Saga #3

บทที่ 3 หลีกไปผีสก๊อยมาเยือน!

เรื่อง : Brian K. Vaughan
ภาพ : Fiona Staples
วางจำหน่าย: 16 พฤษภาคม 2012
สำนักพิมพ์ : Image Comics

หมายเหตุ: เรื่องนี้มีเนื้อหาและบางภาพที่ล่อแหลม เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรใช้วิจารญาณในการรับชมครับ  

  

 

“แม่หนูเคยบอกหนูครั้งหนึ่งว่า”

“ส่วนที่ยากที่สุดของการเป็นพ่อคนแม่คน”

“คือการไม่รู้ว่าเราควรจะร้องขอความช่วยเหลือเมื่อไร”

Alana:  ขอร้อง โปรดอย่าฆ่าชั้นเลย!

Alana:  ชั้นเหลือกันอยู่สองคนแล้ว

Alana:  อย่าให้ลูกชั้นต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าเลยนะ!

   

 

“แม้แต่พ่อแม่ใหม่ที่อินดี้หนีสังคมที่สุดก็ต้องการความช่วยเหลือ”

“ในยามที่พายุแห่งความเฮงซวยถาโถมเข้าใส่”

 

ผีสก๊อย:  เย็นไว้ป่า ผัวป้ายังไม่ตายหรอก

ผีสก๊อย:  ยังไม่ตายแค่ตอนนี้อ่ะนะ

 

“แค่ขอคนทั้งหมู่บ้านช่วยอาจไม่เพียงพอ”

“บางทีต้องใช้ เพื่อนๆจากต่างกาแลคซี่, คนที่เราพอรู้จักแบบผ่านๆ”

“หรือแม้กระทั่งคนแปลกหน้า”

 

Alana:  แล้วรู้ได้ไงว่าเขายังไม่ตายล่ะ?

 

ผีสก๊อย:  เอ้า! ก็แล้วป้าคิดว่าไงล่ะคะ?

   

“พวกเราเป็นโคตรป๊าโคตรม้า ผี นะคะ!!”

 

“หรือแม้แต่ ให้เด็กคนอื่นช่วย”

   

Alana:  อย่ามาแหลสดนะยะ

Alana:  พวกแกน่ะ…พวกแกน่ะ…

Alana:  มันเป็นพวก Horror ต่างหาก

 

ผีสก๊อย:  หา? Horror ที่แปลว่า สยองขวัญชวนรังเกียจอ่ะนะ

ผีสก๊อย:  นี่ปกติพวกป้าเรียกคนท้องถิ่นแบบนี้เรอะ!?

ผีสก๊อย:  โคตรเหยีดผิวเหยียดเพศเหยียดเชื้อชาติเลยอ่ะ รู้ป่ะ?

 

Alana:  แต่แกก็เป็นพวกปีศาจนี่

Alana:  Marko บอกว่าพวกแกฉีกขยี้ชายหญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เป็นชิ้นๆน่ะ

 

ผีสก๊อย:  ม่ายเชิงอ่ะ

ผีสก๊อย:  พวกเราสามารถ ฉายภาพ กุโรแนวสยิวปนอุจาด เข้าไปในหัว พวกคนนอก ได้

ผีสก๊อย:  แต่ยังไงพวกนั้นมันก็เป็นแค่ภาพลวงตาแหล่ะ

 

ผีสก๊อย:  คือเวลาที่คนท้องถิ่นอย่างพวกเราเดี้ยงไปน่ะ

ผีสก๊อย:  พวกเราจะกลายเป็น “จิตวิญญาณผู้ปกป้อง Cleave”

 

ผีสก๊อย:  แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ได้กลายเป็น

ผีสก๊อย:  วิวัฒนาการส้นนิ้วโป้งแนวใหม่ของพวกเรา ไปแล้ว

ผีสก๊อย:  หลังจากที่ทหารของพวกป้าสองฝ่าย

ผีสก๊อย:  เล่นบุกกวาดล้างคนของพวกเราระเหยออกจากแผนที่แบบไม่เลือกหน้าอย่างนั้นน่ะ

  

  

Alana:  ชั้นสาบานได้ว่าพวกเราไม่มีส่วนรู้เห็นกับสงครามนี้เลย

Alana:  พวกเราก็แค่อยากจะดูแลลู…

 

ขณะที่ Alana กำลังจะอธิบายเรื่องของเธอ Marko ก็ได้สติขึ้นมา

 

Marko:  ฮ….

Marko:  Hazel เป็นไงบ้าง….

 

Alana:  ลูกสบายดีจ๊ะ

Alana:  ก็ลูกมีพ่อสุดวิเศษคนเดียวในจักรวาลนี้คอยดูแลนี่

 

ผีแว้น:  ไอ้หัวเขานั่นดูเหมือนพวกที่เผาหมู่บ้านพวกเราเลยนะ

 

ผีสก๊อย:  แต่ก็ไม่ใช่นี่นา นายก็ได้ยินคำหวานน่ารักที่หมอนั่นพูดกับลูกไม่ใช่เหรอ?

 

ผีติ่ง:  แค่พวกเราเข้าอกเข้าใจสองคนนี้

ผีติ่ง:  ก็ไม่ได้แปลว่าพวกนั้นจะเป็นคนดีนะ

 

ผีเกรียน:  อะไรก็ช่างม่างเหอะ

ผีเกรียน:  ชั้นไม่อยู่ให้ให้ไอ้พวกคนมีเขามันมาเตะก้นหรอก

 

ผีสก๊อย:  โอ๊ย พวกนั้นทำอะไรพวกเราได้ซะทีไหรกันย่ะ พวกใจตุ๊ดทั้งหลาย!?

ผีสก๊อย:  พวกเรามันพวกผีโปร่งสัมผัสตัวม่ได้นะยะ

 

ผีสก๊อย:  ทำไมต้องทำตัวอย่างกะเพิ่งตายเมื่อวานซืนกันด้วยยะ?

 

ว่าแล้วเหล่าผีตัวน้อยทั้งหลายก็เดินกลับเข้าป่าไป ปล่อยผีวก๊อยไว้ตัวเดียว

เฮ้ยไหงไปง่ายงั้นฟระ!!!

  

Marko:  ขอโทษนะ…

 

Alana:  ถ้าจะมาขอโทษเรื่องเมื่อตอนที่แล้วละก็หุบปากไปเลยย่ะ

Alana:  แล้วนี่ใช้เวทย์ได้มั๊ย? ตะเองเคยบอกว่ารู้จัก เวทย์รักษา(Healing Spell) ใช่มะ

 

Marko:  ไม่เชิงอ่ะ….

Marko:  มีส่วนผสมของเวทย์อันเดียว…

Marko:  ที่ใช้รักษาแผล…..ขนาดนี้…

 

Alana:  มันคือะไรล่ะ?

Alana:  ตะเองอยากให้เค้าไปเอาอะไรมาใช้?

 

Marko:  ………หิมะ………

 

พรวดด!! กลางป่าแบบนี้จะไปหาหิมะมาจากไหนละเฮ้ย!!

  

Alana:  โถ่ Marko ป่านนี้มันคงละลายไปหมดแล้วล่ะ

Alana:  ชั้น..ชั้นไม่รู้ว่าจะหาน้ำได้จากไหนด้วยซ้ำ

 

ผีสก๊อย:  หนูพาป้าไปเอาของที่ป้าต้องการได้นะ

 

ผีสก๊อย:  แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยนนิดส์หน่อย

 

Alana:  รีบแพร่มออกมาให้ไว้เลย

 

ผีสก๊อย:  พวกป้าสองคนอยากจะไปให้พ้นๆจากไอ้ดาวงี่เง่านี่ใช่ป่ะ

ผีสก๊อย:  พาหนูไปด้วยดิ

 

Alana:  เออได้ดิ ขอต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวสุขสันต์

Alana:  เอาหิมะมาให้ชั้นได้แล้ว

 

ผีสก๊อย:  แหม่ มันไม่ง่ายอย่างนั้นดิคะ

ผีสก๊อย:  จิตหนูมันเชื่อมต่อกับ ดาว Cleave

ผีสก๊อย:  ถ้าหนูจะไปได้วิญญาณหนูต้องผูกมัด

ผีสก๊อย:  กับดวงวิญญาณของชนพื้นเมืองที่เกิดที่นี่

 

Alana:  แล้วไงล่ะ?

Alana:  ชั้นไม่ได้เกิดที่นี่ซักหน่อย

 

ผีสก๊อย:  ก็ใครเขาพูดถึงป้ากันเล่า

สายตาของทั้งคู่จบจ้องไปที่ Harzel ผู้ทีเกิดบนดาวดวงนี้

 

“อย่างไรก็ตาม จากที่คุณได้ฟังมา”

“ก็จะรุ้ว่า การช่วยเหลือดีๆน่ะหาได้ไม่ยากเท่าไรค่ะ…..”

   

 

“…..ที่ยากจริงๆคือการช่วยเหลือที่มีราคาไม่แพงต่างหาก”

   

ที่ค่ายกักกัน Prince Robot IV กำลังสอบสวนเรื่องของ Alana และ Marko

 

Prince Robot IV:   ผมเดินทางมาตั้งไกลก็เพื่อคุยกับคุณ

Prince Robot IV:   ช่วยรบกวนฟังให้ดีด้วยล่ะ

 

Prince Robot IV:   ผมชื่อว่า Prince Robot IV

Prince Robot IV:   และผมก็มีอำนาจมากพอจะทให้ชีวิตของคุณที่นี่ดีขึ้นได้นะ

 

Prince Robot IV:   คุณเข้าใจภาษาของพวกเรารึเปล่า

 

นักโทษ:   Fiku Vin Mem! (ไปเยิบก้นเมิงเถอะ)

 

Prince Robot เดินเข้ามาถอดผ้าคลุมหัวของนักโทษชาวดวงจันทร์ออกมา

เผยให้เห็นว่านักโทษคนนี้มันแรดมาก แรดจริงๆนะเธอว์

 

Prince Robot IV:   ถือว่าดีพอล่ะ

Prince Robot IV:   ผมขอถามอะไรคุณเกี่ยวกับ ยาม

Prince Robot IV:   คนที่เคยมาให้อาหารคุณที่นี่บ่อยๆหน่อย

 

Prince Robot IV:   คุณจำผู้หญิงคนนี้ได้มั๊ย?

 

Prince Robot ฉายภาพของ Alana ให้นักโทษแรดดู

   

สิ่งที่นักโทษคนนั้นตอบก็คือ…….

 

ถุย!

 

Prince Robot IV:  …………………………

Prince Robot IV:   ผมจะถือว่านั่นหมายความว่า

Prince Robot IV:   เธอเคยให้การดูแลอย่างมีมนุษยธรรมแก่

Prince Robot IV:   พวกป่าเถื่อนถ่อยสถุลอย่างพวกคุณ

Prince Robot IV:   ในแบบที่พวกนักโทษสงครามนิสัยทรามๆอย่างพวกคุณไม่เคยได้รับมาก่อน

 

Prince Robot IV:   คราวนี้ หนึ่งในเพื่อร่วมงานของ Alana ที่สถานกักกันแห่งนี้เคยบอกว่า

Prince Robot IV:   สิบตรีกองประจำการคนนี้เคยมอบหนังสือนิยายธรรมดาเล่มหนึ่งกับเธอ

 

Prince Robot IV:   ผมยังไม่เคยมีโอกาสได้อ่านเหมือนกัน

Prince Robot IV:   แต่ดูเหมือนหนังสือเล่มนี้จะไม่มีพิษภัยอะไรเท่าไร

 

ว่าแล้ว Prince Robot ก็หยิบหนังสือนิยายเล่มนี้ขึ้นมา

หนังสือเล่มนี้เขียนโดย D.Oswald Heist

ชื่อเรื่องว่า A Night Time Smoke

(รักแท้ในคืนหลอกลวง!)

Prince Robot IV:   ไหนบอกผมมาสิเห็นหนังสือนี่แล้วรู้สึกยังไงบ้าง

(รู้สึกว่า….หน้าปกไม่โป๊ เท่าไรฮะ)

  

Prince Robot IV:   Alana เคยแบ่งปันประโยคในหนังสือเล่มนี้

Prince Robot IV:   กับใครรึเปล่า?

 

นักโทษ:   ???

 

Prince Robot IV:   เยี่ยม ตอบได้สั้นดี

Prince Robot IV:   คุณเองก็รู้นะว่าตอนนี้เรากำลังงมโข่งกันอยู่

Prince Robot IV:   ว่าสรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่

 

Prince Robot IV:   แล้ว นักโทษหมายเลข 9763572

Prince Robot IV:   เล็ดรอดสายตาของ Alana หนีออกไปได้ยังไง?

Prince Robot IV:   แล้วทำไมเขาถึงไม่เอาคุณ หรือพวกนักโทษ Wreath คนอื่นๆไปด้วย?

 

นักโทษ:   Marko estas perfidulo!! (Makro น่ะมันเป็นไอ้คนทรยศ!)

 

Prince Robot IV:   อ้า ชื่อโดยกำเนิดของเขาคือMarko สินะ?

Prince Robot IV:   อย่างรู้เราก็ได้อะไรซักหน่อยแล้ว

 

นักโทษ:   ไอ้หัวใยแก้ว แกเคยไปรบที่ Threshold None รึเปล่า?

 

Prince Robot IV:   ครับ ผมร่วมรบที่ Threshold พร้อมกับทหรผู้กล้านายอื่นๆ

Prince Robot IV:   ไม่ทราบว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ Alana ยังรึ?

(คาดว่าสงครามที่ Prince Robot เพิ่งรอดกลับมา ก็คือสงครามนี้นั่นเอง)

 

นักโทษ:   ม่ายเกี่ยวว่ะ

นักโทษ:   ตรูแค่ชอบนึกว่าวันนั้นว่า

นักโทษ:   พวกตรูจับไอ้พวกก้นส่องแสงอย่างพวกแกทำปุ๋ยหมักไปกี่คนว้า

ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!

ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายของ Prince ก็ขาดพึงลง!!

    

 

Prince เขวี้ยงโต๊ะไปด้านข้าง

แล้วจับคอเสื้อของนักโทษแรดแถมหัวยังเกรียนขึ้นมา

 

โครม!

 

นักโทษแรดหัวเกรียนกระเด็นไปติดกำแพงยนยับ

นักโทษ:   ฮ่ะๆ…ม…

นักโทษ:   มนุษยธรรมบ้านพ่องสิ

 

 

เปรี้ยง!

 

 

เมื่อนักโทษแรดไม่หยุดกวนทรีน

Prince เลยจัดทรีนให้หนึ่งดอก

 

ก่อนจะเปลี่ยนแขนตัวเองออกมาเป็นปืนใหญ่เตรียมเป่านัก….

 

McHanry:   ว้าย ฝ่าพระบาท

McHanry:   นั่นท่านกำลังทำเบื้ออะไรอยู่คร๊ะ!?

 

Prince Robot IV:   ผมกำลังเริ่มต้นการสอบสวนน่ะ

 

Prince Robot IV:   คราวนี้รบกวนคุณมึงช่วยทำตัวให้ดีๆ

Prince Robot IV:   แล้วเลิกทำตัวกวนเล็บขบตรูได้แล้ว!

 

   

“การช่วยเหลืออาจเป็นสิ่งที่ดีค่ะ”

“แต่งานบางอย่างก็สำคัญเกินกว่าจะให้คนอื่นช่วยทำ”

 

    

นั่นก็คืองานแบก Marko ที่กำลังบาดเจ็บด้วย  ชะอ้าว!!

ไหงเจ๊ Alana ไปแบกแฟนเจ๊อย่างนั้นเล่า!!

 

Alana:   แฮ่กๆ (โอยหนักคร่าาาา)

 

ผีสก๊อย:   นี่มันโคตรจะง่าวเลย อ่าาาา

 

Alana:   ง่าว =แฮ่กๆ=กับผีสิย่ะ

Alana:   ในแผนที่ของชั้นมันบอกว่าจะมีอะไรซักอย่างที่เรียกว่า Fort & Mountain (หุบเขาและป้อมปราการ)

Alana:   =แฮ่กๆ= อยู่ระหว่างทางที่เราจะไป Rocketship Forest

 

Alana:   ที่เนินสูงแบบนั้นต้องมี =แฮ่กๆ= หิมะอยู่แน่ๆ

 

ผีสก๊อย:   ก็มีอยู่อ่ะ แต่เล่นแบกผัวป้าเดินขึ้นแบบนี้

ผีสก๊อย:   ลุงแกจะเลือดออกหมดตัวตายเป็นผีก่อนอ่ะดิ

ผีสก๊อย:   หนูรู้เส้นทางลัดนะเออ ขอแค่ป้าให้หนูชิ่งไปกับลูกป้าด้วยแค่นั้นอ่ะ

 

Alana:   ฝันกลางวันไปเลย

Alana:   ชั้นไม่มีทางแบ่งลูกชั้นให้กับผีสก๊อยไร้นามตัวไหนไม่รู้หรอก

 

Alana:   อูยยยย หนัก!!

 

ผีสก๊อย:   หนูไม่ใช่สก๊อยไร้นามสักหน่อย

ผีสก๊อย:   หนูชื่อ Izabel นะ

อุแว้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!

Alana:   โอย Hazel แม่ขอล่ะจ๊ะ

Alana:   แม่เพิ่งจะป้อนนมหนูไปเองนะ

 

Izabel:   ใครว่าเธอหิวกันล่ะป้า

Izabel:   น้องหนูแกท้องเฟ้อต่างหาก!

Izabel:   ไปเขย่าแบบนั้นน้องเขาไม่เรอหรอก

Izabel:   ป้าจะต้องตบทำมือแบนๆ

Izabel:   แล้วตบเบาๆบริเวณระหว่างปีกสองด้านแบบนี้

Izabel:   ไม่ต้องไปกลัวว่าจะโดนน้องแกอ้วกใส่หลังน่ะ

 

Alana ทำตามที่ผีสก๊อ….อ้า Izabel บอก จากนั้นหนู Harzel ก็

เอิ๊ก!!

อะหืม….กลิ่นนี่ตุๆใช้ได้เลย

   

ในที่สุด Harzel ก็ปล่อยลมเหม็นออกจนหมด แล้วก็หยุดร้อง

 

Izabel:   เป็นพี่คนโตสุดจากพี่น้องเจ็ดคนก็โปรแบบนี้แหล่ะ

Izabel:   เดาว่าป้าเป็นลูกคนเดียวใช่ป่ะ?

Alana:   นี่คือว่า…ชั้นรู้สึกขอบคุณในน้ำใจเธอนะ

Alana:   แต่ชั้นเสี่ยงให้ลูกคนเดียวของชั้นไปผูกติดกับใครที่ชั้นเพิ่งพบได้หรอก

Alana:   ชั้นต้องปรึกษากับสามีชั้นเรื่องนี้ก่อน…

 

Izabel:   โถ่ ป้าล่ะก็ ผัวป้ากำลังจะม่องเป็นเจ้าที่อยู่แล้วนะ!

 

Alana:   ตายก็ตายดิ เดี๋ยวชั้น =แฮ่ก= ไปหา บลูเจ็มแลกใบชุบมาก็ได้วะ

 

Izabel:   มันจะไปมีของแบบนั้นได้ไงเล่า!!

Izabel:   เชื่อหนูเหอะ ตายก็คือตายค่ะ

Izabel:   ดับเป็นเดี้ยง

Izabel:   (ไม่ใช่ การ์ตูนฮีโร่บางค่ายนะ ที่พอตายแล้วจะแถให้ฟื้น เรียกยอดขายน่ะ)

   

Alana:   ชั้นเคยถูกต้มมาก่อน

Alana:   ชั้นจะรู้ได้ไงว่าไอ้ทางลัดที่เธอแพล่มมามันมีอยู่จริงน่ะ

 

Izabel:   เดี๋ยวหนูจะพาไปยลโฉมเอง

Izabel:   แค่ตามหนูมาก็พอ

 

Alana:   ในถ้ำสยองชวนสิ้นใจนี่เนี่ยนะ

 

Izabel:   หรือว่าป้าอยากจะไปแสวงโชคข้างนอกนั่นก็ตามใจนะ

Izabel:   แต่ขอเดือนอย่างแฟร์ๆนะคะ

Izabel:   ไม่ใช่คนท้องถิ่นทุกคนจะเก๋าจ๊าบเหมือนหนูนะเคอะ!!

   

ด้านหนึ่ง The Stalk กำลังงานเข้าเพราะโดนฝูงหมูยักษ์ไล่อัด

เอ่อ….เจ๊แกหนีผี ไปปะหมูยักษ์ซะงั้น

The Stalk:   เวรแล้ว!

  

The Stalk:   ชิฟหัยแล้วไง!!

The Stalk:   โทรศัพท์: ติดต่อ The Will ให้หน่อย!

  

   

>>สายเข้าจาก The Stalk<<

The Will:   ไม่!

The Will:   อย่าได้หวังเลย!

The Will:  ชั้นจะไม่ลดตัวไปรับสายจากยัยเบื้อกนั่นแน่!

 

เห็น The Will กินซีเรียลไป ซึนไป แมวตอแหลจึงพูดเบาๆว่า

 

Lying Cat:   ตอแหล

 

The Will:   (อ้าว ไอ้นี่)

  

The Will:   ต้องการเป็ดห่านอะไรไม่ทราบวะครับ

 

The Stalk:   ดีใจที่ได้พบเธอเหมือนกันคร่า! พี่ Will สุดหล่อ!

The Stalk:   ไม่ทราบว่าคู่หูสุดโปรดของชั้นเป็นไงบ้างเอ่ย

 

The Will:   ตอนนี้พวกเราโคตรยุ่งอ่ะ

 

The Stalk:   ก็คงงั้นมั้ง

The Stalk:   นี่ฟังนะ ชั้นไปเจอกับไอ้สองผัวเมียหนีทหารกับลูกหน้าตาอุบาทของพวกมันแล้ว

The Stalk:   ไอ้เด็กที่ ผู้บัญชาการสูงสุดของพวก Wreath ต้องการให้หิ้วขึ้นยานไปน่ะ

 

The Will:   แล้วไง เธออยากให้ชั้นมาดูผลงานเธอเรอะ?

  

The Stalk:   ชั้นเจอพวกมันก็จริง แต่ยังจับไม่ได้น่ะ ….แค่ตอนนี้อ่ะนะ

The Stalk:   ไอ้ดาวดวงนี้มันซับซ้อนกว่าที่ชั้นคิดน่ะ

The Stalk:   ชั้นก็เลยอยากจะได้ คู่หู ซักคนอะไรแบบเนียะ!

 

The Will:   อันที่จริงถ้าพวกเราอยู่ห่างๆกันไว้

The Will:   อะไรๆมันอาจจะดีกว่านะ

 

The Stalk:   ว่าไงนะ?

 

The Stalk หยุดวิ่ง อ้าวเอ๊ะแต่หมูกำลังไล่กวดเจ๊มานะฮะ!

  

The Stalk:   นี่คงไม่ใช่เรื่อง The Dortminster ตอนนั้นหรอกนะ

 

The Stalk:   นี่ Will พวกเราเป็น Freelancer นะยะ!

The Stalk:   นอนมั่วไปทั่วมันก็เป็นส่วนหนึ่งของงานอยู่แล้ว

 

The Will:   เธอก็ดูช่ำชองดีนี่

The Will:   ยังก็เหอะ ขอให้โชคดีกับงานชิ้นโบว์แดงงานนี้ละกัน

(อ้าว เวรกรรม!! ที่ Will ไม่อยากเจอหน้า เพราะหึง Stalk หรอกเรอะ!!)

 

The Stalk:   โอ้ว อีเปตรเอ๊ย

The Stalk:   แกมันไอ้…ไอ้….ไอ้หัวโล้น ขี้งอนใจตุ๊ดเอ๊ย!

เอ่อ เจ๊ครับ โกรธอะไร เกรงใจหมูมันหน่อยครับ

เอ่อ..อย่าลงที่หมูเลย เอ่อ….หมูตายหมดแล้ว ช่างเหอะ

   

The Stalk:   ขอให้ คืนนี้ Lying Cat ปล่อยขรี้ก้อนโต

The Stalk:   ราดหัวโล้นๆของแกคาที่นอนไปเลย อีบร้า!

>>สิ้นสุดการโทร<<

Lying Cat:   งึมมมมม (ตรูเกี่ยวไรด้วย)

 

The Will:   หึ…..

The Will:   ผู้หญิงก็เงียะ

ว่าแล้ว The Will ก็บึ่งยานมาถึง ดาว Sextillion ในที่สุด

    

(บทบาทในเรื่องนี้คือ เอ็งจะเอาแต่เที่ยวใช่มะฟระ!

ว่าแต่ไอ้นี่มันดาวอะไรเนี่ย ชื่ออย่างพิลึก)

Izabel:   เชิญทางเลยเจ้าค่า คุณเจ๊สุดสวย

 

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทั้ง Alana และ Isabel ก็คือกำแพงไฟขนาดยักษ์

 

Alana:   เอิ่ม น้องรู้ใช่มั๊ยเคอะว่าเจ๊น่ะ ไม่ได้เดินทะลุไฟเป็นฮูดินี่ได้เหมือนคุณน้องนะเฮ้ย!

 

Izabel:   เย็นไว้น่าป้า ไอ้ไฟนี่มันเป็น ภาพลวงจิต (Mental Mirage) เฉยๆ

Izabel:   พวกเรามักใช้ปั่นหัวผู้บุกรุกคนอื่นๆเท่านั้นเอง

 

Izabel:   แต่ถ้าป้าให้หนูไปด้วย

Izabel:   หนูจะช่วยนำทางป้าเข้าไอ้ถ้ำ Hopscotch (Hopscotch Tunnel) นี่ให้นะ

 

Izabel:   พ่อแม่หนูสร้างไว้เพื่อสะสมกำลังพลต่อต้านพวกรุกรานอย่างพวกป้าๆนี่แหล่ะ

 

Alana:   กำลังพลเหรอ

Alana:   นี่ครอบครัวเธอเป็นผู้ก่อการร้ายหรอกเรอะ

Izabel:   หนูว่าพวกนั้นอยากให้เรียก “นักสู้เพื่ออิสระภาพ” มากกว่านะคะ

Izabel:   แต่อะไรก็เถอะ

 

Izabel:   ไอ้เรื่องกบฎปฎิวัติอะไรนั่น

Izabel:   มันไม่ใช่แนวอ่ะค่ะ หนูเลยค่อยไม่สนซักเท่าไรหรอก

 

Alana:   แล้วทำไมเธอถึงได้…?

 

Izabel:   …ดันโชคดีถูกหวยเข้าน่ะค่ะ

Izabel:   ดันทะเล่อทะล่าไปเหยียบระเบิดของใครก๋ไม่รู้ จนเป็นอย่างที่เห็นนี่แหล่ะ

 

Izabel:   หนูว่า ถ้าหนูเป็นผีที่มีเลือดรักชาติเข้มปี๋แบบนั้น

Izabel:   หนูก็คงโกรธแล้วเลือกอยู่ที่นี่เป็นผีคอยหลอกหลอนศัตรูผู้รกรานเหมือนตัวอื่นๆ

 

Izabel:   แต่ตอนมีชีวิตอยู่ ใจของหนูก็ไม่ได้อยากจะสู้กับใครตั้งแรกแล้ว

Izabel:   ตอนกลายเป็นผี ใจของหนูก็เลยสงบสันติอย่างนี้ เห็นป่ะ?

 

เมื่อฟังเรื่องของ Izabel ทำให้ Alana ยอมใจอ่อน

 

Alana:   ………

Alana:   ไอ้การผูกมัดวิญญาณอะไรนี่จะทำลูกชั้นเจ็บมั๊ย?

 

Izabel:   แค่ตอนสิ้นสุดการผูกมัดนั่นแหล่ะ

   

Alana:   ก็ได้อ่ะ

Alana:   ช่วยกรุณา ทำให้เสร็จเร็วๆด้วยล่ะ

 

“เด็กรวยๆหลายคนเขามี พี่เลี้ยงมือโปร มาคอยเลี้ยงดู”

“แต่เด็กส่วนใหญ่แบบพวกหนู จะมี พี่เลี้ยงวัยรุ่นมาดูแลค่ะ”

 

 

“แจ๋วเลย!”

   

~!ปริ๊ง!~

 

 

“สำหรับหนู Izabel คือพี่เลี้ยงคนแรกค่ะ”

 

 

 

Izabel ได้ผูกติดวิญญาณของตนกับหนู Harzel ในที่สุด

บัดนี้เธอได้กลายเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัว Alana อย่างเต็มตัว

Izabel:   รับรองว่าคุณนายจะไม่ใสเจียเสียใจแน่ค่า!

 

Alana:   เรียกชั้นว่า คุณนาย อีกทีเดียว

Alana:   ได้ตายรอบสองแน่!

 

จากนั้น Marko ก็เริ่มเพ้อเพราะพิษบาดแผล

 

Marko:   ได้โปรดเถอะ….

 

Alana:   ข่าวดีจ๊ะที่รัก

Alana:   ชั้นได้จิ๊กไอ้อะไรที่ดูเหมือนเรือเวทย์มนตร์

Alana:   อีกแป๊ปเดี๋ยวก็คงหาเกล็ดหิมะมายัดปากเธอได้แล้วล่ะ…

 

Marko:   …..ไมทันแล้ว….

  

Marko:   ….ได้โปรดบอกเจ้าสาวผมด้วย…

Marko:   ว่าผมรักเธอเหลือเกิน….

 

Alana:   Marko?

Alana:   นี่ Marko ชั้นอยู่นี่แล้ว

 

Marko:   ….โปรดบอก Gwendolyn ด้วย

Marko:   ว่าผมรักเธอมากเหลือเกิน…

 หืม?

 

 

 

“อีนัง Gwendolyn นี่ มันเป็นใครกันย๊าาา!!”

  

 

 

อ้าวเฮ้ย!!!ไม่ใช่ชื่อจริงเจ๊เรอะ!!?

  

Marko เอ๊ย ชิบหายแล้วไงเอ็ง!!

งานเข้าแล้ววววววววว!!!

    

>>To Be Continue>>

Marko ตายแล้วไปไหน!?

ไม่สิๆ ตายแล้วไปเผาวัดไหนดีหว่า!!