Saga #11

บทที่ 11 ที่คั่นหนังสือชีวิต

เรื่อง : Brian K. Vaughan
ภาพ : Fiona Staples
วางจำหน่าย: 20 มีนาคม 2013
สำนักพิมพ์ : Image Comics

   

หมายเหตุ: เรื่องนี้มีเนื้อหาและบางภาพที่ล่อแหลม เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรใช้วิจารญาณในการรับชมครับ

  

   

  

เรื่องเปิดด้วยภาพ Alana กับ Marko กำลัง ไฝว้ท่ามิชชันนารีกันอยู่!!

Alana ร้อง อิคึ คิโมจิ๊ ยาราไนก๊า มะจาเร่ อาลาเร่ อะไรก็ว่ากันป๊าย!

เสียดาย หนู Harzel ไม่ให้เอาออกอากาศครับ (ฮ่า)

   

   

“อ่ะนะ พ่อแม่หนูก็เคยเล่นจ้ำจี้กันอยู่”

(แต่คงให้ดูไม่ได้นะคะ)

   

Marko:  อ๊างงงง เมื่อแจ่มสุดติ่งไปเลยตัวเองงง!!

  

“ก็แหม่ ก็เป็นกิจกรรมที่พ่อแม่ทุกคนต้องทำ”

“เพื่อให้พวกคุณมีเป็นรูปเป็นร่างขึ้นไงคะ”

Alana:  เดี๋ยวนะ?

Alana:  เมื่อกี้ตะเองเสร็จในตัวเค้าเลยเหรอ!?

 

Marko:  ถามงี้หมายความว่าไงอ่ะ?

Marko:  ก็ตัวเองบอกเค้าให้ปล่อยในเองนิ

 

Alana:  ก็เมื่อกี้น่ะ มันเป็น นัง Alana ร่างวิตถาร พูดย่ะ!!!

Alana:  นั่นน่ะ มันเป็นนังชะนีเพี้ยนหมกมุ่นแต่เรื่องใต้สะดือ!

 

Alana:  นัง Alana ร่างวิตถาร น่ะ หมกมุ่นกับแต่หนองโพตัวเอง

Alana:  แถมยังพูดคำว่า ปีกาจู้ แบบไม่เคอะเขินด้วย!

Alana:  ยัยเพิ้งนั่นมันเชื่อถือได้ซะที่ไหน

   

 

Marko:  งั้นตัวเองจะบอกว่า ตัวเองขึ้นสวรรค์ไม่ถึงชั้นเจ็ดงั้นสิ

 

Alana:  เค้าทะลุสวรรค์เมฆแทบระเบิดเลยล่ะ Marko

Alana:  ก็แค่คิดว่าพวกเราน่าจะระวังกันให้ดีๆ น่ะ

 

Marko:  ทำไมล่ะ?

   

   

Alana:  เอิ่มมมม คงเพราะพวกเราเป็น นักโทษหนีคดี มั้งคะคุณพี่

Alana:  คงเพราะเรามีกองกำลังอย่างน้อยสองฝ่าย

Alana:  ที่อยากให้พวกเราเดินเข้าเมรุหรือไม่ก็กลายเป็นศพเน่าอนาจเป็นซากอินทรีย์มั้งคะ!?

 

Marko:  แล้วก็ต้องขอบคุณเธอนะ ที่ทำให้พวกเราเป็นอิสระในที่สุด

Marko:  แล้วอิสระมันจะไปมีประโยชน์อะไรถ้าเราไม่สามารถทำอะไรที่เราต้องการได้น่ะ

 

Alana:  อย่างแรกเลยนะคือพวกเราไม่ได้เป็นอิสระอะไรเลย

Alana:  พวกเราหลบซ่อนตัวเองอยู่แต่บนห้องใต้หลังคาบนดาว Cleave ซังกะบ๊วยนี่

 

Alana:  แล้วอีกประการนึงก็คือ เธอคิดจะเสกเด็กเข้าท้องชั้นจริงๆ เหรอ?

Alana:  เพราะชั้นไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่า มันจะเป็นไปได้ รึเปล่า!

   

  

Marko:  แล้วเธอคิดว่าไอ้เพลงรักที่เราช่วยกันบรรเลงกันเมื่อกี้ในนั้น

Marko:  มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้รึเปล่าล่ะ?

 

Marko:  ผมเข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย

Marko:  แต่จะมีอะไรที่สามารถเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพเล็กๆ ที่ใครๆ หวาดกลัวนี้

Marko:  ได้ดีไปกว่าการสร้างเด็กน้อยร่วมกันล่ะ

 

Alana:  เด็กมันก็คือ เด็ก ไม่ใช่สัญลงสัญลักษณ์อะไรหรอกย่ะ!

Alana:  เด็กมันต้องแดร๊กโจ๊กเหลว ต้องแดร๊กเปลไกว มามิโป๊กโก๊ะ โดโคโมะ!

Alana:  แล้วยังต้องแดร๊กอะไรอีกมหาศาลที่พวกเราไม่สามารถหาได้

Alana:  ถ้าเรายังอยู่ในกระต๊อบซอมซ่อแบบนี้ว้อย!

 

Marko:  อะเคร ขอพูดให้เคลียเลยนะ เอาให้เข้าใจตรงกันนะ

  

Marko:  ตัวเองบอกกับเค้าว่า

Marko:  “ปล่อยนำพุทะลวงรูสวรรค์หนูเลยคร่า”

Marko:  ช่ายป่ะ!?

   

   

Alana:  ค่า

Alana:  รู้เจ้าค่า

 

Alana:  คืองี้คือว่านะ ตอนที่เราจ้ำจี้กันน่ะ

Alana:  ภาพการสร้างรอบครัวกับเธอดูเป็นอะไรที่แจ่มแว้ว เข้าท่าที่สุดในจักรวาลเลย

Alana:  แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ไง!!

 

Alana:  จากหลายๆ สิ่งที่พวกเรามีน่ะ

Alana:  ชั้นยังไงก็ยังเป็นพวก Landfall

Alana:  เธอก็ยังเป็นพวก Wreath

Alana:  ชั้นหมายถึงถ้าเราสองคนมีลูกกัน แล้วเราจะเรียกลูกเราว่าอะไรล่ะ?

 

Marko:  เค้าอยากตั้งชื่อให้ลูกชายเค้าว่า Barr อ่ะ

   

 

Alana:  ห๊ะ ชื่อไรกันยะ

 

Alana:  ชื่อโรงแรมม่านรูดรึไงนั่น?

Alana:  ชื่ออย่างกะยี่ห้อ สบู่?

 

Marko:  คือ พ่อเค้าชื่อ Barr น่ะ

 

Alana:  โอ้ววว….ว้าวววว ชื่ออะไรเท่ห์สุดๆ เบยยยยย!!

Alana:  เค้ารักชื่อนี้มากเลยตะเองงงงง!!

“ในวินาทีนั้น”

“แม่หนูยอมใช้บุญทุกอย่างสั่งสมมา”

“อธิฐานขอให้ลูกคนแรกของทั้งคู่เป็น ลูกสาว ทีเถ้อ”

   

   

“ก็นะคะ บางความฝันมันก็เป็นจริงขึ้นมา”

  

 

  

  

“ซึ่งนั่นแปลว่า ความฝันส่วนใหญ่นั้น แปลกเพี้ยนจนน่าเอาเท้าลูบหัวซะจริง”

 

Izabel:  เจ้าหนูผีอวกาศตัวเบ้อเหิ่มนั่นยิงขี้ดำออกมาจากตาได้ด้วย!!

 

Klara:  งั้นเราก็ควรรีบไสหัวไปจากสายตามันได้แล้ว

 

Marko:  ผมก็พยายามอยู่นะแม่

Marko:  แต่ยานมันไม่ขยับเลย

 

Barr:  ที่จริง พ่อกลับรู้สึกว่า

Barr:  ยานเรากลับกำลังเดินถอยหลังด้วยนะ!

 

Izabel:  ชัดเลย เจ้าหนูนั่นกำลังดูดพวกเราเข้าไป!

   

   

Klara:  นี่ นังผีกระสือ อาวุธของยานลำนี้อนยู่ไหน

 

Izabel:  นี่มันต้นไม้นะค๊า

Izabel:  มันเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม

Izabel:  ไม่มีอาวุธหรอก

 

Marko:  ไม่เอาน่า

Marko:   บางทีเราน่าหาอะไรให้เครื่องมันทำงานได้แรงขึ้นก็ได้

 

ก่อนที่ Marko จะไป Barr จึงตัดสินใจจะบอกเรื่องโรคของเขา

 

Barr:  นี่ลูก ก่อนที่ลูกจะไป พ่อ..

Marko:   เอาไว้ก่อนนะป๋า

 

Izabel:  โอ้ เวรกรรม

   

Izabel:  ท่าทางเจ้าหนูขี้หงุดหงิดนี่ จะปล่อยขี้ดำไปยิงยานอีกลำนะ

Izabel:  ช่างน่าสงสารจริงๆ

   

 

Alana:  เดี๋ยวนะ โทษทีนะยะ

Alana:  แต่เธอกำลังพูดคนน่าสงสาร

Alana:  ที่เพิ่งจะปล่อยตอม่อมายิงใส่พงวกเราใช้ป่ะ?

 

Izabel:  มานึกๆ ดูหนูว่าพวกนั้นก็คงหนีไม่พ้นเป็นพวก Freelancer บัดซบอีกกลุ่ม

Izabel:  ที่พยายามจะมาเด็ดหัวเจ๊นั่นแหล่ะค่ะ

Izabel:  แต่เอาจริงๆ นะ มาตายในอวกาศเนี่ย หนูว่าแย่ๆ สุดๆ อ่ะ

Izabel:  หนูก็คงได้แต่หวังว่าพวกนั้นจะหนีไปได้เร็วนะ

   

ร่างของ Lying Cat ลอยล่องอยู่ในอวกาศ

 

 

 

 

The Will เห็นร่างของ Lying Cat ลอยออกไปข้างนอก

เขาเริ่มเห็ฯทีท่าไม่ดี เขาจึงตัดสินใต เอ๊ย ใจ ที่จะ

“ตั้งท่า”

 

 

 

 

จากนั้น ก็รีบกระโดดออกไปข้างนอกยาน

ทะยานสู่ห้วงอวกาศเพื่อคว้าตัวน้องแมวสุดโปรดของเขามา

 

 

 

 

  

และ The Will คว้าตัว Lying Cat ได้ในที่สุด!!

เขารีบชักอาวุธของเขาออกมา แล้วยิงไปที่ยานแล้วลากเขากลับไป

(มันจะยาวขนาดไหนฟระ!)

 

 

 

 

 

ในที่สุด The Will และ Lying Cat ก็มาถึงที่ยาน

 

จากนั้นหนู Gwendolyn ตัวต้นเหตุก็ใช้พลังเวทย์ของเธอ

 

 

“FERM!“

(ปิด)

 

 

Gwendoly ใช้พลังเวทย์คลุมช่องโหว่ในตัวยาน

ไม่ให้มีใครต้องหลุดไปเหมือน Lying Cat อีก

 

จากนั้น The Will ในสภาพอิดโรยจากอยู่ในอวกาศช่วงนึง ก็ออกคำสั่งกับยานว่า

 

 

“เดินเครื่องเต็มกำลัง”

 

 

 

  

จากนั้นยานของ The Will ก็พุ่งทะยานหนีออกไป

The Will รอดแล้ว แต่ Marko ยังงานเข้า

   

Klara:  อย่างน้อยไอ้พวกหนูผีโรคจิตพวกนั้น

Klara:  ก็ไปได้พ้นๆ หน้าซักที

 

Marko:  ยานศัตรูลำนั่น จำเป็นต้อง หนี ครับแม่

Marko:  ถ้าพวกนั้นสามารถหาทางหนีออกจากฝันร้ายนี่ได้

Marko:  พวกเราก็ต้องทำได้เหมือนกัน

 

Klara:  ไม่ใช่กับฝันร้ายนรกแตกแบบนี้หรอก

Klara:  อะไรนี่ ยานลำนี้มันขับเคลื่อนด้วยชิ้นส่วนของตัวเองเนี่ยนะ?

 

Marko:  แม่แค่ช่วยผมเร่งไฟให้ได้ก็พอน่า

Marko:  เราต้องสร้างแรงผลักให้แรงกว่านี้ ถ้าเราอยากจะ…

   

แต่ทว่า Klara รู้ดีว่าไม่มีทางที่เร่งเครื่องให้หนีไปจากเจ้าเด็กนรกได้

 

Klara:  เราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่า

Klara:  งานนี้มันไปไม่รอดหรอก

 

Klara:  ลูกต้องพาลูกสาวของลูกไปแล้วสละยานลำนี้ซะ

 

Klara ผู้สิ้นหวัง ยื่นหมวกเวทย์ช่วยวาร์ปให้แก่ Marko

   

 

Marko:  แล้วให้ผมทิ้งพวกแม่ไว้ข้างหลังเนี่ยนะ

 

Klara:  พ่อแกกับแม่น่ะ เราต่างมีชีวิตที่วิเศษมากแล้ว

Klara:  ชีวิตที่จะไม่มีความหมายเลย ถ้าไม่ลูกอยู่ด้วย

 

Klara:  แม่ขอล่ะ ใช้เจ้า Carsh Helmet (หมายทะยานฟ้า) นี่

Klara:  แล้วไปห้พ้นๆ จากที่นี่ให้มากที่สุด!

 

Marko:  ขอบคุณครับแม่

   

มือของ Marko หยิบหมวกมาแนบกับหน้าอกของเขา

เขาตัดสินทำการเสียสละสิ่งที่ทรงคุณค่าที่สุดสิ่งหนึ่งในชีวิตเขา

   

  

 

“ผมไปแน่!”

จากนั้นก็โยนหมวเข้าเตาเครื่องยนตร์!

…..ไมอ่ะ ไอ้หมวกนั่น มีมูลค่าเท่ากับบ้านเลยนะ!!

ทำเอา Klara สะดุ้งด้วยความตกใจ!

 

Klara:  นั่นลูกทำบ้าอะไรย….!!

 

Marko:  เพิ่มพลังเสริมให้ยานไงแม่

 

Marko:  ถ้าเราเผาเจ้าหมวกอิมพอร์ดนี่จนหมดล่ะก็

Marko:  เราก็จะมีพลังมากพอที่จะทะยานหนีไปได้

 

Marko:  หรือไม่ยานเราก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ซะก่อน!

   

ยานต้นไม้พุ่งยานออกไปด้วยความเร็วสูง!

 

  

  

  

เปรี๊ยะ!

  

  

 

Alana:  อ๋า…?

   

ยานเริ่มมีรอยร้าว!

   

Barr:  อะฮ้า พวกนั้นทำได้แล้ว

Barr:  ทั้ง Marko กับ Klara ช่วยให้เรากลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง

   

Izabel:  ในระดับความเร็วที่

Izabel:  เจ้าหนูนี่ไม่ได้ถูกสร้างมาให้เร็วเท่า!!

   

 

  

Barr:  เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอก

Barr:  เดี๋ยวชั้นจะช่วยประคองพวกเราไว้เอง

   

Alana:  ลุงจะประคองด้วยอะไรล่ะนั่น?

     

“เทคนิคการเย็บแบบพิเศษ“

 

 

  

 

Barr ปล่อยด้ายชนิดพิเศษของเขาคลุมยานไม่ให้แตกเป็นเสี่ยงๆ

   

Alana:  นี่ Barr ระวังนะ!

Alana:  หัวใจของคุณ…

 

Barr:  …..ยังอยู่ห้องเครื่องข้างล่างนั่น!

 

  

   

 

Barr:  ชั้นไม่เคยเป็นพ่อที่น่าภาคภูมิของเด็กคนนั้น

Barr:  ….แต่ชั้นก็รับความภักดีจากแม่ของเขา

 

Barr:  สิ่งพวกนั้นบางที.. มันก็มีคุณค่าซักอย่างกับเรา…จริงมั๊ย?

 

Izabel:  ยานเราเสถียรแล้ว

 

Izabel:  ด้ายของพ่อเฒ่าคนนั้น ใช้ได้ผลจริงๆ ด้วย

Izabel:  และ/หรืออย่างน้อย ไม่เป็นอันตรายก็เราด้วย

“พวกเราเป็นไทแล้ว”

    

      

ยานทะยานหนี เจ้าหนู Timesuck ออกไปได้ในที่สุด

 

 

 

แต่ร่างกายของ Barr นั้น….

Barr:  …..เฮือกกกก…

   

Alana:  Barr!

   

Alana รีบวิ่งไปดอาการของ Barr พร้อมอุ้มลูกของเธอไว้ในมือด้วย

 

   

 

Barr จ้องมองไปดู Harzel หลานสาวของเขา

   

Barr:  คุณพระช่วย

Barr:  เธอดูดวงตาคู่นั้นสิ

 

Barr:  ถ้าเธอมีอายุเท่าชั้น เธอจะคิดว่าเธอเห็นทุกอย่างแล้วนะ

Barr:  แต่ว่า…พอเมฆหมอก…..พัด….ไป….

   

Barr:  ………………………………..

Barr?

 

ทางด้านของ The Will บรรยากาศกำลังมาคุเล็กน้อย

      

The Will:  เป็นไง?

The Will:  เธอตายรึเปล่า?

 

Gwendolyn:  น้องแกขวัญเสียนิดหน่อย…

Gwendolyn:  แต่ชั้นว่าน้องทาสคงไม่ตายหรอก

 

The Will:  น้องเธอก็ควรจะไม่ตายหรอก

 

The Will:  เพราะถ้าน้องแกเป็นอะไร ชั้นจะให้ Lying Cat

The Will:  ทำให้สิ่งที่มันอยากทำกับเธอตอนนี้

   

 

Gwendolyn:  ถ้างั้นทำไมเฮียไม่ทำซะเลยล่ะ?

 

The Will:  ก็เพราะว่าเธอพูดถูกน่ะสิ

 

Gwendolyn:  ถูกเรื่อง….?

 

The Will:  ก็เรื่องเป้าหมายของพวกเราน่ะสิ

The Will:  แต่คงยังไล่ตามไม่ได้นะตอนนี้

The Will:  รอให้เราซ่อมเครื่องให้เรียบร้อยก่อน

The Will:  แต่อย่างน้อยตอนนี้ เราก็รู้แล้วว่าเราจะต้องหาอะไรยังไง

 

Gwendolyn:  เอ๋ เราแน่ใจแล้วเหรอ?

Gwendolyn:  ชั้นหมายถึง เจ้าหนูนี่บอกว่าได้ยินเสียงแหวนชั้น

Gwendolyn:  แต่เมื่อกี้เฮียบอกเองว่า เครื่องยนตร์เฮียจับสัญญาณอะไรไม่ได้น่ะ

   

  

  

The Will:  เครื่องพวกนั้น มันจับไม่ได้จริงๆ

The Will:  แต่ตอนที่ชั้นบินออกไปข้างนอกนั่น

The Will:  ชั้นเห็นอะไรบางอย่างเต็มตาสองข้างเลย

   

The Will:  ลักษณะเหมือนยานบินอะไรซักอย่าง

   

Gwendolyn แสยะยิ้ม เพราะเธอรู้แล้วว่าจะตามไปจัดการ แฟนเก่าเธออย่างไร

 

   

 

ทางด้านของ Marko และ Klara ต่างเดินออกมาจากห้องเครื่อง

  

Klara:  ไหงงานนี้ถึงเป็นความผิดของแม่ล่ะ?

Klara:  ลูกเป็นคนเผาตั๋วเที่ยวสุดท้ายที่จะกลับดาว Wreath ของเรา

Klara:  จนกลายเป็นขี้เถ้าเองนะ

 

Marko:  แล้วเดี๋ยวผมจะหาบ้านหลังใหม่ให้แม่กับพ่อเอง

 

Klara:  บ้านหลังใหม่!?

Klara:  นี่พ่อแกกับแม่เพิ่งจะมาถึงที่นี่

Klara:  แล้วแกจะเขวี้ยงเราสองคนเข้าปากแมวซะแล้วเรอะ?

 

Marko:  นี่แม่ครับ

Marko:  แม่ก็เห็นอยู่ว่า ตอนนี้ การอยู่กับผมเนี่ย มันไม่ปลอดภัยกับตัวแม่เลยนะ

Marko:  เราจะต้อง…..

 

   

…ทั้งต่างชะงักกับภาพที่เห็น…

 

  

 

  

   

Alana พยายามเยื้อหัวใจของ Barr อย่างสุดชีวิต

  

 

“หนูเสียใจด้วยค่ะ Marko”

  

  

  

 

ไม่นะ!

Klara รีบวิ่งไปหาร่างของ Barr คนรักของเธอ

โดยมี Izabel คอยพูดอยู่ข้างหลัง

“เธอพยายามมากๆ เลยค่ะ คุณป้า แต่ว่า..”

“คุณพ่อคุณเสียแล้ว”

คำพูดของ Alana เข้าปะทะกับความรู้สึกของ Marko

เขานึกย้อนไปยังอดีตของเขา

Marko:  Mi malamas ci tion (ผมเกลียดพ่อ!)

        

Marko:  Kaj mi malamas vin, ankaul (แล้วชั้นก็เกลียดแกด้วย Ankaul!)

 

Barr:  Ouch (โอ๊ย เจ็บจี๊ด)

Barr:  Mi iros sajnigi vi ne diris ke, pal (พ่อจะคิดซะว่า ลูกไม่ได้พูดคำนั้นนะ ไอ้เกลอน้อย)

 

 

Marko:  Mi ne povas fari ci tion! (ผมทำอย่างป๋าไม่ได้หรอก!)

Marko:  Mi ne estas sufice bona! (ผมว่าผมไม่เก่งพออ่ะ)

 

Barr:  Marko auskultu tre atente (นี่ Marko ลูกฟังให้ดีนะ)

Barr:  Vi devas esti kuraga antau ol vi povos esti bona (ลูกต้องเชื่อมั่นในตัวเองก่อนว่าลูกก็มีดีเหมือนกัน)

 

Marko:  ………………..

Marko:  Bone sed mi nur provas unu pli tempo…(งั้น ลองอีกซักทีก็คงไม่เป็นไรมั้ง)

 

Barr:  Tiu estas mia knabo! (นี่แหล่ะลูกป๋าล่ะ!)

   

 

Marko:  Iru (ไป)……..rapida (ให้เร็ว)……

Marko:  SALTI! (กระโดดเลย!)

 

Marko:  Mi faras tion (ผมทำได้แล้ว!)

Marko:  Patro, mi faras…(คุณพ่อครับ ผมทำ…)

 

เมื่อ Marko นึกถึงอดีตที่งดงามของเขา เขาได้แต่นิ่งเงียบ

 

Alana เดินเข้ามาหา Marko

 

Alana:  นี่ Marko ชั้น

Marko:  ขอพวกเราอยู่กันตามลำพังได้มั๊ย?

 

Alana:  Marko?

Izabel:  อย่าค่ะ

 

Izabel:  เวลาอย่างนี้

Izabel:  เขาคงอยากจะอยู่กับคนของเขาเท่านั้น

 

Marko ยืนอยู่เคียงข้างแม่ของเขา ที่กำลังร่ำไห้กับร่างอันไร้วิญญาณของ Barr

“ร่างของคุณปู่ถูกเผาในเช้าวันต่อมา”

“ในส่วนของช่องท้องของยานของเรา”

“ปัจจุบันชิ้นส่วนของชุดที่คุณปู่ท่านได้ทำไว้ยังอยู่กับหนู”

“หนูใช้วันวานเหล่านี้ เสมือนเป็นที่คั่นหนังสือ ก่อนก้าวไปบทต่อไป”

>>To be continued >>

เหตุเกิดที่ Quietus

ได้เวลา Prince Robot IV ออกโรง