SUPERBOY #1
เรื่อง : SCOTT LOBDELL
ภาพ : RB SILVA, ROB LEAN
วางจำหน่าย: 14 กันยายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

กำเนิดซุปเปอร์บอย!

..

พวกเขาเรียกผมว่า ซุปเปอร์บอย

ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร

 

“พวกเขา” ที่ว่าคือคนที่อยู่ข้างนอกนั่น

ข้างนอกหลอดแก้วที่เต็มไปด้วยของเหลวนี่

มันคือน้ำรึเปล่า?

ไม่… มันคือสารจำลองน้ำคร่ำ

พวกเขาจะเติมมันเข้ามาเพื่อรักษาสภาพร่างกายผม ในขณะที่คลื่นสมองที่ยังเติบโตไม่เต็มที่ของผมขาดหาย

ผมรู้เพราะผมจับตาดูพวกเขา

ผมยังจะทำอะไรได้อีกในเมื่อติดอยู่ในนี้?

เมื่อนับดู ผมมีชีวิตอยู่มาสามเดือน สิบหกวัน สี่ชั่วโมงกับอีกห้าสิบสามวินาทีแล้ว

และแล็บทดลองนี้ก็เป็นที่เดียวที่ผมรู้จัก

 

แฟร์ไชล์ดฺ: แต่อย่างน้อยเราก็จะรอดูผลสแกนสเต็มเซลล์ สารชีวนาโนที่เราฉีดเข้าไปมันน่าจะ…

ไวท์: มันน่าจะไม่ได้อะไรน่ะสิ ไม่มีทางหรอกที่จะทดลองทำอะไรเดิม ๆ แต่หวังให้มันได้ผลลัพธ์ใหม่ ๆ นั่นมันบ้ามาก คุณยอมรับเถอะว่าตัวอย่างไม่มีปฏิกิริยาทางสมอง

แฟร์ไชล์ดฺ: แต่ซุปเปอร์บอยคือตัวอย่างการโคลนนิ่งข้ามสายพันธุ์ครั้งแรกนะคะ ดร.ไวท์ ครั้งแรกที่มีการผสมดีเอ็นเอระหว่างชาวคริปโตเนียนกับชาวโลก มันเป็นไปได้ที่… ไม่สิมันต้องเป็นเพราะสมองของเขาทำงานในแบบที่เราไม่รู้

 

เธอพูดถูก

สติรับรู้ของผมไม่ถูกจำกัดด้วยขีดจำกัดทางอวัยวะการคิด

หนำซ้ำผมสามารถรับรู้ได้จากทุกส่วนของร่างกายจนแม้กระทั่งจากทุก ๆ อะตอมในตัว

และมากกว่านั้น

ผมรู้เรื่องเหล่านี้ได้ยังไง?

ผมเรียนรู้ภาษาและวิธีการคิดได้ยังไง?

เพราะในชณะที่เขาศึกษาผมเช่นนี้…

ผมก็ศึกษาพวกเขาอยู่เช่นกัน

 

ไวท์: ขอโทษที่ทำให้คุณต้องเจอเรื่องแบบนี้

แฟร์ไชล์ดฺ: ฉันไม่อยากให้มันจบแบบนี้ ไมค์

ไวท์: มันต้องจบแบบนี้ หัวหน้าท่านเชื่อว่า เราจะรู้ความลับที่ต้องการจากร่างโคลนได้ด้วยการชันสูตร เราจะผ่าเพื่อตรวจสอบในทุกอวัยวะ เราจะไม่พลาดอีก

แฟร์ไชล์ดฺ: แล้วถ้าข้อผิดพลาดเดียวของเราคือเราเข้าใจผิดล่ะคะ บางทีเราอาจหยากให้เขามีปฏิกิริยาแบบมนุษย์เพราะเราตัดสินเขาจากรูปลักษณ์ภายนอกก็ได้

ไวท์: ใช้คำว่า “มัน” ไม่ใช่ “เขา” ตัวโคลนเป็นแค่ตัวอย่างทดสอบ ไม่ใช่มนุษย์ ความคิดเห็นของคุณคงไม่มีประโยชน์อะไรในขั้นตอนนี้

 

เธอทนความโหดร้ายไม่ไหว จนต้องออกจากแล็ปไป

 

คนผมแดง

คนที่สนใจผมมากกว่าแค่คิดจะทดสอบผม

ทำไมเธอถึงออกไป

ทำไมเธอถึง… ดูเศร้านัก

 

ไวท์: ทุกท่านครับ เริ่มกระบวนการทำลายได้

 

บางอย่าง… กำลังผิดปกติ

ไวท์: ขอโทษนะซุปเปอร์บอย นายน่าจะทำได้มากกว่านี้

ผม… กำลังจะตาย

ถึงวาระสุดท้ายแล้วหรือ?

ไวท์: ดำเนินการได้ทุกท่าน ใช้ไซยาไนด์ 300 cc. เริ่มการแตกประจุ

อะไรบางอย่างเข้าสู่เส้นเลือด ร่างผมกำลังเดือด

ได้โปรดเถอะ สู้สิ

 

 

หยุด… ไม่ได้แล้ว…

 

“ท่านครับ เราถูกโจมตีโดยใครไม่รู้?”

ไวท์: จากตัวอย่างทดลองไงเจ้าโง่ เราดันไปกระตุ้นปฏิกิริยาป้องกันตัวของเจ้าโคลนเข้าซะแล้ว เคลียร์ห้องนี้ซะ

ไวท์วิ่งมาหาแฟร์ไชล์ดฺเพื่อจะบอกความลับอะไรบางอย่าง

ไวท์: ผมไม่น่าปิดบังคุณเลย เซลล์มนุษย์ที่เราใช้น่ะมาจาก…

แฟร์ไชล์ดฺ: อะไรนะคะ? หูฉันได้ยินเสียงรบกวน คุณพูดว่าไงนะ

ตูม!

เธอรีบวิ่งไปกดสวิทช์

แฟร์ไชล์ดฺ: เปิดสิ

 

มือ

ร่างกาย

อากาศ

สัมผัส

ความรู้สึก

ตื่น

 

อิสรภาพ

 

แฟร์ไชล์ดฺ: ซุปเปอร์บอย เธอปลอดภัย แต่เธอ… เธอกำลังลอยอยู่?

เสียง

หู

น้ำเสียง

แรงโน้มถ่วง

ปฏิกิริยาความเร่ง

ทันทีที่คิดถึงกฏแรงโน้มถ่วง ร่างของเขาก็ตกลงมาทันที

แฟร์ไชล์ดฺ: อย่าคิดถึงมันสิ ขอโทษพูดถึงมันขึ้นมา

แฟร์ไชล์ดฺเข้าไปรับร่างเขาเอาไว้

แฟร์ไชล์ดฺ: เธอมองฉัน… เธอได้ยินฉันมั้ย นี่เธอ?

ซุปเปอร์บอย: สวัสดี ผม… ผมคือซุปเปอร์บอย

 

คำพูด… น้ำเสียงแตกต่างไปพอมันกระทบกับเยื่อแก้วหู

อากาศ… ผมไม่ได้เตรียมตัวเลยว่าผิวหนังของผมจะได้สัมผัสกับมัน

ผมรู้สึกได้ว่าเธอกลัว… เธอดีใจและวิตกผ่านสัมผัสของเธอ

ตอนแรกเธอดีใจที่เห็นผมรอดชีวิต… แล้วเธอก็รู้สึกกลัวเมื่อเห็นซากจากการทำลายล้างรอบ ๆ นั่น

ผมเชื่อใจเธอ… ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่ผมเชื่อใจเธอ

 

หนึ่งเดือนต่อมา

 

ผมเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมที่ไหนซักแห่งในแคนซัส

ครู: ถ้าเราอยู่บนดาวอังคารที่ห่างจากโลกสามแสนปีแสง และต้องการจะเดินทางมานิวยอร์คก่อนมื้อเช้าด้วยความเร็วแสง เราต้องออกจากดาวอังคารตอนกี่โมง เซียโนลด์ เธอตอบบ่อยไปแล้ว เดี๋ยวให้เด็กใหม่โชว์ความสามารถบ้าง

 

เยี่ยมเลย ผมเข้าเรียนคาบแรก แต่ต้องตอบคำถามที่แม้แต่โคเปอนิคัสยังต้องเกาหัว

ยิ่งกว่านั้น ผมยังเพิ่งอ้างถึงนักดาราศาตร์ศตวรรษที่ 15 ที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนอีกแน่ะ

 

ซุปเปอร์บอย: คำตอบคือ… 2300 นาฬิกาเช้าตามเวลาสากลของดาวอังคาร ตามตารางเวลาจักรวาลของซัลเวเตอร์ กร็อตโตปี 1856…

ครู: ถูกต้อง

 

เห็นมั้ยล่ะ ผมไม่รู้เหมือนกันว่ารู้ได้ไง

 

โรส: ฉันคงไม่ต้องถามว่าเธอไปเอาคำตอบแบบนั้นมาจากไหน

ซุปเปอร์บอย: โรส วิลสันใช่มั้ย

โรส: ใช่แล้ว แต่นายจะเรียกฉันว่า “สาวน้อยที่กำลังจะเดินกลับบ้าน” ก็ได้นะ

โรสชวนเขาเดินกลับบ้าน

 

โรส: เธอคิดว่าเมืองเล็ก ๆ ของเรานี่เป็นไงบ้าง? ที่โรงเรียนมีคนพูดว่าเธอมาจากเมโทรโปลิศ… เธอคงไม่ชอบที่นี่ล่ะมั้ง

ซุปเปอร์บอย: ไม่รู้สิ ฉันได้รับการผ่าตัดสมองน่ะ หมอบอกว่าฉันมีอาการความจำเสื่อม ฉันจำวิธีใช้ชีวิต วิธีกิน วิธีพูดได้ แต่เรื่องที่ว่าฉันเป็นใครมาจากไหนน่ะฉันไม่รู้เลย

 

อธิบายแบบนี้ง่ายกว่าพูดความจริง

 

โรส: นั่นดูแย่นะ

ซุปเปอร์บอย: แต่นั่นก็ทำให้ฉันมีอิสระดีนะ หลาย ๆ คนต้องใช้ชีวิตอยู่กับอดีต แต่ฉันเป็นอิสระที่จะคิดจะสนใจแต่สิ่งสวยงามที่อยู่ข้างหน้าเท่านั้น

พวกเขาเดินผ่านบ้านหลังหนึ่งที่ไฟลุกท่วม และมีคนติดอยู่ข้างในนั้น… แต่ซุปเปอร์บอยเลือกเดินผ่านมันโดยไม่เหลียวแลแม้แต่น้อย

โรส: แล้วอุบัติเหตุที่ว่ามีผลอะไรกับการรู้ “ถูก” รู้ “ผิด” รึเปล่า? ให้น้ำหนัระหว่างคุณธรรมกับความชั่วร้ายยังไง? ยังมีความสงสารเห็นใจหรือความชั่งใจอยู่รึเปล่า?

เป็นคำถามที่น่าสนใจ

แต่ถ้ากระบวนการการคิดของผมไม่ทำงานล่ะ?

ผมไม่คิดว่าผมจะตอบได้

ซุปเปอร์บอย: แต่เธอถามทำไมเนี่ย

โรส: ก็แค่อยากถามน่ะ

ผมชอบโรส วิลสันนะ ผมบอกได้เลยว่าเธอเป็นคนดี

 

นี่คือที่ที่ผมอยู่ ไร่ของครอบครัวเฮล์ปเวิร์ธ ครอบครัวอเมริกันชั้นกลางที่เป็นคนดี แต่สำหรับผม ผมว่ามันน่าเบื่อ

 

ซุปเปอร์บอย: อาหารเยี่ยมมากฮะ คุณนายเฮล์ปเวิร์ธ

นายเฮล์ปเวิร์ธ: อยากเล่น Wii Golf กันซักตามั้ยหนู ไขมันฉันมันต้องเผาผลาญซักหน่อย

ซุปเปอร์บอย: ก็อยากอยู่ฮะ แต่พรุ่งนี้ผมต้องเข้าไปรับการทดสอบในเมืองแต่เช้าน่ะครับ มันต้องพลังโขอยู่

 

มาก ๆ มันน่าเบื่อมาก ๆ

เบื่อจนเหมือนวิญญาณจะดับ

ผมไม่รู้ทำไม … มันเยี่ยมไปหมด

ทั้งเมือง

ทั้งผู้คน

แต่เหมือนมันเล็กไป

เหมือนผมอยากทำอะไรกับชีวิตมากกว่านี้

 

ผมอยากพูดอย่างนี้ออกไป

แต่ในโปรแกรมจำลองความจริงเสมือนแบบนี้ ถึงทุกคนที่ปรากฏตัวจะสมจริงเอามาก ๆ

แต่ไม่ พวกเขาไม่มีอยู่จริง

ผมรู้ดี

ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ผมรับรู้ทุกอย่างได้จากร่างกาย เรียนรู้จากสัมผัสได้พอ ๆ กับใช้สมอง แต่ไม่มีอะไรในโปรแกรมนี้ที่ผมสัมผัสได้เลย

 

 

แฟร์ไชล์ดฺ: ไม่น่าเชื่อ ทุกครั้งที่เอาเขาเข้าโปรแกรมนี้ เราได้รู้อะไรใหม่ ๆ ทุกที โปรแกรมนี้ถูกออกแบบเพื่อสำรวจลงไปในจิตใต้สำนึกแล้วดึงเอาความทรงจำของเจ้าของดั้งเดิมของดีเอ็นเอขึ้นมา เอาล่ะ ที่นี้ทำไมถึงต้องเป็นเมืองเล็ก ๆ นี่ด้วยล่ะ เขามีเกี่ยวพันกับแคนซัสยังไง ความรู้สึกของการเป็นคนนอก…ที่แสดงออกมาในภาพของเด็กใหม่หมายถึงอะไร? แล้วนี่คือความทรงจำของใครกัน

 

ผมเสียใจที่ต้องบอกว่าเรดทำให้ผมผิดหวัง

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับ ดร.ไวท์ และลูกทีมของเขา

เธอก็ยังคงขังผมไว้อยู่ดี

ผมเชื่อสุดใจว่าเธอปรารถนาดี เธอปกป้องจากคนอื่น ๆ

ไม่ก็ปกป้องคนอื่น ๆ จากผม

แต่ไม่ว่าประตูจะมีกลอนหรือไม่

ยังไงคุกก็ยังเป็นคุกอยู่ดี

 

แฟร์ไชล์ดฺ: ทีนี้ฉันอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงเดินผ่านบ้านที่กำลังไฟไหม้อย่างหน้าตาเฉยอีกแล้ว

อัมเบอร์: เขาเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เราเล่นฉากนี้ บางทีสมองมนุษย์/เอเลี่ยนของเขาอาจไม่มีคำว่าเห็นใจอยู่ก็ได้

แฟร์ไชล์ดฺ: แล้วนั่นเป็นความผิดใครล่ะ

อัมเบอร์: เอ่อ… ของพวกเรามั้งครับ

แฟร์ไชล์ดฺ: เราไม่รู้ว่าดีเอ็นเอมนุษย์มาจากใคร แต่เรารู้ในส่วนของมนุษย์ต่างดาว ไม่ว่านายจะอ้างอะไรแต่เป็นความจริงที่ว่าซุปเปอร์แมนมุ่งแต่จะช่วยเหลือผู้คน อย่างนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเราจะใช้ดีเอ็นเอของมนุษย์ที่เห็นแก่ตัวและไร้สามัญสำนึกสุด ๆ แบบที่โลกไม่เคยมีมาก่อนล่ะก็… มันก็ต้องเป็นเพราะเราทำอะไรผิดพลาด ซึ่งแปลว่านี่เป็นหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบมาปลูกฝังให้เขาก่อนปล่อยเขาออกไปจากที่นี่

อัมเบอร์: ครับท่าน ผมไม่ได้ตั้งใจ…

แฟร์ไชล์ดฺ: เอาเถอะ นายกับคนของนายไปพักก่อนไป เผื่อนอนซักงีบจะช่วยให้มุมมองนายดีขึ้น

อัมเบอร์: ท่านก็พักบ้างเถอะครับ

แฟร์ไชล์ดฺ: ราตรีสวัสดิ์ ดร.แอมเบอร์

 

โรส: นั่นเธอจะปลุกใจลูกน้องใช่มั้ย เธออาจจะเป็นอัจฉริยะสมัยเรียนที่ M.I.T. นะ แต่เธอไม่เหมาะจะเป็นคนของประชาชนเลยแฮะ และอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฉันรู้ว่าเธอแอบสร้างฉันเวอร์ชั่นสาวน้อยในโปรแกรมนั่น

แฟร์ไชล์ดฺ: ไปไกล ๆ เถอะโรส

โรส: เหวอ ดุจังเลย ฉันเข้าใจนะว่าเธอกลัวและไม่อยากให้ใครระงับโครงการนี้ แต่ฆ่าตัวตายอย่างนี้ไม่ช่วยอะไรหรอก

แฟร์ไชล์ดฺ: งั้นให้เธอฆ่าดีมั้ย ฉันรู้ว่าเธอถนัด

โรส: ก็ดูราคาก่อนนะ แต่ไม่ต้องห่วง งานมีแค่คอยจัดการซุปเปอร์บอยถ้าเขาเกิดคลั่งขึ้นมาอีกที ส่วนเธอน่ะจะให้ฉันฆ่าฟรีก็คงไม่คุ้มค่าเท่าไหร่หรอกนะ

แฟร์ไชล์ดฺ: เธอคงไม่ค่อยมีเพื่อนใช่มั้ย

 

ผมเป็นนักฟิสิกส์ชีวภาพ จบปริญญาด้วยคะแนนอันดับหนึ่งจากหกมหาลัย ผมเข้าทำงานกับ N.O.W.H.E.R.E. เพราะพวกเขาบอกผมว่าผมสามารถเปลี่ยนโลกได้

 

แต่พวกเขาไม่ได้บอกว่าเปลี่ยนแปลงให้เป็นอย่างไร

 

พระเจ้าช่วยเราด้วยเถอะ

ตอนนี้ผมกำลังเสี่ยงชีวิตเป็นหนอนบ่อนไส้

 

แต่ผมจะเปิดเผยให้ใครฟังดี? แล้วจะเปิดเผยเรื่องอะไร?

เป้าหมายขององค์กรเป็นสิ่งที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้และสิ่งที่พวกมันทำ ก็น่ากลัวเกินกว่าที่ผมจะพูดออก

พวกมันคือองค์กรระดับโลก และมีหน่วยเล็ก ๆ อยู่มากมาย อำนาจของพวกมันครอบงำวงการธุรกิจ, การเมืองและเทคโนโลยี

พวกมันยังควบคุมสื่ออีก

 

ผมโชคดีที่เจอคนหนึ่งที่ไว้ใจได้

 

ชื่อของเธอคือโลอิส เลน

 

โลอิส: อัมเบอร์ คุณปลอดภัยใช่มั้ย คุณไม่ติดต่อเข้ามาเป็นอาทิตย์แน่ะ

อัมเบอร์: ปลอดภัยดีครับ ผมเจอเรื่องวุ่น ๆ นิดหน่อย

โลอิส: ฟังฉันนะ… ฉันเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่จะทิ้งข่าวนี้ ฉันคือนักข่าวและนี่คืองานของฉัน แต่ถ้างานนี้มันทำให้คุณต้องเสี่ยง…

อัมเบอร์: คุณไม่ต้องห่วงชีวิตผมหรอกครับ ผมไม่ได้ทำเพราะอยากเป็นฮีโร่ ผมทำงานนี้เพราะกลัวสิ่งที่ N.O.W.H.E.R.E. จะทำต่อไปถ้าผมไม่ลงมือขัดขวางเลย ผมส่งแบบแปลนของฐานที่ตั้งแล็บนี้ให้คุณ หวังว่ามันจะมีประโยชน์

โลอิส: เป็น… เป็นไปไม่ได้ ฐานนี้มีอาณาเขตใหญ่เป็นไมล์ ถ้าพวกเขาสร้างฐานใหญ่ขนาดนี้ขึ้นมา มันต้องมีคนเห็นบ้างสิ ที่สำคัญที่สุด อัมเบอร์ คุณรู้รึเปล่าว่าพวกมันกำลังสร้างอะไรที่ฐานนั่น

อัมเบอร์: ไม่รู้ครับ คุณเลน ขอโทษจริง ๆ

 

เธอจะรู้หรือเปล่าว่าผมโกหก

เพราะถ้ามีข่าวออกไปว่า N.O.W.H.E.R.E. มีอาวุธทำลายล้างที่ชื่อซุปเปอร์บอย พวกเขาจะรู้ตัวต้นข่าว และผมต้องโดนเก็บแน่ ๆ

 

เช้าวันต่อมา

 

พวกเขาให้ผมเข้าโปรแกรมจำลองเพื่อเตรียมตัวรับการทดสอบนี่

พวกเขาให้ผมใส่ชุดควบคุมนี่ ซึ่งทำให้พวกเขาใช้มันตรวจระดับของพลังจิตที่ผมมี

เมื่อผมตั้งใจผมสามารถเคลื่อนสิ่งของทุกอย่างได้

ทั้งตัวผมและคนอื่นด้วย

ผมเคลื่อนได้แม้กระทั่งเรือรบถ้าผมเพ่งสมาธิ

แต่ผมจะทำได้ไงล่ะ ในเมื่อสิ่งที่อยู่ในหัวผมตอนนี้คือ…

เรดยืนอยู่นอกกระจกนั่น

 

 

แฟร์ไชล์ดฺ: เธอรู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าด้วยวิธีอะไรซักอย่างแต่เธอรู้เสมอ เป็นเพราะวันนั้นฉันวิ่งออกมาตอนที่รู้ว่าเธอกำลังจะตายรึเปล่าหรือเพราะเราผูกพันมากเกินกว่าที่ฉันคิด

 

ทหาร: ท่านครับ มีคำสั่งให้พาตัวท่านไปที่ท่าจอดยาน

แฟร์ไชล์ดฺ: ไร้สาระ ฉันเป็นคนควบคุมที่นี่ ใครกันที่มีอำนาจเรียกตัวฉันได้ถ้าฉันไม่ได้สั่ง

ทหาร: ท่านเทมปลาร์ครับ

แฟร์ไชล์ดฺ: งั้น… ฉันไปเอง พวกนายโดนไล่ออกแล้ว

 

เฮลิคอปเตอร์

ผมรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในระดับอนุภาค

ยังมีใครบางคนอยู่บนนั้น

ไม่สิ บาง… บางสิ่ง

 

แฟร์ไชล์ดฺ: ไม่เด็ดขาดค่ะ ฉันไม่อนุญาต

เท็มปลาร์: ผมนับถือความแน่วแน่ของคุณและชื่นชมที่คุณเข้าใจสิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างดีนะด็อคเตอร์ … แต่นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาตัดสินใจ

แฟร์ไชล์ดฺ: ร่างทดลองของฉันละเอียดอ่อน ถ้าเขาออกไปจากสภาพแวดล้อมที่ได้รับการควบคุม ความเสียหายอาจจะมหาศาลจนฉันบอกไม่ถูก ทั้งต่อตัวเขาเองและคนอื่น ๆ

เท็มปลาร์: เยี่ยมยอดเลย ผมต้องการทั้งสองอย่าง

แฟร์ไชล์ดฺ: ฉันจริงจังนะซานีล เขาคืออาวุธมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกใบนี้ แต่เขายังไม่พร้อม

เท็มปลาร์: ผมจะทำให้เขาพร้อมเอง

เท็มปลาร์: ปล่อยซุปเปอร์บอย คุณรู้มั้ยด็อคเตอร์…

 

เท็มปลาร์: ผมมีปัญหาที่ไม่ธรรมดา หลายปัญหาซะด้วย และผมวางแผนให้ซุปเปอร์บอยจัดการปัญหาเหล่านั้น

 

ใกล้กระจกแก้ว ผมได้ยินทุกอย่างที่เท็มปลาร์พูดราวกับเขากระซิบอยู่ข้างหู

ผมแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน

ผมกำลังเรียนรู้ถึงพลังของผม

ถ้าการแก้ปัญหาให้เขามันทำให้ผมไม่ต้องอยู่ใต้คนเหล่านี้อีกต่อไป…

 

มันก็คุ้มค่าถ้าแลกมาด้วยอิสระภาพ

 

..

ตอนต่อไป:

Alien Prison Break!

คุยกันท้ายเล่ม

ในจักรวาลเดิมซุปเปอร์บอยนั้นปรากฏตัวครั้งแรกในช่วงที่ซุปเปอร์แมนเสียชีวิตจากการต่อสู้กับดูมส์เดย์ โดยในช่วงที่คล้ากตาย มีคนที่แอบอ้างเป็นผู้สืบทอดของซุปเปอร์แมนโผล่มาสี่คนจนกลายเป็นเหตุการณ์ REIGN OF SUPERMEN และเจ้าหนูซุปเปอร์บอยก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ที่จริงเขาไม่ใช่ชาวคริปตั้นหรือเกี่ยวพันกับซุปเปอร์แมนโดยตรงแต่อย่างใด เขาเป็นเพียงร่างโคลนนิ่งที่ใช้ดีเอ็นเอของซุปเปอร์แมนและเล็กซ์เท่านั้นเอง (โดยในจักรวาลเก่า เขาถูกสร้างโครงการแค็ดมัสที่ปรากฏในเล่ม OMAC #1 ของจักรวาลใหม่นั่นแหละครับ) ต่อมาเขาได้เข้าเป็นหนึ่งในครอบครัวตระกูลเคนท์ โดยใช้ชื่อว่าคอนเนอร์และเป็นตัวละครที่แฟน ๆ รักอีกตัวหนึ่ง

ดีซีรีบู๊ทคราวนี้ซุปเปอร์บอยก็กลับมาครับ แต่ดูเหมือนว่าแฟน ๆ จะต้องปรับความเข้าใจประวัติของเขาเสียใหม่ ไม่รู้ว่าดีเอ็นเอมนุษย์ในร่างเขาจะเป็นของเล็กซ์เหมือนเดิมหรือไม่ แต่ดูในจักรวาลใหม่นี้ซุปเปอร์บอย อาจจะไม่ได้เป็นสมาชิกตระกูลเคนท์อีกแล้วก็ได้ (เพราะเห็นว่าครอบครัวตระกูลเคนท์ตายหมดแล้ว) และท่าทางดูพี่แกดาร์คยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก โดยเฉพาะฉากที่เห็นไฟไหม้แล้วไม่ช่วยนี่แหละ ไม่รู้ถ้าเป็นเรื่องจริงไม่ใช่โปรแกรมแกจะช่วยรึเปล่า ก็คงต้องรอดูกันต่อไป

อีกตัวละครที่โผล่มาในเล่มนี้คือ โรส วิลสัน ครับ ถ้าตามจักรวาลเดิมเธอคือ Ravager ลูกสาวของเดธสโตรค หนึ่งในสมาชิกของทีนไททั่นส์ ในจักรวาลใหม่นี้ไม่รู้เธอจะยังเป็นพ่อลูกกับสเลดรึเปล่าเพราะไม่มีพูดถึงเลย (แต่ท่าทางจะเป็นนักฆ่าเหมือนพ่อ)

และที่สำคัญอีกหนึ่งตัวละครครับ นั่นคือแฟร์ไชล์ดฺ ซึ่งเป็นตัวละครอีกตัวจากค่ายไวล์ดฺสตอร์ม ซึ่งดูท่าประวัติของเธอจะโดนเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด เพราะดูเธอจะไม่มีพลังพิเศษอะไรเลย ต่างจากในประวัติศาสตร์จักรวาลเดิม น่าสังเกตที่เธอดูจะผูกพันกับซุปเปอร์บอยเป็นพิเศษไม่รู้ดีซีจะหักมุมอะไรรึเปล่า

อีกอย่างหนึ่งที่น่าสนใจคือฉากบนท่าจอดยาน ที่ ‘เธอ’ ปรากฏตัว ซุปเปอร์บอยบอกว่าเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง ไม่รู้บางสิ่งที่ว่านี่จะหมายถึงเท็มปลาร์หรือว่าจะหมายถึง ‘เธอ’ ผู้ลึกลับกันแน่

เล่มนี้ชอบไม่ชอบอย่างไรติชมได้ครับ

ขอบคุณที่รับชมครับ