War of The Green Lanterns : Part 9 : Green Lantern : Emerald Warriors 10 : LET’S GET READY TO RUMBLE!!!

เรื่อง : Peter J. Tomasi
ภาพ : Fernando Parasin, Cam Smith
วางจำหน่าย: 25 พฤษภาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

จากเหตุการณ์ที่เหนือความคาดหมายในเล่มที่แล้ว เหล่า Green Lantern ชาวโลกทั้ง 4 จะสามารถใช้โอกาสจากภาวะวิกฤตินี้พลิกสถานการณ์ได้หรือไม่?

ที่ Oa ดาวหลักของ Green Lantern Corps

Hal Jordan และ Guy Gardner ที่โดน Guardian ขบถ Krona จับตัวไว้ได้กำลังจะถูกมันเปลี่ยนให้เป็น Guardian รุ่นใหม่ที่จะรับใช้มัน

แต่ทันใดนั้นเอง ทั้ง Krona และ เหล่า Guardian ที่โดนร่างอวตารแห่งแสงสิงสู่อยู่ แม้แต่ Ganthet ต่างร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด?!?!

ตามติดมาด้วยเศษหินจำนวนมากมายมหาศาลหล่นลงมาบน Oa ราวกับห่าฝน ทำลายสิ่งก่อสร้างเบื้องล่าง และยังไปโดนพวก Green Lantern ที่อยู่ด้านล่างด้วย

มันเป็นผลมาจากการที่ John Stewart ใช้พลังงานสีดำของ Black Lantern ทำลายแกนกลางของ Mogo ดาวเคราะห์มีชีวิต เพื่อหยุดยั้งไม่ให้เขาส่งแหวนพลังสีเขียวออกไปรวบรวมสมาชิกใหม่มาเป็นสมุนของโครน่านั่นเอง

Kyle : นายฆ่าโมโก! นายฆ่าหัวใจขององค์กรเราไปแล้ว จอห์น!

John : มันไม่มีเวลาหาทางอื่นแล้ว บ้าเอ๊ย…ฉันไม่มีทางเลือกนะไคล์!

Kyle : นายมีทางเลือก! นายไม่จำเป็นต้องลั่นไกออกไป!

John : ฉันยิงออกไปเพราะฉันจำเป็นต้องทำ…และเพราะว่านายไม่มีทางยอมทำแน่!

Kyle : ก็แหงล่ะสิ! ฉันไม่มีทางเลิกหวังอะไรง่ายๆอยู่แล้ว! ถ้าเป็นฉันจะต้องหาทางอื่น…

John : มันไม่มีทางอื่นแล้ว!

John : เพื่อช่วยโมโก ฉันจำเป็นต้องฆ่าเขา…เพื่อช่วยองค์กรของเรา ฉันจำเป็นต้องทำลายหัวใจของมัน!

Kyle : ฟังที่ตัวนายเองพูดเข้าสิ! นี่มันคือความเมตตาในแบบของนายหรือไง? นายไม่มีสิทธิ์ตัดสินเอาเองแบบนั้น!

John : ฉันไม่จำเป็นต้องสาธยายอะไรให้ใครฟังทั้งนั้น! นายไม่คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับ”ซานชิ”ยังคงหลอกหลอนฉันมาจนถึงทุกวันนี้หรือไง? นายคิดว่าฉันอย่างทำแบบนี้กับโมโก…นายคิดว่าฉันอยากแบบรับบาปเพิ่มมากขึ้นกว่าที่ฉันมีอยู่แล้วนักหรือไง?!

เมื่อเห็นหยาดน้ำตาอยู่บนใบหน้าของบุรุษเหล็กอย่าง John มันทำให้ Kyle ถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว

(Xanshi เป็นดาวเคราะห์ที่ถูกผู้ก่อการร้ายทำลายไปพร้อมกับประชากรนับพันล้าน ด้วยระเบิดทำลายดวงดาว แม้ในครั้งนั้น John จะพยายามเต็มที่แล้วแต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งหายนะครั้งนั้นได้ และมันก็เป็นแผลในใจของเขามาจนถึงทุกวันนี้)

Kyle : ออกไปให้ห่างๆตัวฉันเลย บางทีถ้าฉันสามารถรวบรวมชิ้นส่วนของโมโกได้มากพอ…ฉันก็จะสามารถสร้างพลังงานได้มากพอ…ที่จะช่วยจุดแกนกลางของเขาขึ้นมาได้อีกครั้ง!

Kyle ใช้แหวนพลังสีฟ้ารวบรวมเศษของ Mogo เข้ามารวมกัน ด้วยความหวังว่ามันจะใช้สร้างเป็นแกนกลางใหม่ของ Mogo ได้

แต่ทว่า…

Kyle : ไม่!!

แม้จะล้มเหลว แต่ Kyle ก็ยังไม่ยอมหมดหวัง

Kyle : ฉันต้องทำได้! ฉันรู้ว่าฉันทำได้!

John : สิ่งที่ฉันทำลงไปมันไม่สามารถแก้ไขกลับคืนได้หรอกไคล์ โมโกจากไปแล้วล่ะ

Kyle : โมโกยังไม่ตาย! เราจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะ…

แต่ John รู้ดีว่าพวกเขาไม่มีเวลาขนาดนั้น…

John : ฮาลกับกายต้องการความช่วยเหลือของพวกเรา! เราต้องไปกันแล้ว!

ว่าแล้ว John ก็ลงมือพา Kyle เทเลพอร์ตไปทันที

ตัดมาที่พวก Hal

Guy : ทีแรกก็มีหินหล่นลงมา ตานี้มีแลนเทิร์นร่วงลงมาเพียบ! ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั่น มันต้องบ้ายิ่งกว่าข้างในนี้เสียอีก!!

Hal : แถมมันยังทำให้พวกโครน่าปวดหัวอย่างแรงอีกต่างหาก…อึ๊ก…แล้วมันก็ทำให้โซ่ที่มันสร้างขึ้นอ่อนตัวลงด้วย! นี่อาจเป็นโอกาสของเราที่จะ…

ว่าแล้วทั้งสองก็ทำลายโซ่ที่มัดพวกเขาจนขาดกระจุย!

Hal : …หลุดไปจากที่นี่แล้วไปจัดการกับพาราแล็กซ์!

พวกเขาตรงไปหา Ganthet กับ The Book of The Black

Guy : ไปกันเหอะตาเฒ่า เราจะไม่ทิ้งคุณไว้อีกหรอก!

Hal : รวมทั้งแครอลกับคนอื่นๆที่อยู่ในหนังสือบ้านี่ด้วย!

แต่ก่อนจาก Guy ก็ไม่ลืมที่จะฝากความคิดถึงให้ Krona เสียหนึ่งพลั่ก!!

Guy : นี่เพื่อให้แกจำฉันให้ขึ้นใจว่ะคราโก้ ไว้พบกันอีกเร็วๆนี้!!

พวกเขาออกไปด้านนอก และเศษหินก็ยังตกลงมาไม่หยุด

Guy : ฝนอุกกาบาตพวกนี้มันผ่านแนวป้องกันขององค์กรของเรา รวมถึงโครน่าด้วยมาได้ยังไงกันน่ะ?

แต่เมื่อ Hal มองขึ้นไปเบื้องบน เขาก็เห็นว่ามีสิ่งหนึ่งหายไปจากบนฟ้า และรู้ว่าเศษหินเหล่านี้มาจากไหน

Hal : …คุณพระช่วย…นี่มันไม่ใช่ฝนอุกกาบาตหรอกกาย…ฉันคิดว่านี่มันคือเศษชิ้นส่วนของโมโก

Guy : ฉันนึกว่าพวกสองคนนั้นขึ้นไปช่วยโมโก ไม่ใช่ระเบิดเขาจนกระจุยแบบนี้!

Hal : มันต้องมีความผิดพลาดอะไรบางอย่างเกิดขึ้น…ทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนแผน…

Guy : แล้วถ้าโมโกไปซะแล้วแบบนี้ พวกไคล์หายไป…

พูดยังไม่ทันขาดคำ พวก John กับ Kyle ก็โผล่มาตรงหน้า Hal กับ Guy พอดี ทั้งสี่คนเลยชนกันเข้าอย่างจัง

Guy : ยังใช้เทเลพอร์ตไม่คล่องหรือไง หือ?

John : โมโกตายแล้ว

Kyle : ใช่ แถมจอห์นเป็นคนลงมือด้วย

Guy : ก็พอเดาได้อยู่หรอก

John : โมโกเชื่อมต่อทางจิตอยู่กับฉัน…ทุกวินาทีที่เขายังมีชีวิตอยู่ ก็จะเพิ่มจำนวนคนตายและแลนเทิร์นที่บ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ

ก่อนจะออกนอกเรื่อง Hal ก็เตือนสติเพื่อนๆของเขา

Hal : เรามีโอกาสแล้วเราก็ควรจะฉวยเอามันเอาไว้ จอห์นนายพาเราไปที่แบตเตอรี่ศูนย์กลางเดี๋ยวนี้เลย

Kyle : พาราแล็กซ์ยังอยู่ในนั้นหรือ?

John : จากที่เห็นแลนเทิร์นพวกนี้ลอยเคว้งคว้างอยู่ทั่วไปหมดแบบนี้ มันเหมือนกับ…

Hal : เป็นเพราะโมโก…ตอนที่เขาระเบิด เขาได้ส่งคลื่นพลังจิตรุนแรงออกมา…ทุกคนนอกจากพวกเรานั้นหมดสภาพกันหมด…แม้แต่โครน่ากับพวกการ์เดี้ยนก็รู้สึกเจ็บปวดไปด้วย

Kyle : พวกการ์เดี้ยนงั้นรึ?

Guy : พวกนั้นเล่นงานเราเสียย่ำแย่เลย พวกนั้นโดนโครน่าควบคุมแถมยังโดยพวกร่างอวตารแห่งแสงสิงสู่อีกด้วย

Kyle : แล้วกานเธทล่ะ?

Guy : ตาลุงนี่อึดจะตาย เขายังไม่ตายหรอกน่า

Hal : พวกเราอาจไม่โชคดีขนาดนั้น ถ้าเราไม่เอาพาราแล็กซ์ออกมาให้ได้เสียก่อน

Hal : จอห์น ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างบนนั้น แต่ตอนนี้นายต้องพาเราไปที่แบตเตอรี่เดี๋ยวนี้เลย!

พวกเขามาถึง Central Power Battery

Hal : ฉันเห็นแกแล้วพาราแล็กซ์

Hal : และพวกเราก็จะดึงแกออกมาให้ได้!!

พวกเขายิงพลังเข้าใส่ Central Power Battery แต่มันกลับไม่สะเทือนเลย

Guy : ไม่ได้ผล! ไม่มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วนด้วยซ้ำ…เราเละแน่แล้วล่ะ!

ตอนนั้นเอง Ganthet ก็ได้สติขึ้นมา

Ganthet : มันยังพอมีความเป็นไปได้อยู่การ์ดเนอร์

Ganthet : ข้ารู้สึกได้ว่าวิญญาณที่ยิ่งใหญ่หายไป โมโกได้สิ้นชีวิตไปแล้ว มันเป็นวันอันมืดมนยิ่งขององค์กรของเรา…

Ganthet : …แต่มันจะยิ่งมืดมนกว่านี้อีกหากโครน่าเป็นฝ่ายชนะ

Ganthet : หากข้าฟื้นคืนสติขึ้นมาได้ ก็เชื่อได้เลยว่าโครน่ากับคนอื่นๆก็คงจะมาถึงในไม่ช้า

Hal : เราสร้างความเสียหายให้แบตเตอรี่นี่ไม่ได้เลย…ขนาดพวกเรารวมพลังกันแล้วก็ตาม

Ganthet : บางทีมันอาจมีวิธีที่เรายังไม่ได้คิดถึงก็ได้…

John : เรากำลังรอฟังอยู่นะกานเธท

Ganthet : ในตอนนี้พลังงานแสงทั้ง 7 ยังไม่ครบ แต่ข้ารู้สึกได้ว่าเจ้ายังมีแหวนอีกสองวงที่ยังไม่ได้ใช้นะจอร์แดน

Hal : แหวนของแครอลกับลาฟลีซ พวกนั้นยังถูกขังอยู่ในหนังสือแห่งความมืด ถ้าไม่มีพวกนั้นก็…

Ganthet : เจ้าคิดว่าอะไรคือสิ่งที่พวกการ์เดี้ยนหวาดกลัวเสมอมากันหรือเรย์เนอร์?

Kyle : อารมณ์ความรู้สึกไง

Ganthet : ถูกต้อง เพราะฉะนั้นหากเรารวมพลังงานของแสงทั้ง 7 เข้าด้วยกันเราอาจสามารถเจาะทะลุเปลือกนอกของแบตเตอรี่ได้ แล้วเอาพาราแล็กซ์ออกมาและปลดปล่อยจิตใจของสมาชิกขององค์กรเราได้

John : ถ้างั้นเราก็จะรวมพลังของแหวนเป็นหนึ่ง แล้วยิ่งออกไปพร้อมๆกันงั้นสิ?

Ganthet : ไม่ มันต้องทำมากกว่าการแค่เล็งแล้วยิงพลังงานออกมาเท่านั้น

Ganthet ใช้พลังแสงสีเขียวเข้าห่อหุ้มแหวนพลังสีส้มและสีม่วงเอาไว้ เพื่อให้มันสามารถใช้งานได้ง่ายขึ้น และกันไม่ให้มันส่งอิทธิพลต่อผู้ใช้มากนัก

Ganthet : เจ้าจะต้องขุดลึกลงไปในจิตใจของพวกเจ้า ทะลุผ่านการปิดกั้นใดๆในจิตใจของพวกเจ้า และให้หัวใจของพวกเจ้าเผชิญหน้ากับแก่นความรู้สึกเบื้องลึกของแหวนที่พวกเจ้าสวมอยู่ ไม่เช่นนั้น…

Guy : ไม่งั้นมันก็จะเหมือนแค่ใช้พลังงานเสียเปล่า…ใช่แล้ว เข้าใจล่ะ…เราต้องเป็นหนึ่งเดียวกับแหวน และแหวนก็จะเป็นหนึ่งเดียวกับเรา

Ganthet : ใช่แล้ว ยิ่งให้มันง่ายเข้าไว้ก็ยิ่งดี

Ganthet ให้ Hal สวมแหวนสีส้ม ส่วน Guy ก็สวมแหวนสีม่วง ซึ่งแม้ Guy จะไม่ชอบใจนัก แต่ Ganthet ก็ดูจะมีเหตุผลที่ให้เขาสวมแหวนสีม่วง

แล้วทั้งสี่ก็เริ่มรวบรวมพลัง พร้อมทั้งรวมจิตของพวกเขาเข้ากับแหวนที่สวมอยู่

Ganthet : จงให้แหวนของพวกเจ้า…

Ganthet : …เปิดเผยสิ่งที่ฝังลึกอยู่ภายใน…

Ganthet : …จงอย่าหวาดกลัว…

Ganthet : …ตัวตนของเจ้าเอง

และเมื่อรวมกับพลังแสงสีเขียวที่ Ganthet มีอยู่ พวกเขาก็ยิงพลังใส่ Central Power Battery

แต่ขณะที่กำลังจะเริ่มได้เรื่องอะไรขึ้นมาบ้าง พวกเขาก็โดนขัดจังหวะโดยพวก Green Lantern ที่โดนควบคุม

Ganthet : การ์ดเนอร์! เจ้าสวมแหวนที่มีพลังสุดขั้วทั้งสองวงอยู่! เจ้าอาจเป็นความหวังเดียวที่จะเอาพาราแล็กซ์ออกมาได้!

(แสงสีแดงและแสงสีม่วงเป็นสีที่อยู่นอกสุดทั้งสองด้านของ Emotional Spectrum ซึ่งทำให้มันเป็นแสงที่ส่งผลต่อผู้ใช้มากที่สุดและเป็นตัวแทนของอารมณ์ความรู้สึกที่สุดขั้วที่สุดทั้งสองอย่างซึ่งก็คือ “ความโกรธ” และ “ความรัก” อีกด้วย)

Guy : ไม่มีที่ฉันจะทิ้งพวกนายให้โดนรุม…

Hal : เราไม่สามารถต้านคนทั้งองค์กรไว้ได้ตลอดไป โดยทั้งไม่ฆ่าพวกเขาและโดนพวกเขาฆ่าหรอก!

Hal : ไปเลยกาย! เดี๋ยวนี้เลย!!

Guy : ก็ได้ ฉันไปก็ได้ บ้าเอ๊ย!!

เมื่อไปถึง Battery เขาก็เริ่มลงมือทันที

Guy : โทร่า! ฉันรักโทร่า! แล้วฉันก็เกลียดพ่อของฉัน!!

แต่มันก็ยังไม่ได้ผล…

Guy : ไอ้การแหกปากตะโกนมันไม่ช่วยอะไรเลย! ฉันทำไม่ได้!

Ganthet : จงอย่าให้ความโกรธเข้าครอบงำเจ้า! จงมองเข้าไปในวิญญาณของเจ้า และจงยอมรับออกมาว่าเจ้ารักและเกลียดสิ่งใดมากที่สุดอย่างแท้จริง และใช้มันออกมา!!

Kyle : เราไม่มีเวลาแล้วนะกาย แต่นายต้องทำได้แน่!

John : โครน่ากับพวกการ์เดี้ยนจะเข้ามาร่วมวงด้วยเร็วๆนี้…เราต้องปลดปล่อยองค์กรของเราเดี๋ยวนี้!

Guy : เอาซี่! แกรักอะไรกันล่ะการ์ดเนอร์?!? แล้วแกเกลียดอะไรด้วย?!? พูดออกมาเซ่!! บอกความจริงกับตัวแกเองซี่ เจ้าโง่เอ๊ย! ใครกันที่แกห่วงใยมากที่สุด?!? อะไรที่แกห่วงใยมากที่สุด?!? ไม่ใช่โทร่าใช่ไหมล่ะ?!? เพราะถ้าใช่แกก็ไม่มีทางปล่อยเธอหลุดมือไปแบบนั้นแน่!!

แล้วตรงนั้นเองพลังของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!!

Guy : ฉันต้องการแหวนสีเขียวกลับมา! ฉันต้องการองค์กรของฉันกลับมา! มันคือทุกสิ่งที่ฉันมี! พวกมันคือทุกสิ่งที่ฉันมี! องค์กรนี้คือชีวิตของฉัน! องค์กรนี้ก็คือตัวฉันเอง!!!

Guy : ฉันรักองค์กรนี้! ฉันเกลียดการต้องถูกความโกรธครอบงำแบบนี้!!

Guy : ฉันรักองค์กรนี้!!!! ฉันเกลียดการต้องถูกความโกรธครอบงำแบบนี้!!!!

Guy : ฉันรักองค์กรนี้และใครจะเอามันไปจากฉันไม่ได้!!!!

ในที่สุดเขาก็เจาะทะลุเปลือกนอกของ Central Power Battery และบังคับให้ Parallax ออกมาได้สำเร็จ

และมันก็ส่งผลต่อเหล่า Green Lantern ทันที พวกเขาหลุดจากการควบคุมแล้ว

แต่ Guy ที่ใช้พลังไปมากก็หมดแรงจนร่วงลงมา…แต่ Kyle ก็รับเขาไว้ทัน

Kyle : ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยนายเองเพื่อน!

เมื่อสมาชิกขององค์กรทั้งหมดหลุดจากการควบคุม พวกเขาก็ร่วมกันเข้าเล่นงาน Parallax

ส่วนพวก Hal ก็บอกสถานการณ์ให้ Kilowog และคนอื่นๆทราบ

Hal : ขอบอกสถานการณ์อย่างเร็วแล้วกัน ตอนนี้โครน่าควบคุมพวกการ์เดี้ยนเอาไว้แล้ว

Kilowog : แต่ถ้านายปลดปล่อยพวกเราได้แล้ว แล้วทำไม…

Kyle : เพราะพวกการ์เดี้ยนถูกร่างอวตารแห่งแสงสิงสู่ไงล่ะ

ตอนนั้นเอง แหวนพลังสีเขียวของพวกเขาก็กลับมา

Hal : ที่นี้เรามากลับไปใส่สีเขียวกันดีกว่า!

Guy : มันมีปัญหาอยู่น่ะสิ ถ้าฉันถอดแหวนสีแดงออกล่ะก็ฉันจบเห่แน่

John : นายพูดอะไรของนายน่ะ?

Guy : โมโกเป็นคนที่ช่วยฉันเมื่อตอนที่ฉันสวมแหวนนี่ครั้งก่อน…เขาใช้ปลิงพิลึกๆในการชำระล้างหัวใจกับเลือดของฉันด้วยความเร็วสูง…แต่ตอนนี้โมโกตายไปแล้วถ้าฉันถอดแหวนแดงนี่ออกฉันก็ตายแหงๆ นอกจากว่า…

John : นอกจากว่าอะไร?

Kyle : บลูแลนเทิร์นสามารถช่วยได้ นั่นคือสิ่งที่อินดิโกแลนเทิร์นมังค์บอกเอาไว้ แสงสีฟ้าสามารถชำระล้างร่างกายและทำลายพลังของแหวนสีแดงได้

Guy : ใช่ แต่เราหมายถึงบลูแลนเทิร์นตัวจริงจากดาวเคราะห์โอดิมนะ

Kyle : เผื่อว่านายไม่สังเกตุนะ ฉันสวมแหวนอยู่ แถมยังสีฟ้าเสียด้วย

ตอนนั้นเองแสงสีฟ้าก็สว่างวาบขึ้น

Kyle : และตอนนี้ฉันคือบลูแลนเทิร์นคนเดียวที่นายมีอยู่นะกาย เพราะงั้นอย่าห่วงเลย…

Guy : อ๊าค!!

Kyle : …ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย…

Guy : …นายทำสำเร็จแล้ว…สีแดงมันหายไปแล้ว…

และตอนนี้พวกเขาก็ถอดแหวนสีอื่นๆออก เพื่อที่แหวนที่แท้จริงของพวกเขาจะได้สวมเข้ากับนิ้วของพวกเขา

[ฮาล จอร์แดน แห่งโลก เจ้ามีความสามารถที่จะสยบความกลัว]

[กาย การ์ดเนอร์ แห่งโลก เจ้ามีความสามารถที่จะสยบความกลัว]

[จอห์น สจ๊วต แห่งโลก เจ้ามีความสามารถที่จะสยบความกลัว]

[ไคล์ เรย์เนอร์ แห่งโลก เจ้ามีความสามารถที่จะสยบความกลัว]

[ขอต้อนรับสู่กรีนแลนเทิร์นคอร์ป]

Hal : กานเธท ระวังด้วยนะ!

ตอนนั้นเอง Krona และเหล่าร่างอวตารแห่งแสงก็มาถึง

Krona : ยอดเยี่ยมจริงๆ พวกเจ้าปลดปล่อยองค์กรได้สำเร็จจนได้ พวกเจ้าได้พิสูจน์ความคิดของข้า ว่าหัวใจและจิตวิญญาณของพวกเจ้าแกร่งกล้าอย่างที่ข้าหวังไว้จริงๆ

แม้ Krona จะเสียการควบคุม Green Lantern Corps ไป แต่มันยังคงมีร่างอวตารแห่งแสงทั้ง 7 อยู่กับมัน มันจึงยังมีกำลังรบอยู่อย่างมากมายเกินพอ

Krona : ดีแล้วที่เหล่ากรีนแลนเทิร์นชาวโลกมารวมอยู่ในที่เดียวกันแบบนี้…

Krona : …ข้าจะได้ทำตามแผนการของข้าและเอาพวกเจ้าไปเปลี่ยนเป็นการ์เดี้ยนซะ

Hal : แผนการของแกมันล้มเหลวไปแล้ว องค์กรของเรากลับไปมีจิตใจเดียวกันเหมือนเดิมแล้ว โครน่า…

Hal : …จิตใจของพวกเราเองนี่แหละ!

Guy : ใช่แล้ว และถ้าแกอยากทำสงครามนักล่ะก็ มาเริ่มกันตรงนี้เลยโว๊ย!!

สงครามแห่ง Green Lantern มาถึงบทสุดท้ายแล้ว

โปรดติดตามบทสรุปของสงครามครั้งนี้ : ใน Green Lantern เล่ม 67!!!!!