Ultimate Comics All-New Spider-Man #7 : เรื่องครอบครัว

เรื่อง : Brian Micheal Bendis
ภาพ : Chris Samnee & Justin Ponsor
วางจำหน่าย : 22 กุมภาพันธ์ 2012
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

เด็กนักเรียนนาม ไมล์ส โมราเรส ได้ถูกแมงมุมดัดแปลงพันธุกรรมกัดและทำให้เขาได้รับพลังแมงมุมซึ่งคล้ายคลึงกับสไปเดอร์แมนคนก่อน
ไม่นานนักไมล์สก็สามารถสร้างโอกาสให้กับตัวเองและได้รับการยอมรับจากนิค ฟิวรี่ ให้เป็นสไปเดอร์แมนต่อไปได้

ไม่นานนัก ไมล์สได้เรียนรู้ว่าลุงแอรอน เป็นอาชญากรผู้ถูกออกหมายจับ นามว่า The Prowler

ไมล์สกำลังลอกเลียนแบบการเคลื่อนไหวสไปเดอร์แมน จากดีวีดีที่ Ganke มอบให้มา

ทว่า

แม่ Miles : ไมล์สจ้ะ?

Miles : แม่ฮะ เพิ่งพูดเรื่องค๊อกประตูไปหยกๆไม่ใช่หรือฮะ?

แม่ Miles : แม่อยากรู้ว่าลูกอยากทานมื้อเย็นที่บ้านด้วยไหมก่อนกลับโรงเรียนจ๊ะ?

Miles : ผะ-ผม ไม่รู้สิ ตามใจแม่ละกันฮะ

แม่ Miles : แล้วลูกทำอะไรอยู่ในห้องล่ะ

Miles : ไม่ได้ทำอะไรเลยฮะ

แม่ Miles : แล้วไหนเหงื่อออกโซกตามตัวเชียวล่ะลูก?

Miles : เอ่อ ผม กำลังออกกำลังกายอยู่ฮะ

แม่ Miles : งั้นก็ได้ ลูกก็น่าจะบอกแม่เลยว่าออกกำลังกายอยู่จ๊ะ

แม่ Miles กังวลเป็นห่วง เรื่องที่ ลูกตัวเองมีโลกส่วนตัวหมกอยู่ในห้อง

Miles : แม่ฮะ ช่วยปิดประตูทีได้ไหม ฮะแม่?

Miles กลุ้มใจที่เมื่อครู่ความเกือบแตก

Miles : คุณผ่านมาได้ยังไงนะ?

ที่ห้องอาหาร ครอบครัวโมราเรสกำลังรับประทานมื้อเย็นกัน

แม่ Miles : คุณคะ เมื่อไหร่เราจะได้ทานมื้อเย็นกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครอบครัวสักที หรือมัวแต่นั่งอ่านเมินหน้าตาคนอื่นกันนะ คุณน่ะ?

พ่อ Miles : คุณเห็นนี่รึยัง?

พ่อ Miles : ก็ข่าวสไปเดอร์แมนคนใหม่นี่ไง ทุกคนเพี้ยนไปหมดแล้วรึไง??

Miles : แล้วการมีสไปเดอร์แมนคนใหม่ เอ่อ เอ่อ มันผิดตรงไหนหรือฮะ?

พ่อ Miles : หมายถึงมันผิดอะไรนะเหรอที่มีคนสวมกางเกงในวิ่งป่วนไปทั่วแล้วโดดข้ามกำแพง

แม่ Miles : ก็แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ คุณ?

พ่อ Miles : เอาล่ะเราจะย้ายออกจากเมืองนี้

แม่ Miles : เราไม่ ไม่ย้ายทั้งนั้น ใจเย็นหน่อยสิคะ คุณน่ะ

พ่อ Miles : พ่อก็แค่งงตรงที่ว่าสถานภาพปันจุบันคนเราสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจอยากเนี่ยสิ พึลึกสุดๆ นี่ไม่เคยคิดบ้างรึว่ามันพึลึก?

แม่ Miles : แม่ว่ามันเจ๋งดีออกจะตายไป แม่ก็ชอบโลกที่แบบว่าตัวเองไม่มีทางรู้เลยว่าวันนี้หรือวันต่อๆไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้างจ้ะ…

พ่อ Miles : นี่คุณยังจำเรื่องไอ้บ้ามิวแทนต์คนหนึ่งที่ทำให้เมืองจมลงใต้บาดาล ผู้คนนับล้านก็ตายในวันนั้นด้วย?? อยากให้เป็นแบบวันนั้นใช่ไหม??

แม่ Miles : แม่ก็ยังจำได้อีกว่ามีหนุ่มน้อยคนนึงผู้สวมชุดสไปเดอร์แมนแล้วก็ทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเมืองนี้ให้พ้นภัย และก็ยังจำได้อีกว่า
ทั้งเมืองจากมารวมตัวกันสรรเสริญเค้าในวันงานศพ แม่ก็คิดว่ามันเป็นอะไรที่แบบว่าทรงพลังมากๆเลย

Miles : ผมก็คิดว่ามันเจ๋งดีออก ตรงซุปเปอร์ฮีโร่นี่แหละ

แม่ Miles : ถึงได้เจ๋งไงจ้ะ

พ่อMiles : พ่อรู้สึกทานยาประสาทอยู่คนเดียว

ไมล์สยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกในใจ

ไม่นานหลังทานข้าวเสร็จ ไมล์สก็ออกไปสูดอากาศข้างนอก

เยี่ยมไปเลย พ่อแท้ๆเกลียดลูกในไส้เนี่ยนะ!!

ซุปเปอร์ฮีโร่ทุกคน ต้องประสบชะตาเดี๋ยวแบบนี้เรอะ?

เรื่องนี้ อ๊าก เรื่องนี้แหละ ที่เราอยากจะพูดกับ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ด้วย

เค้าผ่านเรื่องนี้มาแล้วงั้นหรือ?

นี่หรือสาเหตุที่ว่าเขาถึงต้องปกปิดบังใบหน้าตัวเองด้วยหน้ากากรึ?

แล้วนี่ของเขาส่งกลิ่นเร็วเท่าของเราไหมเนี่ย?

ต้องจำสักหน่อยแล้วว่าต้องบ้วนปากทุกครั้ง

แล้วก็ต้องหาทางซักชุดนี่โดยไม่ให้ใครเห็น

ยังไม่นับเรื่องต้องลองว่าตัวเราทำอะไรได้บ้างอีก

เราจะกระโดดสูงไปได้แค่ไหน?

เราแข็งแกร่งขนานไหนกัน?

เราเร็วเท่าไหร่กันนะ?

มีอะไรที่เราทำได้อีกบ้างแต่ยังไม่รู้อีกเนี่ย?

แล้วเราจะเข้าโหมดพรางตัวได้ไงกันนะ?

จะหาทางควบคุมได้ยังไงกันเนี่ยสิ?

วูบ!!

ไมล์สนั่งพักสักครู่

อย่างแรกเลย…ตั้งสมาธิไว้กับการไต่กำแพง

ไหนมาลองกันสักตั้งว่าเราทำอะไรได้บ้าง

ต้องหาที่สูงๆ สักที่หนึ่งแล้วงานเนี่ย ที่สูงๆ…

ไมล์สเล็งตึกที่ตนจะลองไต่ขึ้น แล้วก็ไปลองความสามารถไต่กำแพงทันที

ตึกนั้นแหละ ลงมือกันเลย

ฮ่ะ พวก

โอเค อ่า ก็แค่ไอ้ลมบ้าเนี่ย

โอเค เราเพิ่งจำได้ว่า เราเกลียดชิงช้าสวรรค์แค่ไหน

อ่านะ

โอ้ พระเจ้า

ช่วยลูกด้วยเถิด

สูงเหลือเกิน

สูงเกินไปแล้ว

ระ-เราอยากได้ใยมาใช้แล้วสิ

ตายเถอะ

ทำไมเราถึงผลิตใยเองเหมือนปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ไม่ได้นะ?

ตายแล้ว พระเจ้า ได้โปรด อย่าพลัดเราปลิวทีเหอะ

โอเค

ถึงแล้ว

โอเค โอเค

โว้ว

ด้วยอาการกลัวความสูงและลมที่พัดแรงจัดทำให้ไมล์สล้มเลิกความตั้งใจที่จะไต่ปืนต่อ จึงขอหลบบนระเบียงชั้นนึง

Spider-Man : อ่า โทษทีฮะ?

ครูใหญ่ของมิดทาว์นไฮสคูลโรงเรียนที่ครั้งนึงปีเตอร์ไปเรียนเป็นประจำ ก็มีวันพักผ่อนใช้วันหยุด อยู่บ้านในห้องของตัวเอง

ขณะที่กลับจากการหยิบของกินดูหนัง AVต่อ กับพบสไปเดอร์แมนอยู่นอกระเบียงของตนเอง

Spider-Man : ผม ขอ อืม ใช้เป็นทางผ่านหน่อยได้ไหมครับ

เมื่อเห็นสไปเดอร์แมนก็ถึงกับซ็อค หมดสติไป

Spider-Man : อ่า หวัดดีฮะ?

ทันทีทันใดนั้นเองเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นจากอีกฟากนึง

โห่ เฮ้งนี่มันฉากซุปเปอร์ฮีโร่ต้องออกโรงไปช่วยคนเป๊ะๆเลย

ที่ทำก็เพียง…เอาเรื่องแล้วไง เอาล่ะนะ

และแล้ว ไมล์สก็กระโดดลงสู่เบื้องล่าง Leap of Faith

ไมล์สร่วงหล่นสู่พื้น

ณ จุดนี้เราเองก็สงสัยว่าหากพลังแมงมุมที่ได้มาเป็นถาวร หรือแค่ชั่วคราวกันนะ…

แต่กลับบีบตาปื๋อเพราะความกลัว เคราะห์ดีที่มือเขาจับแท็งค์น้ำไว้ได้

ถ้าหากเรา…เดี๋ยวสิ งั้นก็

ไปทำตัวให้สมกับเป็นซุปเปอร์ฮีโร่กันเลย

ไมล์สกระโดดข้ามหลังคาต่อไปเรื่อยๆ จนถึงที่เกิดเหตุ

วู!!! ย้า!!! เราไปเร็วได้แค่ไหนกันนะ? โว้ว เร็วพอสมควรเลยนะ

วู๊บ โอเค แล้วนี่ล่ะ…? ผู้ก่อการร้ายเรอะ?

ก็มีเสียงดังหึ่งๆก้องในหัวชั้นอีกแล้ว

ต้องรู้ให้ได้ว่ามันมีไว้เพื่ออะไร

เหมือนสิ่งนี้จะคอยเตือนชั้นเมื่อ…

ไมล์สหลบรถที่เขวี้ยงเข้าใส่ได้อย่างหวุดหวิด

และไมล์สก็พบกับ Omega Red หนึ่งในศัตรูที่เคยสู้กับสไปเดอร์แมนมาแล้วถึงสองครั้งด้วยกัน
Omega Red : ไม่นะ!! ไม่เอาไอ้ตัวนี้นะ!!

Spider-Man : อยากบอกว่าคิดแบบเดียวกันเลย

[Omega Red ปรากฏตัวครั้งแรกใน Ultimate Spdier-Man #86 ขณะกำลังทำตามผู้ว่าจ้างก็ถูกสไปเดอร์แมนขัดขวาง
และปรากฏตัวอีกครั้งใน Ultimate Spider-Man #121 ตั้งใจจะสั่งสอน JJJ ที่บังอาญเขียนข่าวเสียๆหายๆให้เขาจนไม่มีใครไว้ใจจ้างเขาทำงานอีก
บังเอิญวันนั้นปีเตอร์ก็ทำงานที่นั้น ก็เลยปราบได้ตามระเบียบ แต่ต้องแลกกับเด็ก(ตุ๊กตา)ทารกของปีเตอร์และคิตตี้ที่เละเป็นผุยผง ]

ห้องทำงานของ Tinkerer

ผู้ประดิษฐ์ชุดเจ็ตเก็ตให้ The Prowler กำลังง่วนอยู่กลับงานชิ้นต่อไป

ขณะกำลังบ่นเรื่อยเปื่อยก็หารู้ ว่า Prolwer ย่องเบามาถึงข้างหลังด้วยอารมณ์ฉุนเขียว

The Prowler : Tinkerer ตัวเหม็นอะไรขนาดนี้?

แอรอน เอาปืนจ่อหัวขู่

The Prolwer : แกทำให้ชั้นขายขี้หน้ามาก Tinkerer อยากจะกล่าวคำขอโทษบ้างไหมวะ?

Tinkerer : นั่นนายเองเรอะ Davis?? เราตกลงเรื่องนี้แล้วนะ ตายเถอะว่ะ แกแอบย่องมาหน้าตาเฉยไม่ได้นะ
นี่แกตัดสายระบบรักษาความปลอดภัยอีกแล้วใช้เปล่าเนี่ย?? แกต้องจ่ายชดใช้มาเลยนะ

The Prowler : แกขายของห่วยให้กรูว่ะ เพื่อน

Tinkerer : อะไรนะ

The Prowler : เสื้อเจ็ตเก็ตที่เอ็งทำให้กรูไงวะ มันใช้ติดแค่สองครั้งโว้ยย

Tinkerer : ก็มันควรจะเป็นอย่างนั้นนี่หน่า

Tinkerer : ที่จริง ม่ะ มัน น่าจะใช้ได้ครั้งเดียวด้วยซ้ำ

Tinkerer : ก็มันเป็นเจ็ตเก็ตช่วยหลบหนี มันซ็อตคนที่อยู่ใกล้ตัว จากนั้นก็โกยแล่บ แกชะงักเหรอ? ไม่ใช่ปัญหาชั้นซะหน่อย เป็นที่ตัวแกแล้วว่ะงานนี้

The Prolwer : กรูโดนจับขังที่คุกเม็กซิโกเชียวนะ

Tinkerer : อีกหรอบ ตามเคย เป็นที่ตัวแกเองว่ะ

Tinkerer : เฮ้ ก็ชั้นเป็นคนสร้างอุปกรณ์ แกเป็นคนซื้อ แกจะไปใช้ตอนไหนจะกลางวันรึตอนกลางคืนก็เรื่องแกสิฟะ ไม่ใช่ชั้น…อั๊ก

The Prolwer : แกรู้เรื่องสไปเดอร์แมนคนใหม่รึยัง?

Tinkerer : อะไรนะ

The Prolwer : นี่ไง

แอรอน ยื่นหนังสือพิมพ์ให้ Tinkererดู ข่าวสไปเดอร์แมนคนใหม่ ซึ่งชื่อ Betty Brant ได้ขึ้นพาดหัว

Tinkerer : อ๋อ ใช่ เรื่องนี่ ฮ่ะ ตอนนั้นชั้นคิดว่ามันเป็นแค่ตัวสตันเอาหน้าอะไรทำนองนั้น ซึ่งออกจะรสนิยมเห่ยไปหน่อย
ก็ตัวจริงเพิ่งตายไปเหมือนเวลาผ่านไปแค่สิบนาทีเอง

The Prolwer : กรูอยากได้แบบนี้แหละ จัดแบบนี้ให้ชั้นทีแบบที่จัดให้หมอนี่

Tinkerer : ดะ เฮ้ย นี่ไม่ใช่งานชั้นซะหน่อย

The Prolwer : งั้นของใครล่ะ?

Tinkerer : ไม่รู้สิ อาจจะเป็นมิวแทนต์ก็ได้ เฮ้ หรืออาจจะเป็นเจ้าออสบอร์นฟื้นคืนชีพ

The Prolwer : ออสบอร์น?

Tinkerer : ลือกันหนาหูเลยล่ะว่านอร์แมน ออสบอร์นได้สร้างแมงมุมดัดแปลงพันธุกรรม แล้วแมงมุมตัวนั้นก็ได้ไปเด็กปาร์คเกอร์เข้าให้ แล้วเด็กนั่นก็ได้พลังแล้วก็มาเป็นสไปเดอร์แมน เห็นว่ากันว่าออสบอร์นบ้าระห่ำมากที่จะสร้างผลงานแบบนี้ขึ้นอีกในแล็บ

Tinkerer : แล้วเขาก็ฉีดสารเข้าไปในร่างและกลายร่างเป็นไอ้ร่างเขียวนั้น พูดจริงๆนะ นายต้องไม่ทดลองกับตัวเองเด็ดขาด เด็ดขาดเลย

The Prolwer : ออสบอร์น ออสบอร์นเป็นคนสร้างสไปเดอร์แมนเรอะ?

Tinkerer : ก็เท่าที่ชั้นรู้มาล่ะนะ

The Prolwer : แมงมุม? ที่ว่ามีหมายเลขติดบนหลังมันใช่ไหม?

Tinkerer : ก็น่าจะมีอยู่หรอก ใช่เลย ถ้าเป็นการทดลองพันธุกรรมก็ต้องมีการจัดประเภทหมวดหมู่ แน่นอน พวกมันคงมีหมายเลขติดอยู่ข้างหลังล่ะนะ

The Prolwer : มีใครรู้เรื่องนี้บ้างรึยีงวะ?

Tinkerer : เพื่อน นี่ขนาดชั้นยังไม่รู้เลยว่าเรากำลังคะ…

ปัง

แอรอนเป่าหัว Tinkerer เก็บพยานปากสำคัญไปเรียบร้อย ตอนนี้เขารู้ตัวจริงของสไปเดอร์แมนคนใหม่แล้ว

ตัดกลับมาทางด้านสไปดี้ Omega Red ออกอาละวาดหวังแก้แค้นสไปดี้ที่ทำให้เขาต้องอับอาย

ลอง ไอร์แลนด์ ซิตี้

Omega Red : ข้าสัญญากับตัวข้าไว้แล้ว ไม่ว่าเมื่อไหร่ หาก Omega Red มีโอกาสได้ขยี้แกให้แหลกเป็นชิ้นๆ…

Omega Red รึ??!!

Spider-Man : คิดว่านายจำผิดคนแล้วล่ะ

Omega นี่ใครกันน๊า?

Spider-Man : ตกลงนี่นายจะใช้ชื่อนั่นจริงๆเรอะเนี่ย??

Omega Red : หุบปากซะ!!

Spider-Man : เจ้าต่างหากที่ต้องหุบไป!

สไปดี้หลบการโจมตีพร้อมถีบกลับ

“เจ้าต่างหากที่ต้องหุบไป”?!

ตายแล้ว ปากเรานี่แย่จริงๆเลยนะ

Omega Red ล้มไปนอนกับพื้น แต่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย

omega Red : โอเค นี่มันต้องทำให้กรูต้องเสียเงิน เข้าใจมั๊ยวะ!!?? กรูมานี่เพื่อทำงานแล้วแกก็…

ทันทีที่ปักหลักยืนขึ้นได้ Spider-Man ก็หายไปจากสายตาเขาแล้ว

Omega Red : หมอนั่นหนีไปเรอะ?? ไม่หรอก หมอนั่นไม่ได้หนี…

สไปดี้เข้าโหมดพรางตัว พอใกล้ถึงระยะประชิดก็ใช้หมัดเสยคาง

Spider-Man : แกต้องไม่อยากเชื่อแน่เลย… ชั้นน่ะเกือบได้ใส่ชุดเดิมมาวันนี้ด้วยนะ

Omega Red : แกเคยพูดประโยคนี้เมื้อครั้งสุดท้าย! กะไว้แล้วเชียว ว่าแกต้องไม่ตาย!*

Spider-Man : ชั้นเนี่ยนะ?

หมอนี้ท่าจะเพี้ยนหนักซะแล้ว

Omega Red : เจ้าหน้าโง่

Omega Red จับสไปดี้เหวี่ยงกระเด็น กระแทกตกหลังคารถอย่างจัง

Omega Red : Omega Red เจ้าหนู จำชื่อข้าไว้ให้ดี ชื่อของคนที่จับแกหั่นออกเป็นสี่ส่วน
*Ultimate Spider-Man #86 หน้า5 ช่อง 3*

สไปดี้หลบการโจมตีพ้นพร้อมใช้ท่าเผด็จศึก

ท่าฝ่ามือเบญจพิษ

ป้าด

แล้วก็…

ชั้นทำได้แฮะ

Omega Red สลบเหมือดไปทันที

Spider-Man : เฮ้!! เฮ้ ชั้นทำได้!! พวกนาย เห็นใช่ไหม??

ไมล์สยืนเก๊กท่าหลังจากที่ปราบวายร้ายได้สำเร็จ

“Omega Red เหรอ??”
“แล้วเจ้านั่นมาทำอะไรแถวนั้นล่ะ?”

บรูคลิน วิชั่นส์ อะคาเดมี่

วันถัดมา ไมล์สเล่าเรื่องที่ตัวเองปราบ Omega Red ให้เพื่อนสนิทฟัง

Miles : รู้มั๊ย ขนาดชั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำ เห็นเขาพูดว่าต้องการเงิน

Ganke : เดี๋ยวเราไปตรวจเรื่องนี้ทางออนไลน์ก็ได้

Miles : หรือบางที เขามุ่งเป้าสังหารใครสักคนหรือ เห้อ เดาเอานะ เดี๋ยวต้องรู้ให้ได้สักทางแหละ

Ganke : แล้วเรื่องเมื่อกี๊เพิ่งเกิดสดๆร้อนๆเลยเรอะ?

Miles : ก็อย่างที่บอกไปแหละ เหมือนเรื่องมันเพิ่งเกิด เมื่อสิบนาทีก่อนยังงั้นแหละ

Ganke: อ้า!! ฝ่ามือเบญจพิษของนาย ร้ายนะโว้ย

Miles : ชั้นต้องฝึกให้มากกว่านี้อีก ต้องให้ดีกว่าเดิมทุกครั้ง แต่…ต้องรู้จักตัวเองก่อนว่าทำอะไรได้บ้าง

Ganke : ชั้นมีความคิดดีๆเกี่ยวกับเรื่องนั้นไว้แล้วล่ะ

Miles : โอ้ จริงอ่ะ?

Ganke : เพื่อน แล้วชั้นก็คิดหาทางให้นาย…

Aaron : หลาน ไมล์ส โมราเรส…เอ๋ย หลานดูยุ่งมากเลยนะ หลาน ไงจ้ะ?

เมื่อลุงแอรอนผู้ตัวจริงสไปเดอร์แมนได้พบกับไมล์ส โมราเรสตัวต่อตัว ลุงของเขาต้องการอะไรกันแน่

โปรดติดตามตอนต่อไป…