EARTH-2 #1
เรื่อง: JAMES ROBINSON
ภาพ: NICOLA SCOTT
วางจำหน่าย: 2 พฤศภาคม 2012
สำนักพิมพ์: DC Comics

เปิดศักราชหน้าใหม่แห่งตำนานยอดมนุษย์ในมิติคู่ขนาน!

..

 

เราต่างก็รู้ในสิ่งที่เกิดขึ้น

เรารู้เรื่องที่พวกมันปรากฏขึ้นอย่างลึกลับ… เหล่าอสูรกายที่เรียกว่าพาราเดม่อน

พวกมันโผล่ออกมาจาก ‘อุโมงค์มิติ’ พร้อมแสงสว่างจ้า

..

พวกมันรุกรานโลก ทำลายล้างทุกเขตขัณฑ์ ยึดครองทั่วดินแดน

 

หายนะครั้งนี้คล้ายเป็นจุดจบของโลก… แต่เราโชคดีที่มีพวกเขา

“คาล, ไดอาน่า ฉันมีวิธีหยุดสงครามคราวนี้แล้ว”

มองย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน

ผมสงสัยเหลือเกินว่า หลังจากการผจญภัยมากมายของพวกเขา พวกเขาจะรู้รึเปล่านะ?

ทั้งซุปเปอร์แมน

 

“ไปเลยบรู๊ซ! เราจะถ่วงเวลาไว้เอง!”

 

วอนเดอร์วูแมน

 

“ฉันจะสังหารพวกมันทั้งหมดหากจำเป็น! พวกนายรีบไปเถิด!”

 

และแบทแมน

 

“ฉันไปเอง”

 

พวกเขาทั้งสามจะรู้รึเปล่า ว่าหายนะกลางเมโทรโปลิศคราวนั้นจะเป็นการผจญภัยครั้งสุดท้ายของพวกเขา

 

“เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่ว เมืองของฉันกำลังล่มสลาย… ไม่สิ! มันล่มสลายไปแล้วต่างหาก”

 

 

“ต้องสังหาร – – สังหารจนร่างข้ามอดม้วย!”

 

“ตรงนั้น”

 

 

“ต้องถ่วงเวลาให้บรู๊ซ เขาจะกำจัดพวกมัน แม้ว่าฉันจะต้องตายที่นี่”

“เมโทรโปลิศ… เมืองของฉันพังพินาศไปแล้ว… และโลอิส เธอตายอย่างน่าเศร้า”

“ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันปกป้องบ้านที่ฉันรักไม่ได้… ปกป้องคนที่ฉันรักไม่ได้”

..

“ไม่ คล้าก นี่ไม่ใช่เวลามารู้สึกผิด นายต้องยืนหยัดไว้ – – เพื่อแก้ไข…”

 

 

 

“– – ความกล้าแกร่ง, ดาบที่คบกริบ, ความมุ่งมั่นไม่ท้อถอย”

“ทั้งหมดนี่เพื่อชำระหนี้แค้นให้กับพี่น้องที่จากไป… และเพื่อเกาะแอมะซอน” 

“ทุกอย่างพินาศลิ้น ทั้งบ้านเกิดและมิตรสหาย”

“เจ้าอสูรเอ๋ย! เจ้ายินดีรึเปล่า? หรือเจ้าหวาดผวา?”

“จงมองดูข้าให้เต็มตา มองดูสิ่งที่พวกเจ้าทำให้ข้าเป็น”

 

“ข้าคือไดอาน่า, แอมะซอนคนสุดท้าย!”

 

“ห้ามพัก ต้องรีบไป”

“สู้เท่าที่จำเป็น – – แล้วมุ่งไปต่อ”

 

พาราเดม่อน: ตายเสียเถิด มนุษย์!

 ..

เหล่าพาราเดม่อนไล่ตามมนุษย์ค้างคาวมา แต่พวกมันกลับถูกโจมตี!

“หนูยังระวังหลังให้พ่ออยู่”

 ..

[ดีมากลูกรัก]

 

“วอนเดอร์วูแมนช่างกล้าหาญเหลือเกิน! เธอต้องอดทนอยู่กับความสูญเสีย”

..

ทันใดนั้น บุรุษเหล็กก็ได้ยินเสียงเรียก

“คาล”

 

คาบสมุทรฮวน, ปาปัว นิว กินี

คาร่า: ที่นี่ปลอดภัย… ไม่มีพวกปิศาจนั่นสักตัว แน่ใจนะว่าไม่อยากให้ฉันกลับไปสมทบ?

คาล: ไม่ล่ะ เธออยู่ที่นั่นแหละ คอยปกป้องคนของเราไว้ให้ดี…

 

คาล: อย่าลืมว่าระเบิดปรมาณูที่พวกเขากำลังลำเลียงไปยังปราการต่าง ๆ เป็นไม้ตายสุดท้ายของเรา ในกรณีที่แบทแมนพลาด… เพราะฉะนั้น เราต้องปกป้องพวกเขาให้ถึงที่สุด

 

พลทหารไรลี่ย์: เธอสวยเนอะจ่า คุณว่ามั้ย?

จ่า: หยุดทำตัวเป็นหมาเห่าเครื่องบินได้แล้ว ตั้งสมาธิอยู่กับสิ่งที่เราต้องทำในสมรภูมิเถอะ

พลทหารไรลี่ย์: คุณพูดง่ายนะจ่า แต่ก็ไม่แปลก ในบรรดาพวกเราคุณคือคนที่ใกล้ชิดสมรภูมิที่สุดแล้ว ก็ดูคุณตัวเตี้ยติดพื้นดินเสียขนาดนั้น

 

จ่า: ฮาร์เปอร์!

พลทหารผิวสี: อย่าใจร้อนสิ อัล ฮาร์เปอร์ก็แค่ล้อเล่น ทำไมคุณต้องโมโหขนาดนั้นด้วย?

จ่า: เรากำลังลำเลียงระเบิดปรมาณูอยู่ในป่าและอาจถูกจู่โจมด้วยกองกำลังจากอาโพโคลิพส์ได้ในทุกย่างก้าว

จ่า: ฉันไม่ได้โมโห แต่ฉันอยากให้ทุกคนตั้งสมาธิ เพราะนี่คือนาทีชี้เป็นชี้ตาย

 

พลทหารไรลี่ย์: ผมล้อเล่นน่า จ่าปราตท์ พวกเราทุกคนรักคุณจะตาย คุณก็รู้นี่นา

อัล ปราตท์: แน่นอน และฉันก็รักพวกนายทุกคน ทีนี้หยุดวอกแวกได้แล้ว

“หวังว่ามันจะได้ผล ไม่อย่างนั้น – -”

“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาสงสัยนะ บรู๊ซ”

 

“นายต้องทำได้”

 

ย้อนกลับมาหลายวันก่อน ในตอนที่สามยอดมนุษย์กำลังวางแผนรับมือศัตรู

..

“ที่ฉันรู้แน่ชัดแล้วก็คือ…”

 

บรู๊ซ: เจ้าป้อมปราการพวกนี้นี่เองที่คอยจ่ายพลังให้พาราเดม่อน

ไดอาน่า: พวกเราพยายามทำลายมันแล้ว บรู๊ซ แต่เมื่อปราการหนึ่งพัง สัญญาณขับเคลื่อนจะถูกส่งไปยังอีกป้อม

คาล: แถมพวกมันจะสร้างปราการพวกนี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนเราขัดขวางพวกมันไม่ทัน

บรู๊ซ: งั้นเราก็ใช้จุดแข็งของพวกมันให้เป็นประโยชน์สิ ชิปตัวนี้คือไวรัสที่ฉันพัฒนาขึ้นมาเอง เมื่อเราส่งมันเข้าไปในป้อมปราการหนึ่ง มันจะทำลายป้อมปราการนั้น พร้อมแฝงตัวอยู่ในคลื่นสัญญาณที่ถูกส่งไปยังป้อมอื่น ๆ

บรู๊ซ: ทีนี้พวกพาราเดม่อนก็จะสิ้นท่า สิ่งที่ต้องทำคือเอาไวรัสเข้าไปในป้อม

คาล: แบทแมน ถ้านายอยากให้เราประวิงเวลา…

ไดอาน่า: เราจะจัดการให้เอง

 

กลางสนามรบ สาวน้อยมหัศจรรย์พลันได้ยินเสียงเรียก…

เมอร์คิวรี่: ไดอาน่า!

ไดอาน่า: เทวาเมอร์คิวรี่! ท่านมาทำอะไรที่นี่?

เมอร์คิวรี่: ปวงเทวัญได้ลั่นวาจาแล้วว่าจะช่วยเหลือมนุษย์ ตอนนี้เกาะแอมะซอนล่มสลายพร้อมกับการตายของแบ็คคัส พวกเราได้ทำการสู้รบกับพวกมัน แต่เราพลาดท่า… เทวาทั้งหลายสิ้นชีพ ข้าได้เป็นสักขีพยานในการดับสูญของอพอลโล่และเนปจูน ดูเหมือนว่านี่จะเป็นวันสุดท้ายของเรา เหล่าเทวชนทั้งหลาย

ไดอาน่า: เหล่าเทวาสูญสิ้นแล้วหรือ? โอ เมอร์คิวรี่ แบทแมนจะต้องทำสำเร็จ ขอให้พวกท่านอดทนไว้อีกสักหน่อย – –

เมอร์คิวรี่: แน่ล่ะ บุตรีเอ๋ย เรายังไม่ยอมศิโรราบ แม้ว่าจูปิเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่จะดับขันธ์ไปแล้วก็ตาม

ไดอาน่า: ถ้าเช่นนั้น ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุใดกัน? ท่านมีสารใดมาแจ้งข้า? หากว่าท่านต้องการให้ข้าสู้ร่วมกับเหล่าเทวา ข้าคงไม่อาจปลีกตัวไปได้… ข้าต้องสู้ร่วมกับสหาย… ภารกิจนี้ใหญ่หลวงนัก

เมอร์คิวรี่: พวกเรารู้ดี แต่ตอนนี้มิเนอร์ว่าตายแล้ว มาร์สก็เช่นกัน ข้าเกรงว่าอีกไม่ช้าคงเป็นเวลาของข้า และก่อนจะถึงเวลานั้นข้ามีสารมามอบให้เจ้า… นั่นคือคำขอบคุณ

เมอร์คิวรี่: เป็นเวลาแสนนานที่มนุษย์ศรัทธาในเทวา แต่เมื่อได้มองดูเจ้า เราอยากกล่าวว่า เรารู้สึกศรัทธาในปวงมนุษย์… ตอนนี้ถึงเวลาที่เราต้องไปแล้ว

 

“ทีนี้ ข้าจะต่อสู้เพื่อเทวาของข้าและพี่น้องของข้า!”

..

“เข้ามาเลย!”

 

“ไดอาน่า!”

..

!!

 

“คาล”

 

“ไม่! ไดอาน่า! นั่นสเต็พเพ่นวูล์ฟ! มันกำลัง – -”

 

!!

 

“ไดอาน่า – – แก – – สเต็พเพ่นวูล์ฟ! ฉันจะ – – ฆ่า – -”

..

ตูมมมมมมมม!!!

 

“ไม่ล่ะ คาล เจ้าทำไม่ได้หรอก”

 

“คาล”

..

เมื่อเสียงของญาติเพียงผู้เดียวเงียบหายไป คาร่าจึงรีบมุ่งหน้ากลับมายังเมโทรโปลิศทันที!

 

พลทหาร: พวกมันเข้ามาใกล้แล้ว จ่า

อัล ปราตท์: ฉันเห็นแล้วน่า

พลทหาร: ซุปเปอร์เกิร์ลหายไปไหนนะ?

อัล ปราตท์: เลิกทำตัวขี้ขลาดได้แล้ว เราเป็นทหารหาญแห่งอเมริกา เราต้องสู้ สู้จนหยดสุดท้าย!

“เข้ามาในปราการได้แล้ว!”

 

พาราเดม่อนกลุ่มหนึ่งไล่หลังมนุษย์ค้างคาวมา แต่โรบินคอยยิงสกัดพวกมันไว้!

เฮเลน่า: หนูจะจัดการเจ้าพวกนี้ให้พ่อเอง

บรู๊ซ: ดีมาก เฮเลน่าลูกรัก แต่ภารกิจของลูกจบลงแล้ว รีบไปให้ห่างจากที่นี่ซะ ไปเดี๋ยวนี้

เฮเลน่า: ทำไมล่ะคะ หนูต้องพาพ่อออกไปจากที่นี่ หลังจากที่ – –

 

 

บรู๊ซ: ไม่มีคำว่า ‘หลังจาก’ อีกแล้วล่ะ พ่อยังไม่ได้บอกลูก ปราการนี้มีระบบป้องกันตัวเอง – – มันจะระเบิดเป็นจุลทันทีที่พ่อเปิดโปรแกรม… เพื่อให้มันสำเร็จ พ่อจำเป็นต้องแลก

เฮเลน่า: ไม่นะคะ พ่อ อย่า

บรู๊ซ: พ่อไม่ทำไม่ได้ ลูกสาวผู้กล้าหาญของพ่อ จงมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อพ่อคนนี้ของลูก พ่อรักลูกนะ เฮเลน่า

เฮเลน่า: พ่อคะ พ่อ!

 

!!

 

คาร่า: ให้ตาย! ฉันมาช้าไป – –

เฮเลน่า: คาเร็น! พวกเขาตายหมดแล้ว! ทั้งพ่อฉัน, คาล และไดอาน่า

คาร่า: พวกเขาเสียสละเพื่อหยุดสงครามครั้งนี้… ดูสิ พวกเราชนะแล้ว พาราเดม่อนหมดฤทธิ์แล้วร่วงลงไปทีละตัว – –

คาร่า: เดี๋ยวนะ นั่น – – อุโมงค์มิติ… นั่นใครอยู่ในอุโมงค์กัน?

เฮเลน่า: สเต็พเพ่นวูล์ฟรึเปล่า?

คาร่า: เปล่า นั่น – – ฉันก็ไม่รู้ว่าใคร – –

เราสูญเสียวีรบุรุษและวีรสตรีจนหมดสิ้นในวันนั้น

 

“รวมถึงเหล่าทหารหาญแห่งพื้นพิภพทุกคน พวกเขาต่างก็เป็นผู้กล้าเช่นกัน”

 ..

“เราจะไม่มีวันลืมเลือนบุญคุณที่พวกเขาได้กอบกู้โลกใบนี้และชีวิตของพวกเราทั้งหลายกลับคืนมา”

“ผม อลัน สก็อท ผู้บริหารสถานีโทรทัศน์ จี.บี.ซี.”

“ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้กล่าวอาลัยในสารคดีแห่งความทรงจำเพื่ออุทิศแด่พวกเขาชิ้นนี้ด้วยตัวเอง”

 

อลัน: ว้าย นี่ฉันทำไม่ได้ไม่เลวเลยนะเนี่ย

ซาร่าห์: อะไรหรือคะคุณสก็อท?

อลัน: ฉันทำงานอยู่น่ะ ซาร่าห์ สารคดีพิเศษเนื่องในวันครบรอบเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนกำลังแพร่ภาพอยู่… หวังว่าเสียงของฉันจะฟังดูจริงใจและไม่หลงตัวเองนะ

 

ซาร่าห์: ฉันได้ดูตัวอย่างรายการแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน ถ้าคุณเปิดให้ดาวน์โหลด ท่าทางจะสร้างรายได้ได้เป็นกอบเป็น – –

อลัน: เรื่องบางอย่าง เราก็ไม่ควรจะแสวงหากำไร… อา ดูท่าเราคงมาถึงอิตาลี่กันแล้วสินะ

ซาร่าห์: ใช่แล้วค่ะ

อลัน: อีกกี่ชั่วโมงถึงจะเข้าน่านฟ้าประเทศจีนล่ะ?

ซาร่าห์: อีกประมาณห้าชั่วโมงค่ะ… แต่จากตรงนี้ พอลองมองออกไปนอกหน้าต่างฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย

อลัน: นั่นน่ะสิจ๊ะ ฉันเองก็อดประหลาดใจไม่ได้ ทั้งที่เจอวิกฤติการณ์ร้ายแรงขนาดนั้น… แต่มนุษย์ก็ยังฟื้นฟูทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนมาได้ราวกับว่ามหันตภัยทั้งหลายไม่เคยเกิดขึ้น

ซาร่าห์: แต่ฉันว่าคราวนี้…

 

“โลกใบนี้คงไม่อยากให้เราลืมมัน”

 

แลนซิ่ง, มิชิแกน

..

“ใครอยู่กับเธอ ชีวิตก็พังพินาศหมดแหละย่ะ เจย์”

 

เจย์: ฉันแค่อยากบอกลาเท่านั้นเอง มันแปลกตรงไหนถ้าฉันอยากจะเจอหน้าแฟนก่อนที่เธอจะออกไปเผชิญโลกกว้าง

โจน: ก่อนอื่นเลยนะ ฉันไม่ใช่แฟนนาย เราเลิกกันแล้ว และนี่ก็ไม่ใช่การ “ออกไปเผชิญโลกกว้าง” หรอกนะ ตาบ้าเอ๊ย ฉันต้องการมีอนาคตที่ดี งานที่กลุ่มธุรกิจเคมีไทเลอร์-เคมสำคัญกับฉัน ฉันจะมีชีวิตใหม่ และเรา… เราอย่าได้เจอกันอีกเลย

เจย์: งั้นก็นั่งเครื่องบินไปเถอะ… เดี๋ยวฉันออกค่า – –

โจน: ฟังให้ชัด ๆ นะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีกแม้แต่วินาทีเดียว เราเรียนจบแล้ว ชีวิตคู่ของเราก็จบด้วย เข้าใจรึเปล่า?

เจย์: โจนจ๋า ใจร้ายจังเบย

โจน: เจย์ การอยู่กับนายตลอดช่วงชีวิตวัยหนุ่มสาวมันสนุกก็จริง แต่ตอนนี้เราอยู่ในโลกแห่งความจริง ฉันกำลังจะไปพบสิ่งที่ดีกว่า เราคิดไม่เหมือนกันอีกแล้ว ลาก่อน

 

..

แล้วโจนก็จากเขาไป

เธออาจจะพูดถูก ผมอาจเป็นแค่ไอ้ห่วย

แต่ให้ตาย ผมไม่เคยใจร้ายกับเธอเลยนะ – – เธอพูดอย่างนั้นใส่ผมได้ไงกัน?

 

 

เงยหน้ามองความจริงหน่อยสิ เจย์ แกร์ริค นายไม่มีอะไรเลย

อายุ 21 จบปริญญาตรี… แล้วตอนนี้นายทำอะไร? นายลอยเคว้งไร้หลัก

 

“ไร้เป้าหมาย”

 

..

“ดาวตกเหรอ – -”

 

“ไม่ใช่นี่หว่า”

 

“โว้ว”

 

..

 

“มนุษย์เอ๋ย”

 

“ข้าจบสิ้นแล้ว”

“ภัยร้ายครั้งใหม่ที่อันตรายยิ่งกว่า… กำลังจะมาถึง”

“โลกใบนี้ ต้องการวีรบุรุษ”

 

..

ตอนต่อไป

พรจากเทพเจ้าประทานสู่เจย์ แกร์ริค

บทเริ่มต้นของบุรุษผู้รวดเร็วกว่าแสง

..

THE FLASH!

 

 ..

คุยกันท้ายเล่ม

ในที่สุด มัลติเวิร์สก็กลับมามีบทบาทอีกครั้ง และนี่ก็คือ EARTH-2 โลกคู่ขนานมิติที่สอง ซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่า Justice Society of America !

ย้อนกลับไปเมื่อยุคแห่งความสว่างวาบทางปัญญายังไม่ได้นำพาวิทยาศาสตร์เข้ามาสู่จักรวาลแห่งหนังสือการ์ตูน ตัวละครมากมายได้รับพลังจากเวทมนตร์คุณไสย กระทั่งเมื่อนักอ่านนิยมเรื่องราวแนวไซ-ไฟ ตัวละครที่เสื่อมความนิยมก็ถูกโละทิ้ง ดีซีได้สร้างถังขยะ (รอการรีไซเคิล) ขึ้นมาหนึ่งใบ นั่นก็คือ EARTH-2 สถานที่อยู่ของเหล่าวีรบุรุษยุคสงครามโลก

ประเด็นเรื่องมัลติเวิร์สถูกเอามาเล่นหลายต่อหลายครั้งตลอดปะวัติศาสตร์แห่งจักรวาล ทว่า หลังจากที่ วิกฤติอนันตพิภพ – Crisis of Infinite Earths ได้เกิดขึ้น เรื่องราวของมัลติเวิร์สก็ไม่ค่อยถูกยกมาเล่นอีก นี่จึงอาจนับเป็นครั้งแรกก็ได้ ที่ดีซีเขียนถึง EARTH-2 อย่างจริงจังอีกครั้ง โดยได้นักเขียนทีถนัดจะเขียนเรื่องของ JSA อย่าง James Robinson มาเขียนเรื่อง

เป็นที่รู้กันว่า บุรุษเหล็ก, มนุษย์ค้างคาว และสาวน้อยมหัศจรรย์ ไม่เคยเป็นสมาชิกของ JSA เต็มตัว ใน EARTH-2 จักรวาลใหม่ก็เป็นเช่นเดียวกัน พวกเขาตายไปก่อนที่ฮีโร่คนอื่น ๆ และทีม JSA จะถือกำเนิดขึ้น ด้วยฝีมือของ สเต็พเพ่นวูล์ฟ

(JSA จะรับเฉพาะตัวละครที่ไม่มีหัวเรื่องเป็นของตัวเอง อย่างตัวซุปเปอร์แมนนั้น ในตอนแรกเป็นแค่ตอนสั้น ๆ อยู่ในเล่ม ACTION COMICS กระทั่งซุปเปอร์แมนดังขึ้นมา ดีซีก็ออกเล่ม SUPERMAN มาจำหน่าย ตัวละครทั้งสามที่ว่ามามีหัวเรื่องของตัวเอง จึงไม่ได้บรรจุเข้าเป็นสมาชิก JSA)

หมาป่าแห่งทุ่งสเต็พ – STEPPEN WOLF มีศักดิ์เป็นอาของดาร์คไซด์ ราชาแห่งแดนนรกอโพโคลิพส์ ผู้ที่นำกองทัพผ่านอุโมงค์มิติไปรบกับเหล่า JL ในเล่ม JUSTICE LEAGUE ดูท่าทางดาร์คไซด์คงมีแผนการร้ายต่อมัลติเวิร์สจึงได้ส่งลูกสมุนของตนไปยังเอิร์ธต่าง ๆ ทว่า แผนการร้ายที่ว่านั้นคืออะไรกันแน่?

นอกจากนี้แล้ว ในเล่มยังเผยตัวละครที่จะมีบทบาทต่อไป ได้แก่ …

อลัน สก็อท จากเดิมที่เคยเป็นพนักงานทางรถไฟ มาในจักรวาลใหม่เขากลายเป็นเจ้าของธุรกิจสื่อสารมวลชนรายใหญ่ และที่สำคัญ ดีซียังเปิดเผยอีกว่าเขาเป็นพวกรักร่วมเพศ เขาคือชายผู้ค้นพบตะเกียงเวทมนตร์ซึ่งจะมอบพลังให้เขากลายเป็นกรีน แลนเทิร์น เรื่องราวการกลายเป็นวีรบุรุษตะเกียงเขียวของเขานั้นสามารถติดตามได้ในเล่ม #3

เจย์ แกร์ริค นักศึกษาหนุ่มผู้ได้สัมผัสกับสารลึกลับที่มอบพลังความเร็วแสงให้แก่เขา เราอาจไม่ค่อยคุ้นกับภาพลักษณ์อันหนุ่มแน่นของเขานัก แต่เมื่อต้องเขียนเรื่องราวของเขาขึ้นใหม่ จะให้เขียนถึงเจย์ในวัยชราก็คงไม่เหมาะสมนัก คราวนี้ ต้นกำเนิดพลังของเขาได้มาจากเทพเจ้าเมอร์คิวรี่ เทวาเห่งการสื่อสารผู้รวดเร็ว (หรือก็คือเฮอร์เมสที่กำลังตามตูดวอนเดอร์วูแมนต้อย ๆ ในโลกหลัก) ปฏิบัติการแรกของเขาในฐานะ บุรุษผู้เร็วที่สุดในโลก นั้น จะได้เห็นกันในเล่มที่ #2

อัล ปราทต์ ไอ้เตี้ยจอมดีเดือด ชื่อของเขาอาจไม่คุ้นมากนัก แต่เขาคือ อะตอม คนแรกในประวัติศาสตร์ดีซี และเป็นตัวละครที่ผมชอบเป็นอันดับต้น ๆ (ส่วนตัวเล็กน้อย ฮา) ในจักรวาลเดิม นายอัลเป็นนักศึกษาหนุ่มที่มีปมด้อยเรื่องความเตี้ย กระทั่งโจ มอร์แกน (อดีตนักชกมวยผู้มีดีกรีฝึกสอน การ์เดี้ยน และไวลด์แค็ทมาแล้ว) ได้รับอาสาเป็นครูมวย ฝึกฝนจนเขากลายเป็นนักสู้ที่หาตัวจับยาก เขาสวมเครื่องแบบและออกปฏิบัติการปราบอธรรม ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาอาสารับใช้ชาติเป็นพลขับรถถัง ในจักรวาลใหม่นี้ เปิดตัวเขาในฐานะจ่าทหารผู้ได้รับมอบหมายให้นำระเบิดปรมาณูไปทำลายปราการพาราเดม่อน ยังไม่รู้ว่าชะตากรรมของเขาจำเป็นอย่างไร แต่เราคงจะได้เห็นเขาอีกครั้งในไม่ช้า

คาเร็น และ เฮเลน่า ซุปเปอร์เกิร์ลและโรบิ้นแห่งมิตินี้ คาเร็นนั้นคือลูกพี่ลูกน้องกับคาล-แอล/ซุปเปอร์แมน ส่วนเฮเลน่าคือลูกสาวของบรู๊ซ/แบทแมน และ เซลีน่า/แคทวูแมน พวกเธอทะยานเข้าไปในอุโมงค์มิติในช่วงสุดท้ายของศึกระหว่างสามยอดมนุษย์กับสเต็พเพ่นวูล์ฟ และหายสาบสูญไปจากโลกใบนี้นับแต่นั้น ทว่า ผู้ที่ติดตามดีซีมาตลอดจะรู้ดีว่าพวกเธอหายไปไหน เรื่องราวของพวกเธอติดตามได้ในเล่ม WORLD FINEST

กลุ่มธุรกิจเคมีไทเลอร์-เคม เป็นชื่อที่โผล่มาอย่างแนบเนียนจนเกือบจะละเลยไปเสียแล้ว ชื่อของนักเคมีนามว่าเร็กซ์ ไทเลอร์นั้นเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักอ่านในฐานะอาวเวอร์แมน – HOURMAN วีรบุรุษหนึ่งชั่วโมง, เขาเป็นนักเคมีผู้เก่งฉกาจซึ่งสามารถคิดค้นวิตามินมหัศจรรย์ขึ้นมาได้ มันมอบพลังมหาศาลและความเร็วเหนือมนุษย์ให้แก่เขา แต่ฤทธิ์ของมันจะเสื่อมลงเมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ด้วยยาวิเศษ เขาได้ผันตัวเองมาเป็นวีรบุรุษและออกปราบอธรรม ในเล่มนี้เรายังไม่เห็นตัวเขา แต่คาดว่าเขาน่าจะปรากฏตัวให้เห็นในเร็ววัน

ความคิดเห็นส่วนตัว ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกแย่เมื่อดีซีประกาศออกมาว่ามัลติเวิร์สจะกลับมาอีกครั้ง และยิ่งได้อ่านบทสัมภาษณ์เจมส์ โรบินสันก็ยิ่งแล้วใหญ่ เขาบอกว่าเหตุผลที่ต้องใช้ EARTH-2 เพราะเขาจะได้มีอิสระที่จะใช้ตัวละครหลาย ๆ ตัวที่ตายไปแล้ว แต่เมื่อได้อ่านจริง ๆ ผมกลับรู้สึกว่ามันสนุกมาก ๆ เลยแหละที่ได้เห็นตัวละครรุ่นแรกกลับมากันหมดทั้งเจย์, อลัน, อัลและเร็กซ์ (ส่วนตัวอยากเห็นแซนด์แมนและดร.เฟทด้วย ฮา)

ทิ้งท้ายด้วยเกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของวอนเดอร์วูแมนใน EARTH-2 ดูเหมือนว่าชื่อของเทพเจ้าโอลิมปัสในมิตินี้จะใช้ชื่อโรมัน เช่นจูปิเตอร์, เนปจูน, พลูโต ฯลฯ แทนชื่อภาษากรีกในจักรวาลหลัก นอกจากนี้ เจมส์ โรบินสันยังให้สัมภาษณ์อีกว่าไดอาน่าไม่ใช่แอมะซอนคนสุดท้าย… ถ้าอย่างนั้น ใครคือแอมะซอนที่ยังหลงเหลืออยู่กันแน่? ดูเหมือนว่าเราต้องติดตามกันต่อไปครับ 🙂