Marvel Comic : Amazing X-Men 01 : The Quest for Nightcrawler Part 1 : Trouble in Paradise

เรื่อง : Jason Aaron
ภาพ : Ed Mcguinness
วางจำหน่าย : 6 พฤศจิกายน 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

สำหรับ Hero ที่ต่อสู้กับความชั่วร้ายจนถึงลมหายใจเฮือกสุดท้ายนั้น การได้ขึ้นสู่สวรรค์เพื่อให้ได้พบกับความสงบสุขชั่วนิรันดร์นับเป็นรางวัลที่คู่ควรแล้ว

ทว่า…ในจักรวาล Marvel นั้น แม้คุณจะตายและได้ขึ้นสวรรค์ไปแล้ว มันก็ไม่ได้ช่วยการันตีว่าเรื่องยุ่งๆจะไม่ตามมาหาคุณหรอกนะ

ครั้งหนึ่งเคยมีมิวแตนท์ชื่อเคิร์ธ แว็กเนอร์
ไนท์ครอล์วเลอร์
เขาเป็นสมาชิกของเอ็กซ์-เม็น
ฮีโร่นอกแถว
ชายผู้เชื่อในพระเจ้า
เขาได้ร่วมในการผจญภัยครั้งใหญ่หลายต่อหลายครั้ง ไปทั่วทั้งโลกนี้ และอีกหลายๆโลก
แต่แล้วในวันหนึ่ง…ไนท์ครอล์วเลอร์ก็ตายไป
และเรื่องราวของเขาก็จบลงไปตลอดกาล
(เหตุการณ์ใน Event Second Coming ที่เขาสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วย Hope Summer)
เว้นแต่ว่า…บางครั้งจุดจบมันก็เป็นเพียงการเริ่มต้น…ของสิ่งใหม่
บางสิ่งที่…

…น่าทึ่งอย่างยิ่ง

เรื่องเริ่มขึ้นในช่วงเวลาก่อนหน้าเหตุการณ์ในปัจจุบันเล็กน้อย
ในสถานที่ซึ่งอยู่ไกลเกินกว่าร่างเนื้อของมนุษย์จะมาถึงได้

“ผมชื่อเคิร์ธ แว็กเนอร์”
“และนี่คือเรื่องราวของการร่วงลงจากสวรรค์ของผม”

Fraulein : ข้าอยู่ที่นี่มาพันปีแล้วแต่มันก็ทำให้ข้าทึ่งจนลืมหายใจได้เสมอ

Fraulein : หรืออย่างน้อยมันก็คงจะเป็นอย่างนั้นถ้าข้ายังหายใจอยู่น่ะนะ เชื่อไหมว่าทิวทัศน์มันจะยิ่งสวยงามกว่านี้อีกหากว่าท่านเดินเข้าไปในแผ่นดินให้ลึกกว่านี้น่ะ

Nightcrawler : ใช่ ผมก็ได้ยินมาแบบนั้นเหมือนกัน

Fraulein : ท่านเคยได้ยินงั้นหรือ? ท่านไม่เคยเข้าไปเลยงั้นหรือ?

Nightcrawler : ผม…ชอบที่นี่น่ะ

Fraulein : ท่านชอบที่จะนั่งอยู่ที่สุดขอบของสรวงสวรรค์และมองไปยังความเวิ้งว้างงั้นหรือ? ท่านคงจะใช้ชีวิตที่มีสีสันมากนะสหาย หากว่ามันมีค่ามากพอที่จะคิดถึงมันในสถานที่เช่นนี้น่ะ

Nightcrawler : ในชีวิตของผม ผมเป็น…หลายๆอย่าง แต่เหนืออื่นใด ผมเป็นผู้เชื่อมั่นในศาสนา เป็นผู้มีศรัทธาแรงกล้า

Nightcrawler : สถานที่นี้…เป็นเหมือนที่ผมจินตนาการไว้ว่ามันจะเป็นทุกอย่าง นี่คือที่ซึ่งผมสมควรที่จะอยู่ไปชั่วนิรันดร์ ผมรู้ดี แต่กระนั้น…

Fraulein : แต่กระนั้นท่านก็อยู่ที่นี่ นั่งหันหลังให้กับแดนสวรรค์…รู้สึกว่าชีวิตเก่าของท่านยังมีบทสุดท้ายที่ยังรอการเขียนลงไปอยู่

Nightcrawler : ใช่แล้ว นั่นน่ะถูกเผง…

ตอนนั้นเอง Nightcrawler ก็สูดจมูกฟุดฟิดเหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่าง?

Fraulein : ข้าจะบอกอะไรให้นะสหายเอ๋ย นั่นคือไม่ว่าเราจะตายเมื่อไรก็ตาม มันก็มีบางอย่างที่ยังหลงเหลืออยู่ที่ยังไม่ได้ทำ ไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ข้าเกรงว่ามันคงไม่มีทางที่จะกลับไปทำสิ่งเหล่านั้นได้อีก

Nightcrawler : คุณได้กลิ่นอะไรไหม? กลิ่นมันเหมือนกับ…

Fraulein : มันถึงเวลาที่จะปล่อยวางได้แล้ว ถึงเวลาที่ท่านจะสนุกกับรางวัลชั่วนิรันดร์ของท่านและเลิกนั่งรอ…

ทันใดนั้น Nightcrawler ก็หายวับไป?!

อึดใจต่อมาก็มีปีศาจหลายตัวโผล่ออกมาจากราวป่าและเข้าจู่โจม Fraulein!

แต่ก่อนที่พวกมันจะทันได้ทำอะไร Nightcrawler ก็โผล่มาซัดพวกมัน

Nightcrawler : สวัสดีคนแปลกหน้าทั้งหลาย! พวกนายไม่รู้หรอกว่ามันยากขนาดไหนที่จะหาคู่ซ้อมเหมาะๆในที่ๆมีแต่สันติสุขและความปรองดองเช่นนี้น่ะ

Nightcrawler : เพราะงั้นอย่าได้ออมมือเลยนะสหายทั้งหลาย

Nightcrawler : ฉันมีสนิมที่ต้องขัดออกอยู่เพียบเลย

Nightcrawler : และดูซิว่าเรามีอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย?

Nightcrawler : พวกนายเอาดาบมาให้ฉันเสียด้วย ช่างใจดีจริงๆ ก็หวังว่าฉันยังไม่ลืมวิธีใช้พวกมันนะ

Nightcrawler : แต่ฉันก็คงต้องขอบอกว่าแม้ฉันจะขอบใจในความใจดีของพวกนายนะ ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย แต่บางอย่างบอกฉันว่าพวกนายไม่ได้มาแค่เพื่อแก้เบื่อให้ฉันแน่…

Nightcrawler : ดังนั้น ในแนะนำว่าในขณะที่เรายังพูดจากันดีๆได้อยู่นี้…

ว่าแล้ว Nightcrawler ก็ใช้พลังเคลื่อนย้ายของเขาบวกกับวิชาสามดาบจัดการพวกปีศาจจนเหลือแค่เจ้าอ้วนตาถลนเพียงตัวเดียว

Nightcrawler : บอกมาซิว่าไอ้การบุกรุกสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกแกนี่มันหมายความว่ายังไง บอกมาเดี๋ยวนี้เลย

Fraulein : โอ้ยอดเยี่ยมจริงๆ ข้าไม่ได้เห็นอะไรน่าตื่นเต้นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนที่แฮรี่ ฮูดินี่กับอับราฮัม ลินคอล์นแข่งกันว่าใครจะกินแอ็ปเปิ้ลป่าได้มากกว่ากันเลยนะเนี่ย

Nightcrawler : ฟรอยไลน์ที่รัก คุณช่วยไปตามเซราฟที่อยู่ใกล้ที่สุดมาพาพวกนี้ไป…
(Seraph = ฑูตสวรรค์ระดับสูง)

Nightcrawler : เดี๋ยวนะ กลิ่นนั่นอีกแล้ว กลิ่นเหมือนกับ…กำมะถัน แต่ไม่ใช่ของฉัน…คุณพระช่วย
(มีความเชื่อว่าเวลาที่ปีศาจปรากฎตัวจะมีกลิ่นกำมะถัน)

ร่างสีแดงดุจโลหิตที่เดินถือดาบออกมาจากราวป่านั้นคือผู้ที่ Nightcrawler รู้จักเป็นอย่างดีและก็ไม่อยากจะพบกันอีกเลยสักนิด…พ่อของเขาเอง! จอมอสูร Azazel!!

Azazel : หวัดดีไอ้ลูกชาย แกได้มาอยู่ในที่ดีๆเลยนะเนี่ย ฉันหวังว่าแกจะไม่ว่าอะไรหากว่าเราจะเผามันให้ราบไปเลยน่ะนะ

Nightcrawler : อาซาเซล!!

Azazel : จับวิญญาณทุกตัวที่เจอให้หมดเลยนะเด็กๆ! และให้เร็วด้วยล่ะ ฉันต้องการให้กว่าพวกฑูตสวรรค์จะรู้ว่าเรามาที่นี่เราก็เหลือแค่คราบกำมะถันให้พวกมันไว้ดูต่างหน้าแล้ว

พวกที่เหมือน Azazel ตัวจิ๋วเข้าเล่นงาน Nightcrawler แต่เขาไม่สนใจพวกมัน ที่เขาสนใจคือพ่อตัวแสบของเขาเท่านั้น!

Nightcrawler : อาซาเซล! แกกล้าดียังไง!

Azazel : ช่าย มันเป็นแผนที่กล้าเอามากๆเลยใช่ไหมล่ะ? ขอบใจที่สังเกตุเห็นนะเจ้าลูกรัก

แล้วสองพ่อลูกก็ดวลดาบและพลังเคลื่อนย้ายกันอย่างดุเดือด

Azazel : ดูแกสิ…เด็กปีศาจที่มาอยู่บนสวรรค์ ถ้าฉันไม่ขยะแขยงสุดทนล่ะก็ฉันคงจะหัวเราะขำกลิ้งไปแล้วล่ะ

Azazel : ทั้งที่แกสามารถจะมาเป็นมือขวาของฉันได้ พร้อมทั้งห้วงเวลาชั่วนิรันดร์ที่รอให้เราไปครอบครอง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่แกได้ไปจากฉันจะมีแค่พลังนิดหน่อยกับหางเท่านั้นเอง

Azazel : ไอ้นิสัยชอบต่อต้านของแกนั่นมันคือสิ่งที่มาจากแม่ของแก นังแม่มดหน้าสีฟ้ายังไงล่ะ

(แม่ของ Nightcrawler ก็คือ Mystique วายร้าย Mutant หญิงที่เป็นตัวละครที่อยู่คู่ซีรีย์ X-Men มายาวนาน ดังนั้น Nightcrawler จึงเป็นลูกครึ่งปีศาจกับ Mutant)
(Mystique เป็น 1 ใน Mutant ที่อาุวุโสที่สุดในตอนนี้ ว่ากันว่าเธออยู่มาร้อยกว่าปีแล้ว)

Nightcrawler : ไม่ว่านี่มันจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ฉันขอสาบานว่าฉันจะหยุดแก! เหมือนกับที่ฉันเคยทำมาแล้ว!

Azazel : ช่าย ฉันก็เชื่อว่าอย่างน้อยแกก็จะพยายามดูล่ะนะไอ้หนู แต่แกลืมเรื่องเล็กๆไปเรื่องหนึ่ง…

แล้วทั้งสองก็เคลื่อนย้ายต่อเนื่องจนไปสุดที่ Nightcrawler หยุดตรงชายขอบของแดนสวรรค์

Azazel : เรื่องที่ว่าแกน่ะตายไปแล้วไงล่ะ

เมื่อรู้ว่าไม่มีทางตาม Azazel ที่มีพลังเคลื่อนย้ายระยะไกลที่เหนือกว่าได้ Nightcrawler จึงได้แต่ต้องตัดใจและเดินกลับ

“ผมชื่อเคิร์ธ แว็กเนอร์”
“และนี่คือเรื่องราวของการร่วงลงจากสวรรค์ของผม”
“ถึงถ้าจะให้พูดตามสัตย์จริงแล้วนั้น ผมไม่ได้ร่วงหล่นเลยด้วยซ้ำ”
“ผมโดดลงมาเองเลยต่างหาก”

ตัดมาที่ปัจจุบัน
ที่เขต Westchester เมือง New York
โรงเรียน Jean Grey เพื่อการเรียนรู้ระดับสูง

วันนี้มีอาจารย์คนใหม่มาเข้าทำงาน
เธอชื่อ Angelica Jones หรือที่ใช้ชื่อฮีโร่ว่า Firestar

Angelica : ว้าว

“อย่าร้องว้าวสิ มีแต่พวกมือใหม่ที่ร้องว้าวกัน นี่มันก็แค่โรงเรียนเท่านั้น โรงเรียนที่มีหอคอยยักษ์ลอยอยู่”
“ทำตัวว่าเธอเหมาะสมกับที่นี่สิแองเจลิก้า ทำให้เหมือนว่าเธอไม่ได้กำลังทึ่งอยู่ เธออยากจะทำงานนี้มานานแล้วนะ เธอสมควรได้รับมัน”
“เธอเคยเป็นอเวนเจอร์มาแล้ว เอาชนะมะเร็งมาแล้ว เคยถูกฝึกโดยเอ็มม่า ฟรอสต์มาแล้วด้วย ไม่สิ เดี่ยวนะ อันสุดท้ายนั่นลืมๆไปซะดีกว่า”
“แต่ให้ตายสิ…ว้าว”

Angelica : เอ่อ สวัสดีค่ะ? มันมีกระดิ่งหรืออะไรให้ฉันกดเรียกบ้าง…

ทันใดนั้นก็มีกล้องและอาวุธสารพัดอย่างโผล่ออกมาจากประตู!

[ระบบป้องกันแดนเจอร์รูมทำงาน อย่าขยับ ทำการตรวจสอบ]

Angelica : นี่พวกเขาใช้เดนเจอร์รูมแทนกระดิ่งประตูหรือเนี่ย?

[ตรวจสอบ ยืนยันตัวตน แองเจลิก้า โจนส์ รู้จักในอีกชื่อว่า ไฟร์สตาร์]

[ขอต้อนรับสู่การเป็นเจ้าหน้าที่ฝึกสอนของโรงเรียนจีนเกรย์ คุณโจนส์]

Angelica : แหงละ และนายก็หวังว่าฉันจะเอาตัวรอดได้ ฯลฯ แน่ละว่าพวกเอ็กซ์-เม็นไม่มีทางที่จะพิลึกและอันตรายเท่าที่ฉันได้ยินมาเสมอหรอก ใช่ไหม?

(Firestar นั้นเป็นเคสที่น่าสนใจอยู่เหมือนกัน เพราะถึงเธอจะเป็น Mutant แต่เธอก็ข้องแวะกับซีรีย์ X-Men น้อยมาก เธอมักไปปรากฎตัวในซีรีย์ Spider-man, Avenger หรือ New Warriors มากกว่า)

แล้วเธอก็ได้พบกับเหล่านักเรียนและคณาจารย์สุดจ๊าปของโรงเรียนนี้…

“ใช่ ไม่แปลกเลยสักนิด…นั่นมันบรูดที่สวมแว่นหรือเปล่าน่ะ?
(Broo เป็นชาว Brood สิ่งมีชีวิตต่างดาวที่ปกติแล้วจะดุร้ายและโหดเหี้ยมมากๆ ซึ่งล่าสุดพวกนี้ก็มีส่วนใน Event Infinity เป็น 1 ในพันธมิตรที่ร่วมกับ Avengers ต่อสู้กับพวก Builder)

Wolverine : ฉันเป็นอาจารย์ใหญ่ใช่ไหมล่ะ? ถ้านานๆครั้งฉันเอาเด็กไปทัศนศึกษาไม่ได้แล้วมันจะมีความหมายอะไรล่ะ?

Storm : ทัศนศึกษามันจะต้องมีการวางแผนล่วงหน้าก่อน การที่คุณเอาเด็กทุกคนไปดูหนังกังฟูแบบมาราธอนในช่วงอาทิตย์สอบไฟนอลมันเรียกว่าโดดเรียนต่างหาก

Angelica : เอ่อ ขอโทษค่ะ สวัสดีค่ะ ฉันคือ…

Storm : อย่าเพิ่งมาขัดฉันตอนนี้นะคุณโจนส์!

Wolverine : เธอเครียดเกินไปแล้วนาโอโรโร่ บางทีเราน่าจะไปคุยกันในห้องอาบน้ำดีกว่านะ

Storm : นี่มันเพิ่งคาบสองเองนะ ฉันไปสอนวิชาจริยธรรมด้วย

Wolverine : ฉันจะข้ามช่วงอุ่นเครื่องก่อนก็ได้

Storm : ไม่ นายจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น!

Iceman : นี่วอร์เบิร์ด ฉันพูดจริงๆนะ นี่มันต้องหยุดได้แล้ว! ฉันมีแฟนแล้วนะ!

Warbird : คนที่ไม่ได้อยู่ในโรงเรียนนี้อีกแล้ว และคนที่ตอนนี้ก็เกลียดท่านแล้วด้วย

Iceman : มันไม่สำคัญหรอก! เธอจะลอบเข้ามาในห้องฉันตอนฉันนอนไม่ได้นะ!

Angelica : เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันคือ…

Warbird : ถ้างั้นท่านก็น่าจะล็อคประตูสิ

Iceman : ฉันล็อคไปแล้ว!

Warbird : ประตูที่ล็อคอยู่มันไม่เปิดเพียงแค่เพราะโดนถีบไปสองครั้งหรอกนะ

Rachel : ไปเข้าเรียนกันได้แล้ว! ไม่งั้นมันจะมีการลงโทษสำหรับการไม่เชื่อฟังแน่! และการลงโทษที่ฉันพูดถึงนั้นคือการปวดหัวจนเข่าอ่อนกันไปเลย!

Angel : ฉันว่าที่อ.เกรย์อยากจะพูดน่ะนะเด็กๆ คือพวกเราต่างก็เป็นเมล็ดพันธ์ในสวนแห่งความรักเดียวกัน และเพื่อให้มันเบ่งบานเราจะต้อง…โอ๊ย ทำไมจู่ๆสมองฉันเหมือนโดนไฟลวกล่ะเนี่ย?

เมื่อหันไปดูอีกทาง Angelica ก็เห็นสิ่งที่พิลึกขึ้นอีก

“ตัวประหลาดลอยได้สีเขียวกำลังตะโกนด่าต้นไม่อยู่ โอเค ใช่ นี่มันอาจจะค่อนข้างพิลึกอยู่สักหน่อยแล้ว”

Northstar : สำหรับคำตอบของคำถามที่เธอกำลังถามตัวเองอยู่ตอนนี้น่ะนะไฟร์สตาร์…

Northstar : คำตอบคือใช่แล้ว มันเป็นแบบนี้เสมอนั่นแหละ เธอควรจะรัดเข็มขัดเอาไว้ให้ดีๆนะ

Angelica : ใช่ เอ่อ ขอบใจนะนอร์ธสตาร์ แต่ฉันควรจะไปที่…

แค่ชั่วอึดใจทั้งครูและนักเรียนก็หายเกลี้ยง

Angelica : ฮัลโหล? มีไครอยู่ไหม? มีใครในโรงเรียนนี้ที่สามารถพูดกันตามปกติได้บ้างไหมเนี่ย?

ตอนนั้นเองก็มีเสียงคำรามอย่างโกรธจัดดังขึ้น

Beast : ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมดทุกตัวเลย!!

Angelica : ดร.แมคคอย?

Beast : ไฟร์สตาร์! ดีเลย! เธอสามารถยิงพลังคลื่นไมโครเวฟที่ร้ายแรงมากออกมาได้ใช่ไหม?

Angelica : ค่ะ ก็บางครั้ง แต่ฉันนึกว่าฉันมาที่นี่เพื่อทำการสอน…

Beast : ไม่เป็นไรหรอก ตามฉันมาแล้วกัน

Beast : ตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องความปลอดภัยเร่งด่วนอยู่น่ะนะ

[ตรวจพบสิ่งมีชีวิตหลายตัว]

Beast : เรามีหนูที่ต้องกำจัดให้สิ้นซากอยู่

ว่าแล้ว Beast ก็ยิงปืนใส่กำแพง?!

Angelica : ขอโทษนะคะดอกเตอร์ แต่เรากำลังมองหาหนูแบบไหนอยู่หรือคะ?

Beast : เจ้าพวกแบมฟ์น่ะสิ! เจ้าพวกตัวป่วนนั่นมันมาอาศัยอยู่ในโรงเรียนนี่มาตั้งแต่ตอนที่เปิดเลย พวกมันหลบซ่อนอยู่ในกำแพง ขโมยอุปกรณ์หลายต่อหลายอย่าง, ขโมยดื่มวิสกี้ของโลแกนด้วย!

Beast : ฉันยอมทนพวกมันมานานเกินไปแบบนี้ก็เพราะพวกมันดูจะไม่มีอันตรายอะไรมากมายนัก แล้วก็…ฉันว่ามันคงเพราะพวกมันทำให้ฉันนึกถึงเพื่อนเก่าของฉันน่ะนะ

Beast : แต่ครั้งนี้เจ้าพวกตัวประหลาดตัวจิ๋วนั่นมันล้ำเส้นเกินไปแล้ว!

Angelica : โอตายจริง พวกมันทำร้ายเด็กนักเรียนหรือคะ?

Beast : เปล่า มันร้ายแรงกว่านั้นอีก! พวกมันบังอาจขโมยเครื่องทำกาแฟของฉันไป!

Beast : นั่นไงล่ะ! เอเลนอร์ของป๋าอยู่นี่เอง! ป๋ามาช่วยแล้วนะที่รัก!

Beast : ส่งเธอมาซะ ไม่งั้นพวกแกโดนคลื่นไมโครเวฟเผาแน่เจ้าพวกตัวป่วนสี่ฟ้า!

ตอนนั้นเอง Angelica ก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง

Angelica : ดร.แมคคอยคะ…ฉันคิดว่าเครื่องทำกาแฟของคุณมันเป็นแค่ส่วนเล็กๆของสิ่งที่เรามาเจอเข้าแล้วนะคะ

Beast : โอ้ข้าแต่ดวงดาราช่วย ถ้าหากว่านั่นมันเป็นอะไรที่ฉันคิดอยู่ล่ะก็นะแม่หนู…

Beast : เราอาจจะสามารถไขปริศนาของเจ้าพวกแบมฟ์ได้อย่างหมดเปลือกเลยล่ะ

แล้ว Beast ก็เรียกรวมพลเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนมารวมกัน…ในชุดพร้อมรบ!

Beast : มันดูเหมือนจะเป็นประตูมิติล่ะนะ แต่มันจะเป็นประตูไปสู่อะไรหรือที่ไหนฉันก็บอกไม่ได้เหมือนกัน ไม่ต้องพูดถึงเหตุผลเลยด้วยซ้ำ

Warbird : ข้างในนี้กลิ่นเหมือนกำมะถันกับอุจจาระหนูหึ่งไปหมด เราจะฆ่าพวกมันให้หมดแล้วให้มันจบๆเรื่องกันไปเลยได้ไหม?

Angel : ฉันว่ามันกลิ่นเหมือนการผจญภัยนะ!

Iceman : พวกแบมฟ์มันอาศัยอยู่ที่นี่มาหลายเดือนแล้ว ฉันว่าถ้าพวกมันเป็นอันตรายล่ะก็เราก็คงรู้ไปนานแล้วล่ะ

Storm : ไม่ว่านี่มันจะเป็นอะไรก็ตาม มันดูอันตรายอย่างเห็นได้ชัด เราควรจะจับตาดูเจ้าพวกตัวประหลาดนี่ให้ใกล้ชิดกว่านี้ นี่มันเป็นความผิดพลาดทางการรักษาความปลอดภัยอย่างร้ายแรงเลย

Rachel : ปกติแล้วฉันจะไม่สามารถเข้าถึงจิตของพวกมันได้ แต่ตอนนี้พวกมันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง พวกมันเป็นกังวลว่าพวกมันใช้เวลามากเกินไปในการสร้างสิ่งนี พวกมัน…กลัวว่าจะสายเกินไปแล้ว

Wolverine : ฉันนึกอยู่แล้วว่าเจ้าพวกตัวป่วนนี่มันต้องฉลาดกว่าที่เห็น

Northstar : ถ้าพวกมันฉลาดขึ้นไปกว่านี้ล่ะก็เราคงต้องให้พวกมันสักตัวขึ้นเป็นอาจารย์ใหญ่แล้วล่ะ

Firestar : เอ่อ ใช่แล้ว ขอโทษนะคะ ฉันมีสอนวิชาฟิสิกส์ในอีกไม่กี่นาทีนี้น่ะค่ะ จะมีใครช่วยบอกทางไปห้องเรียนให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?

Storm : ตอนนี้ชั่วโมงเรียนทั้งหมดถูกยกเลิกไปแล้ว พวกเด็กนักเรียนถูกกักบริเวณจนกว่าเราจะสามารถวิเคราะห์เจ้าเครื่องจักรนี่ได้

Iceman : ทำตัวให้ชินกับการกักบริเวณเอาไว้เถอะไฟร์สตาร์ มันเป็นวิชายอดนิยมของเราเลยเชียวล่ะ

Iceman : แล้วก็ จะว่าไปแล้ว สวัสดีแองเจลิก้า ยินดีต้อนรับนะ

Firestar : ค่ะ ขอบคุณนะคะบ็อบบี้ คุณรู้ไหม…แบบว่า…คุณดู…

“หล่อ”

Firestar : …สบายดีนะคะ

Iceman : เอ่อ ขอบใจนะ ใช่ เธอก็ดูสบายดีเหมือนกัน ว่าแต่…เธอจะช่วยปล่อยมือฉันได้แล้วมั๊ง มันละลายแล้วนะ

Firestar : ใช่ จริงด้วยสิ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย

Warbird : ควบคุมฮอร์โมนของเจ้าไว้จะดีกว่านะแม่หนูน้อย มนุษย์น้ำแข็งเขามีคู่เรียบร้อยแล้ว

Firestar : จริงหรือคะ? ฉันนึกว่าคุณคิดดี้ ไพร์ดไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วเสียอีก?

Warbird : ข้าไม่ได้พูดถึงคิดดี้ ไพร์ด

(Kitty Pryde 1 ในผู้ร่วมก่อตั้งโรงเรียน ลาออกไปในตอนท้ายของ Event Battle of The Atom)

Storm : เฮนรี่ ในเมื่อเราไม่รู้เลยว่าถ้าเจ้าเครื่องจักรนี้ทำงานแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องการจะให้แน่ใจว่ามันจะไม่เกิดขึ้นนะ

Beast : ใจเย็นไว้ อ.ใหญ่ พวกแบมฟ์มันได้ต่อเข้ากับแบตเตอร์รี่ศูนย์กลางของเรา แต่ฉันได้ตัดพลังงานของระบบนั่นไปแล้ว เจ้าเครื่องจักรนี่ของพวกมันไม่มีพลังอย่างสิ้นเชิงแล้ว

Northstar : จริงอ่ะ?

Northstar : งั้นแล้วทำไมมันถึงยังส่องแสงอยู่ล่ะ?

ซึ่งนั่นก็ทำให้ทุกคนหันไปมอง ซึ่งก็เห็นได้ชัดว่ามันกำลังสว่างขึ้นเรื่อยๆจริงๆ

Iceman : อุ๊ยโหย

Beast : โอ้ เจ้าพวกปิศาจตัวจิ๋วหัวใสเอ๊ย

Rachel : ที่ๆพวกมันจากมา…ท้องฟ้ากำลังลุกเป็นไฟ แล้วก็มีใครบางคนที่พวกมันกลัว ใครบางคนที่…สีแดง

Firestar : เจ้าเครื่องจักรนั่นมันกำลังชาร์จพลังขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกได้

Storm : เฮนรี่!

Beast : พวกมันเดินสายพลังงานใหม่โดยวิธีการบางอย่าง ให้ตายสิ พวกมันรู้จักโรงเรียนดีกว่าฉันเสียอีก แถมฉันยังเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเองซะด้วย

Storm : ทุกคนออกไปเดี๋ยวนี้เลย! เราจะปิดตายห้องนี้!

Wolverine : เธอไปก่อนได้เลย ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น

Northstar : จู่ๆมันก็มีเจ้าพวกแบมฟ์นี่มากันเพียบเลย ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามเราก็ควรจะทำให้เร็วแล้วล่ะ

Rachel : ใครบางคนส่งพวกมันมา ส่งพวกมันมาเพื่อสร้างเจ้าสิ่งนี้

Beast : ใจเย็นไว้ ฉันสั่งตัดพลังงานของเขตเวสเชสเตอร์ทั้งหมดไปเรียบร้อยแล้ว ฉันไม่ยอมโดนดูถูกโดยเจ้าพวกที่ตัวเท่าหมาชิวาว่าพวกนี้หรอกน่า

ตอนนั้นเอง Bamf ตัวหนึ่งก็พาแท็ปเล็ตของ Beast หายวับไป

Beast : แต่ก็อย่างว่าล่ะ เคยมีคนพูดไว้ว่าขนาดมันไม่สำคัญนี่นะ

Iceman : ฉันแช่แข็งมันได้นะ ฉันควรจะแช่แข็งมันไหม? ฉันแช่แข็งมันเลยแล้วกัน

Rachel : ใครบางคนส่งพวกมันมาหาเรา ใครบางคนต้องการความช่วยเหลือจากพวกเรา

ทันใดนั้นก็มีประกายพลังงานปรากฎขึ้นมาจากประตู!

Wolverine : มันทำงานเต็มที่แล้ว ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามน่ะนะ

Wolverine : มีบางอย่าง…กำลังจะออกมาแล้ว

Storm : เตรียมพร้อมรับมือกันไว้ให้ดี!

Rachel : ใครบางคนส่งพวกมันมา…ใครบางคนที่เรารู้จัก…คุณพระช่วย คนๆนั้นคือ…

แต่ก่อนที่ใครจะทันได้ทำอะไร ฝูง Bamf สีแดงก็โผล่ออกมาจากประตู!

Iceman : สีแดงเหรอ? ที่นี้เรามีพวกสีแดงแบบดุๆแล้วหรือเนี่ย?!

Wolverine : เครื่องจักรนั่น! พวกมันพยายามจะกันพวกเราให้ห่างจาก…

พริบตานั้นเอง ประตูมิติก็ดูดพวกเขาบางคนเข้าไป?!

แล้ว Wolverine กับ Northstar ก็ไปโผล่ยังสถานที่หนึ่ง

Wolverine : นั่นมัน…แย่สุดๆเลยแฮะ

Northstar : เจ้าเครื่องจักรนั่นมันดูดเราเข้ามา เคลื่อนย้ายเรามา แต่มาที่ไหนล่ะ?

Wolverine : ดูไม่เหมือนกับเวสเชสเตอร์เลยนะเนี่ย

Wolverine : ราเชล ตอบด้วย? เธอได้ยินความคิดฉันไหม?

Northstar : ฉันไม่รู้สึกถึงการตอบรับจากราเชลเลย

Wolverine : ฉันก็เหมือนกัน ไม่มีกลิ่นของพวกคนอื่นๆเลยด้วย ไม่มีกลิ่นอะไรเลย

Northstar : ฉันจะลองไปสำรวจรอบๆนี้ ดูว่าเราจะเจออะไรบ้าง

ขณะที่ Northstar บินหายไป Wolverine ก็ยังคงสูดจมูกฟุดฟิดอยู่

Wolverine : ไม่มีกลิ่นอายของมนุษย์เลย ไม่มีเสียงแมลงร้อง ไม่เห็นกระทั่งดวงอาทิตย์ด้วยซ้ำ นี่มันที่ไหนกัน…

ตอนนั้นเอง Northstar ก็บินหลบลำแสงโจมตีกลับมา

Northstar : เจออะไรเข้าแล้ว!

ที่อยู่บนท้องฟ้าที่ลุกเป็นไฟคือเรือสีดำขนาดมหึมา!!

Azazel : จงสรรเสริญเจ้าผู้ครองสวรรค์คนใหม่! ห้วงเวลาชั่วนิรันดร์เป็นของเราแล้ว! จงวางอาวุธและมอบวิญญาณของพวกเจ้ามา! หรือจะไปยืนเคียงข้างเจ้าภูติสีฟ้าที่พวกแกรักนักรักหนาแล้วสูญสิ้นไปตลอดกาล!

Wolverine : “ภูติสีฟ้า” เหรอ…นายคงไม่คิดว่า…

โปรดติดตามตอนต่อไป