Saga #4

บทที่ 4 เด็กน้อยในแดนราคี

เรื่อง : Brian K. Vaughan
ภาพ : Fiona Staples
วางจำหน่าย: 20 มิถุนายน 2012
สำนักพิมพ์ : Image Comics

  หมายเหตุ: เรื่องนี้มีเนื้อหาและบางภาพที่ล่อแหลม เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรใช้วิจารญาณในการรับชมครับ 

      

  

“ขอต้อนรับสู่ Sextillion เจ้าคร๊า”

   

 

 

ณ. เมือง Sextillion

ตัว….อะไรฟระ มีแต่หัวกับขา ออกมาต้อนรับ The Will

 

The Will:  พวกน้องไม่รู้หรอกว่าพี่อยากได้ยินคำนี้มานานแค่ไหนแล้ว!

 

เจ๊สำลีหัวโต:   แล้วคุณจะจ่ายค่าที่พักด้วยเงินสดหรือบัตรเครดิตคะ? คุณ…?

 

The Will:  ไม่ใช่คุณครับ The

The Will:  เรียกว่า The Will เถอะ

 

เจ๊บลอนด์หัวโต:  ต๊ายตาย พี่ Freelancer สุดโฉดเร้าอารมณ์นี่เอง

เจ๊บลอนด์หัวโต:  หวังว่าคืนนี้ พี่จะไม่จับพวกเรามัด-ลนเทียน-แล้วหวดก้นนะคะ

The Will:  โทษทีนะ สาวๆ

The Will:  วันนี้พี่ไม่ได้มาเรื่องงานน่ะ

 

The Will:  พี่มาหาความสุนทรีน่ะ

 

Lying Cat:  งึมๆๆๆ (พี่แกพูดจริง)

 

เจ๊สำลีหัวโต:   โอ้ว น้องเกรงว่า

เจ๊สำลีหัวโต:   พี่คงต้องนำสัตว์เลี้ยงคุณพี่ ไปรอจนเหงกที่จอดรถนะเคอะ

เจ๊สำลีหัวโต:   แต่น้องให้คำมั่นเลยค่ะว่า ข้างล่างนั่น

เจ๊สำลีหัวโต:   จะมีสินค้ามากมายหลากหลายแบบให้พี่ได้กินตับกันจนลืมน้องเหมียวไปเลยคร่า

The Will:  ม่ายอ่ะ

The Will:  Lying Cay เป็นโรบินของชั้นว่ะ

 

The Will:  The Law บอกว่า น้องนางเธอมีสิทธิ์ที่จะ…

 

เจ๊สำลีหัวโต:   อ้อ แล้วเราคงต้องขอให้

เจ๊สำลีหัวโต:   คุณปลดอาวุธทุกอย่างก่อนจะเข้าไป ถึงข้างใน นะคะ

 

เจ๊สำลีหัวโต:   คุณพี่ยังอยากจะไปให้ถึงสวรรค์ชิมิเคอะ?

   

      

The Will:  (อะหืมมม…)

 

The Will:  งั้นเหมียว ไหนๆ เอ็งก็ต้องกลับไปที่ยานละ

The Will:  ช่วยเอาปืนไปเก็บด้วยได้ป่ะ?

 

Lying Cat เห็น The Will อยากไปสวรรค์จัด ก็เดินกลับไปที่ยานแบบเคืองๆ

 

The Will:  โหย อย่าเคืองสิวร้า

The Will:  ที่นั่นหมัดเยอะจะตายไป ไม่หนุกหรอก!!

 

Lying Cat:  ตอแหลลลลล!!

   

“ไม่เกี่ยวหรอกว่าจะเป็นเพื่อนรู้ใจ หรือ ผู้ช่วยระดับโปร”

“คู่หูที่ดีจะต้องทำงานให้ได้!”

   

   

 

 

“นั่นเป็นเรื่องที่คุณแม่เริ่มตระหนัก จากอีกฟากหนึ่งของกาแลคศซี่”

“ที่ซึ่งคุณพ่อของหนู กำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด”

   

 

Alana:  นี่ทำไมยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเนี่ย

   

“ที่ตระหนักได้ก็เพราะความช่วยเหลือจากพี่เลี้ยงคนใหม่ของเรา”

“พ่อแม่และตัวหนู ได้เดินทางมากว่าครึ่งดาว Cleave นี้ ก็เพื่อหาปราฎืหารแบบนี้”

     

   

Izabel:   ไอ้เวทย์กากๆนี่ มันต้องใช้เวลาหน่อยน่ะค่ะ เจ๊ Alana

Izabel:   แต่ว่าตราบใดที่หิมะยังตกอยู่แบบนี้ หนูว่าผัวเจ๊คงยังไม่ตายหรอก

 

Alana:  หึ!

      

Alana:  มันยังไม่ตายไม่ได้หรอก

Alana:  รอให้แม่ควักหัวใจมันออกมาบี้เล่นซะก่อน!

   

“ก็นะคะ การเดินทางมันก็ต้องมีเรื่องขัดแย้งกันบ้าง”

 

Izabel:  ชะอึ๋ย นี่เจ๊ยังไม่หายเคือง

Izabel:  เรื่องที่ลุงแกเผลอหลุดชื่อผู้หญิงอื่นออกมาเหรอ?

 

Alana:  นังนั่นมันหญิงอื่นที่ไหน

Alana:  นั่นมัน เจ้าสาว เลยนะยะ

 

Alana:  อีตานี่ไม่เคยบอกเลยว่าเคยแต่งงานแล้วน่ะ

 

Izabel:  ก็แล้วไงล่ะ?

Izabel:  ยังไงลุงแกก็ดูแลทั้งเจ๊กับหนู Hazel ดีไม่ใช่เหรอ?

Izabel:  จะไปสนทำไมว่าอดีตลุงแกเคยไปกุ๊กกิ๊กกับอีหนูคนไหนมาก่อนรึเปล่า

 

Alana:  ถ้าขนาดเรื่องนี้ Marko ยังปิดชั้นได้ลงคอ

Alana:  แล้วจะมีเรื่องไหนที่ยังปิดอยู่อีกล่ะ?

  

Izabel:  อะพิโถ่ เชื่อหนูเหอะน่า

Izabel:  ไอ้อาการนอยเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ มันเกิดจากฮอร์โมนต่างหาก

Izabel:  เจ๊เพิ่งจะคลอดน้องหนูมาได้แค่ สัปดาห์เดียวเองนะ

Izabel:  ตอนนี้เคมีในร่างเจ๊มันยังระส่ำเหมือนด้วงติดจั่นเลยล่ะ

Alana:  ต้องขอโทษด้วยนะที่ชั้นไม่ขอรับคำปรึกษาปัญหาชีวิตคู่

Alana:  จากผีเด็กสก๊อยที่จิมิ๊โดนบรึ้มไปน่ะ

 

Izabel:  (อุ๊ก แรว๊ง!) งั้นตามใจ

Izabel:  ก็เจ๊เป็นเจ้านายนิ

 

Izabel:  อีกอย่างเจ๊ควรจะเปลี่ยนข้างหนองโพเจ๊

Izabel:  ตั้งแต่สิบนาทีก่อนแล้วนะ

 

Marko:  อ๊ากกกกกกกก

Marko รู้สึกตัวแล้ว!

Marko:  บร้าไร ฟระเนี่ย!

  

“MARKO!!”

 
 งานงอกแล้วไง! Marko เอ็งรีบหนีก่อน!

เอาชีวิตรอดก่อนเร้ววว!!

จากนั้นที่ Alana ก็……

 

จ๊วบ!

   

 

…….อ่า….เอิ่ม…อ้าว เจ๊ Alana ซึนนี่หว่า!!

Marko:  โอ้วววว!

Marko:  ที่ไหนเนี่ย

 

Alana:  The Fort and Mountain น่ะ ถึงจะเหลือแต่ซากแล้วก็เหอะ

Alana:  Izabel ช่วยให้พวกเรามาถึงที่นี่ได้

 

Marko:  ฟังๆ แล้วก็ยังไม่รุ้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร

Marko:  แล้วคุณ….

 

Alana:  เดี๋ยวชั้นจะเล่าทุกอย่างให้ฟังทีหลัง…..

Alana:  ……จาก ที่คุณอธิบายเรื่อง Gwendolyn กับชั้นก่อน

 

Marko:  โอ้

Marko:  เวรแล้วไง!

  

ตัดกลับมาที่ Sextillion …..

ที่แท้มันก็คือดินแดนเพื่อสุขภาพ

เมืองแห่งการออกกำลังกายนั่นเอง!!!

 (มีเฮอร์คิวลิสเป็นประกันเลยนะเธอว์)

  

   

The Will เดินลงบันได

ผ่านการแข่งขันกีฬากระชับมิตรในร่ม! หลายนัดมากมาย

จากนั้นก็เดินมาเรื่อยๆ สู่ตัวเมือง

   

The Will ได้พบกับสถานออกกำลังมากมาย

ไม่ว่าจะเป็น โยคะตะขาบ! กายกรรมกวางเจา!

หรือแม้แต่ ฟิตเนสร้อนกับน้องหมูคากิจัง!

ช่างเป็นแดนสวรรค์ของคนรักการออกกำลังกายจริงๆ พับผ่าสิ

แต่ดูเหมือนไม่มีร้านไหนที่จะทำให้ The Will สนใจแม้แต่น้อย

   

      

จนกระทั่งเขาได้พบชายคนหนึ่ง

ปริศนาแมน:  ไม่ค่อยเป็นไปอย่างที่คิดรึครับ

 

The Will:  ก็นะ ไอ้ผมนึกว่า Sextillion จะมีครบทุกอย่างซะอีก

The Will:  แต่ทั้งหมดนี่ ดูแบบ…ค่อนข้างจะ…..ปลอดภัยไปซักหน่อยน่ะ

 

ปริศนาแมน:  พูดเหมือนคนเพิ่งโดนหักอกมานะครับ

 

The Will:  ว่าไงนะ?

 

ปริศนาแมน:  อย่าว่างั้นงี้เลยนะ

ปริศนาแมน:  แต่พี่เห็นชัดแจ๋วเลยครับว่านังเบื้อกคนก่อนทำอะไรไว้บ้าง

ปริศนาแมน:  เรื่องพวกนั้นมันเกาะอยู่บนหน้าน้องเต็มไปหมด

ปริศนาแมน:  ให้เดานะครับว่า “เธอเป็นสาวแกร่ง” ล่ะสิ

  

The Will:  ……….

 

คำพูดของชายปริศนา แทงใจดำของ The Will นิดๆ

 

ปริศนาแมน:  ถูกเผงเลยสินะ

ปริศนาแมน:  ที่น้องต้องการน่ะ ก็คือเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงกับ รักแท้ ในม่านรูดนะจ๊ะ

ปริศนาแมน:  คนที่ยอมทำทุกสิ่ง และทุกอย่างตามที่น้องพี่จะบัญชา

 

ปริศนาแมน:  ที่น้องต้องการน่ะก็คือ ทาสสาว ซักคนไงจร๊ะ

 

The Will ทำหน้าแหยๆ กับสิ่งที่ชายปริศนาคนนั้นเสนอมา

 

ปริศนาแมน:  มาสิ

ปริศนาแมน:  เราสองคนเดินเข้าไปลึกอีกซักนิดเถอะ

  

ตัดมาอีกด้าน Izabel กำลังปั้นหน้าเขย่าขวัญหนู Harzel เล่นอยู่

Izabel:  แบร่ๆๆๆๆ!!

Izabel:  ใครหนอเป็นสุขจนน่าตบ กิ๊วๆ

Izabel:  ใครหนอเป็นเด็กเปรต  กุ๊ยๆ

 

Marko:  สรุปคือ เธอจะอยู่กับพวกเราไปตลอดว่างั้น

 

Alana:  แค่ตอนกลางคืนน่ะ Izabel จะหายตัวไปทุกครั้งที่พระอาทิตย์ขึ้น

   

Marko:  พระอาทิตย์ดวงไหนล่ะนั่น?

Marko:  มีดาวเป็นล้านๆในอวกาศนะจ๊ะ

 

Marko:  ผมหมายถึงถ้าแผนเราถูกนะ พวกเราก็ใกล้จะถึง Rocketship Forest แล้ว

Marko:  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราขี่ยานออกไปจาก….

 

Alana:  ไอ้คุณหยาหยีคะ

Alana:  ชั้นเองก็อยากรู้ไอ้กฎลึกลับของผีแว๊นสก๊อยเหมือนกันคุณนั่นแหล่ะ

Alana:  แต่เราช่วยหยุดออกนอกเรื่องแล้วมาเริ่มถกกันเรื่อง เมียอีกคน ของคุณซักทีได้มะ?

 

Marko:  ตามหลักแล้ว

Marko:  Gwendolyn ยังเป็นแค่เจ้าสาวผมอยู่น่ะ

 

Alana:  นี่จนถึงตอนนี้ นี่ยังไม่รุ้เรื่องอะไรมากขึ้นเลยนะยะ

  

Alana:  สรุปแล้วเธอเป็นใครนิ?

Alana:  เป็นทหารอีกคนเรอะ?

 

Marko:  เป็นชาวบ้านน่ะ

Marko:  พ่อของเธอเป็นรัฐมนตรี

Marko:  เธอเลยไม่ต้องไปเกณฑ์ทหารได้

 

Marko:  ยังไงก็เหอะ พวกเราได้หมั้นกัน เมื่อตอนที่ผมยังอยู่….

Marko:  ….คิดว่าพวกคุณคงเรียกว่า “โรงเรียนมัธยมปลาย” นะ

Marko:  กำหนดการณ์ที่กะไว้คือ เราสองคนจะแต่งงานกัน

Marko:  หลังจากที่ผมจบสงครามกับพวกของคุณแล้ว

 

Alana:  แล้วทำไม พอมาเจอสุดสวยคนนี้แล้วคุณถึงเปลี่ยนใจล่ะ?

 

Marko:  ไม่ใช่แบบนั้นนะ

Marko:  ผมแยกกับ Gwendolyn ตั้งนานก่อนจะมาพบคุณซะอีก

 

Marko:  ฟังนะ ตอนที่ผมจาก Wreath มา ผมยังเป็นไอ้หนูไฟแรง

Marko:  ผู้ที่อยากจะทำให้ ดวงจันทร์ของพวกเราภาคภูมิและอยากถีบปากใครซักคนเท่านั้นเอง

 

 

   

Marko:  ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมได้เห็นสงครามจริงๆ

 

Marko:  ผมพยายามที่จะ…แบ่งปันเรื่องความหวาดหวั่นใจนี้ให้แก่ Gwen

Marko:  แต่เธอเขียนจดหมายกลับมาหาผม แค่พยายามให้กำลังใจผม ด้วยคำว่า

Marko:  “สู้ศึกให้ดีนะคะ”

 

Marko:  ผมกลายเป็นคนใหม่ไปแล้ว

Marko:  แต่เธอยังถูกแช่เป็นคนเดิมอยู่ตรงนั้น

 

Marko:  ผมจึงเข้าใจในที่สุดว่า เราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้

 

Alana:  ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะก็….

Alana:  ทำไมคุณไม่เคยบอกเรื่องเธอ ให้ชั้นฟังเลยล่ะ?

   

Marko:  ผมกะจะบอกแล้วนะ

Marko:  ก็ตอนที่เราเริ่มมีใจให้กัน

Marko:  ผมเคยถามคุณว่าคุณเคย………กุ๊กกู๋กับผู้ชายมากี่คนแล้ว

Marko:  แล้วคุณก็บอกว่าเรื่องนั้น เป็นเรื่องในอดีตที่พวกเราควรจะปล่อยมันไว้อย่างนั้นนิ

 

Alana:  นั่นชั้นหมายถึงไอ้พวกคู่นอนแก้เหงาว้อย!

Alana:  แต่นี่มันเรื่องอีเพื่อนรักสมัยเด็กบ้านการ์ตูนยุ่นเลยนะว้อย!

Alana:  ใครที่คุณรักอ่ะ!

 

Marko:  คนที่เคยรักต่างหาก!

 

Alana:  ไม่รู้ไม่ชี้ว่ะ

Alana:  ฟังดูเหมือนยังมีใจให้นังนั่นอยู่นิ

 

Marko:  โถ่ Alana ตอนนั้นผมแค่เพ้อไปเฉยๆ

Marko:  ผมกำลังจะตายนะ!

 

Marko:  แต่ตอนนี้ผมไม่ตายแล้ว

Marko:  และต้องขอบคุณผู้หญิงคนสุดท้ายในชีวิต

Marko:  ที่ผมอยากจะร่วมอยู่กินด้วยคนนี้

 

Marko โอ๋ Alana ซร้า

 

Alana:  แน่ใจนะ?

 

Alana:  คุณไม่มี “ธุระที่ค้างคาไม่เสร็จ” อะไรที่ชั้นควรรู้อีกนะ?

    

Marko:  ก็ไม่เชิงว่าหมดแล้วหรอก แบบว่า..

Marko:  ..แบบว่า…

Marko:  อ่า Gwendolyn อาจจะอยากได้แหวนเธอคืนซักวันอ่ะนะ

 

Alana:  ห๊า นี่เอ็ง เอาแหวนผู้หญิงอื่นมาให้ตรูเร้ออออออ!!

       

Marko:  อันที่จริงมันเป็นแหวนของ ปู่ย่า ของ Gwen เขาน่ะ

Marko:  เนื่องจากชาว Wreath ท้องถิ่นมีการพูดภาษาที่แตกต่างกัน

Marko:  ฉะนั้นเจ้าแหวนนี่จึงปลูก เวทย์แปลภาษา เอาไว้ด้วย

(โอ้ว คนแปลอยากได้ซักวง เอาสอบพูดอังกฤษจัง!อ่ะ)

 

Marko:  ผมเลยคิดว่า คุณกับผม เราสองคนน่าจะใช้มันได้ดีกว่าอ่ะนะ

 

Alana:  เจริญล่ะ ตอนนี้เราก็ต้องเพิ่ม

Alana:  “นางอิจฉาที่แหวนประจำตระกูลหายไปกับกิ๊ก”

Alana:  เข้าไปในลิสต์คนที่อยากเจี๋ยนพวกเราด้วยสินะ?

 

Marko:  Alana เค้าเสียใจจริงๆนะ

Marko: ในใจของตะเองยังมีคำว่า ให้อภัย เหลืออยู่ให้เค้ามั๊ยอ่ะ

 

Alana:  ก็อาจจะ อะนะ

Alana:  แค่บอกชั้นมาก็พอ

Alana:  ว่าตอนที่คุณบอกชั้นว่าชั้นเป็นผู้หญิงที่เอ็กซ์ที่สุดที่คุณเคยกินตับด้วยน่ะ

Alana:  มันจริงรึเปล่า?

Marko:  สาบานเลยเอ้า

Marko:  ถึง Gwendolyn จะตัวสูงนะ

Marko:  แต่สะโพกเจ๊เธอนี่อย่างกับผู้ชายแหนะ

Marko:  ของตัวเองน่ะผู้หญิงกว่าเย้อ!

 

Alana:  …….อี Marko…..

Alana:  รู้อะไรป่ะ?

Alana:  เอ็งนี่กวนบาทาวอนโดนเสียบไส้ปลิ้นจริงๆ นะยะ!

 

ตัดกลับมาที่ The Will ชายปริศนาพาเขาเดินเข้ามาที่สถานที่แห่งหนึ่งของ Sextillion

 

The Will:  พาชั้นมาที่ไหนฟระเนี่ย?

 

ปริศนาแมน:  พื้นที่ชั้นในครับ

ปริศนาแมน:  ที่นี่เป็นที่ที่พวกเราจะเก็บลูกจ้าที่เราคัดสรรค์และมีราคามากที่สุดจากแคมป์ต่างๆ ทั่วกาแลคซี่

   

The Will:  แคมป์?

 

ปริศนาแมน:  ส่วนใหญ่ก็แคมป์ผู้อพยพนั่นแหละครับ

ปริศนาแมน:  ในตอนที่พวกมีปีกกับพวกมีเขามันสู้กันจนดาวเละเสร็จแล้ว

ปริศนาแมน:  พวกเราค่อยเริ่มรวบรวมสินค้าน่ะคร้าบ

 

ปริศนาแมน:  ก๊อกๆ อยู่ในนั้นสบายดีมั๊ย นังทาส?

 

นางทาส:  หนูยังขาดเจ้านายไว้ปรนนิบัติค่ะ

 

ปริศนาแมน:  อะหุๆ ผมสอนให้แกพูดแบบนั้นเองแหละคร้าบ

ปริศนาแมน:  จะอะไรก็เหอะ มาสนุกกันดีกว่า….

 

และแล้วชายปริศนาก็เปิดประตู ให้เห็นหน้าตาทาสหญิงคนนั้น

 

“สวัสดีค่ะ”

     

   

เอ่อ……นี่มันเด็กนี่หว่าเฮ้ย!

   

  

The Will มองด้วยความอึ้งเล็กน้อย….

 

The Will: ………………

ปริศนาแมน:  อึ้งเลยชิมิคร้าบ!!

 

The Will:  เด็กนี่อายุเท่าไรนิ?

     

น้องทาส:  หนูอายุหกขวบค่ะ

น้องทาส:  หนูยอมทำทุกอย่างตามที่ท่านปรารถนาค่ะ

 

The Will:  งั้นก็หลับตาซะ

   

โอ้แม่เจ้า!! ที่แท้ The Will ก็เป็น โลลิค่อน เรอะ

เว้นเด็กเขาไว้ซักคนเถ้ออออ!!

   

   

      

จากนั้น The Will ก็เข้าไปลูบแก้มชายปริศนา

เอิ่มมมมม เฮ้ย รึว่าพี่แกจะ…

   

ปริศนาแมน:  โว้ว เฮ้ แฮะๆ คือผมชอบดูนะคร้าบ

ปริศนาแมน:  แต่ไม่ค่อยอยากจะมีส่วนร่วมด้วยเท่าไร เว้นแต่ว่า….

The Will:  น้องเขายังเป็นเด็กอยู่เลยนะว้อย!?

 

ปริศนาแมน:  แล้วไงล่ะคร้าบ

ปริศนาแมน:  ก็แหม่คุณน้องเป็น Freelancer นี่นา

ปริศนาแมน:  คุณน้องฆ่าเด็กเล็กด้วยนี่นา

ปริศนาแมน:  แล้วคุณน้องยัง….

 

โผล๊ะ!!

 

ไม่ทันที่ชายปริศนาจะพูดอะไรต่อ

The Will ก็บี้หัวพี่แกจนเละ หมดบทในบัดดล!

ทาสเด็กน้อย โผเข้ากอด The Will ด้วยความกลัว

น้องทาส:  ขอบคุณค่ะ

   

“The Will ไม่ใช่นักล่าค่าหัวคนแรกที่ตามล่าแม่หนู”

“และเขาก็ไม่ใช่คนสุดท้ายด้วย”

“และเหมือนกับพวก Freelancer คนอื่นๆ ที่หนูเคราะห์ร้ายไปพบเข้า”

“มันเป็นสัตว์เดนนรก”

“แต่ครอบครัวหนูจะได้เรียนรู้ว่าสัตว์นรกบางตัว ก็เลวร้ายกว่าตัวอื่นๆ”

   

   

    

Alana:  งานเข้าแล้วไง!

 

Marko:  เค้ารู้ๆ ขนาดเค้าใส่ผ้าพันแผลเน่าๆ นี่อยู่นะ

Marko:  ยังไม่แหยงๆ เท่ากับ ไอ้งานเข้าตรงผ้าอ้อมใช้ซ้ำนี่เลย

 

Alana:  รีบเก็บของเร็ว!

Alana:  พวกเราจะเผ่นแน่บกันแล้ว!

    

Marko:  อะไรนะ?

Marko:  เค้าก็นึกว่าเราจะรอให้ Izabel ตื่นขึ้นมาก่อนพวกเรา….

 

Alana:  ไม่มีเวลาแล้ว!

Alana:  งานเราจะเข้าอยู่ข้างหน้าแล้ว

 

Marko:  …..แต่ว่า เค้าไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลยอ่ะ

 

Alana:  ก็นั่นแหละ!

Alana:  เพราะว่ามันมีเครื่อง กันเสียงสะท้อน เพื่อระบุจุดลงจอดน่ะสิ

 

Marko:  มันคือะไรกัน?

 

สิ่งที่ทั้งคู่เห็นคือยานลำเลียงขนาดยักษ์

เอาล่ะสิ งานงอกแล้วไง!!

 

     

Alana:  นั่นคือ Royal Vondertank

Alana:  ชั้นเคยเฝ้าประจำป้อมมันอยู่หนนึง

Alana:  บางทีอาจจะมีพวกจากฝั่งชั้นอยู่ในนั้นราวครึ่งโหลเห็นจะได้

 

Alana:  บางที บางทีนะ..

Alana:  ชั้นอาจจะเล่นละครตบตาพวกนั้นได้ว่า คุณเป็นนักโทษ ที่ชั้นจับมาเพื่อ…
Marko:  ไม่เอาดีกว่า ครั้งก่อนเราเอาแต่พูดจนเกือบถูกฆ่ายกครัวจำได้มะ

 

Alana:  นี่ Marko พวกเรากลับเข้าถ้ำไม่ทันแน่นนอนอ่ะ!

Alana:  พวกเรายังมีทางเลือกอะไรเหลืออีกล่ะ?

 

Marko:  ทางเลือกสุดท้าย

   

 

เคร้ง!

 

   

 

“เราจะสู้พวกมัน”

 

 

Marko ชักดาบเป็นครั้งแรก

เขาพร้อมจะสู้เต็มกำลัง!

  

>>To Be Continue>>

เงาแห่งหายนะมาเยือน

กับ ความตาย ที่ไม่คาดคิด!