BATMAN  #10 – NIGHT OF THE OWLS
เรื่อง : SCOTT SNYDER
ภาพ : GREG CAPULLO
วางจำหน่าย: 13 มิถุนายน 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ที่คุณกำลังเห็นอยู่คือตึกราคาแพงสุดๆในนครก็อธแธม มูลค่าของมัน ห้าสิบแปด ล้านดอลลาร์ ชื่อว่าโรงแรม พาวเวอร์ แน่นอนว่าเป็นทรัพย์สินของครอบครัว พาวเวอร์ ได้แก่ โจเซฟ และเมียของเขา มาเรีย

ที่นี่ยังมี โรงยิมไม้ สระว่ายน้ำ ลานโบลลิ่ง มีท่าจอดเรือบอลลูนอยู่ตรงดาดฟ้า ซึ่งมีการป้องกันจากยาม อย่างแน่นหนา ไม่มีใครได้เข้าไปแม้กระทั่งพนักงาน ยกเว้นผู้คนที่ครอบครัว พาวเวอร์ เชิญเท่านั้น จนกระทั่ง….คืนนี้

Maria : พระเจ้าช่วย รปภ ช่วยด้วย!

Batman : ลงล่างเหรอครับ

Maria : แก…แกมาอยู่ตรงนี้ไม่ได้ ฉันเรียก..

Maria : นั้นไม่ใช่หน้ากากของ โจเซฟ

Batman : ผมรู้ มิส พาวเวอร์ มันเป็นหน้ากากของคุณ ผมไปค้นตู้ของสามีคุณแล้วแต่มันว่างเปล่า…เขาอยู่ไหน

Maria : ไปนอกเมือง ส่วนแก….กับเพื่อนของแก ตอนนี้อาจจะคิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าเรา แต่เปล่าเลยแกไม่มีทางชนะเรา หากฉันเป็นคุณ ฉันจะออกนอกเมืองและไม่กลับมาอีก

Batman : ถ้าผมเป็นคุณ…ผมจะทำตัวให้ชิน…กับลูกกรง

Alfred : แผนหลอกให้กลัวของคุณได้ผลครับ เธอกำลังโทรหาสามี

Batman : บอกผมทีว่าคุณตามรอยสัญญาณได้ อัลเฟรด

Alfred : ดูๆแล้วน่าจะทำได้นะครับ สัญญาณโทรศัพท์ไม่ได้เข้ารหัสไว้ เราสามารถหาแหล่งที่โทรศัพท์ของเขาได้

Batman : แล้วเรื่อง ทาลอน ล่ะ

Alfred : ผมจับย้ายพวกมันไปในห้องเย็นแล้วครับ

Batman : ดีมาก ตอนนี้คุณได้ตำแหน่ง โจเซฟ พาวเวอร์ รึยัง

Alfred : อืม ตอนนี้มันดูแปลกๆครับ สัญญาณโทรศัพท์น่าจะอยู่ในบริเวณอับสัญญาณ

Batman : ตำแหน่งอับสัญญาณ?

Alfred : ใช่ครับ ใครบางคนสร้างบริเวณอับสัญญาณไว้บริเวณกว้าง ผมบอกตำแหน่งบริเวณพวกนั้นได้ แต่ถ้าเข้าไปลึกๆกว่านี้ละก็…

Batman : ตำแหน่งที่ว่าคือ?

Alfred : มันอยู่ทางทิศใต้ของก็อธแธมครับ

Batman : ไปตามแนวนั้นเลยใช่มั้ย

Alfred : ถูกต้องครับ คำนวนจากบริเวณสัญญาณผมเกรงว่าตัวปล่อยคลื่นน่าจะอยู่แถวๆ…

Batman : เออวิงตั้น…

Alfred : อะไรนะครับ

Batman : เจ็ดสิบเจ็ด เออวิงตั้น มันอยู่ตรงนั้นมาตลอด

Alfred : ใช่ครับ แล้วคุณรู้ได้ยังไง

ครั้งนึง เฮนรี่ ดูการ์ด นักสืบชั้นเยี่ยม ได้บอกผมไว้ว่า บางครั้ง นายจะมีลางสังหรณ์บางอย่างตอนสืบคดี…ความรู้สึกนั้นจะมาเมื่อชิ้นส่วนทุกอย่างอยู่ในที่ของมัน และมันจะตอบคำถามที่นายเฝ้ารอมานาน ความรู้สึกนั้นเหมือนเป็นการระลึกได้ อะไรที่เรารู้แต่กลับลืม

คืนนี้ตอนที่ ลินคอน มาช เอารายชื่อให้ พอผมเห็นชื่อ โจเซฟ พาวเวอร์ ผมก็ได้แต่บอกตัวเองว่า “ฉันว่าแล้ว”

ไม่ใช่เพราะเขาเป็นผู้ก่อตั้งสวนนกก็อธแธม เพื่อสะสมนกฮูกพันธุ์หายาก แต่มันเป็นความรู้สึก….

ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ บ้านท่าเรือ บ้านที่ผมเคยมาสำรวจสมัยเด็กๆ มาตามล่าสภานกฮูก คืนนั้นผมเจอแต่ความว่างเปล่า แต่กับคืนนี้คงไม่ใช่

คืนนี้ สภาต้องพินาศ…ไร้ที่ซ่อน…ไม่มีการวางแผนในเงามืดอีกต่อไป…คืนนี้เรื่องราวของพวกมันต้องจบลง…บทเพลงพวกมันต้องเลือนหาย….ชื่อของสภาต้องหายไปจากประวัติศาสตร์ก็อธแธม….พวกมันคงรู้ดี ถึงเร่งรีบมานัดประชุมกันที่นี่ในคืนนี้

ตามรายงานจาก อัลเฟรด คืนนี้แผนการสังหารถูกยับยั้ง ทาลอน เกือบทั้งหมดถูกโค่น และตอนนี้ผมก็ต้อนพวกมันจนมุม ไม่มีการป้องกันใดๆ ไม่มีการวางกับดักอีก ไม่มีอะไรหยุดผมได้

ไม่ใช่คืนนี้…ไม่ใช่

มือเปล่า…อีกครั้ง?

Batman : ฉันขอสาปแก….ฉันสาปพวกแกทั้งหมด

 

Alfred : คุณหนูบรูซครับ ยังไม่แต่งตัวอีกเหรอ อย่าลืมว่าคุณมีนัดประมูลเรื่องยกระดับสวนสาธารณะในอีกไม่ถึงชั่วโมงนะครับ

Bruce : ผมบอกคุณแล้วว่าผมรอชุดอยู่

Alfred : ครับดูเหมือนมันจะซ่อนอยู่หลังคุณนะครับ

Alfred : ทำไมไม่เอาปลอกกระสุนนั้นมาให้ผมละครับ ผมจะได้นำไปเก็บไว้ในตู้ จากนั้นคุณจะได้เริ่มคิดถึงต้นไม้ และเมืองสีเขียว

Bruce : อัลเฟรด มันดูไม่มีเหตุผลเลย สมาชิกสภาฮูกฆ่าตัวตาย แค่นั้นเหรอ

Alfred : เกรงว่าจะแค่นั้นนะครับ แต่ท่านก็ชิงเมืองนี้กลับมาจากพวกนั้นได้

Bruce : แต่มันมีเรื่องเงินมาเกี่ยว มีการโอนเงินจากบัญชีสมาชิกที่ตายเมื่อไม่กี่อาทิตย์ เหมือนมีการวางแผนไว้

Alfred : คุณได้เห็นผลชันสูตรแล้วนะครับ พวกนั้นตายแล้ว

Bruce : มีบางอย่างไม่ชอบมาพากล อัลเฟรด มันมีเบื้องหลังอยู่ ผมรู้สึกได้ เป็นใครบางคนที่ใกล้ตัวมาก

Alfred : อาจจะเป็นแบบนั้นจริงๆก็เป็นได้ครับ คำตอบนั้นมันจะมาถึงเอง ถ้าหากผมพูดตรงๆสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลคือตอนจบของเรื่องนี้มันต้องจบแบบนี้ครับ ผมรู้ว่าตอนที่คุณหนูยังเด็กและคิดว่าตัวเองอาจจะพบคำตอบคนที่ฆ่าพ่อแม่คุณ จากเรื่องเล่าสภานกฮูก และครั้งนี้ผมเข้าใจว่าคุณหนูหวังจะพบคำตอบของเรื่องนั้นมากกว่านี้

Alfred : ทีนี้ก็ไปใส่สูทตัวนั้นแล้วเดินทางซะทีนะครับ!

Bruce : ก็ได้ๆ ไปเดียวนี้แหละ

Bruce : โทรหาโรเบิร์ตแล้วบอกเขาทีว่า…..บอกเขา

Alfred : บอกอะไรครับ

Bruce : ผมไม่ไปแล้ว

Alfred : แต่คุณหนูครับนั่นคุณจะไปไหน

Bruce : ผมจะไปตามล่าเขาอัลเฟรด

Alfred : ใครกันครับคุณหนู

Bruce : เขาคนนั้น คำตอบทั้งหมดของเรื่องนี้ ผู้อยู่เบื้องหลัง คนที่ผมนึกไม่ถึง

จงตามฉันมาในโพรงกระต่าย

Batman : ตามไปเดียวนี้แหละ สหาย

ก็อธแธม มีหลุมโพรงเหมือนกัน มันมีอยู่ที่เดียวในอาณาจักรของ เคน อยู่ในสถานที่แห่งนี้

วิลโล่ววูด บ้านพักสำหรับเด็ก หลายปีก่อนมันคือโรงพยาบาลสำหรับเด็กมีปัญหาทางจิต

Batman : ฉันมาแล้ว

???? : งั้นบอกฉันที แบทแมน ว่าฉันเป็นใคร

Batman : ฉันไม่รู้ แต่แกไม่ใช่ ลินคอน มาช เพราะ มาช ไม่เคยมีตัวตน เขาเป็นแค่ชื่อที่จัดฉากโดยสภาแห่งฮูก

???? : ดีมาก ถ้าฉันไม่ใช่ ลินคอน มาช แล้วฉันคือใครล่ะ

Batman : แกมันหัวขโมยและคนทรยศ หนึ่งในสมาชิกของสภา แต่แกหักหลังพวกเขา เอาเงินพวกสมาชิกไป และเชิญพวกนั้นมาที่บ้าน แล้วก็วางยาเขา ทำเหมือนกับพวกนั้นฆ่าตัวตาย ต่อมาแกก็แอบเอาชื่อตัวเองไปใส่ในรายชื่อสังหารให้ ทาลอน ตามล่าจากนั้นก็แกล้งตาย

???? : เห้ยฉันไม่ได้แกล้ง

Batman : ไม่…แกไม่ได้แกล้ง เพราะแกฉีดเซรุ่มก่อนโดนทาลอนโจมตี สารที่ทำให้พวก ทาลอน ฟื้นจากความตาย พวกสภาไม่ปล่อยนายไว้แน่ ลินคอน สมาชิกที่ตายไปเป็นแค่ส่วนน้อยเท่านั้น

???? : แน่นอนมันตามล่าฉันแน่ แต่เห้ ตอนนี้ฉันมันคนตายยากแล้วว่ะ รู้อะไรมั้ยบรูซ ก่อนหน้านี้มันมีการพูดถึงการฝึก ทาลอน แบบใหม่ ก่อนที่เซรุ่มจะถูกพัฒนาให้่คืนชีพกับ ทาลอน ด้วย นั้นก็คือชุดเกราะ ที่ดูทันสมัย แข็งแกร่ง พอที่จะชนะ แบทแมน ว่าแต่ไอ้สิ่งที่แกพูดมามันเต็มไปด้วยคำถาม แกบอกแต่สิ่งที่ฉันทำ แต่ไม่บอกซะทีว่าฉันเป็นใคร ฉันรู้แกมีทฤษฏีตัวจริงของฉันอยู่บ้าง บอกมาซิ ฉันเป็นใคร

Batman : ทฤษฏีของฉันน่ะเหรอ ครั้งนึงแกเคยถูกจับมาไว้ที่นี่

???? : เยี่ยม ไหนเล่าซิว่าแกสรุปว่าไง

Batman : โจรแบบแกทิ้งร่องรอยไว้เสมอ ไม่ใช่เพราะความเลินเล่อ แต่เพราะความอวดดี ต้องการเยาะเย้ยผู้ล่า

Batman : หลุมพรางเรื่องที่เล่าให้ฉันฟัง ตอนที่ไปเยี่ยมนายในโรงพยาบาล หลังจากที่เราโดนโจมตีบนหอคอยเก่า เวย์น แกท้าทายให้ฉันมองลึกเข้าไปในตัวแก แกรู้ดีพวกสภาป้องกันความลับแน่นหนาจนไม่อาจแทรกซึมได้ง่าย แกจึงทิ้งเบาะแสให้ฉัน ความจริงที่ซ่อนไว้ในคำหลอกลวง

???? : ใช่แล้วความจริงที่ซ่อนไว้ในคำหลอกลวง เหมือนที่ฉันได้เห็นแกสู้กับทาลอน ซึ่งใครๆก็ว่า บรูซ เวย์น ฆ่าได้สบายๆ สภายินยอมให้ฉันเฝ้ามองเหตุการณ์นั้น และเมื่อเห็นว่าแกคือ เจ้าแบทแมน ตอนนั้นแหละที่ฉันรู้ตัวว่าตัวเองต้องทำอะไร และต้องกลายเป็นอะไร นอกจากนั้นฉันยังเห็นตัวตนแท้จริงของ สภา พวกมันบอกว่า ทาลอน อัดฉันเป็นเรื่องอุบัติเหตุ มันทำพลาด ฉันจึงเห็นคำหลอกลวงของมัน ไงล่ะบรูซ เล่าต่อซิ ฉันเคยถูกขังไว้ที่นี่ตอนเด็กๆ แล้วพวกสภาเอาตัวฉันไป ทำไมกันล่ะ

Batman : เพราะแกคือคนที่ไม่มีอะไรต้องเสีย คนที่พวกนั้นสามารถควบคุมได้ ให้กลายเป็น ลินคอน มาช ของพวกมัน

???? : ผิด! พวกมันเอาฉันไปเพราะสิ่งที่ฉันเป็นอยู่แล้วต่างหาก! ฉันเป็นใคร…. แกนี่เริ่มทำให้ฉันหงุดหงิดแล้วนะ พูดเบี่ยงประเด็นไปมาอยู่ได้ ถ้าแกไม่ตอบฉันข้อนั้น งั้นตอบอันนี้ให้ฉันทีซิ อะไรที่ทำให้แกคิดได้ อะไรที่ทำให้แกไปหาฉันที่ห้องดับจิต

???? : พูดออกมาเซ่!!!!!

Batman : เข็มกลัด…

???? : เข็มกลัด! มันทำไมเหรอ

Batman : ที่แกเล่าให้ฟังตอนบนหอคอยนั้น เรื่องแม่ที่ตายในอุบัติเหตุรถคว่ำ

???? : นั้นคือคำหลอก ไหนล่ะความจริง

Batman : แกเอ่ยถึงเข็มกลัดที่เธอสวม เข็มกลัดรูปหัวใจทำจากแร่ดิน

???? : แล้ว…

Batman : แกเห็นรูปของแม่ฉันใส่เข็มกลัดอันนั้นอยู่ แล้วแกก็ใช้มันในเรื่องของแก…

???? : ผิด…ความจริงในคำหลอกลวงไงบรูซ เข็มกลัดอันนั้นถูกส่งมอบให้กับมารดาทุกคนที่ส่งลูกตัวเองมาอยู่ใน วิลโล่วู้ด ฉันเป็นใครกันแน่บรูซ

Batman : แกมันบ้า ไม่ไม่ใช่ใครทั้งนั้นแกมัน…

[spoiler]???? : ฉันคือน้องชายของแกไง บรูซ ฉันคือ โทมัส เวย์น จูเนียร์ เป็นน้องแกไม่ใช่ใครอื่น

Batman : ฉันไม่มีน้อง!

Thomas : โอ้ แต่แกมีนะ จำไม่ได้เหรอ ฉันว่าแกจำได้นะ ลองนึกไปซิ ตอนนั้นฉันยังอยู่ในท้องแม่ แต่แล้วก็เกิดอุบัติเหตุไง บรูซ จำได้ยัง เพราะแกอยู่ที่นั่นด้วย ฉันเกิดก่อนกำหนด เกิดมาพิกลพิการ พ่อแม่ของเราจึงเอาฉันมาซ่อนที่นี่ ที่วิลโล่ววู้ด เพื่อไม่ให้โลกได้รับรู้

Batman : ฉันไม่รู้แกพล่ามอะไรของแก ลินคอน พวกสภามันเล่าอะไรให้แกฟังกัน พ่อแม่ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่ ไม่ว่าลูกตัวเองจะป่วยหรือเป็นอะไร พวกท่านไม่มีทางเอาเด็กมาไว้ที่นี่

Thomas : บังเอิญ วิลโล่ววู้ด ตอนนั้นไม่ใช่แบบนี้ไง ช่วงเกิดเรื่อง มันเป็นโรงบาลเด็กชั้นนำ จนกระทั่งทุนค่อยๆหายผู้บริจาครายใหญ่ก็มาตาย โทมัส และ มาธาร์ เวย์น ถูกยิงตายในตรอก แกคงอยากรู้ว่าสภาฮูก มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายพ่อแม่เรารึเปล่า คำตอบคือ ไม่เลย พวกนั้นไม่ได้ทำอะไร ทุกอย่างเป็นความผิดของแก และแกจะต้องชดใช้ ตัดตาข่ายพวกนั้นซะ แล้วเรามาจัดการให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว แด่มหานครก็อธแธม เวย์น กัย เวย์น

Batman : แกมันเสียสติไปแล้ว

Owl : พี่กับน้อง

[/spoiler]

Owl : นกฮูกกับค้างคาว!

ตอนต่อไป ตอนจบราตรีแห่งฮูก

คุยแบบ #ผงาด

หายหัวไปอีกครั้งกว่าจะกลับมาทำต่อ ฮ่าๆ ช่วงนี้งานเยอะนะครับ ธุระก็เยอะ (อ้างทั้งนั้น)

เล่มนี้ก็เปิดเผยตัวผู้อยู่เบื้องหลังแล้วว่าเป็นใคร แหมผมเชื่อว่าหลายๆคนน่าจะเดาถูกมาตั้งแต่ต้นเรื่องนะ

เอาล่ะที่นี้เรามาพูดถึงกันดีกว่าว่าหมอนี้กำเนิดมายังไงกัน

[spoiler]Thomas Wayne Jr. ปรากฏตัวครั้งแรกเมื่อ ปี 1974 ในเล่ม World’s Finest #223

ตอนเด็กๆนั้นเขาประสบอุบัติเหตุรถคว่ำทำให้ ศรีษะได้รับแรงกระแทกอย่างรุนแรง พ่อแม่จึงพาเขาไปรักษาในโรงพยาบาล Willowwood Asylum แต่ถูกลืมไว้ในนั้นจนโตขึ้นสามารถหนีออกมาจากโรงบาลได้และกลายเป็นศัตรูของ Batman ในชื่อ Boomerang Killer ตอนหลังสำนึกบาปได้รับลูกกระสุนแทนพี่ชาย จนตายในที่สุด

ประวัติของ Thomas Wayne Jr. ถูกลบทิ้งเมื่อ DC ล้างจักรวาลด้วยตอน Crisis on Infinite Earth ดังนั้นเขาจึงไม่มีตัวตนในโลกใหม่ แต่มีการเอ่ยถึงเขาอีกครั้งในช่วง Batman R.I.P. จริงๆก็ไม่ใช่การเอ่ยซักทีเดียว เพราะตอนนั้นตัวตนของ Dr. Hurt ยังไม่ได้เฉลยว่าเป็นใคร Grant Morrison จึงหลอกเราใน Batman #702 โดยการใส่ฉาก Willowood Asylum ลงไปเพื่อให้คนคิดว่า Dr.Hurt คือ Thomas Wayne Jr. น้องชายของ Bruce

[/spoiler]