BATMAN  #4
เรื่อง : SCOTT SNYDER
ภาพ : GREG CAPULLO
วางจำหน่าย: 14 ธันวาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ย้อนรอยคดีแรกของบรู๊ซ เวย์น

..

หลายคนเกรงอันตรายจากกับดักระเบิด

 

ไม่หรอก ความน่ากลัวของกับดักระเบิดมักตามมาทีหลัง

กับดักระเบิดไม่ใช่อุปกรณทำลายล้าง หากแต่เป็นอุปกรณ์สรรค์สร้างความหวาดกลัว 

มันสามารถกวาดล้างทุกสิ่งที่อยู่ในรัศมี บอกเป็นนัยว่าศัตรูรู้จักชัยภูมิดีกว่าคุณ นี่คือรังของพวกมัน และพวกมันแอบซ่อนตัวอยู่ทุกซอกทุกมุม… พร้อมที่จะจู่โจมทุกวินาที

 

ตำนานเก่าแก่แห่งก็อทแธม ลำนำกล่อมเด็กเรื่องสภาแห่งฮูก

ขับขานว่าไว้ถึงกลุ่มคนที่ปกครองเมืองอยู่เบื้องหลัง ผู้คอยบังคับบัญชานักฆ่านามทาล็อน ผู้ฝึกฝนการล่าสังหารจนช่ำชองและกบดานรอคำสั่งจากทางสภา

 

คืนนี้ ผมค้นพบรังลับของพวกมันที่ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ในศตวรรษที่ 19 – – รังลับที่ถูกสร้างขึ้นในอาคารตระกูลเวย์นของผม ผมตรวจสอบมาถึงที่นี่ อาคารหลังล่าสุด กระทั่งไปสะดุดกับดักกำจัดผู้บุกรุก

 

แต่เป็นโชคดีของผม…

 

เพราะผมไม่ใช่พวกที่กลัวอะไรง่าย ๆ

 

“ถ้าเรื่องที่ว่านี่เป็นความจริง มีหวังจบเห่ – – จบเห่แหง ๆ”

 

“แต่ผมยอมไม่ได้”

..

ดิ๊ก เกรย์สัน หรือไนท์วิง แวะมาเยี่ยมบุคคลที่เป็นเหมือนพ่ออีกคนของเขา

เขาพบว่าบรู๊ซกำลังตรวจสอบโครงกระดูกของใครคนหนึ่ง

..

ดิ๊ก: ผมคงรู้สึกแย่ถ้าคุณไม่แนะนำเพื่อนของคุณคนนี้ให้ผมรู้จัก

บรู๊ซ: ไม่ใช่เพื่อน นี่คือบรรพบุรุษของฉัน

บรู๊ซ: นี่คือกระดูกของอลัน เวย์น

ดิ๊ก: คนสร้างเมืองอ่ะนะ?

บรู๊ซ: เขาเกี่ยวพันกับคดีที่ฉันสืบสวนอยู่

ดิ๊ก: มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย?

ดิ๊ก: ผมเพิ่งพบผู้บัญชาการกอร์ดอน… เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง เห็นว่าคุณเจอรังลับของพวกนกฮูกแล้ว

บรู๊ซ: ใช่แล้ว ฉันกำลังตรวจสอบอยู่ แต่ฉันยังไม่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงหรอกนะ

 

ดิ๊ก: เขาเล่าให้ผมฟังเหมือนกัน แต่เขาเห็นว่าคุณน่าจะเชื่อสิ่งที่คุณค้นพบดีกว่า

บรู๊ซ: การปลอมแปลงอายุสิ่งของไม่ได้ยากอะไรเลย เธอก็รู้นี่ ดิ๊ก

 

ดิ๊ก: ผมรู้… แต่คุณเกือบตายถึงสองครั้งเชียวนะ คุณทุ่มให้งานนี้ – – มากกว่าที่คุณเคยทำ – – แต่ดูเหมือนคุณไม่ยอมรับ

บรู๊ซ: ว่าต่อไป

ดิ๊ก: ประเด็นก็คือ…

บรู๊ซ: เดี๋ยว ฉันพูดกับคอมพิวเตอร์น่ะ

 

ดิ๊ก: บรู๊ซ เราเป็นห่วงคุณ เข้าใจมั้ย? เดือนนี้ คุณเกือบถูกฆ่ามาสองหนแล้ว มีพวกเราบางคนเห็นว่าคุณประมาทศัตรูเกินไป

บรู๊ซ: จิมบอกอย่างนั้นเหรอ?

ดิ๊ก: ใช่ อีกอย่างนายจอห์น โดที่ถูกสังหารเพื่อป้ายความผิดให้ผมก็เป็นฝีมือทาล็อน

ดิ๊ก: คุณโยนมันจากตึก แต่มันกลับฟื้นคืนชีพและฆ่าสัปเหร่อที่กำลังจะพามันไปฝัง ตอนนี้คุณค้นเจอฐานทัพของมันในอาคารของตระกูลเวย์นเอง… แถมเป็นฐานทัพที่ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1800 แล้วคุณยังจะไม่ยอมรับว่ามันมีอยู่จริงอีกรึไง

บรู๊ซ: ฉันเชื่อในความจริงเท่านั้น ดิ๊ก เหมือนอย่างที่ฉันสอนเธออยู่เสมอ เอาล่ะ คอมพิวเตอร์ – – ตรวจสอบซ้ำซิ

ดิ๊ก: ดูแลตัวเองให้ดีนะ บรู๊ซ ผมต้องรีบไปขึ้นเครื่องแล้ว

 

บรู๊ซ: ดิ๊ก… ไม่มีสภาฮูกอะไรนั่นหรอก ฉันรู้เพราะฉันเคยตรวจสอบแล้ว

ดิ๊ก: เมื่อไหร่กันบรู๊ซ? ทำไมผมไม่เคยรู้เลย ผมอยู่ที่นี่มาตั้งนา…

บรู๊ซ: มันเกิดขึ้นก่อนหน้านั้นอีก ตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเด็ก

[ตรวจสอบเสร็จสิ้น ตรวจสอบเสร็…]

บรู๊ซ: หุบปาก

[หยุดการทำงานชั่วคราว]

บรู๊ซ: เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากที่พ่อแม่ฉันถูกฆ่าในอาทิตย์ต่อมา…

 

“ฉัน… สับสนไปหมด ฉันไม่อาจยอมรับได้”

“ตอนนั้นคุณยังเด็กอยู่ บรู๊ซ ผมเองก็ผ่านมาเหมือนกัน…”

“เปล่า ดิ๊ก…”

“… ฉันรับไม่ได้ที่เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ไอ้กะโหลกกะลาที่ชื่อโจ ชิลโผล่มาจากไหนไม่รู้ ยิงพ่อแม่ฉันตายเพื่อกระเป๋าสตางค์กับสร้อยไข่มุก มันต้องไม่ใช่แค่นี้ ฉันเชื่ออยู่ลึก ๆ – – ฉันรู้ดี – – ต้องมีแผนการร้ายที่ใหญ่กว่านั้นซ่อนอยู่”

 

 

“ตลอดมาฉันเคยได้ยินตำนานเรื่องสภาฮูก ฉันเคยถามพ่อเรื่องนี้ แต่พ่อกลับหัวเราะเยาะ

ทว่า ก่อนที่พวกท่านจะถูกฆ่าตาย ฉันเจอสัญญาณบางอย่าง… ฉันเจอรังฮูก”

 

 

“ตามตำนานเดิมกล่าวไว้ว่า “อย่าละเลยสัญญาณ” เพราะมันเป็นลางบอกเหตุ”

“เมื่อท่านตาย ฉันจึงล้างแค้นเอากับมัน”

“ฉันยังเด็ก แต่ฉันเจอพวกมัน – – สภาฮูก – – ฉันคิดถล่มพวกมันให้ราบคาบ”

 

“ดังนั้นฉันจึงลงมือสืบสวนเรื่องสภา นั่นเป็นงานแรกของฉันในฐานะนักสืบ”

“ฉันตั้งใจเปิดโปงพวกมัน”

“ไขคำใบ้ไปทีละชิ้น”

ดูเหมือนสัญญาณของพวกมันจะประดับอยู่ทุกที่ ทั้งหมดล้วนชี้ให้เห็นการดำรงอยู่ของพวกมัน 

“วิเคราะห์ให้ลึกลงไป”

“สภาสมควรประกอบด้วยสมาชิกตระกูลใหญ่ในก็อทแธม ฉันจึงสืบจากตระกูลที่เกี่ยวพันกับครอบครัวของฉัน”

 

“แต่นอกจากหน้าที่หมอแล้ว พ่อฉันเกี่ยวพันกับธุรกิจแทบทุกอย่างในก็อทแธม ไม่ใช่แค่พวกมูลนิธิ แต่รวมไปถึงพิพิธภัณฑ์ยันโกดังท่าเรือ ไม่ว่าใครในรายชื่อก็สามารถเป็นสมาชิกสภาได้”

 

“ตลอดสัปดาห์ฉันรวบรวมหลักฐานที่ชี้ว่าตระกูลใหญ่หลายตระกูลมีแผนร้ายต่อตระกูลของฉัน”

“มันพาฉันไปเจอห้องประชุมร้างที่ประดับรูปปั้นนกฮูกไว้ที่ทางเข้า ซึ่งเรียกว่าฮาร์เบอร์เฮาส์”

 

“ผมรู้จักที่นั่น”

“คนจากตระกูลที่ฉันสงสัยเคยไปที่นั่นอย่างน้อยครั้งหรือสองครั้ง”

“พอดูจากองค์ประกอบของอาคาร มันสมควรจะมีห้องอีกหลังหนึ่งบนหอคอยฝั่งขวา – – เป็นห้องลับที่ไม่มีหน้าต่าง อยู่ทางฝั่งขวาของรูปสลักนกฮูก”

 

 

“ฉันมั่นใจว่าเจอเข้าให้แล้ว”

“ฉันเจอสภาฮูกผู้อยู่เบื้องหลังการตายของพ่อแม่”

 

“แต่สิ่งที่ฉันพบในห้องลับคืนนั้น”

 

“มันกลับน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า”

“มันคือความว่างเปล่า”

 

“ไม่มีอะไรเลย ไม่มีคำตอบ ไม่มีศัตรู”

“เป็นเพียงห้องว่างเก่า ๆ ที่ไม่ได้ใช้งานนานปี”

“ฉันตกใจจนไม่ได้สังเกตว่าประตูกลถูกปิด” 

“ฉันติดอยู่ในนั้นเป็นอาทิตย์”

..

“กว่าอัลเฟร็ดจะหาฉันพบ ฉันก็อยู่ในสภาพไม่เป็นผู้เป็นคนแล้ว”

 

บรู๊ซ: ฉันรักษาตัวอยู่นานกว่าสามสัปดาห์ พอฟื้นขึ้นมาฉันก็รู้ซึ้งถึงบทเรียนสำคัญของการเป็นนักสืบ

บรู๊ซ: อย่าให้อารมณ์ชักนำคดี

บรู๊ซ: ฉันหวังให้สภาฮูกมีอยู่จริง หวังว่าพวกมันอยู่เบื้องหลังการตายของพ่อแม่ของฉัน ฉันปล่อยให้ความหวังชักนำการสืบสวนจนทำให้ฉันเกือบตาย

ดิ๊ก: ก็ตอนนั้นคุณยังเด็กนี่ บรู๊ซ

 

 

บรู๊ซ: ฉันพยายามค้นหาสภาฮูกมาตั้งแต่นั้น แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่าทุกครั้ง

ดิ๊ก: คุณตรวจสอบดีแล้วเหรอ?

บรู๊ซ: ละเอียดที่สุดเท่าทีหลักฐานทั้งหมดจะอำนวย แต่คำตอบคือพวกมันไม่มีตัวตน

ดิ๊ก: ฟังนะ บรู๊ซ ไม่มีใครรู้จักก็อทแธมดีกว่าคุณ ที่นี่คือเมืองของคุณ เมืองของมนุษย์ค้างคาว…

 

“… แต่เมืองนี้ดำรงมายาวนานกว่าสี่ร้อยปี นั่นแปลว่ามันอาจจะอยู่ในเงื้อมือของสิ่งอื่นด้วยเช่นกัน อะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ และลี้ลับ”

“ฉันต้องไปแล้ว ฉันเจอร่องรอยต้องไปสืบสาว”

..

บรู๊ซแวะมาแอบดูกอร์ดอนที่เปิดสัญญาณค้างคาวเรียกตัวเขา

แต่เขาเลือกที่จะเพิกเฉยและไปตามเส้นทางที่เขาตั้งใจไว้แล้ว

“บรรพบุรุษของผม อลัน เวย์น ผู้เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างตึกสูงทั้งหลายในก็อทแธม ร่างเปลือยเปล่าของเขาถูกพบที่นี่ เบื้องล่างนครใหญ่ ภายในท่อระบายน้ำเสีย ศพของอลันค้างอยู่ในนี้นานจนเน่าเปื่อย ช่างน่าสมเพชที่ผู้อุทิศชีวิตสร้างเมืองกลับต้องตายในท่อน้ำโสโครกของเมือง”

“ผมทำการตรวจสอบกระดูกของเขา และได้พบร่องรอยบางอย่างกระจายอยู่ทั่ว”

“ร่องรอยของการถูกแทงด้วยมีดจนเสียชีวิต” 

“มีรอยแทงอยู่ห้าสิบรอย”

 

 

“นอกจากนั้นผมยังเจอสิ่งอื่นติดอยู่บนกระดูกของเขา”

“เศษหินอ่อน”

 

“แปลกดี ระบบระบายน้ำทิ้งถูกก่อสร้างจากหินแกรนิตทั้งหมด ก็อทแธมไม่เคย – -”

 

โครม!

 

“ระวังสภาฮูกเอาไว้ มันคอยใฝ่เฝ้าจ้องมอง ปองชักใยอยู่เบื้องหลัง ฝังตัวใต้เมืองใหญ่”

“ซุ่มดูดวงใจเจ้า เฝ้ามองเจ้าหลับใหล”

..

“หากเจ้าเพรียกชื่อมันไซร้ ทาล็อนจะไปเยี่ยมเอาชีวิต!”

 

“ขอต้อนรับสู่เขาวงกต!”

 

..

ตอนต่อไป

เอาตัวรอด!