Marvel Comic : Ends of The Earth : Amazing Spider-Man #687 : เมื่อถึงคราต้องเลือก…

เรื่อง : Dan Slott
ภาพ : Stefano Caselli
วางจำหน่าย: 30 พฤษภาคม 2012
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

นี่คือตอนจบของ Event Ends of The Earth แล้ว

ในครั้งนี้ Spider-man จะต้องเลือกระหว่างคำสาบานที่เขาให้ไว้กับตัวเขาเอง กับชีวิตของคนทั้งโลก!!

.
.
.
.
เริ่มเรื่องมาที่ป่าลึกในประเทศ Guatemala ในทวีปอเมริกาใต้
พวก Spider-man กำลังโดนเล่นงานโดยพวก Avengers ที่ถูก Octobots ควบคุม

ซึ่งจากการที่พวก Avengers ไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำให้การเคลื่อนไหวของพวกเขาเชื่องช้ากว่าปกติ พวก Spidey จึงยังพอรับมือได้ แต่เมื่อ Doc Ock เข้าควบคุมพวกเขาผ่านรีโมต ฝ่าย Spidey จึงเริ่มพลาดท่า

ไม่เพียงเท่านั้น Doc Ock ยังสามารถสลับเปลี่ยนคนที่มันควบคุมได้ด้วย
แต่ทางฝ่าย Spidey ก็มีสิ่งที่ Doc Ock ไม่รู้เช่นกัน อย่างเช่นเรื่องที่เขาฝึกฝนวิชากังฟูมาเพิ่มเติมเพื่อทดแทนสมัยที่เขาสูญเสีย Spider-Sense ไป และเมื่อตอนนี้เขาได้ Spider-Sense คืนมาแล้ว มันยิ่งผสมผสานกันจนยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก!

ตัดมาทางด้าน Mysterio ก็สามารถเอาตัวรอดได้เรื่อยๆ ด้วยกับดักและอุปกรณ์ที่ตัวเองติดตั้งไว้ในฉากปิรามิดมายันนี้

มาทาง Spidey อีกครั้ง คราวนี้ Doc Ock กะจะปิดบัญชีเลยเล่นของหนัก และไปควบคุม Thor เพื่อทุบ Spidey ให้จมดิน

ทว่า…เมื่อค้อน Mjornir รับรู้ได้ว่า “จิต” ที่ไม่คู่ควรจะใช้มันเป็นผู้ที่ถือมันอยู่ มันจึงหนักขึ้นจนหลุดจากมือของ Thor ไป

ทว่า(รอบ2)…เพียงแค่พลังกายของ Thor ล้วนๆก็เหนือกว่า Spidey มากมายมหาศาลอยู่ดี…(ต่อยซะปลิวไปเลย -_-‘)

ตัดมาทางด้าน Silver Sable ที่กำลังสู้กับ Captain America

และด้วยความช่วยเหลือจาก Cap ที่ Silver Sable ดูออกว่าเขาพยายามขัดขืนการควบคุมของ Doc Ock อย่างเต็มที่ และทำให้การเคลื่อนไหวของเขามีแต่ช่องโหว่ให้จู่โจมได้เต็มไปหมด ซึ่ง Silver Sable ก็น้อมรับด้วยความยินดี และจัดการจนเขาน็อคลงไปอีกคน

ทางด้าน Mysterio ก็แสดงฝีมือให้ชม และใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่เคยใช้เล่นงาน Spidey ที่ Symkaria ในการปิดการทำงานของ Octobot ทุกตัวในบริเวณนั้น

(จริงๆตานี่มีอุปกรณ์อยู่กับตัวตั้งแต่แรกแล้ว แต่ไม่ได้คิดถึงเพราะติดนิสัยว่า “ไม่ชอบใช่มุขเดิมซ้ำสอง” )

เมื่อ Doc Ock เห็นว่าพวก Hero หลุดจากการควบคุมไปแล้ว ก็ได้ทำการยิงมิสไซล์ที่ติดตั้งดาวเทียมที่เหลืออยู่ขึ้นไป ซึ่งหากมันขึ้นไปบนวงโคจรได้ก็เป็นอันจบสิ้น

และตอนนี้เองเหล่าขาใหญ่ของ Avengers ก็ได้กู้หน้าตัวเองเสียที!

ขณะที่ Ironman, Red Hulk และ Thor ไปจัดการจรวด พวก Spidey ก็มาดูอาการพวก Avengers ที่เหลือ

Spider-man : ทั้งกัปตัน, ฮอว์คอาย แล้วก็วิโดว์ พวกเขายังมีชีพจรอยู่แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย แล้วเราจะทำยังไงต่อดี?

Mysterio : ทำอะไรงั้นเหรอ?

Silver Sable : ครึ่งหนึ่งของโลกยังอยู่ในอันตราย เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถ้าฮัลค์, ไออ้อนแมน กับทอร์ทำไม่สำเร็จ เราก็ต้องไปหาอ็อคเตเวียส และไปจัดการกับมันที่ต้นตอ

Mysterio : ไหงงั้นล่ะ? พวกอเวนเจอร์ก็อยู่ที่นี่กันแล้วนี้ เราไม่เห็นต้องทำอะไรเลย! พวกนั้นจัดการกันได้น่า

Spider-man : เข้าใจพูดนี่เบ็ค แต่สัมผัสแมงมุมของฉันยังร้องเตือนอยู่ เราจะไม่ยอมเสี่ยงดวงกับอะไรทั้งนั้น ที่นี้นายก็บอกมาซิว่าฐานของอ๊อคอยู่ที่ไหน?

Mysterio : ก็ได้

Mysterio : ออกไปในทะเลเป็นระยะทางสี่ไมล์ แล้วจากนั้นก็ดำน้ำลงไป ไม่มีทางไปผิดที่ไปได้หรอก

Silver Sable : แล้วเราจะไปที่นั่นได้ยังไงกันล่ะ?

Mysterio : ฉันเก็บยานพาหนะของฉันไว้ในปีรามิดมายันเก๊ข้างหลังนั่น กุญแจอยู่ในช่องสตาร์ทเรียบร้อยแล้ว ขอให้โชคดี

เมื่อ Spidey หันกลับมา ก็พบว่า Mysterio หายไปแล้ว ซึ่งเขาก็ไม่มีเวลาไปตามจับนายหัวโหลดองแล้ว จึงตัดสินใจปล่อย Mysterio ไป

ที่กลางทะเลนอกฝั่ง Guatemala ไป 4 กม.

เรือ Zenith ของพวก Horizon Lab ได้ตามรอยการส่งสัญญาณติดต่อของ Doc Ock จนมาถึงที่นี่ แต่ทันใดนั้นเอง ส่วนหนึ่งของฐานของ Doc Ock ก็ผุดขึ้นจากน้ำและยิงมิสไซล์ใส่พวกเขา! แถมพอจะเคลื่อนเรือหลบ ด้านหลังก็มี Octobot ยักษ์โผล่ขึ้นมาดักอีก!

แต่เป็นโชคดีที่ Octobot ตัวนั้นคือตัวที่ Spidey กับ Silver Sable นั่งมานั่นเอง
ซึ่งเมื่อ Doc Ock เห็นว่าพวก Spidey ขับหุ่นของตัวเองมา ก็เลยจะโชว์เหนือด้วยการสั่งให้หุ่นมันระเบิดตัวเองซะ แต่กลับเจอพวก Spidey โชว์เหนือกว่า เพราะ Silver Sable หาตัวจุดระเบิดเจอตั้งแต่สิบวินาทีแรกที่ขึ้นหุ่นมาแล้ว และสไปดี้ก็ตัดสัญญาณมันไปเรียบร้อยแล้วด้วย

Spider-man และ Silver Sable บุกเข้ามาในฐานทัพ ได้สำเร็จ แต่ขณะที่กำลังมุ่งหน้าไปหา Doc Ock พวกเขาก็พบว่าฐานทัพกำลังถูกปล่อยน้ำให้เข้ามา ทำให้พวกเขาต้องรีบมุ่งไปข้างหน้าก่อนที่น้ำจะท่วมพวกเขาจนจมน้ำตาย

ทว่า ที่ขวางอยู่เบื้องหน้าพวกเขา คือสมาชิกที่ทรงพลังที่สุดของ Sinister Six เขาคือ Rhino!!

ที่อีกด้านหนึ่งบนอวกาศ

Ironman, Thor และ Red Hulk ก็กำลังทำลายดาวเทียมที่เพิ่งจะถูกยิงออกมาก่อนหน้านี้

Ironman : เราต้องเร่งมือแล้ว! ดาวเทียมของดอกเตอร์อ๊อคโตปุสหลุดผ่านเราไปเรื่อยๆแล้ว

Thor : เรดฮัลค์เป็นยังไงบ้าง?

Ironman : เขาไม่เป็นไรหรอกทอร์ เขาสามารถกลั้นหายใจได้นานเป็นวันๆ นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอก

Ironman : เรายังไม่มีวิธีรับมือกับเทคโนโลยีอำพรางของอ๊อคเตเวียสเลยด้วย! พวกมันเข้าสู่โหมดพรางตัวเร็วกว่าที่เราจะทำลายมันได้ และตามการคำนวณของฉัน…พวกเรามีเวลาเพียงเก้านาทีครึ่งก่อนที่อ็อคเตเวี่ยนเลนส์ของมันจะเริ่มทำงาน

ในขณะเดียวกันนั้น Doc Ock ที่ดักฟังการสื่อสารของ Ironman อยู่ก็กระหยิ่มยิ้มย่องกับชัยชนะที่กำลังจะมาถึง

Doc Ock : เก่งมากนี่สตาร์ค การคำนวณของแกนั้นตรงเผงเลย เอาคะแนนเต็มไป ฉันต้องยอมรับเลยนะเนี่ยว่าฉันรู้สึกตื่นเต้นสุดๆไปเลย

Doc Ock : มันราวกับว่าชีวิตบัดซบของฉันนั้นมีไว้เพื่อช่วงเวลาสุดวิเศษนี้ และจะว่าไปในบางแง่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆซะด้วย

ตัดมาที่พวก Spider-man พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับ Rhino

Spider-man : ไรโน ฟังนะ ไม่ว่าด็อกจะพูดกล่อมนายไว้ว่ายังไงก็ตาม…ไอ้ที่ว่าสิ่งประดิษฐ์ของหมอนั่นจะช่วยโลกนั่นมันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพนะอเล็กเซย์

Spider-man : ฉันรู้จักหมอนั่นดี ฉันสู้กับด็อกมานานกว่าที่พวกนายทุกคนทำงานให้เขาเสียอีก เพราะงั้นได้โปรดเชื่อฉันเถอะ เจ้านั่นมันต้องมีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่แน่

แต่คำตอบของ Rhino ก็คือ…

Rhino : ฉันรู้อยู่แล้ว เขาบอกฉันเองเลยล่ะ

Spider-man : อเล็กเซย์…

Rhino : สิ่งเดียวที่มีความหมายกับชีวิตของฉันคือโอคซาน่า ภรรยาของฉัน ชีวิตแต่งงานของพวกเรา เมื่อเธอถูกพรากไปจากฉัน…เมื่อทั้งหมดนั้นมันสูญสิ้นไป…ฉันจะมีชีวิตอยู่ในโลกที่เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นได้ยังไง?

Rhino : เพราะงั้น ใช่แล้ว ฉันรู้ว่าอ็อคเตเวียสกำลังคิดจะทำอะไร เพราะเขาให้สัญญากับฉันไว้…ว่าฉันจะได้มองดูโลกบัดซบนี้โดนเผาเป็นจุณ

(Rhino เคยเลิกจากชีวิตอาชญากรรม และแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารัก Oksana และการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเขานี้ก็ได้รับการสนับสนุนจาก Spider-man เป็นอย่างดี ทว่า ตอนนั้นก็มี Rhino คนใหม่ปรากฎตัวขึ้นมา และต้องการจัดการกับ Alexei เพื่อพิสูจน์ว่าตัวมันเหนือกว่าต้นแบบ ซึ่งในนั้น Alexei ก็หลีกเลี่ยงที่จะสู้กับ Rhino คนใหม่เพราะต้องการรักษาคำมั่นที่เขาให้ไว้กับ Spider-man แต่เมื่อภรรยาของเขาโดน Rhino ตัวใหม่ฆ่าตาย Alexei ก็กลับมาสวมชุด Rhino อีกครั้ง และได้สังหาร Rhino ตัวใหม่ล้างแค้นได้ แต่บาดแผลในใจของเขามันก็ล้ำลึกจนไม่สามารถรักษาได้อีกเลย)

Silver Sable : หมอนี่บ้าไปแล้ว ไม่ต้องคิดจะพูดเหตุผลกับมันแล้วล่ะ เราไม่มีเวลาแล้ว

Spider-man : เขาแข็งแรงกว่าฉันนะเซเบิ้ล แถมยังหนักจนแทบจะยกไม่ขึ้นเลยด้วย เราไม่มีทางชนะเขาได้แน่

Silver Sable : เราไม่จำเป็นต้องจัดการมันหรอก เราต่างก็เร็วกว่ามัน ไปเลย! เราพุ่งไปทั้งสองข้างของมันพร้อมกัน มันหยุดเราพร้อมๆกันไม่ได้หรอก!

ทว่า…

Rhino : ฉันก็ไม่จำเป็นต้องหยุดพวกแกพร้อมๆกันหรอก

ทันใดนั้นมือมหึมาของ Rhino ก็คว้าตัว Silver Sable เอาไว้!

Spider-man : เซเบิ้ล!!

Rhino : แกเป็นห่วงแม่นี่ใช่ไหมล่ะ? แหงอยู่แล้ว แกเป็นห่วงเป็นใยทุกคนนั่นแหละจริงไหม? เพราะงั้น…นี่จะเป็นวิธีที่ฉันจะทำร้ายแกล่ะสไปเดอร์แมน วิธีที่ฉันจะเป็นผู้ชนะเหนือแก

Rhino : ฉันจะขอสัญญากับแกไว้เลย ว่าฉันจะไม่ขยับไปจากตรงนี้ ฉันจะจับแม่นี่ไว้จนน้ำเข้ามาจนเต็มที่นี่ และฉันก็จะไม่ขยับไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว แม้แต่ตอนที่หล่อนตายไปแล้ว เมื่อน้ำท่วมตัวฉันจนมิดไปด้วย ฉันก็จะไม่ขยับไปไหนทั้งนั้น!

Rhino : นี่คือวิธีที่เราทั้งสองคนจะตาย…ในขณะที่โลกนี้จบสิ้นไป และแกก็ไม่มีทางที่จะหยุดมันได้

แน่นอนว่า Spider-man ไม่ยอมง่ายๆแน่อยู่แล้ว แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากขนาดไหนเขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะง้างนิ้วของ Rhino ออกเลยด้วยซ้ำ

Spider-man : ฮึบบ!!! อเล็กเซย์! อย่าทำแบบนี้เลยน่า!! ซิลเวอร์ หมอนี่แข็งแรงเกินไป…ฉันแกะมือมันไม่…

แต่ในห้วงเวลาคับขันสุดขีด หญิงเหล็กผมเงินก็ไม่ได้ห่วงตัวเองเลยแม้แต่น้อย

Silver Sable : ไปซะ!

Silver Sable : ขอร้องล่ะ! นายจะต้องไปหยุดอ็อคเตเวียส! ไม่งั้นซิมคาเรียของฉันจะพินาศ! นิวยอร์คของนายก็จะพินาศเหมือนกัน! ผู้หญิงคนนั้นที่นายเคยเล่าให้ฉันฟังก็จะ…

Spider-man : ฉันทิ้งเธอไปไม่ได้หรอก มันต้องมีทางอื่น ฉันสาบานกับตัวเองไว้แล้วว่าถ้าฉันอยู่ที่ไหนก็จะไม่ยอมให้มีใครตายทั้งนั้น

Silver Sable : ถ้านายไม่ไป…ทุกคนก็จะต้องตายกันหมด! ไปซี่!!

เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ Silver Sable พูดมานั้นถูกต้องอย่างไม่มีทางโต้แย้งได้ Spider-man ก็ต้องตัดสินใจทำในสิ่งที่เขาสาบานเอาไว้ว่าจะไม่ทำอย่างเด็ดขาด…เขาจำใจต้องปล่อยคนถึงสองคนไว้เบื้องหลังให้เผชิญกับความตาย…

ขณะที่ Doc Ock กำลังฟังเพลงของโมสาร์ทอยู่อย่างสบายอารมณ์ ทันใดนั้น Spider-man ก็ถีบประตูทะลุเข้ามา!

Spider-man : อ็อคเตเวียส!!

Doc Ock : เจ้าแมงมุมงั้นเรอะ? ฐานนี่มันกว้างใหญ่มากนะ นี่แกหาฉันเจอได้ยังไง?

Spider-man : นี่นายแกล้งถามหรือเปล่าเนี่ย? นายทั้งหัวเราะเสียงดัง แถมยังเปิดดนตรีคลาสสิคเสียกระหึ่มอีกต่างหากด้วยเนี่ยนะ?!

Doc Ock : จริงสินะ นี่คือสิ่งที่มันควรจะเป็นล่ะ ช่วงเวลาเช่นนี้สมควรที่จะมีผู้ร่วมชมด้วย และใครจะเหมาะสมไปกว่าศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันกันล่ะ!

Doc Ock : จงดูซะสไปเดอร์แมน! จงเป็นสักขีพยานช่วงเวลาที่โลกจะจบสิ้น ด้วยเพียงการกด…

Spider-man : หุบปากไปเลยว๊อย!!

Doc Ock : ไม่ว่ะ! จงให้ทุกคำพูดของฉันฝังลงไปในใจของแกให้ชัดๆไปตลอดอีกนานนับปีในอนาคตไปเลย!

Spider-man : อีกนานนับปีงั้นเหรอ? ตั้งสติหน่อยสิเฟ้ยเจ้าคนโรคจิต ตกลงแกจะฆ่าพวกเราทุกคนหรือจะไม่ทำกันแน่ฟะ?!

Doc Ock : ฮ่าๆ! แกไม่เข้าใจเลยสักนิดเลยสินะ? ฉันไม่ฆ่าแกวันนี้หรอกสหายเก่าเอ๋ย ฉันต้องการให้แกมีชีวิตอยู่ดูความพินาศต่างหาก นั่นแหละความปราถนาสุดท้ายของฉัน

Spider-man : อะไรนะ?!

Doc Ock : ฉันไม่เคยคิดที่จะฆ่าล้างทุกชีวิตบนโลกให้สิ้นมาตั้งแต่แรกแล้ว

Spider-man : แกพล่ามอะไรอยู่กันน่ะ?

“ให้มันพล่ามเข้าไว้ บางทีฉันอาจสามารถตัดการควบคุมของมันด้วยใยแม่เหล็ก…”
แต่ก่อนที่ Spider-man จะทันได้ยิงใจ Doc Ock ก็ขยี้เครื่องยิงใยของเขาจนแหลกทั้งสองเครื่อง!
“เครื่องยิงใยของฉัน!”

Doc Ock : พวกแกบางส่วนจะต้องอยู่รอด

Doc Ock : ตามการคำนวณของฉัน จะมีคนเหลือรอดประมาณ .008% และความสำเร็จของฉันก็จะมีชีวิตอยู่ผ่านทางตัวแก! ไปอีกตราบนานเท่านาน จนถึงวันสิ้นสุดวันที่จักรวาลสิ้นสูญอย่างแท้จริงไปเลย!

Spider-man : ที่ว่ามานั่นมันไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์เลย…แก…แกคิดจะทำแบบนี้จริงๆงั้นรึ? ที่จะฆ่าคนกว่าหกพันล้านคนน่ะ!

Doc Ock : ที่ถูกคือกว่าเจ็ดพันล้านคนน่ะนะ

Doc Ock : แต่เผ่าพันธ์มนุษย์นั้นทนทานอยู่แล้ว และคนจำนวนราวห้าหมือนคนก็จะคลานออกมาจากกองเศษซาก…พวกเขาจะสร้างตัวขึ้นมาใหม่ ชีวิตจะดำเนินต่อไป และพวกเขาก็จะจดจำฉันเอาไว้!

Doc Ock : สำหรับสังคมใหม่นั้น ฉันจะถูกจดจำไปตลอดกาลในฐานะจอมวายร้าย จอมสังหารหมู่ที่ยิ่งกว่าพอลพต, ฮิตเลอร์ และเจงกีสข่านรวมกัน!!

Doc Ock : ที่ถูกคือกว่าเจ็ดพันล้านคนน่ะนะ

“บ้าเอ๊ย! มันจับฉันได้แล้ว! น้ำมันถ่วงให้ฉันช้าลงและจากที่มันกำลังท่วมสูงขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่มีเวลาแล้ว”
“ถ้าจะมองให้มันบวกล่ะก็ อย่างน้อยมันก็ท่วมอ๊อคโตบ็อตรอบๆนี่ไปด้วย”
“อย่างน้อยมันก็จะทำให้พวกมันช่วยหมอนี่เปิดสวิทซ์เครื่องมือโดยใช้รีโมทไม่ได้…จริงสิ!!”

“จริงนั่นแหละ! เขาไม่ใช้ของอย่างรีโมทคอนโทรลหรอก! เจ้าคนหลงตัวเองสุดขั้วแบบอ็อตโต้ไม่ทำแบบนั้นแน่!”
“เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มอยู่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันทำมาจนถึงตอนนี้ มันแน่อยู่แล้วที่เขาต้องเป็นคนกดปุ่มทำลายล้างโลกด้วยตัวเอง!”

Spider-man : แผนนายมันก็ดีอยู่หรอก แต่มีข้อติอยู่นิดหน่อยนะ…

Spider-man : ด้วยพละกำลังที่ฉันมีอยู่ นายต้องใช้แขนกลสี่ข้างในการจับฉันไว้ และต้องใช้อีกสี่ข้างเป็นฐานยืน ถ้านายใช้แขนน้อยกว่านี้แม้แต่แขนเดียวล่ะก็ฉันก็ดิ้นหลุดแน่! นายไม่มีมือจะใช้กดปุ่มแล้วล่ะด๊อก!

ทันใดนั้นฝาด้านหลังชุดหุ่นยนต์ของ Doc Ock ก็เปิดออก…

Doc Ock : นอกเสียจากว่า…-แฮ่ก-…แกจะนับสองข้างนี้…-แฮ่ก-…ที่พระเจ้าให้ฉันมาคู่นี้น่ะนะเจ้าแมงมุมเอ๋ย

Spider-man : โอเค ลืมนึกถึงเรื่องนั้นไปเลยแฮะ ด๊อก นายต้องรีบกลับเข้ามาในชุดของนายเดี๋ยวนี้นะ ถ้านายออกไปอยู่ข้างนอกแบบนั้นนายจะตายเอานะ!

Doc Ock : ความตายของฉัน…มันไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้แล้ว -แฮ่ก-…เช่นเดียวกับ…-แฮ่ก-…ชัยชนะของฉัน!

Doc Ock : จงดูซะ! เมื่ออ็อคเตเวี่ยนเลนส์ของฉัน…-แฮ่ก-…ทำงานเต็มพลังอย่างสมบูรณ์!

“หมอนั่นคลานช้าเหมือนหอยทาก! แต่ฉันที่มีพลังความเร็วของแมงมุมกลับไม่สามารถจะไปหยุดมันได้!”
“เพราะพละกำลังแมงมุมของฉันมันไร้ค่าเมื่อเจอกับแขนกลพวกนี้!”
“พวกมันทำจากคาร์บอนนาเดี้ยม แถมยังหนาเป็นฟุตเลยด้วย และฉันก็ไม่มีตัวช่วยเลย”
“ไม่ว่าจะคิดคำนวณในหัวขนาดไหน”
“มันก็ไม่มีทางออกเลย!”
“คิดเข้าเซ่ปาร์คเกอร์! แกเป็นอัจริยะนะ คิดเข้า!”
“เวลาหมดแล้ว และฉันก็…ไม่มีอะไรเหลือแล้ว!”
“หัวฉันแทบจะติดไฟแล้ว และฉันก็…ใช่แล้ว!!”

Doc Ock : ถึงแล้ว…-แฮ่ก-…ฉันชนะ!

Spider-man : ผิดแล้ว นายแพ้! เราต่างก็แพ้กันหมดทุกคน!

Spider-man : แกคำนวณผิดแล้วด๊อก! เหมือนทุกครั้งนั่นแหละ! คิดดูใหม่ให้ดีๆสิ! สมองคนน่ะมันไม่แข็งแกร่งขนาดนั้นหรอกนะอ็อตโต้ ด้วยความร้อนขนาดที่สามารถเผาผลาญ 99% ของพื้นโลกได้มันก็จะเป็นการเผาสมองของผู้ที่จะเหลือรอดชีวิตทุกคนไปด้วยน่ะสิ คนที่เหลือรอดอยู่ก็จะมีแต่มนุษย์ผักที่สมองตายจำนวนห้าหมื่นคนเท่านั้นแหละ!

Spider-man : ความทรงจำของพวกเขาทุกคนจะถูกทำลายไป! จะไม่มีใครจดจำนายได้หรอก!

Doc Ock : ไม่…มันจะเป็นแบบนั้นไม่ได้…จะต้อง…-แฮ่ก-…คิด!

“นั่นคงจะช่วยถ่วงเวลาได้เพียงนิดหน่อยเท่านั้น”
“เร็วเข้าเซ่! โลกทั้งโลกกำลังหวังพึ่งแกอยู่นะ! ทุกคนที่แกรู้จักและทุกคนที่แกรัก!”
“แล้วยังเซเบิ้ลอีก?!”
“แกจะปล่อยให้การเสียสละของเธอต้องสูญเปล่าหรือไง?!”
“ไม่ต้องคำนวณอะไรอีกแล้วปาร์คเกอร์!”
“ไม่ต้องสนเรื่องความเป็นไปได้อีกแล้ว!”
“แค่ทำให้ได้เท่านั้น!!”

และด้วย “พลังยามไฟไหม้” ที่เค้นออกมารวมกับพลังแมงมุมของเขา Spider-man ก็ฉีกแขนกลที่มัดเขาอยู่จนขาดกระจุย!!!

ในขณะที่ Doc Ock ยังคงเสียเวลาคิดตามที่ Spidey พูดออกมานั่นเอง…

Spider-man ก็เหวี่ยงแขนกลอันหนึ่งเข้าใส่แผงควบคุมจนพังไป!

Doc Ock : แผงควบคุม! ไม่! นี่…-แฮ่ก-…มันเป็นไปไม่ได้

Doc Ock : แผนการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน…-แฮ่ก-…ถูกทำลาย

แล้ว Doc Ock ก็หันไปหา Spider-man

Doc Ock : -แฮ่ก-…แกทำได้ยังไง?

Spider-man : ฉันมีเหตุผลที่จะยอมแพ้ไม่ได้ไงล่ะ อ็อตโต้ ตั้งกว่าเจ็ดพันล้านเหตุผลแน่ะ และทั้งชีวิตของแกหรือของฉันก็ไม่สำคัญกว่าพวกนั้น….

Doc Ock : ไม่ต้องมาบ่นให้ฉันฟังหรอกสไปเดอร์แมน ฉัน…-แฮ่ก-…พอกันทีแล้ว ทั้งกับแก…และโลกนี้

แต่ขณะที่ Doc Ock กำลังจะปล่อยให้ตัวเองจมน้ำไปนั่นเอง

Spider-man : ไม่ยอมหรอกน่า!

แล้ว Spider-man ก็อุ้ม Doc Ock ขึ้นมาจากน้ำ

Doc Ock : นี่แก…-แฮ่ก-…จะทำอะไร?! ฉันขอสั่งให้แก…-แฮ่ก-…ทิ้งฉันไว้ที่นี่ซะ

Spider-man : รู้จักกันมาตั้งนานขนาดนี้ แต่แกก็ไม่ได้เข้าใจในตัวฉันเลยงั้นสินะ?

Spider-man : ฉันสาบานกับตัวเองไว้ว่า ถ้าฉันอยู่ที่ไหน ก็จะไม่ยอมให้…

Spider-man : …มาเถอะ ฉันจะพานายออกไปจากที่นี่ให้

ที่เรือของ Horizon Lab ที่ด้านนอก พวก Max Modell และลูกทีมต่างก็เห็นฐานทัพของ Doc Ock ระเบิดกันถ้วนหน้า

แต่ทันใดนั้นก็มีบางอย่างผุดขึ้นมาจากทะเล แล้วลอยละล่องมากองอยู่ที่ดาดฟ้าเรือ!

เป็นร่างอันอ่อนปวกเปียกของ Doc Ock นั่นเอง!!

แล้ว Spider-man ก็ปีนตามขึ้นเรือมา

Spider-man : นี่! พวกอัจฉริยะกลุ่มนั้นน่ะ ช่วยหน่อยได้ไหม ผมอยากให้พวกคุณประกอบระบบพยุงชีวิตให้กับอ็อคเตเวียสที พอจะทำได้ไหม?

Max : ได้สิ แน่นอนอยู่แล้ว แต่คุณช่วยบอกเราทีได้ไหม…

Max : เราตรวจสอบสัญญาณที่เขาใช้แล้ว เราสามารถยกเลิกการพรางตัวของดาวเทียมของเขาได้ แต่เราก็ยังไม่รู้ตกลงเขาพยายามจะช่วยเหลือโลกหรือเปล่า?

Spider-man : หมอนี่ไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยสักนิดเดียว

Max : คุณทำสำเร็จ! คุณช่วยพวกเราทุกคนเอาไว้ได้!

แต่ในขณะที่ Max มีสีหน้ายินดี Spider-man กลับมีสีหน้าหดหู่

Spider-man : ไม่หรอก ผมล้มเหลว

Max : ผมไม่เข้าใจที่คุณพูดเลย

Spider-man : ผมปล่อยให้ใครบางคนต้องตาย

แม้จะปกป้องโลกได้ แต่เขาไม่อาจปกป้องคำสาบานของตัวเองเอาไว้ได้…
โปรดติดตามบทส่งท้ายของ Ends of The Earth ได้เร็วๆ นี้