The Incredible Hulk #2

เรื่อง : Jason Aaron

ภาพ : Marc Silvestri, Sunny Gho

วางจำหน่าย : 16 พฤศจิกายน 2011

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

 

 

หลังจาก Hulk และ Banner แยกจากกันแล้ว Hulk ก็ลงไปหลบหาความสงบอยู่ใต้ดิน แล้ว Banner ล่ะ ตอนนี้ทำอะไรอยู่?

 

 

หนึ่งสัปดาห์ก่อน

Betty : พระเจ้า ที่นี่มันสวยงามมาก ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณจะหาที่นี่เจอ Bruce?

“มันมอดไหม้”

“มันมอดไหม้อยู่ภายใน เหมือนกับว่าโลกกลายเป็นสีขาวโพลน เสียงอื้ออึงดังก้องในหู อากาศร้อนแรงดุจไฟ และ Rick กำลังกรีดร้อง จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็…”

“ทุกอย่างก็เขียวไปหมด”

Betty : Bruce นี่คุณฟังอยู่เปล่าเนี่ย

“มันเริ่มล้อมรอบทุกสิ่งทุกอย่าง”

Betty : Bruce!

Banner : อ๊ะ ขอโทษจ๊ะ Betty ใช่แล้วล่ะ มันสวยมาก

 

Betty : มองชั้นสิ Bruce Banner นายควรจะเลิกเหม่อลอยกับเรื่องรังสีแกมม่าได้แล้วนะ ไหนสัญญากันแล้วไง ว่าตอนนี้เราจะทิ้งเรื่องงานไว้ก่อน

Banner : ผมรู้ แต่ผมแค่…

Betty : ทำไมต้องมี ”แต่” ทุกทีด้วย ชั้นเห็นด้วยกับคุณนะ ที่จะลองให้โอกาสกับชีวิตแต่งงานของเราอีก แต่คุณก็ยังมี ”แต่” ตลอด

Banner : ไม่นะ Betty อย่าพึ่งไป ผมรู้ว่าผมผ่านอะไรมามากหลังจากที่แต่งงานกันในหลายเดือนที่ผ่านมา ทั้งพ่อของคุณ ทั้งไอ้พวกค้อนบ้าๆนั่น แล้วก็….

Betty : พูดมาเถอะ Bruce คุณต้องยอมรับมันแล้ว

Banner : ตั้งแต่ผมกับ Hulk… ต่างก็มีเส้นทางของตัวเอง

Banner : แต่ถ้าคุณจะกรุณาให้โอกาสสุดท้ายกับผม ผมสัญญาว่าผมจะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้คุณมีชีวิตอย่างที่คุณต้องการ และเพื่อให้ผมเป็นสามีที่คุณสมควรจะยืนเคียงคู่ด้วยกัน

Banner : คุณคือสิ่งที่ผมแคร์มากที่สุด และผมขอสาบานว่าจะไม่มีอะไรมาคั่นกลางระหว่างเราได้

 

สัญญาไม่ถึง 5 วิ ก็มีบางอย่างมาคั่นกลางซะแล้ว

ตัวประกอบ : Dr.Banner ใช่ไหมครับ

Banner : ใช่ครับ ผมเอง

ตัวประกอบ : ผมคือไกด์ที่นี่ครับ Dr.Banner ผมจะพาคุณไปดูไซท์ครับ

Banner : เอ่อ ตอนนี้คงไม่เหมาะนะครับ

ตัวประกอบ : ไซท์อยู่ในป่า ไม่ไกลจากที่นี่หรอกครับ

Betty : ไซท์? หมายความว่าไง Bruce?

Banner : ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ที่รัก

ตัวประกอบ : เราต้องไปที่นั่นก่อนจะมืด ผมเตรียมเครื่องตรวจจับกัมมันตภาพรังสีไว้ให้คุณทั้งสองคนแล้ว

Betty : เครื่องตรวจจับกัมมันตภาพรังสี? ทำไมคุณถึงต้องใช้มันด้วย

Banner : ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ตอนนี้

Betty : คุณบอกชั้นว่าเรามาที่นี่เพื่อทิ้งงาน เพื่อมาฮันนีมูนกัน จริงๆแล้วเรามาที่นี่ทำไมกันแน่

Banner : Betty ให้ผม….

Betty : ไม่ ตอบชั้นมา ที่นี่มันที่ไหนกันแน่

Banner : ไซท์ทดลองนิวเคลียร์ตั้งแต่ยุค ’50 น่ะ เกาะนี้เต็มไปด้วยรังสีทั้งเกาะ

 

Betty : บ้าเอ๊ย

Banner : เดี๋ยวสิ Betty รังสีในเกาะนี้อยู่ในระดับที่ปลอดภัยอยู่นะ

Betty : ปล่อยชั้น

Betty : นายโกหกชั้นมาทั้งหมด ชั้นเหรอที่นายต้องการ ไม่ใช่ คุณบอกว่าคุณเกลียดเขา เขาทำลายชีวิตของคุณ แต่สุดท้ายคุณก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขาใช่ไหมล่ะ

Banner : Betty งานวิจัยของผมจำเป็นต้องดำเนินต่อ คุณต้องอยู่เพื่อเห็นมัน ผมไว้ใจคนของรัฐบาลไม่ได้ ผมจำเป็นต้องมาทำงานที่นี่เพื่อ…

Betty : คุณสร้างระเบิด และบังเอิญทำให้คุณกลายเป็นสัตว์ประหลาดทำลายล้างตัวสีเขียว นั่นล่ะที่คุณทำ เอาล่ะ บอกชั้นมาสิ ทำไมงานของคุณมันถึงได้สำคัญนักหนา

Banner : คุณก็รู้

Betty : ชั้นอยากฟังจากปากคุณเอง

Banner : เพราะนั่นคือทั้งหมดที่ผมมี

 

Betty : โอเค เรื่องนั้นคุณคงพูดถูก

Betty : แต่ผิดไปหน่อยตรงที่คุณไม่ได้เป็นสามีแย่ๆตลอดเวลา ชั้นเคยมีเวลาที่รักคุณจากก้นบึ้งหัวใจนะ

Betty : แต่เมื่อชั้นมองคุณตอนนี้ ชั้นอดสงสัยไม่ได้เลย ว่าใครกันแน่คือคนที่ชั้นรัก และใครกันแน่คือสัตว์ประหลาด

 

เหวี่ยงเสร็จ Red She-Hulk ก็โดดหายไป

ตัวประกอบ : Dr.Banner ผมขอโทษจริงๆที่เข้ามาขัดจังหวะ ผมไม่รู้จริงๆ ไว้ผมจะพาคุณไปที่ไซท์คราวหน้าก็แล้วกันครับ

(รู้สึกตัวผิดช้าไปไหมพี่)

Banner : ไม่ต้อง ตอนนี้นี่ล่ะ

 

ปัจจุบัน

“นี่มันบ้ามาก ชั้นรู้ แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ยังไม่หยุดฉีดรังสีใส่ตัวเองทุกเช้า นั่งเอาไฟช็อตตัวเองเป็นชั่วโมงๆทุกคืน”

“สามวันก่อนชั้นลองยื่นหัวเข้าไปในไมโครเวฟคลื่นแกมม่าขนาดยักษ์ เมื่อวานซืนก็ลองถ่ายเลือดลิงบาบูนปนเปื้อนรังสีเข้าไปในร่างกาย”

“จนวันนี้ ชั้นฉีดเข็มขนาด 8 นิ้วเข้าไปกลางกะโหลก เพื่ออัดฉีดสารเคมีกระตุ้นความโกรธเข้าไปถึง 30 ซีซี แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของ Hulk”

“หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ชั้นทำได้แค่สร้างเกาะที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด”

“และสมองที่เกิดเนื้องอกขนาดเท่าเม็ดองุ่น”

“ชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่ชั้นมั่นใจว่าตอนนี้ Hulk ต้องกำลังหัวเราะเยาะไอ้ขี้แหย Banner คนนี้อยู่แน่ๆ”

 

“ทุกคนที่ชั้นรู้จัก ล้วนกลายเป็น Hulk”

“ทุกคนยกเว้นชั้น”

“Hulk คือคำสาป คือภาระ ชั้นวางใจที่จะกำจัดมันออกไป แต่มันก็เลยเถิดมาไกล จนชั้นหนีจากคำถามคำถามหนึ่งไม่ได้ หากไม่มี Hulk แล้ว…”

“ชั้นจะเป็นอะไรกันแน่”

“Hulk คืออุบัติเหตุ คือความผิดพลาดครั้งใหญ่ แต่มันก็เป็นความสำเร็จอย่างเดียวในชีวิตชั้น”

“Hulk คือชั้น คือส่วนหนึ่งของชั้นที่ชั้นเก็บฝังมันเอาไว้จนกระทั่งระเบิดแกมม่ากระตุ้นมันออกมา หากไม่มีมัน ชั้นก็เหมือนคนที่ไม่สมบูรณ์ ส่วนหนึ่งของชั้นที่ถูกเอาไป ที่ถูกขโมยไป”

“และชั้นอยากได้มันคืน”

โว๊ย ยิ่งคิดยิ่งเครียด กวาดโต๊ะแมร่มเลย

 

Banner : มันยังไม่ใช่ เอามาอีก ไปเอามาอีก!

26 & 27 : ได้ครับ คุณพ่อ

“ชั้นไม่ได้นอนมา 2 อาทิตย์เป็นอย่างน้อยแล้ว จะให้ชั้นฉีดคาเฟอีนเข้าไปในเบ้าตาชั้นก็ยอม ถ้ามันจำเป็น ต่อให้ต้องทดลองสัตว์ทั้งโลก ชั้นก็จะทำ”

“ชั้นสร้าง Hulk ขึ้นมา และชั้นจะสร้างมันขึ้นมาใหม่อีก ไม่งั้นก็นอนเน่าตายให้หนอนแดกไปทั้งอย่างนี้นี่ล่ะ”

“ชั้นจะทดลองหลายๆวิธี ไม่ว่าจะเซรุ่ม, สารรักษากัมมันตภาพรังสี, หรือแม้แต่ตัดต่อพันธุกรรม ชั้นก็จะทำ จนกว่าชั้นจะหาวิธีที่มันได้ผล และหากว่ามันไม่ได้ผลจริงๆ”

“ชั้นก็คงต้องใช้วิธีที่โบราณสักหน่อย”

และกระดาษที่ Banner กางออกมาคือพิมพ์เขียว Gamma Bomb นั่นเอง

 

ตัดมาทางด้าน Hulk ในที่สุด Hulk ก็ยอมขึ้นมายังเบื้องบน

Amanda : ชั้นยินดีมาก ที่นายยอมให้โอกาสชั้นได้อธิบาย…

Hulk : 3 นาที ชั้นให้เวลาแค่ 3 นาทีในการกล่อมชั้นไม่ให้ฆ่าเธอ

 

Amanda : แค่นั้นก็แฟร์พอแล้วล่ะ ชั้นใช้เวลาไม่นานหรอก ที่จะกล่อมคน

Hulk : เหลือ 2 นาทีแล้ว

Amanda : อย่างที่บอก ชั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับพวกตระกูล Von Doom ที่น่าอับอายพวกนั้น ชั้นทำงานให้กับหน่วยงานลับของรัฐบาลที่มีชื่อว่า Mad Squad

Amanda : นี่ทีมของชั้น Mr.Gor อดีตผู้ติดตามนักวิทยาศาสตร์โรคจิต เชี่ยงชาญทั้งการต่อสู้ประชิด, เคมี, จารกรรม, และจัดหาซากศพ และนี่ B.R.A.I.N พวกนักวิทยาศาสตร์ชาวบาวาเรียสร้างมันมาเพื่อจะใช้ยึดครองโลก ตอนเราบุกเข้าจับกุม มันจับพวกนั้นป่นจนเหลือแต่ฟันและเล็บเท้าเลยล่ะ

ฃ

 

Amanda : และเราก็มีหุ่นยนต์มากพอที่จะบุกประเทศเล็กๆได้เพื่อใช้จู่โจมพวกนักวิทยาศาสตร์บ้าอำนาจทั้งหลาย

Amanda : ตั้งแต่นายและ Banner แยกจากกัน บอกชั้นหน่อยสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

Hulk : Banner ไม่ใช่ปัญหาของชั้นอีกแล้ว

Amanda : ใช่ นายพูดถูก แต่ตอนนี้กลายเป็นปัญหาของชั้นแทน นายต้องเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

 

Amanda : 2สัปดาห์ก่อน บริเวณนี้มีเรือถูกอับปางไม่ต่ำกว่า 8 ลำโดยไม่รู้สาเหตุ อย่างไรก็ตาม จากรายงานได้บอกว่าเรือเหล่าก่อนจะจม พวกเขาเห็นบางสิ่งในน้ำที่มหึมาและมีสีเขียว

Hulk : หมดเวลาแล้ว

Amanda : เดี๋ยวสิ นายไม่สนใจเลยรึ ว่าเพื่อนซี้นายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่

Hulk : บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ปัญหาของชั้น

Amanda : เข้าใจละ นายคงยังงอนอยู่สินะ ที่เขาแยกนายออกมา

Hulk ได้ยินเช่นนั้นก็ยืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากบอกความจริงบางอย่าง

Hulk : ไม่ใช่ Banner หรอก เป็นฝีมือของชั้นเอง ชั้นและ…

 

กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แท้ๆ พวกฉลามเขียวดันบุกโจมตีเรือพอดี Hulk และ Mad Squad จึงต้องลงไปสั่งสอนซะหน่อย

 

ฉลามเขียวอาจจะทำร้ายหุ่นยนต์ได้ แต่ไม่ใช่สำหรับเหล่า Mad Squad

 

ยิ่ง Hulk นี่ไม่ต้องพูดถึง

 

ในที่สุดทุกคนก็เอาตัวรอด เกยตื้นได้สำเร็จ

Amanda : เห็นรึยังว่าทำไมชั้นถึงต้องการนาย Banner อยู่ที่ไหนสักแห่งในบริเวณนี้ เขากำลังทำการทดลองกับสัตว์ทุกชนิด เพื่อสร้างผลงานชิ้นโบว์แดงขึ้นมาใหม่อีกครั้ง หรือก็คือนายนั่นเอง ดังนั้น มาช่วยพวกเราหยุดเขากัน

 

Hulk : ไม่ บอกแล้วไงว่าชั้นไม่สนใจ Banner รวมถึงเธอด้วย ชั้นแค่ออกมาสำรวจว่าพวกเธอมีกันเท่าไหร่แค่นั้น ถ้ายังมาตอแยอีก ชั้นจะตามไล่คิลเรียงตัวเลย

พูดจบ Hulk ก็โดดหนีไป

Amanda : ชักจะชอบหมอนี่แล้วสิ

 

ณ ถ้ำของเหล่า Moloids

หัวหน้าเผ่า : แผ่นดินสั่นสะเทือนจากเบื้องบน หวังว่าผู้กล้าของเราคงจะกลับมาแล้ว

เสียงแผ่นดินไหวเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนบางสิ่งพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

Moloids : Hulk! Hulk! Hulk กลับมาแล้ว!

Moloids : Hulk?

แต่กลับไม่มีเงา Hulk ออกมา และเงาผู้มาเยือนก็ไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่เป็นสอง

???1 : ที่นี่เหรอ

???2 : ที่นี่ล่ะ กลิ่นเขาโชยไปทั่วเลย เขาที่เราเกลียด เขาที่ทำให้คุณพ่อร้องไห้

???1 : ตอนนี้เรามาแล้ว และจะทำให้เขาร้องไห้แทนใช่ไหม

???2 : ใช่

 

27 : ฆ่า Hulk และฆ่าทุกอย่างที่เขารัก

 

26 และ 27 บุกมายังถ้ำ Moloids แล้ว แล้ว Hulk ล่ะอยู่ที่ไหน และเหล่า Moloids จะชะตาขาดหรือไม่

โปรดติดตามตอนต่อไป…