Justice League #9
เรื่อง : GEOFF JOHNS
ภาพ : JIM LEE
วางจำหน่าย:  16 พฤษภาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ห้าปีก่อน จากเหตุการณ์ ดาร์กไซด์ เยื่อนโลก ด้วยความช่วยเหลือจาก จัสติส ลีก ทำให้สามารถยับยั้งการจู่โจมของมันได้ เดวิด เกรฟ นักเขียนผู้อยู่ในเหตุการณ์ ออกหนังสือ จัสติสลีก พระเจ้าในคราบมนุษย์ เพื่อยกย่องสรรเสริญพวกเขา แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อ เดวิด ล้มป่วยอย่างปริศนา

สี่ปีก่อน เดวิด นั่งอยู่ในห้องตัวเองมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าตนเองจะมีชีวิตอีกนานแค่ไหน หมอไวท์ ผู้ดูแล เกรฟ ได้เดินเข้ามาคุยถึงอาการป่วยที่หนักขึ้นเรื่อยๆ

Dr.White : คุณ เกรฟ

Graves : ครับด็อกเตอร์ไวท์

Dr.White : ผมจะบอกเราทำทุกอย่างแล้วเม็ดเลือดขาวนิวโทรฟิลในตัวคุณยังต่ำกว่าห้าร้อยเซลต่อไมโครลิเตอร์..

Graves : มันหมายความว่าอะไรหมอ

Dr.White : หมายความว่าร่างกายคุณกำลังเสื่อมสภาพ คุณได้ลองติดต่อไปยัง จัสติสลีก รึยัง

Graves : ปัญหาที่ผมมีอยู่พวกเขาไม่สนใจหรอก ด็อกเตอร์

Dr.White : ผมรู้ว่าพวกเขาติดต่อด้วยยาก แต่หากพวกนั้นได้รู้วว่าคุณเจออะไรมา ผมรับรองเขาต้องมาช่วยคุณแน่นอน

Graves : พวกนั้นช่วยผมไม่ได้ ผมคิดผิด…พวกเขาไม่ใช่พระเจ้า

Dr.White : แล้วสตีฟ เทรเวอร์ล่ะครับ จากหนังสือของคุณบอกว่าหมอนี่เป็นเส้นสายให้จัสติสลีก เขาน่าจะช่วยคุณได้

Graves : จัสติส ลีก ช่วยผมไม่ได้หรอก แค๊ก แค๊ก คราวนี้หมอจะทำอะไรกับผมดีล่ะ ปลูกถ่ายกระดูกสันหลังอีกเหรอ

Dr.White : คุณทำไปเยอะแล้ว ผมไม่อยากทำให้คุณเจ็บฟรี ฟังนะ เดวิดผมรู้จักหมอคนนึงที่ทำให้คุณหายเจ็บและจากไปอย่างสงบได้

Graves : ไม่มีอะไรที่คุณรู้พอช่วยผมได้แล้วใช่มั้ยครับ

Dr.White : ไม่มีแล้ว ขอโทษด้วยเดวิด

Graves : งั้นการเดินทางผมคงเริ่มต้นขึ้นแล้ว

Dr.White : เดวิด วางปืนลง!

เกรฟ คว้าปืนที่ซ่อนไว้ออกมาและฆ่าหมอไวท์อย่างเลือดเย็น

Graves : คุณช่วยผมไม่ได้ พวกนั้นช่วยผมไม่ได้

Graves : เพราะงั้นผมคงต้องช่วยตัวเอง

ปัจจุบัน

สตีฟ เทรเวอร์เข้าไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อเพื่อไปกินข้าวเย็นกับน้องสาว แต่เมื่อออกมาพบกับปาปารัสซี่มาดักถ่ายรูป

“พันเอกสตีฟ เทรเวอร์ ซื้อบลูไปกินอีกแล้วเหรอครับ”

Steve : ให้ตายเถอะพวกนายไปถ่ายดาราตัวจริงบ้างไป๊

“พันเอกคุณนี่แหละครับเซเล็บ เพราะคุณคือสุดยอดสายลับ ผู้ประสานงานกับจัสติสลีก”

“ช่างเรื่องนั้นก่อน หมอนี้จริงๆ ต้องควงแม่สาวน้อยมหัศจรรย์ ไหนคุณพอบอกเราได้มั้ย ผู้พันในทีมเขาควงกันหรือป่าวระหว่าง ซุปเปอร์แมน กับ วันเดอร์ วูเมิน หรือ แบทแมน ควง วันเดอร์วูเมิน”

Steve : ไปให้พ้นหน้าฉันไป๊!

“รู้สึกไงบ้างที่โดนสาวฮ๊อตที่สุดในโลกทิ้ง”

เมื่อสลัดตากล้องได้ สตีฟ เริ่มเข้ามาในบ้านน้องสาว เทรส เทรเวอร์

Steve : ว่าไงน้องสาว

Trace : สตีฟ มาถึงจนได้ เด็กๆ ต้องตื่นเต้นมากที่เห็นพี่

Steve : โทษทีนะเทรส ช่วงนี้งานเยอะ

Trace : พี่ต้องมีชีวิตห่างไกลงานและเธอคนนั้นบ้างนะ ครั้งหน้าก็ช่วยหาสาวพามากินข้าวเย็นด้วยก็ดี

Steve : พี่ยุ่งอยู่กับการต้องบอกจัสติสลีกว่าควรทำอะไรน่ะ

Trace : น้องอยู่ข้างพี่เสมอนะคุณพี่ชาย

Steve : พี่รู้ ขอบใจนะ

ก็อธแธม ถ้ำค้างคาว บรูซ เวย์น มองจดหมายจากพ่อของตัวเองที่ แฟลซ นำมาให้ พร้อมกับยืนฟังรายการวิเคราะห์ข่าวถึงตัวแบทแมน และเริ่มนึกถึงอดีตของตน

“เป็นที่ทราบ แบทแมน จัดการอัด แมดแฮทเตอร์จนฟันหลุดและส่งเขาพร้อมสมุนไปเข้ากระบวนการยุติธรรม แต่เรามามองภาพรวมกันดีกว่า ก็อธแธมถึงจะมีแบทแมนก็จริง แต่เมืองยังคงมีอัตราการเติบโตเหตุฆาตกรรมโผล่ขึ้นอย่างต่อเนื่องมากสุดในประเทศนี้”

“แบทแมนรู้ไส้รู้พุงเมืองนี้ว่ามันเกิดเหตุร้ายตลอดเวลา และมันคงจะไม่เปลี่ยนไปด้วย งั้นคุณต้องเริ่มถามตัวเองก่อน ทำไมเขาถึงต้องสนใจเมืองนี้ด้วย ทำไมถึงไม่เอาเวลาไปช่วยโลกกับจัสติสลีกอย่างเดียว”

Alfred : คุณหนูบรูซ จะทำอะไรเหรอครับ

Bruce : ทาสีห้องผมเองอัลเฟรด

Alfred : แต่แม่คุณทาสีในห้องให้แล้วนี่ครับ ด้วยสีโปรดของคุณหนูเอง

Bruce : ผมไม่มีสีโปรดอีกแล้ว

“ขอเบรครายการสักครู่นะครับ มีข่าวด่วนเข้ามาว่าเกิดจราจลที่ โรงบาลบ้าอาร์คแฮม อีกแล้ว เกิดระเบิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เจ้าหน้าที่รายงานว่าผู้รับผิดชอบในเหตุการณ์นี้คือ ผู้ร้ายพลังจิตของจัสติสลีก นามว่า เดอะ คีย์”

ได้ยินอย่างนั้น แบทแมน คงต้องออกไปจากถ้ำซะแล้ว

Alfred : คุณหนูครับ คุณจะไปประชุมกับสแต็กก์อินดัสทรี่ส์สายนะครับ

Batman : มันจะยิ่งกว่าสายอัลเฟรด เพราะผมคงไม่ไปแล้ว บอกผู้บริหาร บรูซ เวย์น หนีบสาวไปเทียวเกาะ คาโย เอสปันโต้

Alfred : ครั้งที่แล้วก็บอกแบบนี้ไปนะครับคุณหนูบรูซ

Batman : บอกว่าไปกับสาวอีกคน

เมโทรโปลิส เดลี่ย์เพลนเน็ท คลาร์ก เคนท์ กำลังนั่งกินแซนวิช นึกถึงช่วงเวลาสมัยไฮสคูล ไม่นานมีข้อความส่งมาจากบรูซ

Bruce : มีแผนกินข้าวเที่ยงรึยัง

ข้าวเที่ยงที่ว่าคือมาช่วยกันจัดการ อาร์คแฮมเป็นเพื่อนฉันหน่อยซินะ

Superman : กลับไปห้องขังแกซะ เคลย์เฟซ ไม่งั้นเจ็บ

Superman : อาร์คแฮมยังกับเขาวงกต และตะกั่วตามท่อบดบังรัศมีตาเอ็กซเรย์ของฉัน เราควรไปทางไหนดี

Batman : ไม่ต้องห่วง ผมเอาแผนที่มาด้วย

แผนที่ที่ว่านั้นคือ ไซบอร์ก

Superman : กางแผนที่มาทีไซบอร์ก

Cyborg : ซุปเปอร์แมน จุดสีเขียวคือตำแหน่งของเรา

Superman : ส่วนจุดแดงคือตำแหน่งของเดอะคีย์ ใช่มั้ย ทำไมเจ้านี่ถึงต้องการพังโรงบาลนี้ด้วย

Cyborg : หมอนั้นไปลงไปอีกชั้นแล้ว

Superman : นายตามตัวมันเจอได้ยังไง

Cyborg : ผมเชื่อมต่อกับกล้องทุกตัวรวมถึงที่จับการเคลื่อนไว้ที่แบทแมนติดตั้งไว้

Batman : ฉันยังไม่ได้บอกนายเรื่องนั้นเลย

Cyborg : ร่างผมเชื่อมกับคอมทุกตัวบนโลกแล้ว แม้กระทั่งคอมของคุณแบทแมน

อีกครั้งที่ ไซบอร์ก นึกถึงพ่อตัวเองเขาไม่เคยรู้สึกดีกับพ่อตัวเองเท่าไร

Cyborg : ถ้าลิฟท์เสียเราคงต้องใช้บันไดเดินลงไปชั้นใต้ดิน

Superman : ช้าก่อนไซบอร์ก ผมเห็นทางลัดอยู่

ห้องพักของ สตีฟ เทรเวอร์ เมื่อเข้ามาเขาพบว่ามีคนแอบมาเปิดทีวีทิ้งไว้ ไม่กี่อึดใจชายลึกลับได้ปรากฏกายขึ้น

“หวังว่าคุณคงมีโอกาสอ่านหนังสือของผมบ้างนะพันเอก โลกอาจจะคิดว่าคุณคืออดีตแฟนหนุ่มของ วันเดอร์ วูเมิน และเด็กเส้นของ จัสติสลีก แต่ผมรู้ดีกว่านั้น รู้ดีว่าคุณสนิทกับพวกเขาแค่ไหน”

เซ็นทรัล ซิตี้ แฟลช และ กรีนแลนเทิร์น เพิ่งจะสามารถจับตัว เวพเพิน มาสเตอร์ ที่มีคนพาแหกคุกออกมา แต่กว่าจะจับมันได้ทำเอาเมืองเละเหมือนกัน

GL : นั้นก็ไม่แย่เท่าไรนะ

Flash : ไม่แย่อะไรของแกดูสภาพเมืองซะซิ

GL : นายทำความสะอาดได้อยู่แล้ว

Flash : ฉันเนี่ยนะ

GL : ห้านาทีนายก็จัดการได้เรียบร้อย

Flash : ไม่ว่านายหรือฉัน ทำความสะอาดตรงนี้ก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมงอยู่ดี จะว่าไปใครกันแหกคุกให้ เวพเพิน มาสเตอร์ ออกมาจากไอร่อนไฮ นะ

GL : ไปถามกันเถอะว่าใคร

Flash : เดียวนะ

GL : อะไรอีก

Flash : ฉันขอบทตำรวจเลว

GL : ฉันต่างหากที่ได้เป็น แฟลซ

Flash : นายเป็นตำรวจเลวเสมอแหละ

ทั้งสองพยายามอยากแลกบทกันบ้างเพราะตลอดมา แบร์รี่ เป็นคนดีมีเมตตามาตลอดผิดกับ ฮาล ที่แบดบอย

GL : ตำรวจเลวนี้มันสวนทางกับตัวตนนายเลยนะ

Flash : ไม่เอาน่าแลนเทิร์น ขอแค่ครั้งเดียว

GL : ไม่เอา

Flash : เดี๋ยวฉันจะเก็บกวาดให้เอง จะวิ่งไปเมืองจีนเอาอาหารจีนมาให้เลยอะ

GL : ก็ได้ๆ มาลองกันซักตั้ง

Weapon : รู้สึกไม่ดีเลย ข้าต้องการไปจากที่นี่

GL : ฉันก็เหมือนกัน อยากพาแกไปมอบให้กับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นและฝากโน้ตไว้ให้เขาว่า นี่เป็นค่าชดเชยจากจัสติสลีก แต่คงทำไม่ได้

Weapon : ทำไมล่ะ

GL : เพราะ แฟลซ โอยั้วะมากๆ นี่เป็นเมืองของเขา ชุดของแกเล่นที่นี่ซะเละ

GL : ถ้าไม่ใช่เพราะฉันขอไว้ล่ะก็ แกโดนเขาล้วงสมองจับปั่นเป็นชาไข่มุกแล้ว

Weapon : มันทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอเนี่ย

GL : ถูกต้อง มันจะทำให้เหยื่อ เอ่อ หมายถึงผู้ก่อการร้ายต้องใส่ ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ อัน อัน ไปตลอดชีวิตไม่เชื่อลองถาม มองกูส ดิ

Weapon : ใครน่ะ

GL : คนนั้นแหละ

GL : ถือว่าช่วยหน่อยละกันบอกแฟลซซะในสิ่งที่เขาต้องการ ฉันจะได้ไปทำอะไรอย่างอื่น

Flash : เอาล่ะ เวพเพิน มาสเตอร์ แกควรจะ…พูดซะ..ไม่งั้น

Weapon : ไม่งั้นอะไร

Flash : ไม่งั้นฉันจะ เอิ่มม ฉันจะเริ่ม…

Flash : ….หงุดหงิดน่ะซิ

Weapon : หึ นึกว่าจะแน่ฉันไม่บอกอะไรแกหรอก

แฟลซ โหดไม่ขึ้นซะงั้น

GL : เยี่ยม ตอนนี้เราคงต้องเรียกเจ๊มาแล้ว

และแล้วเจ๊ก็มา

WW : ไหนบอกว่าจะเป็นตำรวจเลวกันไง

WW : ทำไมเขาถึงจับมือกันสตีฟ

Steve : นั้นเป็นแสดงออกของผู้คนถึงการมีกันแหละกัน

WW : สตีฟ เดี๋ยว

Steve : ถ้าคุณไม่พูดอะไร ก็ไม่จำเป็นต้องพูด

WW : จะเล่นง่ายๆ หรือจะเอาท่ายากดี

Weapon : ไปตายซะ

WW : ท่ายากซินะ

วันเดอร์ วูเมิน เอาบ่วงมารัดตัว เวพเพิน เพื่อหาความจริงใครเป็นคนช่วยเขาแหกคุก

ด้าน อาร์คแฮม ฮีโร่ทั้งสามได้พบกับ เดอะ คีย์ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่แบบที่เขาคิด

Cyborg : เราใกล้ถึงตัวเดอะคีย์แล้วเตรียมรับมือให้ดี

Superman : เกรงว่าจะไม่ต้องแล้วล่ะมั้ง

The Key : ฉันต้องการขังตัวเองไว้ในคุกที่ลึกดำมืดที่สุด ปิดประตูนั่นซะ แล้วขังฉันไว้ที่นี่ เอาเดอะคีย์ทิ้งไว้ตรงนี้!

Weapon : มันไม่ต้องการให้ฉันสร้างอาวุธให้ มันแค่ต้องการรู้ว่าทำยังไงถึงทำให้แกเจ็บได้

The Key : ฉันต้องคิดและสร้างมันใหม่ หมอนั้นเข้ามาในตัวฉันและขโมยจิตใจฉันไป มันขโมยทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับพวกแก

Superman : ใครทำแกเนี่ย

กลายเป็นเดอะ คีย์ ต้องการถูกขังลืมซะเอง เพราะมีคนไปล้างสมองดูดเอาความจำเรื่อง จัสติสลีกไป ส่วน เวพเพิน มาสเตอร์ ก็โดนมาเหมือนกัน แสดงว่าคนที่ลงมือเป็นคนเดียวกันซินะครับ

Weapon : มันเรียกตัวเองว่า…

The Key : เกรฟ

เดวิด เกรฟ นั้นเอง ที่คิดแผนนี่ขึ้นมา และมันก็จับ พันเอก สตีฟ เทรเวอร์ไปแล้ว

Steve : มีดีแค่นี่เองเหรอ! ไม่ว่าแกเป็นใคร มีคนแย่ๆ ทำฉันหนักกว่านี้

Graves : คนแย่ๆ เหรอ นี่แกไม่รู้จักฉันเลยนะว่าฉันทำอะไรมากว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ แกจะช่วยฉันแสดงให้โลกได้เห็นความจริง แกต้องช่วยฉันทำลายจัสติสลีก

Graves : วันนี้แกจะต้องตายพันเอกเทรเวอร์ เหมือนกับคนอื่นๆ อีกมากมาย คำถามคือ น้องสาวแกกับลูกๆ ของเธอจะต้องตายพร้อมแกรึเปล่านะ

Steve : อย่าให้พวกเขายุ่งกับเรื่องนี้!

Graves : ได้เพียงแค่แกตอบคำถามฉัน ถ้าไม่ฉันจะลากคอน้องสาวและลูกๆ ของเธอมาที่นี่ และฆ่ามันให้แกเห็นจากนั้นค่อยฆ่าแก เข้าใจมั้ย

Graves : ทีนี้แกจะเข้าข้างใครพันเอก จัสติสลีก หรือ ครอบครัวแกเอง บอกว่าทำยังไงถึงเข้าไปดาวเทียมพวกมันได้ ไม่งั้นครอบครัวแกต้องตายอย่างทรมาน

Steve : ฉัน….ฉันจะบอกแกทุกอย่าง

…..ตอนต่อไป เกรฟ บุก วอชทาวเวอร์ …..