Saga #2

บทที่ 2 แหวกดาราล่าเด็กน้อย

เรื่อง : Brian K. Vaughan
ภาพ : Fiona Staples
วางจำหน่าย: 11 เมษายน 2012
สำนักพิมพ์ : Image Comics

หมายเหตุ: เรื่องนี้มีเนื้อหาและบางภาพที่ล่อแหลม เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรใช้วิจารญาณในการรับชมครับ

คราวนี้เรื่องราวเริ่มต้นกลางอวกาศ

พร้อมด้วยประโยคสั้นๆ ประโยคหนึ่งว่า

  

“โทรศัพท์: ติดต่อเอเยนต์ของชั้นให้หน่อยเซะ!”

   

 

>>ได้เลย The Will<<

>>ที่บ้านหรือว่าที่ทำงานล่ะ<<

 

The Will:   ที่ทำงานฮะ

 

โทรศัพท์ติดแต่ไปยังเอเยนต์หรือตัวแทนติดต่อรับงานของเขา

 

Agent:   เฮ้ยเป็นไงมั่งฟระ

Agent:   สัญญาณแกมันห่วยบรมเลยว่ะ อยู่ไหนเนี่ย?

 

The Will:   ก็ที่มันกันดารต้องใช้ความถี่เฉพาะส่งไปน่ะ (Red Band)

The Will:   เชื่อหรือไม่ว่า ชั้นลงทุน ถ่อไปรับงานถึงดาวนั้นมาแล้วนะเฮ้ย

  

The Will:   ลูกค้านี่กลัวความลับจะรั่วจนหน้าเหี่ยวเลยฟร่ะ

The Will:   แต่ตอนสั่งงานนี่ สั่งอย่างลวกอะ

The Will:   ทะยานทะลวงดวงดาวขี้เหม็นพวกนั้น

The Will:   ไปจับเป้าหมายของเจ๊แกมาฌาปนกิจ จบข่าว

 

Agent:   งานของพวก Wreath ก็แบบนี้แหล่ะ

 

Agent:   นี่ พูดแล้วอย่าเคืองกันนะ แต่ว่า…

Agent:   แกรู้รึเปล่าว่าแกไม่ใช่คนเดียวที่เจ๊แกจ้างไปน่ะ?

The Will:   โอ้ย เรื่องนั้นรู้แล้ว เจ๊แกบอกแล้วว่า งานนี้แข่งกับเวลา ใครดีใครได้

The Will:   ไม่ต้องห่วงชั้นจัดการเรื่องคู่แข่งได้ไม่มีปัญหา

 

The Will:   สรุป เจ๊แกจ้างใครมาล่ะ

The Will:   The Import? หรือว่า The Fluke?

 

Agent:   เสียใจด้วยว่ะ Will

Agent:   พวกนั้นเจาะจงเลือก The Stalk ว่ะ

 

The Will:   โอ้..เวร!

  

Agent:   แถมเพิ่งบึ่งยานออกไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้ด้วย

Agent:   บอกไว้เผื่อว่าแกอยากจะรู้อะนะ

Agent:   ก็เห็นอยู่อะนะว่า ไม่มีสัญญาอะไรบอกไม่ให้พวกแกสองคนร่วมงาน…

 

The Will:   ….นอกเหนือจากสัญญาใจของชั้น

The Will:   ที่ไม่อยากจะเห็นหน้าดวกส์รูชะมดนั่นอีกน่ะเหรอ?

The Will:   ช่างทวดเหอะ ตรูเปลี่ยนใจไป Sextillion แทนล่ะ สาดดดด

(เมืองบ้าอะไรชื่อพิลึก!?)

 

The Will:   พ่อจะใช้ไอ้บัตรนี่ให้ยอดเงินมันทะลุไปจิ้มตาไปเลย

The Will:   ก่อนจะมีใครตาดีแล้วยกเลิกบัตรไปก่อน

 

Agent:   ไม่เอาอย่ามาดราม่าน่า!? ก็รู้อะนะว่างานนี้คนมันเยอะ

Agent:   แต่คนอย่างแกจะเกษียณตัวเองในงานที่ให้ค่าจ้างงามแบบนี้เรอะ

Agent:   แล้วถ้าเป้าหมายของโดนหมาตัวอื่นงาบไปกินซะก่อนล่ะวะ?

 

The Will:   เราสองหน่อก็รู้สถิติดีไม่ใช่เหรอ

The Will:   ถ้า The Stalk รับทำงานนี้ล่ะก็..

 

The Will:   ป่านนี้ไอ้พระนางสองคนนั่นคงตายไปนานแล้ว

  

   

“อันที่จริงนะคะ หนูอยู่รอดปลอดทุกข์มาได้สามวันแล้วค่ะ”

“หักปากกาเซียนทุกคนจนเกลี้ยงเลยล่ะ”

 

Alana:  โอ๊ย เจริญจริงเว้ย

Alana:  นี่แหละกรรมของคนที่มีกิ๊กเป็นมังสวิรัติ

 

Alana:  ขนาดไอ้ต้นไม้เขียวเน่านี่ยังอยากฆ่าพวกตรูเลย!!

 

“การเดินทางไปสู่ Rocket Forest (ป่ากระสวย) ที่ลึกลับ”

“กลับพาพวกเรามายังป่าที่ดูเหมือนจะไม่มีจุดสิ้นสุดจริง (Endless Forest)”

   

  

Marko:   Alana!

Marko:   ตัวเองไม่เป็นอะไรนะ? แล้ว Hazel สบายดีรึเปล่า?!

“ตั้งแต่หนูเกิดมาได้เจ็ดสิบสองชั่วโมง”

“คุณพ่อของหนูต้องตื่นโดยไม่หลับมาหกสิบห้าชั่วโมง”

   

“ส่วนแม่ของหนูยังไม่แม้แต่จะหลับตาเลยค่ะ”

   

  

Alana:   ยัยตัวจ้อยนี่กรนเสียงดังเลยล่ะ!

Alana:  ขณะที่แม่มันกำลังโดนไอ้หนวดติดเรทพยายามล้วงทำมิดีมิร้ายอยู่เนี่ย!

 

Alana:  ใช้ดาบซักทีสิยะ!!

 

Marko:   ก็มือมันเอื้อมไปไม่ถึงเนี่ย!

Marko:  อีกอย่าง พลังคำปฎิญาณ (Vow) ไม่มากพอด้วย!

 

Marko:   งั้นบอกความลับเค้ามาซักเรื่องเด๊ะ!

 

Alana:  อะไรนะ!? เพื่อ!?

  

Marko:   ก็เพราะการใช้เวทย์น่ะมันต้องมีส่วนผสม (Ingredients) ของเวทย์ใช่มะ

Marko:   เวทย์อันนี้มันต้องใช้ ความลับ ไง!

 

Marko:   อะไรก็ได้ที่ตัวเองยังไม่เคยไปบอกใครที่ไหนอ่ะ!

 

Alana:  อ่า เอ่อ…เค้า…ชั้น..ไม่สูงเหมือนคนอื่นๆ มั้ง?

 

Marko:   ตรูจะบ้าตาย

Marko:   จะต้องให้นิยามความหมายคำว่า ความลับ ด้วยมั๊ยครัฟ คุณนาย?!

   

   

Alana:  เออก็ได้ฟระ

Alana:  ชั้นชื่นชอบรื่นรมฤทัยกับรสชาติหนองโพตัวเอง (WTF?!)

   

 

Marko:   Velki!

   

 

 

**ปริ๊ง**

 

   

แป๊ปเดียวเถาวัลติดเรตก็ไหม้เป็นผง ทุกคนปลอดภัย

แต่….ไอ้ความลับเมื่อกี๊มันไรฟระ!?

 

Marko:   เฮ้ยนี่ตัวเอง ชอบ…..?

Marko:   หมายถึง ตัวเองไป….ตอนไหนเนี่ย?

 

Alana:  เมื่อคืน ยัย Hazel สำลักนมไทยเดนมาร์คชั้น

Alana:  แล้วเผอิญมันกระเด็นเข้าปากพอดีอะ

 

Alana:  เรื่องนั้นช่างมันเหอะ พวกเราน่าจะไปต่อได้ล่ะ

Alana:  จากแผนที่บอกว่าพวกเราใกล้จะได้ออกจากป่าแล้ว ตามทฤษฎีอะนะ

Alana:  แปลว่าเรามาได้ครึ่งทางที่จะพาสาวน้อยของเราไปจากไอ้ดาวเส็งเคร็งนี่

 

Marko:   เดี๋ยวก่อนนะ

Marko:   ถ้าสมมติว่าไอ้แผนที่นี่มันบอกสเกลได้ถูกต้องแม่นยำจริงนะ

 

Marko:   ก่อนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไป

Marko:   เค้าว่าเค้าไปหาที่กำบังซักหน่อยมั๊ย

Marko:   คงไม่มีใครคนไหนอยากอยู่โล่งโจ้งไม่มีที่กำบังแบบนี้ตอนมืดๆ ค่ำๆ แน่

Marko:   ยิ่งพวก Horror อยู่ข้างนอกนั่นด้วยแล้ว ยิ่งต้องระวัง

 

Alana:  นี่ Markoถ้าไอ้ตัวพรรค์นั้นมีอยู่จริงล่ะก็

Alana:  พวกมันคงกระซวกและขยี้พวกเราทิ้งไปตั้งนานแล้ว

Alana:  ทำไมไม่ยอมรับมาตรงๆ ว่าคุณเองก็เหนื่อยเหมือนกันน่ะ?

 

Marko:   ใครว่าเหนื่อยล่ะ แค่บ้านหมุนนิดหน่อยเอง

 

ว่าแล้ว Marko ก็เดินไปนั่งตรงก้อนหินก้อนหนึ่ง

 

Alana:  อะฮ่า!

Alana:  ครูฝึกสอนของชั้นมักพูดเสมอว่า

Alana:  ทหารของพวก Wreath น่ะ สามารถออกปฎิบัติการ

Alana:  ได้เป็นเดือนโดยที่ไม่นอนเลยซักกะงีบ

 

Marko:   ก็ถูกนะ จะว่าไปครูของพวกเค้า

Marko:   ก็เล่าเรื่องคล้ายๆ กันเกี่ยวกับพวกตัวเองเหมือนกันเลย

 

 

“ถ้าจะมีอะไรที่จะตรงข้ามกับสัปดาห์ฮันนีมูนนะคะ”

“ก็คือสัปดาห์แรกที่เด็กของคู่รักทั้งสองได้เกิดขึ้นมา”

   

Alana:  เค้ารักแม่หนูของพวกเราจัง

Alana:  ตะเองไม่ชอบกลิ่นตดของแกเหรอ?

 

Marko:   อืมมม

 

Alana:  ตะเอง

Alana:  ไม่…ชอบ..

 

ครอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

“เพราะ ไม่ว่าทั้งคู่จะพยายามกันมากเท่าไร”

“ไม่ว่าทั้งคู่จะเจตนาที่บริสุทธิ์พียงใด….”

 

Marko:   งึมๆ คร่อกกกกกกกก

 

“……ทุกอย่างก็มักจะผิดพลาดเสมอ”

 

“และนั่นคือตอนที่ผู้ที่แอบจ้องมองอยู่ (Gawker) โผล่ออกมา”.

    

 

“ พวกเขามาจากที่ที่ไกลและกว้างขวาง”

“เพื่อตรวจพินิจพิจารณาคู่สามีภรรยาผู้อับโชค”

   

 

???????:   ขอต้อนรับเข้าสู่ดาว Cleave คร่า ฝ่าพระบาท

เอิ่ม…..ห๊ะ อะไรนะ ใครฟระ โผล่มาไงเนี่ย!?

  

 “พวกที่มาดีก็จะนำอาหารมาให้”

  

???????:   สิบตรี McHanry แห่งหน่วยที่ 372 ยินดีรับใช้คร่า

McHanry:   การเดินทางจาก Landfall เป็นไงบ้างคร๊ะ

Prince Robot IV:   เฮงซวยนรกไม่รับประทานเลยล่ะ

Prince Robot IV:   ผมยอมบินเครื่องบินพลเรือนดีกว่า

Prince Robot IV:   แทนที่จะมานั่งไอ้เครื่องเส็งเคร็งจิ้งเหลนรับประทานแบบนั้น

McHanry:   ก็….อ้า…นะคะ เห็นส่วนกลางบอกว่า

McHanry:   ท่านอยากไปที่สถานกักกันพิเศษของพวกเราหรือคร๊า?

 

Prince Robot IV:   มีปัญหาอะไรรึ?

 

McHanry:   ไม่มีแน่นอนคร่า

McHanry:   เมื่อสัปดาห์ก่อนนี้

McHanry:   พวกเราเพิ่งยึดระบบรถไฟรางของพวก Moony ได้คร่า

McHanry:   ฉะนั้นไปมาสะดวกแน่คร๊ะ

 

McHanry:   เพียงแต่ไม่ค่อยมีองค์ชายเสด็จมาที่ห้องขังซักเท่าไร

McHanry:   พวกเจ้าหน้าที่คนอื่นก็เลยสงสัยกันว่า

McHanry:   นี่เป็นการสอบสวนจริงๆ หรือว่าเป็น….?

 

Prince Robot IV:   ผมกำลังทำภารกิจลับสุดยอด

Prince Robot IV:   สืบสวนตามหา เป้าหมายที่มีมูลค่าสูง รายนึงอยู่

 

McHanry:   แล้วท่านจะสอบสวนนักโทษเองคนเดียวรึคร๊ะ?

McHanry:   โดยที่ไม่ต้องมีเจ้าหน้าที่คุ้มครองหรอคร๊ะ?

 

Prince Robot IV:   ก็ไม่เชิงว่าเป็นธุระอะไรของพวกคุณหรอกนะ

Prince Robot IV:   แต่ภารกิจของผมเกี่ยวกับ นักโทษที่เพิ่งหลบหนี ไปของพวกคุณน่ะ

   

McHanry:   อ้อ ไอ้ Moony ที่จับ Alana ไปนั่นหรอคร๊ะ?

 

Prince Robot IV:   นี่คุณรู้จักกับสิบตรีกองประจำการ (Private First Class)  Alana ด้วยรึ?

 

McHanry:   ก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไรหรอกคร่า

McHanry:   มักเห็นเธอชอบวุ่นวายกับของๆ เธอเสมอน่ะคร๊ะ

 

McHanry:   ส่วนมากเธอมักใช้เวลาไปกับ..

McHanry:   การอ่านหนังสือน่ะคร๊ะ

 

Prince Robot IV:   หนังสือแบบไหนเหรอ

 

แกว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!

 

อยู่พ่อหัวทีวีก็มีภาพอะไรก็ไม่รู้โผล่ออกมาที่หน้าจอ

 

McHanry:   เอิ่ม ท่านคร๊ะ เมื่อกี้ท่านเพิ่ง….

 

Prince Robot IV:   ผมสบายดีน่า

Prince Robot IV:   หนังสือพวกนั้นเป็นหนังสือศาสนา?

Prince Robot IV:   หรือหนังสือชวนเชื่อ อะไรแบบนั้นรึเปล่า?

 

McHanry:   ม่ายอ่ะ ไม่ได้ใกล้เคียงเลยคร๊ะ

McHanry:   แค่นิยายรักกากๆ ทั่วไปอ่ะคร๊ะ

McHanry:   เหมือนที่พวกติ่งหรือแม่บ้านชอบซื้อกันตามห้างร้านทั่วไปน่ะคร๊ะ

McHanry:   ไอ้พวกหน้าปกเป็นรูปคนยืนโป๊กอดกันอะไรประมาณนั่นน่ะคร๊ะ

 

McHanry:   เธอให้ดิชั้นยืมเล่มนึงด้วยนะคร๊ะ หลังจากที่เธอถูกย้ายมาที่นี่

McHanry:   เธอบอกว่าเป็นเล่มโปรดที่สุดของเธอเลยคร๊ะ

 

McHanry:   ดิชั้นยังเก็บไว้อยู่เลย ถ้าอยากล่ะก็เดี๋ยวหาให้ได้นะคร๊ะ

 

Prince Robot IV:   แล้วหนังสื่อนั้นมันเป็นยังไงบ้างล่ะ?

 

McHanry:   ใครจะไปตรัสรู้ได้ล่ะคร๊าาาา

 

“ใครมันจะมีเวลาว่างพอจะอ่านกันเล่า?”

 

หลังจากทั้งคู่พูดคุยกันเสร็จสิ้นแล้ว

รถไฟพลังเวทย์ที่เพิ่งจะยึดมาจากพวก Moony

ก็วิ่งมารับทั้งคู่ไปยังห้องสืบสวนทันที

  

 

อุแว้ววววว! อุแว้ววววว!

เสียงร้องของ Hazel ปลุกพระนางทั้งสองคนที่กำลังนอนน้ำลายไหลให้ตื่นขึ้นมา

Marko:   อืม!? ไออุกอะ?

 

Marko:   โอ้ววว เวรแล้วไง!

 

Alana:   หืม?

 

Marko:   Alana เราต้องไปกันแล้ว เดี๋ยวนี้เลย

  

Alana:   อะไร…เกิดอะไรขึ้นกับ Hazel น่ะ

Alana:   ชั้นไม่เคยเห็นแกร้องแบบนี้มาก่อนเลยน่ะ

 

Marko:   พวกเราเผลอหลับไป หลายชั่วโมง

Marko:   เธออาจจะหิวก็ได้นะ

 

Alana:   ไม่นะ

Alana:   ฟังดูเหมือนกำลัง หวาดกลัว มากกว่า

 

แว้วววววววววววววววววววววววววววว

      

Marko:   บางอย่างอยู่ข้างนอกนั่น

 

Alana:   งั้นก็เผ่นกันเถอะ

 

Marko:   เผ่นตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะ

Marko:   พวกเราต้องเชื่อมั่นใน แหวน ของพวกเรา

Marko:   เพื่อแสดงให้ อะไรก็ตามที่อยู่ข้างนอกนั่น เข้าใจ

(ได้ข่าวว่าแหวนแกทำให้พวกแกโดนตามล่ากันอยู่แบบนี้เนี่ย)

 

Marko:   ถ้าคุณได้ยินเสียงผมนะ

Marko:   พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้ายนะครับ แล้วก็…

Marko:   พวกเราต้องขอโทษด้วย หากพวกเราเผลอเข้ารุกล้ำอาณาเขตของคุณ

Marko:   หรือไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจนะครับ

 

Marko:   ภรรยาผมกับตัวผมอาจจะดูเหมือนเป็นพวกทหารที่เข้ามารุกรานโลกของพวกคุณ

Marko:   แต่พวกเราไม่ใช่พวกทหารพวกนั้นนะครับ พวกเราปฎิเสธความรุนแรงในทุกรูปแบบครับ

 

Alana:   “เกือบ” ทุกรูปแบบน่ะค่ะ

  

Marko:   ผมจะวางอาวุธของผมเพื่อยืนยันว่าพวกเรามาดีนะครับ

Marko:   กรุณาให้ครอบครัวของพวกเราผ่านไปอย่างสันติด้วยนะครับ

 

และแล้ว Marko ก็ได้เห็น สิ่งที่ทำให้ Hazel ต้องหวาดกลัว

มันก็คือ………

  

 

 

 

เธอคนนี้

 

 

 

 

   

Alana:   นั่นมันหรอว่าจะเป็น…

 

Marko:   ผมเองก็ไม่รู้

Marko:   แต่มาอยู่ที่นี่ พวกเราจะเป็นมิตรต่อกันดีกว่า

  

Marko:   ผมชื่อว่า Marko ครับ

Marko:   ผมแค่จะดูแลลูกสาวของพวกเราแค่นั้นเอง

 

??? ?????:   ส่วนชั้นก็แค่จะทำงานของชั้นอะนะ

??? ?????:   พวกเขามักจะเรียกชั้นว่า

??? ?????:   The Stalk

 

Marko:   The…อะไรนะ?

 

 

พวก FREE LANCER!!!

 

 

 

 

 

ฉึก!

อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!

 

The Stalk ยิงลิ้นของเธอเสียบทะลุร่างของ Marko เต็มๆ!!!

 

 

“MARKO!!!”

 

 

Alana:   ไปให้พ้นจากเค้านะว้อย

Alana:   ชั้นพูดจริงนะว้อย!!!

Alana:   ไม่งั้นชั้นยิงแกไส้ปลิ้นแน่

Alana เอาปืนมาขู่ The Stalk อย่างสิ้นหวัง

   

The Stalk:   แค่ ปืนช๊อตไฟฟ้า (Stun Gun) แค่นั้นไม่ปลิ้นหรอก

The Stalk:   เสียใจด้วยนะเจ๊

ว่าแล้ว The Stalk ก็ชู…มือ ของเธอขึ้น พร้อมอาวุธครบมือ!!!

ไม่ว่าจะปืนพก ลูกซอง มีด ขวาน แม้แต่ระเบิด (หรือว่ากระดิ่ง?) ก็มี

 

The Stalk:   แต่น้องรู้ดีว่าต้องยิงปืนไรไส้มันถึงจะปลิ้นนะคะ

 

Alana งานงอกแล้วว้อยยย!!!

คนแปลเสียวงานจะงอกเพราะจุกน้อง Stalk เหมือนกัน!!

 

 

Alana:   งั้นก็หุบปากแล้วก็ฆ่าให้ตายไปเลยสิ!!

 

The Stalk:   ทำน่ะทำแน่

The Stalk:   แต่ถ้าได้รู้ว่าคนที่จ้างน้องมาน่ะ เขาอยากได้ไอ้ตัวน้อยหน้าตาอุบาทว์ของเจ๊แบบ…

The Stalk:    สุขภาพดีปลอดภัยแข็งแรง

The Stalk:   อาจจะช่วยให้เจ๊ใจชื้นนอนตายตาหลับได้นะคะ

 

  

The Stalk:   โทษทีนะ ที่ต้องทำให้ยาหยีพ่อของลูกเจ๊ต้องนอนเดี้ยงแบบนี้

The Stalk:   แต่ก็สมควรล่ะ ก็ดูเหมือนเมื่อก่อนพี่แกก็ทำตัวได้เฮงซวยได้ง้าวอยู่

 

Alana:   ไม่ต้องมาแหลชั้นเลยนะ!

 

The Stalk:   แหมะ น้องก็บอกเจ๊ไปแล้วนี่คะ

The Stalk:   ถ้าอยากจะให้หนูกลัวจนติ่งตั้งน่ะ

The Stalk:   เจ๊ช่วยหาอะไรที่มันดุกว่า Heatbreaker ได้มั๊ยวะคะ

 

The Stalk:   ไอ้ปืนก๊อกก๋อยนั่น ทำให้ผิวหนูด้านยังไม่ได้เล้ย

 

Alana:   ก็อาจจะเป็นไปได้

 

Alana:   แต่ไอ้ปืนกิ๊กก๊อกนี่ก็แรงพอจะฆ่า เธอคนนี้ ได้

 

Alana เอาปืนจ่อไปที่หน้าผากของลูกของเธอทันที!!

 

 

The Stalk:   เจ๊ไม่กล้าหรอก!

 

Alana:   แกไม่คิดว่าชั้นจะยอมทำทุกๆ อย่าง

Alana:   เพื่อไม่ให้ลูกของชั้นไปอยู่ ไอ้หน้าปลาดุกพิการ อย่างพวกแกเหรอ?

 

The Stalk:   ใจเย็นๆ น่า

The Stalk:   เจ๊หายใจเข้าลึกลึ๊กนะ แล้วส่งไอ้…

 

แต่ Alana ไม่สนใจ แล้วเตรียมจะยิงลูกของตัวเองอย่างไม่ลังเล

 

The Stalk:   นังเห็ดสดเอ๊ย!!

 

 

อูวววววววววววววววววววววววววววว!!!

 อูวววววววววววววววววววววววววววว!!!

  

   

Alana:   อะไรน่ะ เลิกทำเสียงอุบาทว์นั่นซะที

 

The Stalk:   หนูทำซะที่ไหนล่ะเจ๊

The Stalk:   มันเป็นเสียงพวก Horror ต่างหาก!

อูวววววววววววววววววววววววววววว!!!

 

 

Alana:   อะไรนะ!?

Alana:   สรุปมันมีอยู่จริงๆ เรอะ!?

 

The Stalk:   ก็น้องเคยเห็นอยู่หนนึง

The Stalk:   พวกมันฉีกไส้ควักกระเพาะปัสสาวะของคนๆ นึงมารัดคอ

The Stalk:   นี่น้องไม่ได้พูดโม้นะคะ คุณเจ๊ แต่น้องเห็นมากับตาเลยล่ะ!!

อูวววววววววววววววววววววววววววว!!!

The Stalk:   โอ้ย ช่างยายทวดมันเหอะ

The Stalk:   ถ้าปล่อยให้พวกมันที่อยากจะกระเดือกพวกเจ๊ทั้งสามคนลงท้องนักละก็

The Stalk:   ตัวน้องอาจจะยังพอจะเผ่นได้ทันนะคะ!

 

Alana:   เฮ้ยไรยะ!? เผ่นกันแบบนี้เลยเรอะ

Alana:   แล้วจะให้ชั้นทำยังไงต่อเนี่ย!?

 

The Stalk:   ถ้าเจ๊รักลูกจริงๆ นะ

 

The Stalk:   ก็เหนี่ยวไกไปเถอะ!!

อูววววววววววววววววววววววววววว

  

แล้ว The Stalk ก็จากไป ปล่อยให้ ทั้งสามเผชิญหน้ากับ Horror ตามลำพัง!!

  

Alana:   ตะเอง!!

 

Alana รีบวิ่งไปหาสุดที่รักของเธอ

 

Alana:   ตะเอง!

Alana:   ตะเอง!

Alana:   ตะเอง!

 

Alana:   ตะเอง ขอร้องล่ะ

Alana:   พวกเราแม่ลูกต้องการตะเองนะ

Alana:   พวกมันจะมาแล้ว แล้วพวกเราต้องการตะเอง

Alana:   เค้าต้องการ….

 

“สวัสดี”

“สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”

“สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”

“สวัสดี” “สวัสดี”        “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”         “สวัสดี” “สวัสดี”

  

Alana:   อ๊ากกก!! อ๊าาาาาาาาาาาาาาา!!

 

“สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”         “สวัสดี”        “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”

“สวัสดี”       “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”         “สวัสดี”

“สวัสดี” “สวัสดี”        “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”        “สวัสดี” “สวัสดี”

“สวัสดี”          “สวัสดี”                         “สวัสดี”          “สวัสดี”

“สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” 

“สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี” “สวัสดี”

สิ่งที่เรียกว่า Horror นั่น ส่งเสียงเข้าใกล้ทั้งคู่ ทุกทีๆ….

…..เกิดเป็นรูปร่างเป็นแสงสีแดงสว่างขึ้นมา….

ร่างดังกล่าว แผดเสียงออกมาเบาๆ ว่า…

 

 

“ท่าทางป้าต้องการคนช่วยนะ”

 

   

อะร๊ายยยย!!

ไหง Horror กลายเป็นผีสก๊อยซะอย่างนั้นล่ะเฮ้ย!!!

 

 

>>To Be Continue>>

ตอนหน้า หลีกปายยย ผีสก๊อยมาเยือนแล้ว!!