวก U-Foes จัดการฉันซะล่ะ?”
“บางทีอาจเป็นเพราะความตื่นเต้นของการได้ออกอาละวาดมันเย้ายวนเกินจะห้ามใจก็ได้”
“บางทีพวกมันตัวใดตัวหนึ่ง…หรืออาจจะทั้งคู่ก็ได้…ชอบที่จะทำแบบนั้น”
“บางทีพวกมันเพียงกำลังรอคอยครั้งต่อไปที่พวกมันจะได้ออกอาละวาดอีก”

ตอนนั้นเองเจ้าปีศาจก็ยืดรยางค์ของ Symbiote ไปเกาะกุมที่หัวของพวกลิ่วล้อของ U-Foes…แทรกเข้าไปในหัวของพวกมัน…เข้าควบคุมสมองของพวกมัน!!

แล้วพวกลิ่วล้อที่โดนรยางค์แทรกเข้าไปในสมองก็เริ่มโจมตีใส่พวก U-Foes!!

X-Ray : อะไรเนี่ย? พวกมันเป็นลูกน้องที่เราจ้างมานี่นา!

Vector : ฝีมือเจ้านั่น! เจ้าเวน่อม! มันควบคุมพวกนั้นอยู่!

Vapor : มันทำแบบนั้นได้ด้วยหรือ?

Demon : ฮี่ๆๆๆ ทอมป์สันเอ๋ย เจ้านี่ช่างใช้สิ่งที่มีได้ไม่คุ้มเอาเสียเลย

Demon : ทั้งที่มีของเล่นให้เล่นตั้งเยอะแยะขนาดนี้!

ขณะเดียวกันนั้น Valkyrie ก็ฟื้นคืนสติขึ้นมาและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น!

Valkyrie : นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

Valkyrie : เวน่อม?

แต่สิ่งที่เธอคุยด้วยนั้นไม่ใช่เพื่อนร่วมทีมของเธอ…

Demon : ตอนนี้ข้ากำลังยุ่งนิดหน่อยนะ แม่ขางาม…แต่รออีกเดี๋ยวนะ…

Valkyrie นั้นรู้ได้ทันทีว่ามีอะไรผิดปกติ แต่เธอก็รู้ดีเช่นกันว่าในตอนนี้มันเป็นโอกาสดีที่จะช่วยเหลือตัวประกัน เธอจึงวิ่งไปหา Katy ทันที

Valkyrie : ท่านน่ะ! ท่านคือนักข่าวที่ทำให้เราต้องมาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้สินะ!

Katy : ฉัน…หยุดมองมัน…ไม่ได้…

Valkyrie : เจ้าเครื่องจักรนี้…มันดึงเอาความทรงจำออกมา มันกักขังจิตใจของผู้ที่มองดูมัน

Valkyrie : ข้าไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ แต่ข้าก็หวังว่านี่จะปิดมันลงโดยไม่ทำให้ท่านเป็นอันตราย! เพราะข้าต้องการท่านลุกขึ้นมาช่วยข้าหน่อย!

ว่าแล้ว Valkyrie ก็เอาดาบฟันเครื่องมือนั้นจนมันหลุดเป็นชิ้นๆ

อีกด้านหนึ่ง การต่อสู้ก็ยังดำเนินต่อไป

Demon : หวังว่าเจ้าจะไม่ว่าอะไรที่ข้าควบคุมอาวุธและพวกลิ่วล้อของเจ้าแบบนี้น่ะน่ะ

Demon : ซึ่งเจ้าอาจรู้สึกดีขึ้นถ้าข้าจะบอกว่าพวกมันก็ไม่ได้ชอบพวกเจ้าสักเท่าไหร่นักหรอก

Demon : พวกมันวางคนวางแผนจะหักหลังพวกเจ้าอยู่ด้วยซ้ำไป

Demon : เพราะข้าอ่านความคิดของพวกมันได้

ตัดกลับมาทางพวก Valkyries

Valkyrie : ตั้งสติไว้ให้ดีๆด้วย เคธี่ เคียร์แนน ข้าต้องการให้ท่านช่วย

Katy : เดี๋ยวนะ…คุณเป็นใครน่ะ?

Valkyrie : ข้าคือวัลคีรี่ นักรบหญิงแห่งแอสการ์ด

Valkyrie : ที่นี้มาช่วยข้าหน่อย โกดังแห่งนี้กำลังจะถล่มลงมาแล้ว

Valkyrie : ช่วยข้าปล่อยตัวประกันคนอื่นด้วย

Katy : ด-ได้เลย แล้วจากนั้นจะทำยังไงต่อล่ะ?

Katy : เผื่อว่าคุณจะยังไม่รู้นะ…เราติดแหง็กอยู่ที่นี่กันอยู่ พวกมันล้อมรอบโกดังนี้ด้วยกำแพงมิติ…

แต่ในตอนที่ Katy ยังพูดไม่ทันจบประโยคอยู่นั่นเอง Valkyrie ก็ใช้ดาบเวทย์มนต์ของเธอฟันเปิดกำแพงมิติจนเป็นช่อง!!

Valkyrie : เมื่อกี้ท่านว่าอะไรนะ?

เมื่อทางหนีเปิดแล้ว ก็ได้เวลาไปเสียที ซึ่ง Valkyrie ก็ไม่ลืมเรียก Aragorn ม้าคู่ใจของเธอไปด้วย

Katy : ม้าคุณเจ๋งดี แต่ว่าแล้ว…

Valkyrie : เวน่อมสินะ

ในตอนนั้นเจ้าปีศาจก็พลาดท่า

X-Ray : นั่นแหละ! ได้ตัวมันแล้ว!

Ironclad : ทำได้ดีมากเอ็กซ์-เรย์! ทีนี้ มาดูกันซิว่าหนังมันจะเหนียวขนาดไหนเมื่อฉันนวดมันให้น่วมแล้วน่ะ

Demon : ข้าไม่ต้องหนังเหนียวนักหรอก ฮี่ๆๆๆๆ…

Demon : แค่ฉลาดกว่าเจ้าก็พอแล้ว

Demon : ซึ่งก็แน่ล่ะ…ว่าการที่สามารถเข้าถึงอุปกรณ์ทุกอย่างของเจ้าได้…

Demon : …และควบคุมพวกที่รู้วิธีใช้มัน…ก็ไม่เสียหายตรงไหน

Demon : อย่างน้อยข้าก็ไม่ใช่คนที่เสียหายล่ะนะ

Ironclad : นี่แกทำอะไร…

Vector : พวกมันกำลังจะเปิดเครื่องเคลื่อนย้ายข้ามมิติ!

เมื่อพวก U-Foes รู้ว่า Venom กำลังคิดจะทำอะไร พวกมันก็รีบพุ่งเข้าหาเครื่องเคลื่อนย้ายข้ามมิติทันที!!

Vector : เป่าพวกมันให้กระจุยซะ! หยุดพวกมัน…

แต่ทว่า…

Demon : ก่อนที่มันจะ…สายเกินไปใช่ไหมล่ะ

ตอนนั้นเองเครื่องเคลื่อนย้ายข้ามมิติก็ทำงานและมันก็ส่งพวก U-Foes ไปยังต่างมิติ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของปีศาจร้าย!!

หลังจากนั้น…

Katy : นี่เขาไปไหนกันเนี่ย? มันผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วนะ เวน่อมอยู่ที่ไหนกันแน่?

Valkyrie : ข้าก็ไม่รู้ เขาอาจจะหาทางออกมาไม่ได้ และแม้เขาจะสามารถออกมาได้ก็ตาม…

Katy : และนั่นก็คือเหตุผลที่คุณถือหอกเตรียมพร้อมเอาไว้ใช่ไหม?

ตัวประกัน1 : นี่เราอยู่ที่ไหนเนี่ย? มันเกิดอะไรขึ้น?

ตัวประกัน2 : มีใครเห็นเมียผมบ้างไหม?

Katy : เอ่อ…ทุกคนใจเย็นๆไว้ก่อน! ตอนนี้พวกคุณทุกคนปลอดภัยแล้วล่ะ

Katy : ตัวประกันทุกคนดูจะไม่เป็นไรน่ะนะ

Valkyrie : อย่าเพิ่งแน่ใจนัก

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบขึ้น

แล้ว Venom ก็เดินออกมาจากแสงนั้น

Venom : นี่ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย?

Valkyrie : นี่คือท่าน…ข้าหมายถึงว่านี่คือตัวท่านจริงๆ…ใช่ไหม?

Venom : ถ้าหากว่าตัวผมจริงๆมันเป็นเหมือนกับคนที่โดนโยนเข้าเตาไมโครเวฟ แล้วก็เอาไปใส่เครื่องบดเนื้อ แล้วก็เอาใส่เตาไมโครเวฟอีกครั้งหรือเปล่าล่ะ? เพราะถ้างั้นก็ใช่ นั่นผมเองล่ะ

Katy : เดี๋ยวนะ การที่คุณออกมาข้างนอกได้มันก็เป็นเรื่องน่ายินดีอยู่ แต่พวก U-Foes เป็นยังไงบ้างล่ะ?

Venom : ผม…ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

Venom : ผมเดาว่าผมส่งพวกมันไปที่อื่นละมัง

ที่ในสถานที่ที่ไม่อาจบอกได้ว่าเป็นที่ไหน พวก U-Foes กำลังล่องลอยอยู่ในความเวิ้งว้างที่ไร้ขอบเขต…

หลังจากนั้น

Flash Thompson กำลังยืนอยู่บนยอดตึกแห่งหนึ่ง มองดูเมืองที่อยู่เบื้องล่าง

Flash : ฟิลาเดลเฟีย…งั้นเหรอ?

Valkyrie : คนเหล่านั้นต้องการท่าน ท่านคือผู้ที่ช่วยเหลือพวกเขา

Flash : ตะกี้คุณก็พูดแบบนั้น แต่คุณต่างหากที่ช่วยพวกเขาออกมา ผมแค่ซัดกับพวกผู้ร้ายเท่านั้น แถมนั่นจริงๆแล้วก็ไม่ใช่ผมด้วย

Flash : แบบว่า…ผมจำอะไรไม่ได้เลย และไม่ว่าที่ทำนั่นเป็นใครก็ตาม…มันดูเหมือนว่าพวกนั่นจะทำได้ดีกว่าผมเสียอีก

Flash : เจ๋งจริงๆเลยล่ะแฟลช…ขนาดสัตว์ประหลาดยังช่วยเหลือคนได้ดีกว่านายเลย

Katy : คุณคิดว่าคนพวกนั้นสนใจว่าใครเป็นคนช่วยพวกเขาหรือ?

Katy : สิ่งที่สำคัญสำหรับพวกนั้นคือพวกเขาได้กลับไปบ้าน…ได้ไปใช้ชีวิตของพวกเขาได้ไปกินอาหารกับครอบครัวของพวกเขา ถ้าคุณไม่ได้มาที่นี่…พร้อมกับซิมไบโอต…กับปีศาจนั่น…มันก็คงจะไม่จบแบบนี้แน่

Flash : แล้วพวกคนที่ต้องตายไปล่ะ?

Valkyrie : ถ้างั้นครั้งหน้าท่านก็ไปถึงให้เร็วกว่านี้ อีกทั้ง…นี่มันยังไม่จบหรอกนะ ยังมีอุปกรณ์ที่พวก U-Foes ใช้อีกมากที่ยังอยู่ข้างนอกนั่น

Valkyrie : พวกมันยังคงกระจายอยู่ตามถนนของเมืองนี้

Valkyrie : ตั้งแต่ที่ข้ารู้จักท่าน ท่านก็อยากที่จะเป็นฮีโร่…อยากจะสามารถสร้างความแตกต่างได้ ท่านพยายามจะหาที่อยู่ของท่านบนโลกแห่งนี้ บางที่คืนนี้ท่านอาจจะพบแล้วก็ได้

Flash : แต่ว่า…ถ้าผมจะทำเรื่องนี้…ผมก็จะต้องทำมันตามลำพังใช่ไหมล่ะ?

Flash : เพราะเมื่อเราจัดการเรื่องต่างๆเสร็จแล้ว พวกคุณก็คงจะไม่อยู่ที่นี่ต่อไปอีกแน่ และผมก็ไม่โทษพวกคุณด้วย

Flash : เราต่างก็มีเรื่องที่เราต้องทำ แต่มันก็คงจะดีที่จะได้พูดกับคนอื่น…นอกจากตัวผมเอง และตุ๊กตาที่ซิมไบโอตสร้างขึ้น

Flash : เฮ่อ… ช่างมันเถอะ

Flash : ยินดีที่ได้พูดคุยกันนะสหาย

ที่แท้สิ่งที่พูดคุยกับเขานั้นคือตุ๊กตาที่ถูก Symbiote สร้างขึ้น ทว่า…ที่พูดกับเขามันคือตัว Symbiote เอง? เจ้าปีศาจที่อยู่ในตัวเขา? หรือทั้งคู่? เกรงว่าเราคงไม่มีทางรู้แน่ชัดได้…

“การเริ่มต้นใหม่งั้นรึ”
“ฟังดูดี ฟังดูเหมือนสิ่งที่ฉันต้องการ”
“นอกเสียจากว่าฉันจะทำมันพัง…อีกครั้ง”

Flash : หึ คนๆหนึ่งกับซิมไบโอต…และปีศาจงั้นรึ

Flash : อีกไม่ช้าก็เร็วนี้ล่ะสหาย…เราคงต้องคุยกันให้รู้เรื่องไป

ตัดมาที่ย่าน Brooklyn ใน New York City

ตำรวจและหน่วย S.W.A.T. หลายสิบนายกำลังล้อมตึกแถวแห่งหนึ่งอยู่

จนท.1 : สายบอกเราว่าตอนนี้เป้าหมายของเรากำลังอยู่ข้างในตึก เขาอยู่คนเดียว แต่เราต้องคิดว่าเขานั้นเป็นอันตรายมาก

จนท.1 : เรามีโอกาสครั้งเดียว อย่าให้พลาด

จนท.1 : ทันทีที่ประตูเปิด เป้าหมายจะต้องพยายามต่อสู้แน่ เราจะไม่เสี่ยงอะไรทั้งนั้น ถ้ามีใครเห็นโอกาสจัดการเขาได้…ก็ลงมือได้เลย
อึดใจต่อมาพวกหน่วย S.W.A.T. ก็ใช้เครื่องกระทุ้งพังประตูเข้าไป

จนท.2 : ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ

จนท.3 : แหวะ! นี่มันกลิ่นอะไรกันเนี่ย?!

จนท.1 : มันเป็นเพราะกลิ่นนี้แหละ…ที่ทำให้คนบ้านข้างเคียงรู้ตัวว่า…มีอะไรผิดปกติ…

จนท.2 : โอ้คุณพระช่วย

แสงไฟฉายที่ติดไว้ที่ปืนส่องให้เห็นกองซากศพที่ระเกะระกะไปหมด!!

จนท.2 : มีอยู่เป็นสิบๆซากเลย…นี่มันยังกับเป็นห้องเก็บของที่ระลึกงั้นแหละ!

จนท.3 : ไม่ว่าพวกนี้จะเป็นใครก็ตาม…พวกเขาโดนฉีกเป็นชิ้นๆเลย

จนท.3 : …แถมมีหลายคนที่สวมหน้ากากด้วย

จนท.1 : เราต้องเรียกหน่วยพิสูจน์หลักฐานมาที่นี่…เราต้องการกำลังเสริม…เราต้อง…อะไรเนี่ย…

ตอนนั้นเองจนท.1 ก็สังเกตุถึงของเหลวสีแดงเข้มที่หยดลงมาจากเพดาน เธอจึงส่องไฟขึ้นไปดู…

Eddie : รู้ไหม…มันไม่สุภาพเลยนะที่บุกรุกเข้ามาในบ้านคนอื่นโดยไม่เคาะประตูก่อนน่ะ…แต่ฉันเดาว่าคุณคงจะอยากดูผลงานของพวกเรามากเลยสินะ

Eddie : เจ้าพวกอาชญากรและพวกแก๊งและก็พวกอันธพาลรับจ้างพวกนี้น่ะ ไว้คุณค่อยขอบคุณฉันทีหลังก็ได้นะ แล้วก็ -เฮะ- ถ้าคุณอยากจะจ้างฉันไว้ทำงานล่ะก็เราก็คุยกันได้นะ

Eddie : แต่ฉันยังมีเรื่องส่วนตัวที่ต้องสะสางก่อนที่จะไปทำงานประจำน่ะนะ

จนท.1 : เอ็ดดี้ บร็อค! เวน่อม!

Eddie : ไม่ๆๆ คุณเข้าใจผิดแล้ว เวน่อมน่ะมันเป็นแค่เรื่องเก่าที่ล้าสมัยไปแล้ว

Eddie : ในตอนนี้น่ะฉันอยากให้เรียกว่า…ท็อกซิน!!

โปรดติดตามตอนต่อไป