Marvel Comic : Venom 41 : Dive in to your own mind
เรื่อง : Cullen Bunn
ภาพ : Jorge Coelho
วางจำหน่าย: 18 กันยายน 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

เพื่อหาคำตอบให้กับคำถามมากมายที่ประเดประดังกันเข้ามา ทำให้ Flash Thompson ต้องไปยังสถานที่ซึ่งไม่มีใครเคยเข้าไปถึงมาก่อน…ในจิตใจของเขาเอง?!

.
.
.
Daimon : “การร่วงหล่น”

Daimon : วันซึ่งหนึ่งในบรรดาจ้าวนรกจะได้ขึ้นเป็นพญามารที่แท้จริง

Daimon : และหนึ่งในพวกเรา…ผู้ที่ถูกตีตรามาร…จะได้ขึ้นเป็นจ้าวนรกแทนที่ตำแหน่งที่ว่างลง

Daimon : เมื่อฉันได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรกนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะเชื่ออะไรดี

Daimon : ฉันอยากได้พลังนี้ไหม? อยากได้เกียรติ์นี้ไหม?

Daimon : ฉันอยากจะหนีไปด้วยความหวาดกลัว…ไปมุดหัวอยู่ใต้ผ้าห่มเหมือนเด็กเล็กๆไหม?

Daimon : ฉันอยากจะต่อต้านมันไหม?

Daimon : ความจริงก็คือ…ฉันต้องการมันทั้งหมด และมากไปกว่านั้นอีกด้วย

Daimon : ซึ่งเรื่องดีอย่างหนึ่งของการเป็นเดม่อน เฮลสตรอม “บุตรแห่งซาตาน” นั้น…

Daimon : …ก็คือการที่สามารถเลือกทุกทางได้ในเวลาเดียวกัน

และสิ่ง Daimon สร้างขึ้นมาจากการทำพิธีกรรมเวทย์มนต์ก็คือ…ตัวเขาเอง?!

Daimon : ฉันส่งพวกนั้นไปสู่โลก…เหล่าเงาของฉัน…เพื่อตรวจดูความเป็นไปได้จากทุกๆ มุมมอง

Daimon : ทั้งของฮีโร่…วายร้าย…ผู้รอบรู้…นักสอดแนม ฯลฯ

Daimon : ให้เป็นได้ทุกอย่าง…และทำได้ทุกอย่างตามที่พวกนั้นต้องการ…

Daimon : …ฉันต้องการให้พวกนั้นได้สัมผัสทุกความเป็นไปได้ของ “การร่วงหล่น” ที่จะมาถึง แต่พวก…คนอื่นๆ…ของฉันนั้นแข็งแกร่งเกินไป บางคนไม่ยอมเชื่อด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นร่างเงา ขนาดฉันเองยังบอกไม่ได้เลย…ไม่อาจจะแน่ใจได้แม้แต่น้อยนิดด้วยซ้ำ…

Daimon : ว่าตัวฉันเองเป็นร่างต้นหรือเปล่าน่ะนะ

Venom : งั้น…นายก็คือ…อะไรล่ะ…ร่างเงาของเดม่อน เฮลสตรอมงั้นหรือ?

Daimon : ก็เป็นไปได้ และถ้าใช่ก็คงเป็นของชำรุดด้วยล่ะนะ เมื่อดูว่าตัวฉันตกต่ำลงมาขนาดไหนแล้ว

Venom : แหงล่ะ การตกลงสู่จุดต่ำสุดมันก็เหมือนการโดนปลุกให้ตื่นใช่ไหมล่ะหือ?

Venom : แต่ แล้วเรื่องตรามารล่ะ? อันที่เมฟิสโต้ใส่ไว้ในตัวฉัน…นายบอกว่ามัน…

Daimon : มันไม่อยู่แล้วไงล่ะเอเจนท์เวน่อม และนายก็ควรจะเรียกว่านั่นเป็นโชคดีด้วยนะ เพราะไม่เพียงนายจะได้หลุดพ้นจากเรื่องของนรกแล้ว…แต่นายยังไม่ตกเป็นเป้าหมายของพวกที่กำลังตามล่าตรานี้ด้วยการถลกหนังออกมาด้วย

Daimon : พวก…ตัวฉัน…คนอื่นๆ บางคนถูกฆ่าไปแล้ว ดูเหมือนว่าการที่ฉันอยู่ที่นี่จะเป็นการปลอดภัยที่สุดแล้วล่ะนะ

Venom : น่าดีใจซะไม่มีนะ ที่นายห่วงแต่ตัวเองเท่านั้นแบบนี้…

Daimon : ก็มันเป็นผิวหนังของฉันนี่นะ

Venom : โดยไม่สนใจพวกคนอื่นๆที่อยู่ข้างนอกนั่น…และกำลังอยู่ในอันตรายเลยสักนิด

Venom : บางทีนายอาจจะยังไม่ได้รับรู้ว่า “จุดต่ำสุด” มันเป็นยังไงก็ได้

Venom : แต่นายกำลังดำดิ่งลงไปหามันแล้วล่ะ

ตัดมาที่ Philadelphia
ณ.คฤหาสน์ของ Lord Orge

พวกลูกสมุนกำลังเตรียมพร้อมรับการมาเยือนของ “ศัตรู”

Mania บุกมาถึงที่มั่นของ Lord Ogre แล้ว!!

Mania : ไม่มีที่ให้หนีแล้วพ่อขาใหญ่!

Lord Ogre : ไม่หรอก ไม่มีการหนีอีกแล้ว…สำหรับเราทั้งคู่นั่นแหละ

ขณะที่ Mania กระโจนเข้าใส่หมายเผด็จศึก Lord Ogre กลับคว้าคอของเด็กสาวไว้ได้อย่างง่ายๆ

Mania : อึ๊ก!

Lord Ogre : แต่ทางเลือกนี่สิ?

Lord Ogre : ใช่ เรายังมีสิ่งที่ต้องเลือก และตอนนี้ก็คือเวลาที่ต้องตัดสินใจ

Lord Ogre : อยากฆ่าฉันจะแย่แล้วล่ะสิ โดยไม่นึกถึงผลที่จะตามมาเลย ไม่แม้แต่จะคิดว่าเมื่อฉันตายไป “วัจนะ” ของฉันจะกระจายไปกับสายลม

Lord Ogre : จะมีคนมากมาย…ต้องตายไป…โดยที่สูดลมหายใจเฮือกสุดท้ายเข้าไป

Lord Ogre : ไม่อาจรู้ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ไม่อาจรู้ชื่อของผู้ที่ฆ่าพวกเขา…ผู้ที่ปลดปล่อยเมฆหมอกแห่งความตายไปปกคลุมพวกเขา และชื่อของผู้ที่กระทำสิ่งนั้น…มันจะเป็นลอร์ดออร์เกอร์? หรือจะเป็นมาเนียกันนะ?

Mania : ร…ระเบิดรึ? หรือเป็นอาวุธเคมีบางอย่าง? และ…ถ้าแกจะตาย…แกก็จะเอาคนมากมายไปกับแกด้วย? แกจะฆ่าคนทุกคน…เพียงเพราะแค่นั้นน่ะนะ?

Lord Ogre : อาเมน

Mania : งั้นดูท่าฉันจะฆ่าแกทั้งอย่างนี้ไปไม่ได้แล้วสิ?

Mania : แกรู้ตัวใช่ไหมว่านั่นเป็นการเล่นสกปรกมากเลยน่ะ? ไอ้การใช้วิธีขี้ขลาดแบบนั้น…และฉันก็ยังคงจะจัดการแกให้ได้อยู่ดี

Mania : คืองี้แน่ะ…ตัวฉันน่ะค่อนข้างจะปลอดภัยจากสารเคมีและก๊าซพิษทุกรูปแบบ นั่นทำให้ลูกไม้ของแกนั่นไม่มีความหมายกับฉัน และการฆ่าแกจะหมายถึงการทำให้คนหลายๆ คนที่ฉันไม่รู้จักต้องตาย…ฉันก็ว่าฉันรับได้อยู่นะ

Lord Ogre : อะไร…ตกลงแกบอกอะไรเรอะ?

Mania : ฉันจะบอกว่า…ฉันไม่เชื่อการบลัฟของแกไงล่ะ

แต่ก่อนที่ Mania จะทันได้ทำอะไรลงไป Venom ก็เข้ามาชาร์จแยกทั้งสองออกจากกันเสียก่อน

Lord Ogre : ท…ทนอยู่เฉยๆ ไม่ได้งั้นล่ะสินะ หือ เอเจนท์เวน่อม? อูย มาช่วยเพื่อนตัวน้อยของแกเรอะ?

Venom : ช่วยหล่อนงั้นเรอะ?

Venom : โทษทีว่ะพวก แกนี่มันโง่จริงๆ

Venom : ฉันเพิ่งจะช่วยแกจากเจ้าหล่อนต่างหาก!

Venom : เธอก่อเรื่องใหญ่มากเลยนะแม่หนูน้อย ฉันบอกเธอแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ เธอรู้ไหมว่าเธอทำอะไรอยู่?

Mania : ฉันก็กำลังจัดการงานให้เรียบร้อยไงล่ะ!

Venom : ถ้าฉันไม่ได้มาหยุดเธอไว้ทันพอดี…เธอก็คงจะทำให้ระเบิดนั้นมันทำงานไปแล้ว…และฆ่าคนอีกไม่รู้กี่คน

Mania : เจ้านั่นมันก็แค่บลัฟล่ะน่า!

Venom : เธอไม่มีวันรู้ได้นะ!

Mania : ฉันรู้ก็แล้วกันน่ะ โอเคไหม? เจ้าคนพรรค์นั้นน่ะ…มันขี้ขลาดเกิดกว่าจะเดินไปเดินมาโดยที่ติดอาวุธเคมีของจริงไว้ที่หน้าอกตัวเองอยู่แล้ว!

Venom : ก็แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะ ถ้าเธอไม่ฉลาดเท่าที่ตัวเองคิดน่ะ

ในขณะที่ทั้งสองกำลังเถียงกันอยู่ Lord Ogre ก็เริ่มลุกขึ้นมาช้าๆ…แต่ทว่า…

Venom : อย่าได้แม้แต่จะคิดเชียวล่ะ! ห้ามแกไปไหนทั้งนั้นเลย!

Venom : ถ้าแกขยับอีกสักก้าวฉันได้ปล่อยให้เจ้าหล่อนกระโจนใส่แกแน่!

แล้ว Venom ก็หันมาคุยกับ Mania ต่อ

Venom : คืองี้นะ…ฉันแค่พยายามจะดูแลเธอเท่านั้น เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง…และถ้าแค่ซิมไบโอตมันยังไม่แย่พอล่ะก็ ฉันว่ามันยังมีอย่างอื่นมากกว่านั้นด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาดุด่าเธอหรอก…

Mania : ถ้างั้นก็เลิกไปได้เลย

Mania : เพราะคุณไม่ใช่พ่อฉัน!

เมื่อได้ยินสิ่งที่เด็กสาวหลุดปากพูดออกมา มันทำให้ Venom ได้รู้ว่าการตายของพ่อยังส่งผลต่อเธอขนาดไหน

Venom : ฉัน…ฉันไม่นึกว่า

Mania : ล…ลืมที่ฉันพูดไปซะเถอะ ตกลงไหม?

Mania : มันไม่สำคัญอะไรอยู่แล้ว

Venom : ฟังฉันก่อนสิ

Venom : มันมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ เธอถูกตีตรา…และฉันคิดว่าเธออาจจะมีปีศาจสิงอยู่ในตัว…

ทันใดนั้นก็มีอีกเสียงพูดขึ้น

??? : บอกอะไรให้นะ

ที่อีกด้านหนึ่งของห้อง ปรากฎกองกำลังติดอาวุธที่นำมาโดยชายที่สวมหน้ากากรูปหัวกะโหลก

Crossbones : ทำไมแกไม่ให้ฉันจัดการเรื่องของตรามารให้แทนล่ะ?

Mania : แกเป็นใคร? เป็นลูกน้องของออร์เกอร์หรือไง? หรือแกคิดว่านี่คือโอกาสที่จะขึ้นมาแทนที่มันงั้นรึ?

Crossbones : ชื่อของฉันคือครอสโบน

Crossbones : และคนที่ฉันมีธุระด้วยก็คือเธอนั้นแหละแม่หนูน้อย

แล้ว Crossbones ก็หันไปหาชายสวมเสื้อคลุมที่ยืนอยู่ข้างๆ

Crossbones : เอาละ มาสเตอร์เมย์เฮม ทำงานได้แล้ว

ว่าแล้ว Master Mayhem ก็ร่ายเวทย์และเรียกฝูงปีศาจออกมาเล่นงานพวก Venom!!

ทั้งสองสามารถเอาตัวรอดได้ ทว่า Lord Ogre ที่บาดเจ็บอยู่ไม่โชคดีแบบนั้น

และเมื่อ Lord Ogre ตาย อุปกรณ์ที่ติดไว้ที่หน้าอกของมันก็เริ่มทำงาน…

Mania : เอ่อ…โค้ช…ฉันชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าออร์เกอร์มันบลัฟหรือเปล่าน่ะ!

Venom : เอาเป็นว่า…สู้ไปเรื่อยๆ ก่อน! เปิดทางหนีไว้!

Venom : ฉันจัดการเจ้านี่เอง!

ว่าแล้ว Venom ก็ยืดรยางค์มาหยิบเอาระเบิดเคมีออกจากศพของ Lord Ogre

“เจ้าคนในชุดคลุมนั่น…มันพ่นปีศาจออกมาจากข้างในตัวมัน”
“รูบนหน้าอกของมันนั่น…อาจจะเป็นประตูมิติที่เชื่อมต่อกับนรกก็ได้?”
“มันแค่อาจจะ”
“แต่มันก็เป็นโอกาสเดียวที่ฉันมี”
“ขอใช้ลูกขว้างวัดดวงอีกสักครั้ง”

แล้ว Venom ก็ส่งระเบิดเข้าไปในช่องที่อกของ Master Mayhem!!

Crossbones : นั่นมันเพิ่งจะยัดระเบิดเข้าไปในอกของแกเรอะ…

ชั่วอึดใจหลังจากที่ระเบิดผ่านเข้าไป Master Mayhem ก็เริ่มออกอาการแปลกๆ และบ่นพึมพำอะไรที่ไม่มีความหมายออกมา…

Venom : ยอมรับเหอะ ว่านั่นมันค่อนข้างจะเจ๋งทีเดียว

Mania : ใช่…เจ๋ง…แต่เรายังมีฝูงปีศาจให้ต้องรับมืออยู่นะ!

Mania : ถอยไป!!

ทันทีที่คำพูดสั่งออกมาจากปากของเด็กสาว เหล่าปีศาจก็หยุดโจมตีและถอยห่างออกไป

Mania : …พ-พวกมันฟังที่ฉันพูด

“ตรามาร…มันทำให้แอนดิมีอำนาจควบคุมปีศาจได้”
“นั่นมันทำให้เกมเปลี่ยนไปละ”

Venom : มีคนต้องเจอเรื่องซวยๆ แล้วสิ

ทันใดนั้นฝูงปีศาจก็ทำตามคำสั่งของ Mania และเข้าเล่นงานพวก Crossbones แทน

เปิดโอกาสให้ทั้งสองหนีไปได้

หลังจากนั้น ที่อพาร์ทเมนท์ของ Flash Thompson

Andi : เจ้านี่มันอะไรน่ะโค้ช?

Flash : ฉันเจอมันเมื่อไม่นานมานี้ จะเรียกว่าเป็น “สินสงคราม” ก็ได้มั๊ง มันมีความสามารถขุดเอาความทรงจำของคนขึ้นมาได้ ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจมันเท่าไหร่นักหรอก แต่ฉันก็ไม่เคยสนเรื่องนั้นอยู่แล้ว

Flash : ฉันจะลองใช้มันในการติดต่อกับซิมไบโอต เซลของเราผสมปนเปกันอยู่…บางทีความทรงจำของเราก็อาจจะเป็นอย่างนั้นด้วยก็ได้

Flash : และฉันอยากให้เธอเตรียมพร้อมไว้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้น ให้เธอฉีดสารในเข็มฉีดยานั่นเพื่อหยุดฉัน

Andi : นี่มัน…เหมือนจะเป็น…แผนที่บ้าที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลย

Flash : ก็เป็นไปได้ แต่ความคิดแย่ๆ มันเป็นความถนัดของฉันอยู่แล้ว

Flash : แต่ซิมไบโอตมันไม่น่าจะทำสิ่งที่มันกับเธอได้ เราสองคนจำเป็นต้องรู้ว่ามันยังมีเรื่องเซอร์ไพรส์อะไรซ่อนอยู่อีก

Andi : แล้วตรามารล่ะ? คุณคิดว่าคุณจะหาคำตอบเรื่องนั้นด้วยได้ไหม?

Flash : นั่นคือเนื้อหาของแผนนี้ล่ะ และใครจะรู้?

Flash : มันอาจจะไม่แม้แต่จะ…

Flash : ได้ผล…

แล้วก็สติของเขาก็ไปอยู่อีกที่หนึ่ง…

Flash : สวัสดี

Venom : สวัสดี?

Flash : นี่ฉันอยู่ตามลำพังหรือเปล่า?

Venom : ไม่ เจ้าไม่เคยอยู่ตามลำพัง

Venom : เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงอยู่ที่นี่?

Flash : แกรู้ไหมว่าฉันทำอะไรอยู่?

Venom : รู้

Flash : อะไรๆ มันเปลี่ยนไปมาก ฉันไม่เข้าใจว่าแกสร้าง…

Venom : สิ่งแปลกปลอมต้องถูกขจัดออกไป

Flash : แกเปลี่ยนเด็กผู้หญิงให้เป็น…

Venom : ข้าช่วยเหลือเจ้า

Flash : ฉันไม่เคยขอให้แกช่วย

Venom : เจ้าเดินไม่ได้ และข้าก็มอบขาให้กับเจ้า

Flash : แกถูกกักขัง และฉันก็ปล่อยแกให้เป็นอิสระ

Venom : ข้ามอบพลังให้กับเจ้า ในขณะที่เจ้าไร้ซึ่งกำลัง

Flash : ตรา…ตรามารนั่น…

Venom : มันไม่ใช่ของเจ้า

Flash : พวกมันต้องการฉันไม่ใช่แก

Venom : ข้าถูกตีตรา

Flash : มันอยู่บนวิญญาณของฉัน

Venom : ข้าตัดโรคร้ายนั่นทิ้งไป

Flash : แกทำอะไรลงไป?

Venom : ข้าปกป้องเจ้า ข้าปกป้องเจ้าเสมอมา

Venom : และเจ้าก็กลัวข้า…วางยาข้า…ปรารถนาจะขจัดข้าออกไป!

Venom : เจ้าทำร้ายข้า!

Venom : เว้นแต่จะถึงเวลาที่เจ้าต้องการจะใช้งานข้า!

Venom : เวน่อมนั้นแข็งแกร่ง

Flash : เวน่อมสามารถรับตรามารได้

Venom : แต่มันเป็นกลลวง

Flash : ปีศาจ…มันฝังรากลงในวิญญาณของฉัน

Venom : ตรามารนั้นช่วยควบคุมปีศาจเอาไว้…

Flash : …แต่มันก็ได้เพียงชั่วคราว

Venom : มันซึมเข้าไปในตัวตนของเจ้า

Flash : จนสุดท้ายมันก็จะกลายเป็นพวกเรา

Venom : ดังนั้นเราจึงตัดมันออกไป

Venom : ขับไล่เจ้าโรคร้ายนั่นก่อนที่จะสายเกินไป!!

Venom : กรรรรรรรร!!!!!!

ที่โลกจริง เวลาแทบจะไม่ผ่านไปเลย

เมื่อเห็นอาการของ Flash แปลกๆ Andi จึงเอื้อมมือไปจะหยิบเข็มฉีดยาตามที่ถูกสั่งไว้
แต่ Flash ก็คว้ามือของเธอไว้

Flash : ด…เดี๋ยว

Andi : คุณ…คุณยังดีอยู่หรือเปล่าน่ะ?

Flash : ฉันก็ไม่รู้ ฉันคิดว่านะ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจ

Andi : โอ…เค แล้วอย่างน้อยคุณได้คำตอบที่คุณมองหาอยู่หรือเปล่า?

Flash : ฉัน…บางทีนะ ก็ไม่เชิงหรอก

Flash : แต่ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วว่าเราต้องทำอะไรต่อไป

Flash : เราจำเป็นต้องตกลงกับจ้าวนรกอีกครั้ง

วิธีการที่ Flash คิดขึ้นมาได้คือการทำข้อตกลงกับ Mephisto อีกครั้ง?! แต่มันจะได้ผลหรือ?
โปรดติดตามตอนจบของซีรี่ส์นี้ได้ในตอนต่อไป