The Curse of Shazam #6
เรื่อง : GEOFF JOHN
ภาพ : GARY FRANK
วางจำหน่าย:  กันยายน 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ครั้งนึงโลกถูกปกครองโดย เวทมนตร์ แต่หลังจากผู้นั่งบัลลังค์อันว่างเปล่าเหล่านี้ได้ถูกฆาตกรรมโดย “นักรบ” ที่พวกเขาสร้างขึ้น จอมเวท คนสุดท้าย ได้จองจำนักรบและหลบซ่อนเวทมนตร์ออกจากโลก เรื่องเหล่านี้กลายเป็นเรื่องเล่ามากกว่าเรื่องจริง จนกระทั่ง ณ บัดนี้

จอมเวทเฒ่าผู้เฝ้าศิลแห่งนิรันดร์สัมผัสได้ถึงภัยร้ายที่ถูกปลดปล่อยออกมา…

Black Adam : เจ้าจอมเวทย์อยู่ไหน!!!

Wizard : ไม่นะ เขาเป็นอิสระแล้ว

จอมเวท แบลคอดัม ถูกปลดปล่อยเสียแล้ว และความหวังเดียวที่จะสามารถหยุดยั้ง อดัม ได้คือ…

บิลลี่ แบทสัน ผู้ซึ่งหลงเข้ามาใน ศิลาแห่งนิรันดร์

Billy : ฮัลโหล มีใครอยู่มั้ย

“เด็กผู้ชายนิ”

“หน้าตามันเป็นยังไง”

“เจ้าเด็กนี้ตัวเล็กกว่าข้าอีก มันไม่มีทางทำลายคำสาปได้หรอก ส่งมันกลับไปซะ!”

บิลลี่ ได้ยินเสียแววๆ แต่หันไปกลับไม่พบอะไร

Billy : เห้ยใครน่ะ! ฮัลโหล

แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นมาอีก

“มาเถิด ตามแสงสว่างเข้ามา”

Billy : ตะกี้แกพูดกับฉันเหรอน่ะ

“ทางนี้”

แสงสว่างนำพา บิลลี่ มายังสถานที่ๆเหมือนถ้ำและแท่นประหลาดที่พอเดินผ่านแล้วมีภาพของคนแต่งชุดแปลกๆโผล่ขึ้นมา

Billy : พิลึกจริง

Billy : เจ๋ง!!

ทีนี้บิลลี่เลยวิ่งเล่นซะเลย

“ไม่มีเวลามาเล่นเกมนะ!”

และแล้วบิลลี่ก็ได้พบกับเสียง ของผู้ที่เรียกเขาเข้ามา

Wizard : ไม่…มันคงไม่ได้ผล

Wizard : มันไม่ใช่กงการของเด็กอย่างเจ้า

เป็นผู้เฒ่าจอมเวทนี่เอง

 

Wizard : เวทมนตร์ของข้าคงอ่อนแรง ถึงได้พาเด็กตัวเล็กเข้ามา

Billy : ฉันไม่ใช่เด็กนะ เอาล่ะบอกมาแกเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน

Wizard : เจ้าอยู่ในบ้านข้า ข้าคือจอมเวทมนตร์ คนสุดท้ายจากสภาแห่งจอมเวท ผู้ปกปักรักษาศิลาแห่งนิรันดร์! นี่คือป้อมปราการแห่งเวทมนตร์อันกล้าแกร่งที่สุดเท่าที่มีมา

Billy : ฟังนะลุงเหี่ยวฟ้า มายากลพวกนั้นมันได้ผลกับเด็กหกขวบเท่านั้นแหละ ขืนแกเข้ามาใกล้ฉันอีกก้าวละก็ ฉันจะอัดให้ฟันหลุดเลย

Wizard : หืมมม เวทมนตร์ไม่เพียงนำเด็กเข้ามา ยังพาเด็กไม่ได้เรื่องมาให้ข้าด้วย เอาเถอะทำให้มันจบๆไป

จากนั้นพ่อมดได้ร่ายคาถาใส่บิลลี่ เพื่อค้นหาความดีงามในตัว

Wizard : เจ้าเด็กนี้คือนักรบศักดิ์สิทธิ์ที่ข้าตามหารึไม่! เจ้าเด็กคนนี้คือจิตอันบริสุทธิ์รึไม่!

ภาพความดีในตัวบิลลี่…เอิ่มดูท่าจะไม่มีเพราะมีแต่การกระทำเกรียนๆของเด็กคนนี้โผล่มาทั้งนั้น

Wizard : แน่นอนเจ้าไม่ใช่สิ่งที่ข้าตามหา คงไม่ต้องใช้เวทมนตร์ข้าก็ดูออก เฮ้อ…ทำไมเวทมนตร์ถึงทำให้ข้าเสียเวลาเปล่ากับคนไม่ได้เรื่องพวกนี้ ภัยร้ายมันถูกปลดปล่อยออกมาแล้วนะ! พระเจ้าโปรดอภัยให้ข้าด้วย เจ้าแบลคอดัม เป็นอิสระแล้ว

Billy : ตะกี้แกทำอะไรฉันน่ะ

Wizard : ข้ามองดูทางเลือกในชีวิตเจ้า เหมือนกับที่ทำกับคนอื่นเพื่อตามหาจิตบริสุทธิ์ แต่เจ้ามันพวกไม่สมบูรณ์แบบ เหมือนกับคนอื่นที่เคยเข้ามา

Billy : แกก็ดูไม่เหมือนคนดีเหมือนกันนะตาแก่ สภาพยังกับคนอายุพันปี

Wizard : เยอะกว่านั้นอีกเจ้าหนู

Billy : ยังไงก็ช่าง ฉันอายุแค่สิบห้ายังรู้เลยมันไม่มีหรอกไอ้จิตบริสุทธิ์บ้าบออะไรนั้น

Wizard : เจ้าผิดแล้ว

Billy : นี่ลุงหาจิตบริสุทธิ์มานานเท่าไรแล้ว

Wizard : นาน…นานเหลือเกิน

Billy : งั้นเดียวจะบอกอะไรให้ เพราะดูจากหน้าตาแล้วลุงเหมือนคนไม่ค่อยเข้าใจอะไร รู้มั้ยผู้คนต่างแย่กันหมดนั้นแหละ มีแต่ทำให้คุณผิดหวัง ฉันใช้ชีวิตมาฉันรู้ดี

Wizard : มันต้องมีสิจิตบริสุทธิ์

Billy : คนดีน่ะถูกกลืนไปหมด เชื่อฉันเถอะ ไม่ว่าจะพยายามเป็นคนดีแค่ไหน คนอื่นก็จะลากคุณกลับไปให้ต่ำเท่าเดิม

Billy : ลุงตามหาสิ่งที่มันไม่เคยมีตัวตน นั้นแหละทำไมลุงถึงไม่เคยเจอมัน

Wizard : แต่เจ้าบอกว่า เจ้าเคยเป็นเด็กดีมาก่อน เจ้ายังคงมีความดีในตัวเหลืออยู่สินะ นั้นคือสิ่งที่ข้าตามหามานับศตวรรษหรอกรึ แต่หากข้าได้มอบพลังให้เจ้าเด็กนี้ไป ข้าจะไม่สามารถถอนมันคืนได้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นข้าก็ไม่เหลือตัวเลือกแล้วล่ะ มันไม่มีเวลาแล้ว

และแล้ว พ่อมด ก็ร่ายคาถาอีกรอบ

คราวนี้ค้นพบว่าถึงเด็กคนนี้จะเกรียนแค่ไหน มันก็ยังมีส่วนที่ดีบ้างละนะ

Wizard : ใช่แล้ว เจ้าสามารถเป็นดีได้ อ็อกกกก

พ่อมด ชักเหนื่อกำลังจะล้มลงไปนอนกับพื้นดีที่ บิลลี่ มารับไว้ทัน

Billy : เป็นไรมั้ยลุง

Wizard : เราต้องเร่งมือ มันกำลังมาหาข้า คราวนี้ข้าอ่อนแรงเกินจะรอดน้ำมือมัน เจ้าจงกล่าวคำวิเศษ ออกมา ชาแซม!”

Billy : ซาแซม…?

พอบิลลี่เอ่ยคำนี้เท่านั้นเอา สิ่งที่ไม่คาดฝันเกินขึ้น….!!

มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย นิ่งสนิท

Billy : ตะกี้นี้มันควรจะมีอะไรเกิดขึ้นป่ะลุง

Wizard : เจ้าต้องเอ่ยมันด้วยความตั้งใจดี ลองนึกถึงเรื่องครอบครัวและพ่อแม่เจ้า เมื่อกล่าวมันออกมาเจ้าจะกลายร่างเป็นสิ่งที่ทรงพลังที่สุด จงเอ่ยมัน! ซาแซม!

Billy : ชา…..

ชาแซม!!!

 

Billy : เกิดอะไรขึ้น…ฉันตัวใหญ่ขึ้น!! นี่ฉันแก่รึเปล่า นี่แกเสกให้ฉันแก่เหรอ

Wizard : เจ้าได้ถูกเปลี่ยนให้เป็นสิ่งอันสมบูรณ์แบบ

Billy : มันหมายความว่าอะไร

Wizard : เจ้าคือผู้สืบทอดบัลลังค์ของข้า ณ สภาแห่งจอมเวท พลังแห่งสายฟ้าฟาดเป็นของเจ้าแล้ว

Wizard : สามารถท่องไปไหนก็ได้ เหิดเวหา ตอนนี้เจ้ามีพลังดั่งเทพเจ้า

Billy : โว้ววว ดิฉันสัมผัสมันได้!

ว่าแล้ว บิลลี่ จึงลองวิชาโดยการฟาดเก้าอีัหินดู

Billy : แจ๋ว

Wizard : จงอย่าได้เสียกำลังเปล่า

Billy : ไม่เห็นต้องตะโกนเลยลุง

Wizard : หึมองเจ้าตอนนี้แล้วลืมไปว่าเจ้ายังคงเป็นเด็ก…. หน้าที่ของเจ้าต้องหยุดยั้ง แบลค อดัม หยุดไม่ให้มันปลุกสาวกบาปหนาทั้งเจ็ด มันไม่ต้องการอะไรมากนอกจากครองโลกแห่งเวทมนตร์ มันจะมาฆ่าเจ้าเพื่อครอบครองมัน

Billy : อะไรนะ ใครจะมาฆ่าฉัน นี่ลุงพูดไรเนี่ย

 Wizard : เจ้ามีพลังอันมหาศาล ไม่ใช่แค่บิน หรือพละกำลังอันแกร่งกล้า ยังมีอีกหลายสิ่งที่เจ้าต้องเรียนรู้จากมัน อย่างที่ข้าได้เห็นจากครอบครัวของเจ้า

Billy : ห๊ะ ครอบครัวของฉันน่ะเหรอ นี่ลุงรู้ใช่มั้ยว่าพวกเขาอยู่ไหน

Wizard : ครอบครัวสามารถเป็นอะไรก็ได้ ไม่ใช่แค่สิ่งที่มันควรเป็น นั้นคือมนตร์สะกดลับของเจ้า…พลังอันสูงสุดของเจ้า…

 Wizard : ตอนนี้เจ้าได้ยืนคั่นกลางระหว่างโลกมนุษย์และภัยร้ายจากเวทมนตร์  จงกักขังมันและทำร้ายมันซะ เพราะเจ้าคือ ยอดนักรบแห่งเวทมนตร์ บิลลี่ แบทสัน เพราะเจ้าคือ..ชาแซม

Shazam : เดียวนะ ลุง ลุง!!

เมื่อพ่อมดได้บอกตัวตนที่แท้จริงกับบิลลี่ว่าเขาได้กลายเป็น ชาแซม เขาก็แตะที่ตัวบิลลี่เบาๆ สายฟ้าก็พาร่างของ บิลลี่ หายไป

ตัดมาที่ เฟรดดี้ ที่ยังซ่อนตัวจากครอบครัว ไบรเออร์ เห็นดูท่าจะปลอดภัยเลยเดินออกมาตามหาบิลลี่

Freddy : ทางน่าจะโล่งแล้วนะ บิลลี่ เฮ้ บิลลี่

จู่ๆแล้วแสงสว่างก็ปรากฏขึ้น เผยร่างของ ชาแซม

Shazam : เฟรดดี้..ฉันกลับมาแล้ว นี่ฉันไม่ได้ฝันไป

เฟรดดี้คิดในใจ ฉันไหนฟ่ะ แต่ขอโกยก่อนละกันตัวไรไม่รู้

Freddy : ว๊ากกกกกกก

Shazam : เดียวสิ เฟรดดี้

Freddy : ปล่อยฉันลงนะเฟ้ย!

Shazam : นี่ฉันเอง บิลลี่ไง

Freddy : บิลลี่เหรอ…..ให้ตายแกจริงๆด้วย

Freddy : ห๊ะ พ่อมด?

Shazam : ใช่พ่อมดขี้หงุดหงิด

Freddy : แล้วพ่อมดทำแกแก่งี้เลย?

Shazam : นั้นดิ ไม่รู้อายุเท่าไรแล้วด้วย

Freddy : แล้วแต่งตัวแกแบบนี้…แกชอบเหรอ

Shazam : บอกแล้วว่าลุงนั้นมันแปลกๆ เขาร่ายคาถาอะไรไม่รู้ใส่ฉัน

Freddy : จากนั้นก็ล้มใส่แกน่ะนะ บางทีเขาจะตายเพราะเอาพลังให้แกป่าว แหม่ พลังเวทมนตร์ เหรอ ฟังดูบ้าบอชะมัด อ้าวเฮ้ยเดียว!!

บิลลี่ ขอทดสอบพลังอีกหน่อยจับรถของตระกูล ไบรเออร์ มายกโชว์พาวให้เพื่อนดู

พอพวกตระกูลได้ยินเสียงเอ๊ะอะโวยวายจึงรีบวิ่งออกมาดูหน้าบ้าน

Freddy : เห้ยพวกนั้นเปิดไฟ มันคงตื่นกันแล้ว!

Bryer : ถ้าเป็นไอ้พวกเด็กเหลือขอพวกนั้นกลับมาอีกนะ…โอ้ววไม่นะ

Bryer : ปัดโธ่! รถฉัน!

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!

รถเละคาที่ เด็กสองคนหัวเราะอย่างซะใจ ตกลงได้พลังมาก็ไม่ช่วยให้ความเกรียนลดลง

Freddy : พระเจ้าตะกี้นี้โครงเจ๋ง!

Shazam : ฉันรู้

Freddy : เอาล่ะเราจะทำอะไรต่อดี

Shazam : ทำอะไรที่เราอยากทำ วันที่ฉันต้องนั่งฟังคนอื่นสั่งมันจบแล้ว บางทีฉันควรหาเสื้อผ้าธรรมดาใส่ก่อน

บิลลี่ ลืมตัวเอานิ้วไปจิ้มหลอดไฟ พลังสายฟ้าในตัวเลยฟาดใส่โคมไฟใกล้ๆ

Freddy : ตะกี้ทำไรอ่ะ

Shazam : ฉันไม่รู้

Freddy : ไฟหน้ารถก็ระเบิดเหมือนกันตอนนายแบกมัน บางทีนายไม่ควรไปแตะพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า

Shazam : งี้ก็แย่ดิ

ใกล้ๆจากจุดที่เฟรดดี้และบิลลี่ยืนอยู่เกิดเหตุชิงทรัพย์ ทั้งสองเห็นและรีบเข้าไปจัดการ

Shazam : เฮ้!!

 

ปล่อยเธอไปซะ!!

 

แค่สะบัดมือนิดเดียวโจรปลิ้วเลยครับท่าน

Shazam : เอ่อฉัน…ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตบแรงขนาดนั้นนะเฮ้ย

หญิงสาว : โอ้พระเจ้า

หญิงสาว : คุณเป็นใครคะ

Shazam : ฉันน่ะเหรอ..ฉันก็แค่ใครซักคนที่โตแล้ว

หญิงสาว : ดิฉันจะตอบแทนคุณยังไงดี

Shazam : ไงดีล่ะ เอิ่มมมม ตอนนี้ฉันค่อนข้างแกร๊บน่ะ

หญิงสาว : โอเคคะ..

หญิงสาวมอบเงินรางวัลให้เป็นสินน้ำใจ บิลลี่ รับมาแบบไม่เกรงใจกันเลย

หญิงสาว : ขอบคุณนะคะ

Freddy : นายเล่นหมอนั้นซะเละเลย

Shazam : มันไม่เป็นอะไรหรอก ฉันว่านะ

Freddy : เดียวก็หายเจ็บ

Shazam : ดูนี่ซะก่อน เฟรดดี้ เธอเอาตังให้ฉันยี่สิบเหรียญเลยนะเฟ้ย

Freddy : นี่มันยอดมากเลยรู้มั้ยเพื่อน

Shazam : รู้อะไร

ก็เราจะรวยแล้วไง ไชโย!!!

….. ตอนต่อไป การค้นหาบาป …..

==================================================

ณ ที่แห่งนึง

ฉันตระหนักได้แล้วว่าต้องเผชิญหน้ากับอะไร ฉันรู้ว่าเจ้ากล่องนี้คืออะไร และมันทำอะไรได้ ฉันหวาดกลัวและเป็นสาวที่หลอกล่อได้ง่ายเมื่อตอนได้เปิดมัน

แต่ไม่อีกแล้ว… ฉันกำลังจะเข้าใจอย่างถ่องแท้ และฉันจะลบล้างความชั่วร้ายที่ผู้ไร้เดียงสาอย่างฉันได้ปลดปล่อยออกมา นามของฉันคือ แพนดอร่า และนี้คือครั้งแรกนับตั้งแต่ที่ฉันถูกพิพากษาจาก สภาแห่งนิรันดร์ ..ที่ฉันมีความหวัง

 มันเปิดไม่ออก

 …แพนดอร่า…

 Wizard : ข้าขออภัย…

Pandora : พ่อมด! เจ้าเองรึที่ขัดขวางไม่ให้ข้าเปิดกล่องใบนี้ หากเจ้าคิดว่าจะหยุดข้าได้ละก็..

Wizard : ได้โปรด..ฟังข้าเถิด ข้าได้มอบพลังเฮือกสุดท้ายเพื่อมาบอกเจ้า…เหล่าสภาช่างโง่เง่า….การตัดสินพวกเจ้าถือเป็นเรื่องแย่…สองนักโทษแห่ง ผู้ครองบาปทั้งสาม สาสมแล้วกับการโดนลงโทษ…แต่เจ้าไม่สมควร แพนดอร่า เจ้าแค่หญิงสาวขี้สงสัย ข้าขอโทษด้วย

Pandora : แล้วข้าจะเปิดกล่องนี้ได้ยังไง ข้าจะส่งความชั่วร้ายกลับสู่กล่องได้อย่างไร

Wizard : เจ้าไม่สามารถกักขังสิ่งใดที่ถูกปลอดปล่อยออกมาได้ เว้นเสียจาก ผู้ที่มีพลังกล้าแกร่งพอ…..และมีแต่ผู้นั้น…..ผู้ที่มีหัวใจและความมืดมิดที่ทรงพลัง จะสามารถเปิดกล่องนี้และถือครองพลังของมัน จะสามารถเปลี่ยน….

 ตรูมมมมมม

Pandora : ท่านพ่อมด?? บอกข้าว่ามันเป็นใคร!! ใครที่เปิดกล่องใบนี้ได้ และข้าต้องทำอย่างไร!!

นคร ฮับ ซิตี้

ตำรวจ : เธออยู่นั่น!

ตำรวจ : เราเจอลูกสาวนายกแล้วครับ!

ตำรวจ : ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้วหนูน้อย ไม่เป็นไรแล้ว

ตำรวจ : ฉันว่าไอ้ที่ห้อยนั้นคือคนลักพาตัวเด็ก จอห์น แดนดี้

ตำรวจ : แล้วใครเป็นคนจับมัน ใครช่วยลูกสาวนายกไว้ล่ะ ใครที่เราต้องขอบคุณ

? : ยากจน หรือ มั่งคั่ง ถูกสร้างสรรค์ แต่ สกปรก ชายผู้สวมหมวก และหญิงสาวผู้ถือปืน ทุกอย่างล้วนเชื่อมโยง ทุกอย่างมีเค้าโครง และมันได้ถือครองคำตอบไว้ ใช่รึไม่?

Question โดย Geoff Johns และ Ethan Van Sciver

 คุยกันหลังอ่าน

และแล้วผ่านมาหกตอน บิลลี่ ก็ได้เป็น ชาแซม เสียทีแต่ยังคงความเกรียนไม่เลิก เนื้อเรื่องหลังจากนี้น่าจะสนุกขึ้นล่ะครับเพราะ แบลค อดัม ก็โผล่มาแล้ว

ส่วนตอนท้ายส่วนเสริมของ แพนดอร่า แน่นอนว่าปูทางไปสู่เหตุการณ์ใหญ่ Trinity Wars ก็เปิดตัว เควสชั่น ผู้ถือครองบาปที่สาม คนสุดท้าย ถ้าใครงงต้องย้อนกลับไปอ่าน  New 52 FCBD   ก่อนครับ