DC Comic : Aquaman 13 : The Others Final Part

เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Ivan Reis, Joe Prado
วางจำหน่าย: 31 ตุลาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

บท The Others มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว แต่มันจะเป็นจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ใหญ่ครั้งต่อไปของ Aquaman!!

.
.
.
ย้อนไปเมื่อหกปีก่อนหน้านี้

Arthur Curry สมัยเป็นวัยรุ่นกำลังนั่งซึมอยู่นอกหมู่บ้านในภูเขาหิมะ
ตอนนั้นเองก็มีคนเรียกชื่อของเขา

Vostok : อาเธอร์?

Vostok : แบล็คแมนธาร์มันหนีไปได้

Vostok : แต่พวกชาวบ้านที่เราช่วยไว้จากหิมะถล่มก็ปลอดภัยดีทุกคน

Arthur : นายถูกออกแบบสร้างขึ้นมาให้อยากมีชีวิตอย่างโดดเดี่ยวไม่ใช่หรือวอสท็อค

Arthur : แล้วทำไมนายถึงเป็นห่วงเป็นใยชาวบ้านพวกนั้นกันล่ะ?

เมื่อ Vostok ได้ยินคำถามนั้น เขาก็เอามือเปิดส่วนปิดใบหน้าของหน้ากากของเขาออก เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

Vostok : เพราะฉันยังมีหัวใจอยู่น่ะสิ

Vostok : และนายก็เช่นกัน

ตัดมาที่ปัจจุบัน

Arthur ยังคงโศกเศร้ากับการตายของ Vostok แต่พวกเขาไม่มีเวลาให้เสียใจมากนัก เพราะตอนนี้เกาะที่พวกเขากำลังอยู่นั่นกำลังจะถล่มลงมาจากการที่คฑาทองคำของ Black Manta ได้ทำให้เกิดแผ่นดินไหวใหญ่ขึ้นจากการที่พลังของมันไปก่อความเสียหายให้กับรากฐานของเกาะ

ทางด้าน Black Manta ก็กำลังสั่งการให้ลูกสมุนขนสมบัติที่ได้จากเกาะลงไปในเรือ ซึ่งสาเหตุที่มันไม่มีทีท่ารีบร้อนแม้เกาะกำลังจะถล่มก็ตาม ก็เพราะมันมีลูกโลกทองคำที่สามารถเคลื่อนย้ายผู้ใช้ไปยังที่ไหนในโลกได้ในพริบตาอยู่นั่นเอง

ตอนนั้นเอง Black Manta ก็วิทยุหาใครบางคน

Black Manta : นี่แมนธาร์พูดนะ ฉันได้คฑามาแล้ว

??? : ตอนนี้พายุกำลังเคลื่อนไปทางตะวันออก เมื่อมันอยู่เหนือแท่นขุดเจาะน้ำมันที่นัดกันไว้ ข้าก็จะไปถึงที่นั่น

Black Manta : แล้วนายเตรียมค่าตอบแทนไว้ให้ฉันแล้วใช่ไหม?

??? : แน่นอนอยู่แล้ว

ส่วนทางด้าน Arthur เมื่อฝากฝัง Mera ให้ช่วยพาพรรคพวกของเขาไปจากเกาะนี้ เขาก็เตรียมจะไปไล่ล่า Black Manta ต่อ ว่าแล้วเขาก็เงื้อหมัดขึ้น

แต่เมื่อ Arthur ชกทะลุกำแพงถ้าออกมา มันก็สายไปแล้ว Black Manta ใช้พลังของลูกโลกทองคำเคลื่อนย้ายหนีไปแล้ว

เมื่อไม่สามารถทำอะไรได้อีก พวก Arthur จึงหนีออกจากเกาะโดยเครื่องบินของ The Operative

Arthur : แบล็คแมนธาร์มันไปที่ไหนกัน?

The Operative : มันบอกยากน่ะนะอาเธอร์ แต่ฉันสามารถตรวจได้ว่าแมนธาร์มันไปโผล่ที่ไหนมาบ้าง เรือของมันได้ทิ้งร่องรอยพลังงานจากลูกโลกทองคำไว้หลายต่อหลายแห่งทั่วโลก

Ya’wara : มันคงจะยังควบคุมลูกโลกไม่ค่อยได้

The Operative : หรือไม่มันก็รู้ว่าฉันสามารถตามรอยมันได้ก็เลยพยายามจะซ่อนตัวอยู่ เราต่างก็คิดว่าดอกเตอร์ฉินคือคนที่ร่วมมือกับแมนธาร์ แต่มันกลับกำลังไปหาใครคนอื่นอยู่

เมื่อถึงตรงนี้ Dr.Stephen Shin ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขมขื่น

Shin : นี่มันเป็นความผิดของฉันเอง มันเป็นเพราะตอนนั้นฉันจ้างแมนธาร์ให้ไปเอาตัวอย่างเลือดของอาเธอร์ เพื่อให้ฉันสามารถพิสูจน์ให้โลกรู้ว่าฉันค้นพบชาวแอตแลนติสแล้ว

Shin : ฉันต้องขอโทษเธอจริงๆ พ่อของเธอเป็นเพื่อนของฉัน

Shin : เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากๆแต่ฉันกลับทรยศเขา

Arthur : แต่คนที่มือเปื้อนเลือดคือผมต่างหาก แมนธาร์ไม่ได้ฆ่าพ่อของผม พ่อตายเพราะหัวใจล้มเหลว ซึ่งหมอก็บอกผมแล้วว่ายังไงเขาก็ต้องตายเพราะมันอยู่แล้ว แต่ผมก็ยังไปตามล่าแมนธาร์ และในคืนที่ทั้งมืดและฝนตกหนักนั่น ผมก็ไปฆ่าพ่อหมอนั่นแทนที่จะเป็นมัน

The Operative : พ่อของแมนธาร์นั้นก็มีประวัติอาชญากรรมยาวเหยียดเหมือนกันนั่นแหละ รวมถึงข้อหาฆาตกรรม แถมเขายังพยายามจะฆ่านายด้วย เขาไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์นักหรอก

Arthur : ฉันก็เหมือนกัน

Arthur : เมร่า ที่ผมไม่ได้บอกคุณเรื่องของกลุ่ม The Others และเรื่องของแบล็คแมนธาร์ให้คุณรู้ มันเป็นเพราะผมละอายใจ

แล้ว Arthur ก็เดินไปกดปุ่มที่ผนังห้อง แล้วประตูลับก็เปิดออก ซึ่งสิ่งที่อยู่ภายในก็คือชุดเกราะเกล็ดปลาพร้อมด้วยสร้อยอัญมณีสัญลักษณ์ผู้สืบทอดบัลลังค์ Atlantis ที่เขาฝากไว้กับ The Operative ให้เก็บรักษาไว้นั่นเอง

Arthur : ผมละอายต่อสิ่งที่ผมเป็น

Arthur : ที่ว่าอควอแมนเป็นเพียงสิ่งที่ผมใช้ปกปิดตัวเองเท่านั้น

แต่ Mera กลับเดินมาหยิบชุดเกราะเกล็ดปลาที่อยู่ในตู้ออกมา

Mera : ยังไงคุณก็ควรจะสวมนี่ก่อนเถอะ

Arthur : ทำไมล่ะ?

Mera : เพราะฉันขอให้คุณสวมมันไง

Mera : เราต่างก็เคยทำเรื่องผิดพลาดกันมาทั้งนั้น แต่คุณจะต้องเรียนรู้จากมันไม่ใช่ลืมมันไป คุณจะยอมให้ตัวคุณตกกลับลงไปเหมือนสมัยที่คุณโกรธแค้นและตัดตัวเองจากโลกไม่ได้

Mera : อย่าทำเหมือนที่คนทั้งโลกทำเลยนะอาเธอร์

Mera : อย่าดูถูกคุณค่าของตัวตนจริงๆของอควอแมนเลย

เมื่อได้ฟังคำพูดของภรรยาของเขา Arthur ก็สวมกอดเธอด้วยความตื้นตัน

The Operative : เธอพูดถูกแล้วล่ะนะอาเธอร์

Ya’wara : นายต่างกับพวกเรา…นายเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

P.O.W. : บางทีพวกเราก็ควรที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเช่นกัน…บางทีนะ

ทันใดนั้นจอภาพของ The Operative ก็แจ้งเตือนขึ้น

The Operative : สัญญาณของแมนธาร์ขึ้นมาแล้ว

The Operative : มันไปโผล่อยู่ที่ตาพายุลูกใหญ่กลางทะเล

เรือของ Black Manta ไปปรากฎที่ข้างแท่นขุดเจาะน้ำมันแห่งหนึ่ง มีฝนตกหนักแต่ลมสงบเพราะเป็นจุดอับลมใจกลางพายุ

Black Manta : นายอยู่ไหนล่ะ?

ตอนนั้นเองก็มียานดำน้ำรูปร่างเหมือนกุ้งโผล่ขึ้นมาจากทะเล!

??? : อยู่นี่แล้วล่ะ

??? : คฑาอยู่ที่ไหนล่ะ?

Black Manta : เอาค่าตอบแทนของฉันมาก่อนสิ

ตอนนั้นเองประตูของยานรูปกุ้งก็เปิดออก และมีชาวแอตแลนติสสามคนที่แต่ละคนถือกล่องใส่สมบัติมาด้วย

??? : สมบัติจากซากเรือจมที่เจ้ากับพ่อของเจ้าพยายามจะกู้ขึ้นมาในวันที่เขาเสียชีวิต

??? : ข้าเชื่อว่ามันมีคุณค่าทางจิตใจมากไม่แพ้คุณค่าทางเงินตราเลยทีเดียว

Black Manta : มันมีคุณค่ากับฉันแบบไหนยังไงมันไม่ใช่เรื่องที่นายต้องสนใจหรอก

??? : ที่นี้ก็เอาคฑามาได้แล้ว

เมื่อทางนั้นทำตามข้อตกลง Black Manta ก็รักษาคำพูดเช่นกัน และให้ลูกน้องนำคฑาขึ้นมาให้

Black Manta : แล้วข้อตกลงข้อที่สองของเรายังคงอยู่หรือเปล่าล่ะ?

Black Manta : ที่ว่าเมื่อนายจัดการจนเสร็จเรื่องแล้ว โลกเบื้องบนทั้งหมดจะเป็นของฉันน่ะ

??? : แน่นอนอยู่แล้ว

แต่ก่อนที่ชาว Atlantis จะทันได้รับคฑาจากมือของ Black Manta ก็มีร่างหนึ่งพุ่งขึ้นจากน้ำมาคว้าเอาคฑาไป!!

Black Manta : อควอแมน!

Atlantian : ราชาอาเธอร์!

พวก Mera และกลุ่ม The Others ก็ตามหลัง Arthur มาติดๆ

Arthur : จัดการลิ่วล้อของแมนธาร์ให้เร็วที่สุด ยิ่งมีศัตรูน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

Arthur : เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีชาวแอตแลนติสอยู่ในยานนั่นอีกกี่คน

แล้ว Arthur ก็หันไปตะโกนใส่ยานรูปกุ้ง

Arthur : แกเป็นใครกัน? ใครกันที่อยู่ข้างในนั้น?

??? : ข้ายังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับเขา

Arthur : ออร์ม? ถ้าเป็นเจ้าล่ะก็ ออกมาพูดกับข้าสิ

??? : ไม่ใช่ในสถานการณ์เช่นนี้

แต่ขณะที่ Arthur เผลอเพียงชั่วขณะ Black Manta ก็ยิงแสงใส่จุดที่เขายืนอยู่

Black Manta : แกนี่ไม่ยอมเลิกราเลยใช่ไหมเนี่ย? ฉันก็เหมือนกันว่ะ

เมื่อเห็นว่า Arthur หันไปสนใจ Black Manta คนที่อยู่ในยานก็สั่งลูกน้องทันที

??? : ชิงเอาคฑามาให้ได้

??? : เราจะไม่กลับไปโดยไม่มีมัน

ว่าแล้วทหาร Atlantis ก็ยิงฉมวกจากข้อมือมาคว้าคฑาทองคำไปได้!

เมื่อได้ของไปแล้ว ยานรูปกุ้งก็ดำน้ำลงไปทันที

??? : เพิ่มความรุนแรงของพายุขึ้นไปอีก

??? : ฆ่าพรรคพวกของเขาซะ

แล้วทันใดนั้นฝนก็แรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

P.O.W. : ทุกคน?! นี่พวกนายอยู๋ไหนกันบ้างเนี่ย? ฉันมองอะไรไม่เห็นเลย ฝนมันแรงขึ้นกว่า…

พริบตานั้นเอง Black Manta ก็ใช้พลังของลูกโลกทองคำเคลื่อนย้ายมาโผล่หน้าพวก The Others แล้วยิงแสงใส่พวกเขา!

ซึ่ง Prisoner of War ก็โดนลูกหลงเข้าเต็มๆจนไฟลุกท่วมตัว

P.O.W. : อ๊า!!!

Black Manta : มันก็นับว่าเหมาะสมดีแล้ว…

Prisoner of War พยายามจะใช้ปลอกแขนทองคำสร้างม่านพลังป้องกันตัว แต่ก็โดนฉมวกข้อมือของ Black Manta ยิงมาเสียบแขนเขาเสียก่อน

Black Manta : ที่เพื่อนของแกจะตายไปอีกสักคนก่อนจะจบเรื่องครั้งนี้

Arthur : ไปให้พ้นจากเขาซะ!!

แต่ก่อนที่มันจะทันได้ยิงแสง Arthur ก็ใช้ตรีศูลเสียบใส่หมวกของมันจนพังไป พร้อมทั้งเกี่ยวเอาลูกโลกทองคำออกมาด้วย!

แต่แม้อาวุธหลักของมันจะพังไป แต่ Black Manta ก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์

Black Manta : ดีแล้ว เข้ามาใกล้ๆแบบนั้นแหละ

มันเอามีดไฟฟ้าของมันเสียบใส่ไหล่ของ Arthur แล้วหันไปเล็งฉมวกข้อมือใส่ Prisoner of War อีกครั้ง

Black Manta : ยิ่งแกเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งทำให้แกเจ็บปวดได้มากขึ้นเท่านั้น

Arthur : ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันนั่นแหละแมนธาร์

แต่ Arthur ที่ยังโดนมีดช็อตไฟฟ้าเสียบอยู่เข้ามาหักฉมวกของ Black Manta ไปก่อนที่มันจะทันได้ยิง!

P.O.W. : อาเธอร์ ไม่ต้องห่วงฉัน ชีวิตฉันไม่มีค่าพอให้นายต้องมาเสี่ยงหรอก

Arthur : ชีวิตนายมันมีค่าเกินพอเลยล่ะ ของทุกคนด้วย

แล้ว Arthur ก็หันไปหา Black Manta

Arthur : แกฆ่าเพื่อนของฉัน

ว่าแล้ว Arthur ก็ล็อคแขนของ Black Manta แล้วบิดมันอย่างแรง!

=กร๊อบ!!!=

Black Manta : อ๊าคคคค!!!!

ไม่หนำใจ Arthur ตามไปซ้ำ Black Manta อย่างต่อเนื่อง!

Arthur : แกเชือดคอของคาฮีน่า!

=เปรี้ยง!!!=

Arthur : แกทำให้กระดูกสันหลังของ Vostok หัก!

=โครม!!!=

Arthur : แต่ฉันควรจะเล่นงานาแกให้หนักยิ่งกว่านั้นอีก

Black Manta : งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ? ฉันไม่มีอาวุธเหลือแล้ว จัดการให้จบๆเรื่องไปซะเลยสิ

ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้าซึ่งกันและกันนิ่งนาน…จนในที่สุด Arthur ก็หันหลังให้กับ Black Manta ราวกับว่าไม่เห็นคุณค่าใดๆอีกที่จะเอาชีวิตของมัน…

Arthur : มันจบไปเรียบร้อยแล้วล่ะแมนธาร์

Black Manta : ไม่! นี่มันจะไม่จบจนกว่าแกจะฆ่าฉันซะ เหมือนกัปตันเอแฮปกับปีศาจขาว! แสดงให้พรรคพวกของแกเห็นสิว่าจริงๆแล้วแกมันคือฆาตกร!!

Black Manta : ฆ่าฉันเลยเซ่!!

Arthur : สักวันหนึ่งฉันคงจะได้ทำมันจริงๆนั่นแหละ แต่ต้องไม่ใช่ในสภาพเช่นนี้

(การฆ่ากันในระหว่างการต่อสู้ก็เรื่องหนึ่ง แต่ Arthur ก็มีความหยิ่งในเกียรติ์เกินกว่าจะฆ่าศัตรูที่หมดสภาพไปแล้วเช่นนี้ได้)

เกร็ดเล็กน้อย : เรื่องของ Captain Ahab ที่ Black Manta พูดถึงนั้นมาจากนิยายเรื่อง Mobey Dick ที่กัปตันเรือล่าปลาวาฬชื่อ Ahab ถูกปลาวาฬยักษ์เผือกชื่อ Mobey Dick งับขาจนขาดไป จึงตามไล่ล่ามันไปทั่วเจ็ดคาบสมุทร จนในท้ายที่สุดเขาหลังจากตามล่ามันมาอย่างยาวนาน เขาก็ถูกมันฆ่าตาย คาดว่า Black Manta เทียบตัวเองเป็น Captain Ahab และเทียบ Arthur เป็น Mobey Dick

พวก Arthur ตัดสินใจส่ง Black Manta และพรรคพวกให้กฎหมายจัดการ

แต่ Mera ก็ยังกังวลเรื่องชาว Atlantis ที่ร่วมมือกับ Black Manta และเอาคฑาไป

Mera : คุณคิดว่าใครกันที่ร่วมมือกับแมนธาร์กันน่ะ อาเธอร์? จะใช่น้องชายของคุณหรือเปล่า? คุณเรียกชื่อของเขาออกมา…

Arthur : ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ปกติแล้วเขาจะไม่หลบหน้าผม แต่ที่เรารู้ก็คือดอกเตอร์ฉินไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

Ya’wara : แล้วเราจะเอายังไงกับฉินล่ะ?

The Operative : ฉันไม่คิดว่าเราจะต้องทำอะไรทั้งนั้น เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการตายของทั้งวอสท็อคและคาฮีน่า

The Operative : ฉันจะเก็บรักษาสมบัติลับของทั้งสองคนนั้นไว้เอง

Ya’wara : ยังไงล่ะ?

The Operative : เธอจะต้องช่วยฉันด้วยล่ะนะ

P.O.W. : ฉันเดาว่านี่หมายความว่าทุกคนจะกลับบ้านกันแล้วสินะ? ส่วนฉันก็จะกลับไปอยู่ที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม

Arthur : ไม่หรอก นายไม่จำเป็นต้องกลับไปที่นั่น

P.O.W. : แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะอาเธอร์? ฉันจะไปที่ไหนได้อีก?

Arthur : นายก็ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเหมือนกันนะโดมินิค เหมือนกับที่ฉันทำมาแล้ว นายบอกว่านายถูกหลอกหลอนโดยวิญญาณของพวกพ้องที่ตายไป ที่ว่านายถูกดึงดูดให้เข้าหาครอบครัวของพวกนั้น

P.O.W. : ใช่ ครอบครัวที่ไม่ใช่ของฉัน

Arthur : แต่พวกเขาก็ยังคงต้องการการปลอบใจอยู่

Arthur : เราทุกคนต่างก็ต้องยอมรับอดีตของเราเอง

Arthur : ฉันต้องขอโทษที่ก่อนหน้านี้ฉันปฏิเสธที่จะยอมรับมัน แต่ฉันจะไม่ทำให้พวกนายผิดหวังอีก

Arthur : ฉันจะไม่มีทางลืมพวกนาย

Arthur : และฉันอยากให้พวกนายรู้ว่าฉันไม่เคยลืมพวกนายเลย

หลังจากนั้น

ที่บ้านในฟาร์มแห่งหนึ่ง ได้มีชายคนหนึ่งมาเยี่ยมเยียน

Prisoner of War ได้ตระเวณไปตามบ้านของครอบครัวของเพื่อนทหารของเขาแต่ละคน และได้เป็นสื่อกลางให้พวกเขาบอกลาครอบครัวของตน

ตัดมาที่ Amnesty Bay

Arthur : พ่อของผมเคยมายืนที่ท่าเรือนี้ทุกเช้า

Arthur : พ่อสัญญากับแม่ว่าเขาจะมารอเธอที่นี่ ด้วยความหวังว่าสักวันหนึ่งแม่จะกลับมา

Arthur : แต่แม่ก็ไม่เคยกลับมา และนั่นก็ทำให้พ่อใจสลาย

Arthur : ผมกลัวมาตลอดว่าผมจะต้องสูญเสียคุณเหมือนกับที่พ่อต้องสูญเสียแม่ไป

Mera : คุณยอมรับฉันแม้จะรู้ว่าอดีตของฉันเป็นยังไง…คุณควรจะเชื่อในตัวฉันว่าฉันจะทำเช่นเดียวกันนะ

Mera : ฉันจะไม่มีวันทิ้งคุณไปแน่นอนอาเธอร์ ไม่มีวัน

แล้วทั้งสองก็โอบกอดกันและกันและจุมพิตกันด้วยความรักยิ่ง

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ มีใครบางคนกำลังแอบเฝ้าดูพวกเขาอยู่

??? : เมร่าจะต้องเป็นอุปสรรคต่อแผนการของเรา

??? : งั้นเราก็ต้องขจัดหล่อนออกไป ขอให้ราชาทรงพระเจริญ

??? : ใช่แล้ว ขอให้ราชาทรงพระเจริญ

โปรดติดตามตอนต่อไป : กับบทนำของ Event Cross-Over กับเล่ม Justice League : Throne of Atlantis!!