Batman and Robin #1
เรื่อง : ฺGrant Morrison
ภาพ : Frank Quitely
วางจำหน่าย: 3 มิถุนายน 2009
สำนักพิมพ์ : DC Comics

“ตูม!!” เสียงระเบิดอึกทึกครึกโครมดังขึ้นบนถนนที่การจราจร คับคั่งใน นครก็อธแธม

รถยนต์ ทรงคลาสสิก สีฟ้า วิ่งหนีตำรวจอย่างบ้าระห่ำ พวกเขากำลังหนีอะไรกัน
ภายในรถ เบาะหลังปรากฏชาย หัวล้านหนวดเฟิ้ม และชายมีอายุ ส่วนคนขับ…คางคกนี่หว่า

“ไหนเอ็งบอกว่างานกลัวยๆ ไง แค่แลกของธรรมดา!”

“จะตื่นตูมไปทำไมฟะ  พวกนั้นจับเราไม่ได้หรอกเว้ย พวกมันต้องมีปีกเท่านั้นถึงจะไล่คางคกจอมเก๋าอย่างข้าทัน!”

“ไม่นะ” เหมือนว่าตาลุงหนวด จะเห็นอะไรบนฟ้า

“ถ้ามันอยากตามทันมันต้องเป็น แบทแมน แล้วไอ้แบทแมนมันตายสนิท รัดเข็มขัดหน่อยทุกท่าน ได้โปรดเถอะ ปลอดภัยไว้ก่อน”

“ไม่ๆๆๆๆ”

เงาใหญ่ยักษ์ได้ปกคลุมมาหลังรถ ตาลุงหนวด แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาในสิ่งที่เห็น

บร๊ะเจ้าโจ๊ก รถบินได้ ไล่หลังพวกเขามา

ซึ่งด้านในมีคนสองคนนั่งอยู่นั้นคือ Damian โรบิ้นคนใหม่ และ Dick Grayson แบทแมน คนใหม่

Robin : ข้าบอกเจ้าแล้วว่ารถต้องได้ผล สิ่งที่ข้าต้องทำก็เพียงแค่ดัดแปลงจาก พิมพ์เขียวของท่านพ่อ

ไอ้ที่ลอยๆ อยู่นี่ มันคือ แบทโมบิล ที่โดน เด็กนรกดัดแปลงมานี้เอง

Batman : ฉันต้องขอโทษด้วย  ไม่น่าไปสงสัยนายเลยเดเมี่ยน แบทโมบิล ล็อกเป้า หยุดรถ

จรวดจาก แบทโมบิล พุ่งตรงไปด้านหน้ารถ และดิ่งลงพื้นมุดใต้ท้องรถ แรงระเบิดทำให้รถเสียการควบคุม

Robin : “อย่าได้เรียกชื่อจริงขณะปฏิบัติการ” เจ้าเป็นคนพูดเองนะ

ฺBatman : นายเอาใจใส่ดีนี่  รู้ไหม ฉันเกือบฆ่าคนตอนที่ฉันขับ แบทโมบิล สมัยที่ยังเป็นโรบิ้น

“พวกเราตายแหงๆ”

“ใช่ๆๆ”

รถที่เต็มไปด้วยเปลวไฟ กำลังจะพุ่งชนรถที่อยู่ข้างหน้า แต่ แบทโมบิล เกี่ยวรถเอาไว้ได้ทัน….

…..แล้วปล่อยลงแม่น้ำ

มนุษย์กบ ที่หนีออกมาจากรถได้ก็รีบว่ายน้ำขึ้นฝั่ง พร้อมแบกกระเป๋าบางอย่างมาด้วย

แต่พอขึ้นมาก็โดน เปรี้ยง เข้าให้…. ถึงกับสลบไปเลย

กระเป๋าที่เจ้ากบแบกมาด้วยก็เปิดออกพอดี ข้างในปรากฏว่าเป็น ตัวต่อโดมิโน่?

Batman : โดมิโน่? พ่อค้ายาประเภทไหนกันที่จ่ายค่ายาด้วย ตัวต่อโดมิโน่? ตำรวจท่าเรือ จะจัดการเศษรถพวกนั้น ขณะที่เราจะพาเจ้านี่ไปกับ แบทโมบิล แล้วดูซิว่ามันจะบอกอะไรเราบ้าง

Robin : ลากมันไปเองเหอะ ข้าไม่แตะตัวมันหรอก

พอคางคกรู้สึกตัวขึ้นก็พบว่าตัวเองมองไม่เห็นอะไรเลย….

Batman : ได้ยินไหม ท๊อด ได้ยินเสียงพวกนั้นไหม? แกได้ยินเสียงรถวิ่งไปวิ่งมาด้านล่างหรือป่าว? เราอยู่ในความสูง 300 ฟุตจากพื้นถนน และอย่างที่แกพูด ตัวแกนี่มันลื่น แถมหนักด้วย งั้นก็รีบพูดมาซะ

Batman : อะไรพาแกมาที่เมือง ก็อตแธม ฉันจะเซ็งมากถ้าเท้าแกหลุดมือฉันก่อนจะได้รู้เรื่องทั้งหมด

Toad : หมอ บอกว่าอากาศจะทำให้สีผิวฉันดีขึ้น ฉันไม่บอกอะไรหรอก

Batman : ลงท่าสวยล่ะ

ในที่สุดเท้าของ ท๊อด ก็หลุดมือ Batman แต่ทว่าเขาโดน Batman หลอกที่แท้มันห่างจากดาดฟ้าตึกสถานีตำรวจไม่กี่เซ็นเอง

Toad : อ๊ากกกก แกรอ พิ๊ก มาก่อนเถอะ สิ่งที่พวกแกหวังจะไม่ได้เกิดขึ้น!

ที่ถ้ำค้างคาว Alfred กำลังเก็บของต่างๆ ในถ้ำไว้อย่างดีเพราะว่า Dick ได้ตัดสินใจย้ายไปอยู่ที่อื่น

Alfred : ไม่เปลี่ยนใจแน่นะครับ คุณริชาร์ด?

Dick : ไม่ล่ะ ผมรู้มาตลอดว่าควรจะทำอะไร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับ บรูช

Dick : ผมแค่ไม่อยากเผชิญหน้ากับมัน  นี้เป็นฝันร้ายสุดๆ ของผม การได้เป็นไนท์วิง นั้นคือเหตุผลที่ผมจะได้ทำเป็นว่าจะได้ไม่ต้องเป็น แบทแมน ผมคงทำอย่างนั้นได้ถ้าเขายังคงอยู่

ทั้งสองออกมาจากคฤหาสถ์ และเฝ้ามองสุสานของครอบครัว เวย์น

Alfred : คุณบรูช ภูมิใจในตัวคุณเสมอนะครับ

หลังจากรถออกมาจากคฤหาสถ์แล้วก็มุ่งหน้ามาที่ แมนชั่น ของ Wayne Enterprise ซึ่งที่นี้มีการสร้างฐานทัพของ Batman อยู่ชั้นใต้ดิน Alfred กำลังเตรียมอาหารให้ทั้ง Dick และ Damian รับประทานก่อนที่จะออกไปปฏิบัติการในยามค่ำคืน ในขณะที่ Dick กำลังตรวจสอบ โดมิโน่ ที่เก็บได้จาก Toad ส่วน Damian ก็กำลังซ่อมรถ Batmobile

Dick : เฮ้ อัลเฟรด ตัวต่อโดมิโน่ ยังมีชื่อเรียกอีกอย่างว่า โบนส์  ผมว่าคุณคงรู้อยู่แล้ว ใช่ไหม?

Alfred : เขาถึงเรียกว่า “ตีโบนส์ให้ล้ม” ไงครับท่าน คุณหนูเดเมี่ยน อาหารเย็นครับ

Damian : เพนนีเวิร์ธ เจ้าวางไว้ใกล้ๆเครื่องมือข้าก็ได้ ขอบใจ

หลังจากวาง อาหาร เสร็จ Alfred ก็มายืนดูผลงานของเด็กนรกว่าเป็นไง

Alfred : ช่างเป็นงานที่น่าทึ่งครับ พ่อหนุ่ม สำหรับพ่อของคุณการจัดเรียง ไจโรสโคป คือต้นเหตุของการผิดหวัง

Damian : ข้าสัญญาว่าจะทำให้เสร็จ มันก็แค่นั้น เพนนีเวิร์ธ

Dick : เจ้า ท๊อด นั้นไม่มีข้อมูลใน จัสติสลีก , ไททั่น แล้วก็พวก คลับออฟฮีโร่ อัลเฟรด แซนวิช นี้สุดยอดมาก ผมกินได้เป็นตันๆ เลยนะ

Alfred : งั้นคราวหน้าผมจะใส่ รถยก มาให้เลยคุณ ริชารด์ ดูคุณจะตั้งใจกับการเป็น แบทแมน ในอาทิตย์แรกนะครับ

Dick : ใช่ ผมหวังว่าคงจะสลัดความรู้สึกที่ต้องใส่ผ้าคลุมนี้ได้นะ

พอได้ยินคำพูดตัดพ้อ เดเมี่ยน เด็กนรกก็รีบวิ่งมาเถียง

Damian : ถ้าเจ้าไม่อยากเป็น จงหลีกไปซะ ดิ๊ก เกรย์สัน

Damian : ข้าเกิดมาเพื่อรับหน้าที่นี้ และฝึกในศิลปะการต่อสู้โดยปรมาจารย์ของแม่ข้าที่ ลีก ออฟ แอสแซสซิน ข้าสามารถรับงานต่อของพ่อข้าด้วยตัวข้าเอง

Dick : ซักวัน เดเมี่ยน แต่ไม่ใชวันนี้ ไปขึ้นรถซะ แล้วก็อย่าลืมหน้ากากด้วยล่ะ

ทั้งสองสวมหน้ากาก และชุดปฏิบัติการ และขับ Batmobile ออกจากถ้ำไป

ตัดกลับมาที่ห้องขังในสถานีตำรวจ ก็อธแธม เจ้ากบ Toad ก็ยังอาละวาดไม่เลิก

Toad : พวกเอ็งอย่างคิดว่าจะขังข้าในนี้ได้นะเฟ้ย มิสเตอร์ท๊อด คนนี้มีเพื่อนที่พูดไปแกก็ไม่เชื่อหรอก อีกไม่นานเมืองนี้จะเป็นของพวกข้า!

ที่ถนน ก็มีรถสีแดงกำลังเดินทางมาสถานีตำรวจ แต่เอ๋ ทำไมมีคนหัวติดไฟนั่งมาด้วย

ส่วนบนท้องฟ้า Batmobile ก็มุ่งหน้าไปสถานีตำรวจเหมือนกัน

Robin : เจ้าจะได้ความเคารพจากข้า ก็ต่อเมื่อสมควรได้รับ ที่ข้าจะบอกคือเจ้าไม่ใช่พ่อข้าซะหน่อย

Batman : ลดอคติลงหน่อย โรบิ้น ฉันจะยื่นขอเสนอให้ ทิม เดร็ก กลับมารับหน้าที่เก่าเขาก็ได้นะ

จากนั้น Dick ก็สั่งให้รถลอยขึ้นไปบนฟ้าขึ้นไปอีก

Batman : พร้อมจะทดสอบผ้าคลุมหรือยัง? นี่สินะ แบทแมน กับ โรบิ้น

ทั้งสองเปิดประตูรถและออกไปยืนภายนอก

Batman : อยู่พร้อมกันอีกครั้ง สำหรับครั้งแรก

ที่ดาดฟ้า สถานีตำรวจ ผู้บัญชาการ Gordon ออกมายืนภายนอกกับลูกน้องของเขาอีกสองคน Gordon พยายามเปิดสัญญาณไฟค้างคาวอีกครั้ง หลังจากเป็นเดือนแล้วที่ Batman ไม่ยอมปรากฏตัวต่อหน้า

Cop1 : ว่าไง?

Cop2 : เจ้าท๊อดนั้นตัวมันเริ่มเหม็นแล้วอะ ผู้บัญชาการ กอร์ดอน เชื่อจริงๆเหรอครับว่ามันเห็น แบทแมน กับ โรบิ้น ในรถแบทโมบิล บินได้

Gordon : บางครั้งผมก็ไม่รู้จะเชื่ออะไรอีก เจ้าหน้าที่ บรอนสทีน แต่ความหวังมันไม่มีวันสิ้นสุด

Cop1 : ฉันจะบอกว่าเราทำอย่างนี้ทุกคืนมาเป็นเดือนแล้ว เขาก็ยังไม่มา

Cop2 : นานนะนั่น ยอมรับเถอะ แบทแมน ไม่มาหรอก

Gordon : ก็มาดูกัน ความพยายามมีค่าเสมอใช่ไหมล่ะ?

สัญญาณค้างคาวเปิดขึ้น จิม กอร์ดอนเดินกลับไปเข้าไปในตัวตึกด้วยความหวังที่จะเจอ Batman อีกครั้ง แต่เจ้าหน้าที่อีกสองคนมองขึ้นไปบนฟ้า ร่างกายหยุดนิ่งเหมือนมีบางอย่างสะดุดตาเขาอยู่ และแล้วจุดสองจุดบนฟ้าก็เด่นชัดเรื่อยๆ และแล้วพวกเขาก็เห็น……..

แบทแมน กับ โรบิ้น กลับมาแล้ว

ภายนอกสถานี รถคันสีแดงก็มาจอดอยู่ข้างหน้าพร้อมกับ มนุษย์หัวติดไฟ

“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยผมที!”

ตำรวจที่ได้ยินเสียงโวยวายก็รีบวิ่งออกมาหน้าตึก

“พวกเขาทำอะไรกับ…”

“เฮ้ย มีคนโดนไฟคลอก”

“เอาเครื่องดับเพลิงออกมาเร็ว! ผ้าห่มด้วย!”

“พระเจ้า หมอนี่โดนไปเยอะเลย…..”

แต่พอเมื่อทั้งสองเข้าไปใกล้ก็โดนมนุษย์ไฟจับคอเข้าจังๆ

“สวัสดีตอนเย็น คุณเจ้าหน้าที่ จุดไฟให้หน่อยสิ”

ที่ห้องเช่าแห่งหนึ่ง มีชายคนนึงกำลังร้อนรนเก็บเสื้อผ้าหนีอะไรบางอย่าง
ซึ่งลูกสาวเขา Sasha ก็สงสัยว่าจะรีบไปไหน พ่อก็บอกกับเธอว่าให้ตามไปทีหลังกับคุณลุงLev

แต่เมื่อเปิดประตูกำลังจะหนีก็พบว่ามีคนมาดักรออยู่ข้างหน้าห้องซะแล้ว

Sasha : พ่อ นั้นใครน่ะ พ่อ?

ทั้งพ่อลูกโดนตบจนสลบและเมื่อรู้สึกตัวก็พบว่าตัวเองโดนมัดอยู่กับโต๊ะและก็มีผู้ชายใส่หน้ากากหมูมาคุยกับเขาอยู่ เจ้าหมูนี้เรียกตัวเองว่า Professor Pyg

Pyg : ฉันรอให้แกฟื้นก่อน ฉันอยากให้แกลิ้มรสความรู้สึกในการแปรสภาพ นิโก ความรู้สึกที่ไม่ว่าที่ไหนก็จะเป็นสถานที่แย่ที่สุดของโลก

Niko : แกทำอะไรฉัน ปล่อยฉันนะได้โปรด

Pyg : แม้กระทั่งสถานที่ธรรมดาที่แกคุ้นเคยก็จะกลายเป็น ห้องแห่งความน่ากลัว นิโก แกไม่น่าหักหลังฉันเลย เอาหน้าใหม่ของมันมา!

เจ้าตุ๊กตาหน้าย่นก็รีบไปเอาใบหน้าที่คล้ายกับหน้าของพวกเธอมาให้เจ้า Pyg และจัดแจงเอาใบหน้านี้วางลงไปบนหน้าของ Niko

Niko : ฉันไม่รู้ว่าแกพูดเรื่องอะไรกัน ไม่รู้ด้วยว่าแกเป็นใคร อย่าทำร้ายฉันเลยนะได้โปรด

Pyg : ดีขึ้นแล้วใช่ไหม มันก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดาล่ะเวลาขจัดความน่าเกลียดออกไป (หมายถึงศัลยกรรม)

ตุ๊กตาหน้าย่นก็จัดการเอาเลื่อยไฟฟ้ามาให้ Pyg เขาจะทำอะไรน่ะ

Pyg : แต่ความเจ็บปวดคือการเริ่มต้นของความสมบูรณ์แบบ แกมันเป็นคนเลว นิโก แต่ตอนนี้มันจบแล้วล่ะ ฉันจะทำให้แกสมบูรณ์แบบ

Pyg : จากนั้นก็จะถึงตาลูกสาวแก อันที่จริง แกจะเป็นลูกมือฉันตกแต่งเธอด้วย และเมื่อเสร็จแล้วพวกแกทั้งสองก็จะเป็นตุ๊กตาที่รักกัน

Pyg : พิ๊ก จะทำให้เธอสมบูรณ์แบบเหมือนกัน

Pyg : พิ๊ก มานี่เพื่อที่จะทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์

ตอนหน้า เดเมี่ยน จะได้รับบทเรียน…จาก พิ๊ก

เรียบเรียงโดย :