เขากลับมาแล้ว

กาลครั้งหนึ่ง เหล่าพ่อค้ายาและลูกน้องกลุ่มหนึ่ง

กำลังสนุกสนานกับกิจกรรมผิดกฎหมายของตน

  

พ่อค้ายาผมหยิกคนหนึ่ง ได้ถามพ่อค้าหนวดขณะที่กำลังสูดผงอย่างสนุกสนานว่า

  “ซู้ดดด พวกเรามันพวกฝ่ายเลว ชิมิ?”

พ่อค้าหนวดก็ตอบกลับไป พลางกำลังสนุกกับการนับเงินว่า

“โอ้ว มันแน่นอนครัฟจอร์ช”

   

 

**ปู้ดดดดดดดดดดด**

 

พ่อค้าหนวดพูดยังไม่ทันขาดคำ บรรดาลูกไล่ที่เฝ้าอย่หน้าตู

ก็เอาหัวพุ่งปักประตูทะลวงกำแพงเข้าไปในห้อง

ในสภาพหน้าแหกยกทีม

 

“โอ้ว มันอึ้งมากจอร์ช!”

 

   

 

“โอ้ว ม่าย คุณพระ! คุณเจ้า! คณจอร์ช! คุณซาร่า!”

“เจ้าของชื่อเรื่องเขากลับมาแล้ว!”

 

พ่อค้าทั้งสองพูดยังไม่ทันขาดคำ

เขาก็โดนมือลึกลับกระซวกหน้าแหกไปเช่นกัน

 

 

“ช่าย ตรูกลับมาแล้วว้อย!”

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

อย่าทำเรื่องผิดกฎหมาย ไม่งั้นหน้าแหกไม่รู้ตัวนะเธอว์

 

ฆาตรกรรมศึกษา

กับคุณ Kate

(อย่าเมินเขาเชียวนะ เดี๋ยวโดนพี่แกเจี๋ยนนะจ๊ะ!)

วันนี้ขอเสนอเรื่อง

การสังหารหมู่วันวาเลนไทน์

(St. Valentine’s Day Massacre)

---

ณ. วันที่ 14 กุมพาพันธ์ ค.ศ. 1929

สมาชิกแก๊งมาเฟียฝั่งเหนือของชิคาโกโดนสั่งให้ยืนพิงขนานกับกำแพง

โดยชายสองคนที่แต่งตัวคล้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจ

ชายสองคนนั้นเอาปืนกลระดมยิงชายทั้งเจ็ดหลายครั้งก่อนจะชิ่งหายตัวไป

   

ทุกอย่างต่างบ่งชี้ว่าเป็นฝีมือของคู่อริของแก๊งตรงข้าม นามว่า Al Capone (อัล คาโปน)

แต่เขาไม่เคยถูกตัดสินว่าผิดจากอาชญากรรมครั้งนี้

ชายเพียงคนเดียวที่ยังคงมีชีวิตอยู่หลังจากการยิงคือ

Frank Gusenberg เขาเยื้อชีวิตตนเองได้ไปจนถึงโรงพยาบาล

 

เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงสอบถามเรื่องราวจากเขา

“ใครเป็นคนยิงคุณครับ”

 

Frank ให้การว่า

“ไม่มีใครยิงผมครับ แค่กๆ”

 

เอิ่ม……อันที่จริง…..แล้ว…อ่า…..

เขาโดนยิงไปถึง 14 นัด

และเสียชีวิตในเวลาต่อมา

ทำไมเขาจึงตอบเช่นนั้น

เราก็ไม่อาจทราบได้

ใบชันสูตรศพของ Luther Strode?

ยาวเป็นหางว่าวแถมลายมือก็อ่านยากซร้า

แต่โดยสรุปก็คือมีแผลบาดตั้งแต่หัวยันลงไปถึงปลายเท้า

จนคนชันสูตรเขียนในหน้าเดียวไม่หมดนั่นเอง!!

(แต่ Luther ก็ยังอุตส่าห์รอด!!)

หมดแล้วจ้าไว้เจอกันใหม่เล่มหน้านะคร้าบบบ!!