All-New X-Men #5
เรื่อง : Brian Michael Bendis
ภาพ : Stuart Immonen
วางจำหน่าย : 2 มกราคม 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

สู่บทสรุปของบทแรก และการตัดสินใจของเหล่า X-Men Origin

Beast รูปแบบ Ape-Beast ได้เดินอยู่บนทางเดิน และพบเข้ากับใครคนหนึ่ง นั่นคือ T.Jean ที่มาโผล่ในชุด Marvel Girl ชุดโปรดของ Beast

Hank : แล้วนี่เรากำลังอยู่ในหัวของฉัน…หรือเธอกันล่ะ

T.Jean : เอิ่ม นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองทำอะไรแบบนี้นะ เป็นการเชื่อมต่อโทรจิตอะไรสักอย่าง แต่… ฉันคิดว่าน่าจะอยู่ในหัวของนายนะ

Hank : เดี๋ยวนะ หมายความว่าเธอเป็นโทรจิตแล้ว ตอนนี้เลยสินะ ฉินคิดว่า…ไม่นะ ฉันจำได้ว่าเธอยังไม่เป็นโทรจิตเลยนี่ในตอนที่ฉันไปพาเธอมาที่นี่สู่ยุคปัจจุบัน เธอยังไม่น่าจะรับรู้ถึงพลังโทรจิตของเธอจนกว่าจะถึงอีกไม่กี่ปีให้หลังสิ

T.Jean : อืม บางทีการที่นายพาฉันมาที่นี่ก็อาจจะทำให้เกิดบางอย่างขึ้นแล้วทำให้ฉันใช้มันได้ก่อนที่มันจะเป็นก็ได้

Hank : อาจจะเป็นแบบนั้นล่ะนะ และนั่นก็น่าสนใจเลยทีเดียว

จากนั้น Beast ก็ขอโทษที่เขาพาพวกเธอมา ซึ่ง T.Jean ก็บอกว่าเธอเข้าใจว่าเขาทำไปเพราะมีจุดประสงค์ และ Beast ก็ขอโทษอีกครั้งที่ทำให้เธอเติบโตเร็วเกินกว่าที่ควรเป็น แต่เมื่อพวกเขากลับไป Xavier จะลบเรื่องราวต่างๆและทำให้มันกลายเป็นเหมือนเดิมเอง

T.Jean : นี่มันรู้สึกแย่จริงๆ—ที่ต้องมาอยู่ในหัวคนอื่นเนี่ย

Hank : แล้วเธอจะชินไปเองแหละ

T.Jean : นี่เราเคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนด้วยเหรอ

Hank : หมายถึงอยู่ในหัวคนอื่นๆน่ะเหรอ ตลอดเวลาเลยล่ะ

T.Hank : เอ่อ โทษทีที่มาขัดจังหวะนะ…

Hank : โอ้นั่นฉันตอนหนุ่มๆนี่

T.Hank : ใช่พ่อตัวฟ้าของฉัน หลังจากที่พวกเรารู้ว่ามันเกิดอะไรให้ขึ้น ฉันก็ให้จีน…

Hank : …เชื่อมต่อโทรจิตของพวกเราเข้าด้วยกัน ในขณะที่นายก็ดูแลร่างกายจริงๆของฉันอยู่

T.Hank : ใช่เลย แล้วเราก็จะได้…

Hank : –ร่วมมือกันแก้ไขปัญหานี้

Hank : ถึงฉันจะชื่นชมที่เธอคิดแบบนี้ได้ก็เถอะนะ แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันพาเธอมา…

T.Hank : พาฉันมาที่นี่ นั่นฉันรู้อยู่แล้วล่ะน่า ก็เหมือนกับที่นายรู้นั่นแหละ ร่างกายของพวกเราเกิดหัวใจล้มเหลวขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อครู่นี้

Hank : แล้วเธอก็อยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่งั้นสินะ

T.Jean : นี่มันดูแย่จริงๆ

T.Hank : ผิดแล้วล่ะ ฉันรู้แล้วว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับเรานะ คุณหมอ จากรายงานของคุณ พันธุกรรมของคุณมันเกิดผันผวนขึ้นกับการกลายพันธุ์ของพวกเราเมื่อหลายปีก่อน และตอนนี้มันก็กลับมาอีกครั้งและเริ่มกัดกินตัวคุณที่อยู่ในขนสีฟ้า…

Hank : การกลายพันธุ์ของฉันเองกำลังจะฆ่าฉัน  ฉันรู้แล้ว ฉันรู้อยู่แล้ว ไม่ต้องมาพิจารณาอะไรหรอก แต่เราก็อยู่อย่างสบายมาได้หลายปี

T.Jean : โอ๊ย นี่มันแย่สุดๆไปเลยนะ

T.Hank : แล้วงั้นเราต้องทำอะไรกับมันเล่า ช่วยฉันทีสิ ช่วยให้ฉันได้ช่วยนายที

Hank : มันไม่มีอะไรที่เธอทำได้หรอก…

ที่ห้องพยาบาล T.Hank กำลังรักษา Hank อย่างสุดความสามารถ โดยมีคนอื่นๆคอยลุ้นอยู่ข้างๆ

Hank : ฉันจะต้องตายวันนี้

T.Hank : เรื่องสิ

Logan : นั่นเขากำลังพูดกับใครเนี่ย

Kitty : ปล่อยให้พ่อหนุ่มคนนี้ทำต่อไปเถอะน่า

Logan : พ่อหนุ่ม เจ้าหนูนี่เพิ่งจะอายุ 12 ปีเองนะ

ในหัวของ Hank ปรากฏสมการต่างๆขึ้นมามากมาย

T.Hank : โอ บร๊ะเจ้าช่วยกล้วยทอด

Hank : จริงๆนายน่าจะรู้ดีกว่าใครนะว่าฉันเองก็ยังไม่อยากจะตายหรอก และฉันเองก็ไม่ได้พาตัวเธอ ฉันตอนหนุ่มๆมาที่นี่เพื่อให้พยายามช่วยตัวเองด้วย… ฉันได้ลองพยายามทำสมการต่างๆเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าที่จะทำได้แล้ว เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นจาก…

T.Hank : หยุดพูดก่อน

T.Jean : มีอะไรงั้นเหรอ หรือนายมองเห็นอะไร

T.Hank : เอิ่ม นั่นอะไรอ่ะ นั่นมัน—ไม่ถูกนี่

Hank : นั่น… โอ บร๊ะเจ้าช่วยกล้วยทอด เธอยอดมาก

T.Hank : ทุกๆคนออกไปให้หมด ยกเว้น Jean คนเดียว

Kitty : ฉันจะอยู่ด้วย

T.Hank : ไม่ล่ะ คุณอยู่ไม่ได้

เมื่อได้ยินดังนั้นคนอื่นๆจึงต้องเดินออกไปถึงแม้จะยังคงเป็นห่วงพวกเขาก็ตาม

มหาวิทยาลัย เท็กซัส

สาวผมแดง : เบนจามิน…

Benjamin : ก็เหมือนกับที่เธอรู้นั่นแหละ พวกเขาไล่ฉันออกจากมหาลัย

สาวผมแดง : โอ้ พระเจ้า

Benjamin : ทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วฉันก็กลายเป็นมิวแทนส์ บางทีนะ ฉันควรจะไปฟ้องร้องพวกเขา และพวกคนธรรมดาแบบพวกเธอ ก่อนหน้านี้ยังคอยโปรโมตบอกว่าควรให้อิสระแก่เหล่ามิวแทนส์ แต่เมื่อมิวแทนส์จริงๆปรากฏตัวออกมาที่นี่…

สาวผมแดง : นั่นมันไม่ยุติธรรมเลย

Benjamin : โอ้จริงเหรอ ใช่สิมันไม่ยุติธรรมเลย ที่พวกเธอรักพวกมิวแทนส์แค่ในความคิดมากกว่าความเป็นจริงเพราะงั้น… ยินดีด้วย

Benjamin เดินออกจากมหาวิทยาลัยโดยไม่หันกลับไปมอง

แต่มีคนมาดักรอเขาอยู่แล้ว

Scott : โทษที ดูเหมือนเธอจะวันที่เลวร้ายซะแล้วสิ

Benjamin : นี่นาย ซะ…ไซคลอปส์

Scott : ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ แต่รู้สึกเหมือนฉันต้องรับผิดชอบเรื่องงานปาตี้เมื่อวานน่ะ

Benjamin : ต้องรับผิดชอบเรื่องงานปาตี้เมื่อวานเหรอ งั้นฉันอนุญาตให้นายต้องรับผิดชอบแบบจัดเต็มเลยล่ะ เพราะนายโผล่มา…แล้วยังพา…เรียกว่าอะไรดีล่ะนั่น พาพวกมิวแทนส์ซุปเปอร์ฮีโร่ของนายมาเดินโชว์ตัวกับนายด้วย

Scott : อันนั้นฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆนะ เบนจามิน นั่นมัน…โชคไม่ดีนิดหน่อยน่ะ

Benjamin : หมายความว่าไงล่ะนั่น

Scott : ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เรื่องพวกนั้นมันไม่เกี่ยวกับเธอหรอก

Benjamin : ฉันจะชอบนายมากขึ้นนะถ้าปล่อยฉันไว้แล้วไปซะ

Scott : ฉันเข้าใจ และที่ฉันก็กลับมาที่นี่ก็เพราะฉันพยายามที่จะ…เฮ้ นั่นเธอจะไปไหนเนี่ย

Benjamin : ก็ไปให้ห่างๆจากคนบ้าไงเล่า โชคดีนะ

แต่ Benjamin ก็คิดอะไรได้เลยเดินตรงกลับไปพูดกับเขา

Benjamin : ไหนบอกมาซิว่าทำไมต้องเป็นฉัน

Scott : นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะต้องมาถามว่า “ทำไมต้องเป็นฉัน” นะ ตอนนี้กำลังมีเหล่ามิวแทนส์ปรากฏขึ้นทั่วโลก และเธอก็เป็น 1 ในผู้โชคดีไง

Benjamin : โชคดีเนี่ยนะ เข้าใจใช้คำนี่

Benjamin : ฉันติดต่อกับครอบครัวไม่ได้ แล้วฉันก็เพิ่งจะโดนไล่ออกอีก และอีกอย่างฉันคิดว่าพวกมิวแทนส์เกือบจะสูญพันธุ์ไปแล้วไม่ใช่หรือไง

Scott : ใช่มันเคยเป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆมันกำลังดีขึ้น

Benjamin : งั้นนายจะเรียกพลังของฉันว่าอะไรล่ะ

Benjamin ถอดหมวกของเขาออกและเผยให้เห็นหน้าตาที่เหมือนกับไซคลอปส์ (แต่ไม่มีพลังของเขา)

Scott : นี่มันน่าสนใจนะ ฉันยังไม่เคยเห็นพลังแบบของเธอมาก่อนเลย เธอไม่ได้…ไม่สิ เธอเป็นพวกที่เปลี่ยนแปลงรูปร่างของตัวเอง

Benjamin : เปลี่ยนแปลงรูปร่างเหรอ

Scott : แต่มันดูเหมือนว่าเธอยังเปลี่ยนแปลงเป็นคนอื่นๆได้ไม่สมบูรณ์แบบนัก

Scott : จริงๆมันดูเหมือนกับว่าเธอกำลังจะกลายเป็นอะไรบางอย่าง…มันเหมือนกับว่าเธอจะกลายเป็น 1 เดียวกับสภาพแวดล้อม เธอทำการเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายให้เข้ากับสิ่งที่อยู่รอบตัวไงล่ะ

Benjamin : และนั่นก็ทำให้ฉันกลัวตัวเองจริงๆล่ะงานนี้

Scott : ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นนะ เบนจามิน ฉันเคยอยู่ในช่วงเวลานั้นมาก่อน จริงๆพวกเราก็ยังไม่รู้ถึงขอบเขตพลังของเธอหรือแม้แต่หรือจริงๆแล้วเธอทำอะไรได้กันแน่ แต่เธอต้องการคำแนะนำและการฝึกฝน ซึ่งฉันให้มันกับเธอได้

Benjamin : อ้อเหรอ แต่โทษทีที่ฉันมีอินเตอร์เน็ต ฉันรู้ว่านายเป็นใครนะ สก๊อตต์ ซัมเมอร์ และฉันก็รู้ว่านายทำอะไรลงไปบ้าง

Scott : ก็ดีงั้นเธอก็รู้แล้วว่าฉันจริงจังแค่ไหน ฉันจะช่วยเธอเอง

Benjamin : ไหงงั้นล่ะ

Scott : ฉันจะทำข้อตกลงกับเธอ มากับฉัน…แล้วถ้าเธอไม่ชอบมัน…หรือฉัน…เธอก็แค่เดินจากไปเท่านั้นเอง

Benjamin : ทั้งชีวิตนี้แม่นายน่าจะสอนนะว่าอย่านั่งรถไปกับคนแปลกหน้าน่ะ

Scott : รถเหรอ ไม่เอาน่า… นี่พวกเราคือเอ็กซ์เม็นนะ อิลิยาน่า 2 คนสำหรับเดินทางและส่งตรงถึงบ้านเลย

Benjamin : นี่พวกเรากำลังจะ… โว้ว

Scott : แค่หายใจเข้าไป

Scott : เพราะนี่มันอาจจะรู้สึกคลื่นไส้ซักหน่อย แต่มันก็แค่นั้นแหละ เอาล่ะยินดีต้อนรับนะ เบนจามิน ดีด

Scott : ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนใหม่ ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนของชาร์ลเซเวียร์สำหรับผู้มีพรสวรรค์

ด้านใน Magneto และ Magik กับอีก 2 คนก่อนหน้านี้กำลังช่วยกันเปลี่ยนแปลงที่นี่

ที่ห้องพยาบาล Kitty ยังคงอยู่ในห้องถึงจะถูกเชิญออกไปแล้ว

T.Hank : ผมก็บอกว่า : ได้โปรดออกไป แล้วผมจะได้ทำงานของผมซะที ยังไงล่ะ

Kitty : ใช่เธอบอก แต่โทษทีนะเธอไม่ใช่เจ้านายฉันสักหน่อย

T.Hank : คุณชื่ออะไรเนี่ย

Kitty : คิตตี้ ไพรด์ และฉันเป็นครูใหญ่ที่นี่ และเพื่อนที่ดีของพวกเธอ ดังนั้นคุยกันดีๆหน่อยเถอะ

T.Hank : ผม ด๊อกเตอร์ เฮ็นรี่ แม็คคอย

Kiity : อันนั้นฉันรู้อยู่แล้ว

T.Hank : ช่วงส่งหลอดแก้ว กับหลอดทดลองตรงนั้นให้หน่อย

Kitty : เธอคิดอะไรออกแล้วงั้นเหรอ

T.Hank : ผมคิดว่าเราทั้งคู่คิดออกแล้วแหละ

Kitty : เรา?

T.Hank : ก็ผม กับตัวผมเองไง

Kitty : นี่อย่าทำอะไรบ้าๆล่ะ เพราะเธอดูท่าจะมีแนวโน้มที่จะทำอะไรที่มัน เป็นเรื่องบ้าๆน่ะ

T.Hank : ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณมีความสัมพันธ์แบบไหนกับแฮ๊ง แมคคอยคนนี้… แต่ผมสัญญาได้แค่ว่า ผมทำเรื่องพวกนี้ได้ดีกว่าพวกคุณ

ภายในจิตใจของ Beast

T.Jean : แล้วมันเกิดอะไรขึ้นอีกละตอนนี้

Hank : ก็รอดูว่าพ่อหนุ่มแสนฉลาดคนนั้นจะทำอะไรเพื่อพวกเราได้บ้างยังไงล่ะ แล้ว เอาล่ะ คราวนี้บอกฉันมาว่าเธอไปพบกับสก๊อตต์ ซัมเมอร์มาแล้วใช่มั้ย เธอเห็นแล้วใช่มั้นว่าเขากำลังจะกลายเป็นอะไร

T.Jean : ใช่

Hank : และเธอก็มองเห็นสิ่งที่อยู่ในใจของเขาด้วย

T.Jean : ใช่

Hank : ฉันไม่คาดคิดจะให้มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆ แต่นั่นก็ทำให้เธอแน่ใจแล้วสินะว่าฉันไม่ได้โกหกพวกเธอ

T.Jean : ใช่  และคุณไม่ควรจะพาพวกเรามาที่นี่เลยจริงๆ

Hank ; เธอจะบอกว่าฉันเป็นคนที่จริงจังเกินเหตุหรือมองโลกในแง่ร้ายก็ได้นะ แต่ฉันคิดว่าในตอนที่เธอกำลังจะตายเธอคงไม่คิดแบบนั้น

“ฉันไม่เคยเชื่อในเรื่องสวรรค์หรือนรกใดๆ”

“ฉันเชื่อในกระบวนการทางชีวะภาพของสิ่งมีชีวิตชั้นสูง”

“ถ้ามันจะเป็นวันสุดท้ายของฉันบนโลกใบนี้ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้สิ่งต่างๆเป็นไปตามที่มันกำลังจะเป็นไป”

“ถ้าพ่อหนุ่มสก๊อตต์ที่เรารักได้เห็นสิ่งที่เขากำลังจะเป็น บางทีเขาคงจะพยายามไม่ทางใดก็ทางหนึ่งไม่ให้เป็นเหมือนที่เขากำลังจะกลายเป็น”

“และอย่างน้อยๆสำหรับสก๊อตต์ในปัจจุบัน จะได้มองเห็นตัวตนของเขาในตอนหนุ่ม และเธอ และพวกเราที่อยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม และนั่นแหละเขาจะได้มองเห็นว่าตัวเขาเดินพลาดมาไกลแค่ไหนแล้ว”

“และปล่อยให้ความอับอายนั่นติดตามเขาลงไปในหลุมศพของเขาด้วย”

Hank : ในทางเดียวกัน ฉันก็คงต้องพูดว่า ยอมรับมันได้ถ้ามันจะเกิดบางสิ่งที่แตกต่างกันขึ้นมา

T.Jean : แล้วฉันตายยังไง

Hank : มันขึ้นกับเวลา

T.Jean : ให้ตายสิ… นั่นมันหมายความว่ายังไง

Hank : พวกเราต่างใช้ชีวิตให้มีสีสันและมีค่าที่สุด

T.Jean : แสดงให้ฉันเห็นทีสิ

Hank : ฉันคิดว่าเธอคิดว่านี่มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเสียอีก

T.Jean : ฉันต้องได้เห็นมัน คุณก็รู้นี่ว่าฉันต้องเห็นมัน

Hank : ใช่ฉันรู้ และฉันไม่เคยปิดใจกับเธอเลย เธอสามารถจะมองดูอะไรก็ตามที่เธอต้องการ

T.Jean : ฉันยังไม่รู้ว่ามันจะต้องทำยังไง

Hank : แค่ปล่อยจิตใจให้ว่างเข้าไว้

T.Jean ทำตามที่ Hank บอก เธอปล่อยใจตัวเองให้ว่าง และตอนนั้นเองเธอก็ได้เห็นความทรงจำของเขา

สิ่งที่เขาจดจำได้เกี่ยวกับตัวเธอ ตั้งแต่แรกเริ่มจนเธอตาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี หรือร้าย เศร้าหรือสุข เธอได้เห็นทุกอย่างๆที่เธอกำลังจะต้องพบเจอในอนาคต และสิ่งที่เธอเห็นนั้นทำให้เธอต้องสิ้นหวังกับอนาคตของตัวเอง

T.Jean : ไม่!!

T.Jean ที่รับไม่ได้กับเรื่องที่เห็นส่งเสียงดังออกมาและหลุดออกจากการเชื่อมโทรจิตทันที

T.Jean : ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่

Kitty : โอ้พระเจ้า เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

T.Jean : เขา—เขา แสดงทุกๆอย่างให้ฉันเห็น ทุกสิ่งทุกอย่างเลย

T.Hank : คิตตี้ ทำไมคุณไม่พาเธอออกไปสูดอากาศสดชื่นด้านนอกซะหน่อยล่ะ

T.jean : มันคือ… มันคือ…

T.Jean : ฉัน ตาย …ฉะ…ฉันรู้สึกถึงมัน

T.Hank : นายทำอะไรลงไปเนี่ย เอาล่ะคราวนี้ก็คงต้องคาดหวังว่าพวกเราคนหนึ่งจะฉลาดเหมือนๆกับที่อีกคนคิดว่าเขาเป็นล่ะนะ

ที่ด้านนอก

T.Scott : พวกคุณทุกคนเลิกจ้องมองมาทางผมแบบนั้นซักทีจะได้มั้ย ผมไม่ใช่คนที่กำลังลงมือทำเรื่องที่พวกคุณกำลังกล่าวหาผมนะ และผมก็จะไม่ทำด้วย มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นแน่ๆ

Logan : เออก็ไม่แน่หรอก นอกเสียจากแกจะทำ แต่ฉันว่าแกต้องทำแหงๆ

T.Scott : ผมขอสัญญากับคุณตรงนี้เลย…ว่าผมจะทำให้มันถูกต้อง

Logan : แกสัญญางั้นเหรอ ไอ้ขี้ก้าง ฉันขอบอกแกไว้เลยนะ ว่าฉันคิดมาตลอดตั้งแต่ที่ฉันอยู่ใกล้กับแกนี่…

Storm : โลแกนไม่เอาน่า…

Logan : ตลอดเวลานี่ฉันสามารถที่จะตวัดกรงเล็บของฉันเข้าที่ไปที่ลำคออันบอบบางของแก และหยุดความหนาวเย็นของแกได้เลย

Storm : โลแกนหยุดเลยนะ

Logan : ดังนั้นมันก็แค่คำถามง่ายๆไง พวกเรา…

Logan : พวกเราอยากจะได้ใครกันแน่ พวกเราอยากได้ สก๊อตต์ ซัมเมอร์คนนี้ หรือ ชาร์ล เซเวียร์กันแน่ และถ้ามันเป็นอย่างที่ฉันคิดว่ามันจะเป็น…ฉันฆ่าไอหมอนี่ตอนนี้ และชาร์ล เซเวียร์ก็จะโผล่ออกมายืนอยู่ตรงนั้นแทน

T.Scott : ยืนตรงนี้เหรอ

Logan : เอ้ายกมือขึ้น และพิจารณาถึงเรื่องนี้ด้วยตัวเอง อย่างยุติธรรม

T.Scott : เลิกเดี๋ยวนี้เลยนะ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเป็นเอ็กซ์เม็นเนี่ย

Logan : เออ แกก็เคยพูดแบบนั้นมาก่อนว่ะ ทีนี้มาดูกัน ยกมือขึ้นมา

??? : นั่นบ้าพอแล้วพวกนาย

Hank : นี่โลแกนฉันไม่ได้พาพวกเขามาเพื่อให้นายทำอะไรแบบนี้นะ

Beats ฟื้นขึ้นมาแล้ว และเข้าสู่วิวัฒนาการขั้นที่ 3 ของเขาเป็น Gorilla-Beast

Kitty : โอ้ พระเจ้า แฮ็งค์!! ดูคุณสิ นี่…นี่คุณโอเคใช่มั้ย

Hank : ดีกว่าที่เคยเป็นเยอะเลยล่ะ คิตตี้ ต้องขอบใจ เอ่อ ตัวฉันเอง ตอนนี้การกลายพันธุ์ของฉันกลับมาคงที่แล้ว

T.Hank : ก็ยินดีที่ได้ช่วยล่ะนะ แต่อย่าเพิ่งทำอะไรมากล่ะ

Hank : ฉันรู้สึกว่า…ฉันไม่เคยรู้สึกดีอย่างนี้มาก่อนเลยจริงๆ

T.Hank : แต่ฉันว่านายควรจะไปพักผ่อนนะ

Hank : เงียบไปเถอะน่า

Bobby : นี่นายทำให้พวกเรากลัวกันจริงๆนะพ่อขนปุย

T.Bobby : แต่รู้ไรม่ะคุณยังตัวสีฟ้าอยู่เลยนะ

Hank : เอาล่ะสก๊อตต์ บอกฉันทีว่าเธอได้เห็นวิญญาณคริสมาสต์แห่งอนาคตแล้วใช่มั้ย ถ้างั้นมันก็ถึงเวลาที่พวกเธอจะต้องกลับแล้วล่ะตอนนี้ และพวกเธอยังต้องอยู่ต่อไป พวกเธอทุกคน ยังต้องพยายามใช้ชีวิตให้มีค่ามากที่สุด

T.Jean : ไม่

*ที่ Beast พูดมาจาก A Christmas Carol ที่เป็นเรื่องราวของชายแก่ซึ่งเกลียดวันคริสมาสต์และชอบเงินตราเป็นอย่างมาก และเมื่อเขาหลับไปในวันคริสมาสต์อีฟ เขาก็ได้พบกับวิญญาณคริสมาสต์ จาก อดีต ปัจจุบัน และอนาคต ซึ่งทำให้เขาเข้าในชีวิตของตัวเองและเปลี่ยนแปลงจนดีขึ้น

T.Jean : พวกเราจะยังไม่กลับไป

Storm : ว่าไงนะ

T.Bobby : จีน เอาจริงดิ

T.Jean : ฉันได้เห็นแล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา ฉันได้เห็นทุกๆสิ่งที่นำพาพวกเรามาจนถึงจุดนี้ และฉันรับมันไม่ได้จริงๆ ไม่เลยล่ะ

T.Jean : และถ้าพวกเรากลับไป และพบกับชาร์ล เซเวียร์ ซึ่งคุณเคยบอกแล้ว ว่าชาร์ล เซเวียร์ จะอ่านใจของพวกเราและรู้ในสิ่งที่แฮ็งค์ที่อยู่ตอนนี้ แล้วเขาจะลบความทรงจำส่วนนี้ทิ้งไปจากพวกเราทุกคน

T.Jean : แล้วเราจะไม่มีวันรู้ได้อีกว่า สิ่งใดก็ตามที่พวกเราได้ทำลงไปในฐานะ X-Men …พวกเราจะจบลงที่ความทรมานและพบกับหายนะ

T.Warran : ทรมานงั้นเหรอ

T.Jean : ใช่และหายนะด้วย พวกเราทุกคน

T.Jean : ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่พวกเราจะต้องกลับไปต่อสู้นั้นจะจบลงด้วยความตายของฉันนี่แหละ และชาร์ล เซเวียร์ก็ต้องตาย และสก๊อตต์ก็ต้องกลับกลายเป็นสิ่งที่เขาชิงชังที่สุด…

T.Jean : และถ้ามันจะต้องเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้านั่นคือชะตากรรมของพวกเราจริงๆละก็นะ พวกเราก็ต้องแน่ใจว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นมีค่าที่จะให้พวกเราได้ทำ

T.Jean : พวกเราจึงต้องอยู่ที่นี่ และทำในสิ่งที่พวกเราสมควรทำ

T.Jean : เมื่อเราได้ทำในสิ่งต่างๆที่มันสมควรจะเป็น แล้วจากนั้นเราถึงจะกลับไป และถ้าชาร์ล เซเวียร์จะลบทุกอย่างจากหัวของเราละก็นะ ฉันนี่แหละที่จะทำมันเองเลย

Logan : เธอจะกลับไปงั้นเหรอ

T.Jean : ฉันจะไม่ทำแบบนั้น ฉันรู้ว่ามันยากสำหรับคุณนะเจมส์ ฉันรู้เรื่องของเรานะ ฉันกับคุณ…

Logan : หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ

(เฮียโลแกนเชี่ยงทันที เมื่อกี๊ยังเฮ๊วๆปลุกระดมคนอยู่เลย)

T.Jean : ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อและทำสิ่งต่างๆให้มันถูกต้อง และคุณเองก็ควรจะทำเหมือนกัน

T.Hank : ฉันคิดว่าบางทีพวกเราทุกคนอาจจะไม่เห็นด้วยกับเธอนะ จีน

T.Jean : ก็จริงอยู่นะ งั้นเรามาโหวตกัน

T.Bobby : แล้วเราจะโหวตไปเพื่ออะไรล่ะฮ้าฟ เพื่อที่จะอยู่ที่นี่กับหมอนั่นอ่ะเหรอ

Bobby : ใช่เลย เอิ่ม ว่าแต่ หมายถึงพวกเราทุกคนหรือเปล่าที่ต้องโหวตเนี่ย

T.Bobby : แล้วเราจะนับเป็น 2 โหวต หรือ 1 โหวตล่ะนั่น

T.Scott : พวกเราแค่ 5 คนเท่านั้นที่โหวต และมันหมายถึงพวกเราทั้ง 5 คนจะกลับหรืออยู่ต่อ

T.Scott & T.Jean : อยู่ต่อ

T.Warren : พวกเราควรจะกลับบ้านได้แล้ว

T.Hank : นายเป็นคนเริ่มนะ

3 ใน 5 เรียบร้อย T.Warren เซ็งเป็ดเลยทีเดียว

T.Bobby : โอ้วนี่มันเชี่ยอะไรเนี่ย

Bobby : นี่นายจะต้องล้อฉันเล่นแหงๆเลยใช่ม่ะเนี่ย

T.Bobby : ต้องขอโทษด้วยละกันที่ฉันอาจจะทำให้นายดูเหมือนคนบ้าน่ะ

Bobby : โอ้ได้โปรดเถอะ ใครก็ได้หยุดมันที

T.Jean : งั้นก็เป็นเอกฉันท์ล่ะนะ และต้องขอโทษด้วยนะ วอเร็นแต่เราคงไม่ได้อยู่ตลอดไปหรอก

T.Hank : ไม่ละ พวกเธอเป็นแค่เด็กๆนะ เธอไม่สามารถจะไปโผล่ที่ไหนก็ได้ตามใจในอนาคตตามที่เธออยากจะไปแบบนี้

T.Jean : ทำไมล่ะ คุณก็ทำไม่ใช่เหรอ

Kitty : ฉันจะดูแลพวกเขาเอง

Kitty : ฉันจะจับตาดูพวกเขาไว้ นี่มันก็ดีเหมือนกัน ฉันกำลังมองหาหนทางที่จะทำเพื่อเป็นเกียรติแก่เซเวียร์ บางอย่างที่มากกว่าตอนนี้ และฉันก็คิดอะไรมากกว่านี้ไม่ออกแล้วล่ะนะ

T.Jean : ขอบคุณมาก

T.Hank : แล้วต้องเรียกคุณว่าไงล่ะเนี่ย ศาสตราจารย์ คิตตี้ หรือศาสตราจารย์ เค

Kitty : เงียบไปเลย

T.Bobby : มันจะโอเคน่า วอเร็น

T.Warren : ไม่มีใครพูดถึงฉันบ้างเลย ทำไมมันไม่มีใครพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันบ้างเลยล่ะ บ็อบบี้ ตัวฉันไปอยู่ที่ไหนเนี่ย

(โธ่ถังน้อยใจซะแล้ว)

Storm : นี่คุณทำอะไรลงไปเนี่ย เฮ็นรี่

Hank : ก็เห็นว่าคุณอยากให้ความฝันของเซเวียร์ยังคงอยู่ใช่ม่ะ… ก็นี่ไง ทา-ด้า

T.Scott : นี่จีนพวกเรามาคุยกันสักหน่อยได้มั้ย

T.Jean : สก๊อตต์ ปล่อยให้ฉันได้อยู่ตัวคนเดียวเถอะ

จบบทแรกของ X-Men ยุคใหม่

เหล่า X-Men Origin ตัดสินใจอยู่ต่อเพื่อดูว่าหนทางที่พวกเขาเลือกจะมีค่าสักแค่ไหน แต่ตอนนี้ 1 ในพวกเขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วตลอดกาล

ติดตามตอนต่อไป

เล่มหน้า

Professor (K) Kitty?

เล่มหน้าอาจจะนานสักหน่อยนะครับ ขอเก็บทาง DC ที่ค้างๆไว้ก่อน

เผยแพร่ครั้งแรก : [Spoil] – All-New X-Men #5