DC Comic: Rise of The Third Army : Green Lantern Corps 15 : Fallen Star
เรื่อง : Peter J. Tomasi
ภาพ : Fernando Parasin, Scott Hanna
วางจำหน่าย: 12 ธันวาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

จากที่เคยอยู่ในจุดสูงสุด ชีวิตของ Guy Gardner กำลังตกลงสู่จุดต่ำสุด!!

.
.
.
เปิดฉากมาที่เมือง Baltimore ในรัฐ Maryland

Guy Gardner กำลังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาอย่างรวดเร็ซจนตั้งตัวไม่ทัน

Guy : ทุกอย่างมันกำลังสมบูรณ์แบบ!

Guy : ฉันเป็นแลนเทิร์น!

Guy : เป็นเจ้าหน้าที่ระดับเซนติแนล!

Guy : ทุกคนต่างก็นับถือฉัน!

Guy : ชื่อของฉันได้รับการบันทึกลงในหนังสือแห่งโออาร์ด้วยซ้ำ!

หลังจากอาละวาดพังข้าวของได้ครู่ใหญ่ Guy ก็ทรุดลงกับพื้น น้ำตาคลอเบ้า

Guy : …มันเกิดอะไรขึ้น…?

Guy : มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?!?

ครู่ใหญ่หลังจากนั้น Guy ที่ดูจะตั้งสติได้มากขึ้นก็เริ่มถอดเครื่องแบบ Green Lantern ของเขาออก ซึ่งจริงๆแล้วมันก็เริ่มที่จะสลายตัวไปอย่างช้าๆมาตั้งแต่ตอนที่เขาไม่มีแหวนพลังอยู่กับนิ้วของเขาแล้ว…

ตัดมาที่เขตอวกาศลึกลับ

Green Lantern John Stewart กำลังพบกับคนรู้จักจากอดีตของเขา Star Sapphire Fatality

John : ฟาธาลิตี้…นี่เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ?

Fatality : มันก็ไม่น่าเป็นไปได้เหมือนกัน แต่หินก้อนนี้มันเรียกฉันมาที่นี่

John : จะว่าไปแล้ว มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เสียทีเดียว…เพราะหินก้อนนี้นั้นมันมีชีวิต มันเป็นชิ้นส่วนของโมโก

Fatality : กรีนแลนเทิร์นแห่งเขตอวกาศ 2261 ที่คุณ…

John : พูดออกมาตรงๆเลยก็ได้ : ว่าฉันทำลายมัน เหมือนกับที่ฉันทำกับดาวบ้านเกิดของเธอ

(เหตุการณ์ที่ Mogo ถูกทำลายนั้นอยู่ในช่วง War of Green Lanterns)

Fatality : อย่าได้บังอาจคาดเดาสิ่งที่ฉันคิดอยู่เชียวนะจอห์น

John : เป็นคำสั่งจากลูกสาวคนโตของตระกูลผู้นำแห่งซานชิสินะ

Fatality : คุณกำลังหมายถึงผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายแห่งดาวเคราะห์ซานชิ

เมื่อต่างฝ่ายต่างรู้ตัวว่ากำลังจะหาเรื่องกันเอง ทั้งสองคนจึงเงียบกันไปครู่หนึ่งเพื่อสงบสติอารมณ์

Fatality : ฟังนะ เมื่อตอนที่เราพบกันครั้งล่าสุด เมื่อตอนที่คุณไปไว้อาลัยที่ซากที่เหลือของซานชิ ฉันบอกคุณว่าคุณควรจะพยายามให้อภัยแก่ตัวคุณเอง ฉันหมายความแบบนั้นจริงๆ

John : การให้อภัยตัวฉันเองเรื่องของซานชินั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะเลือกได้หรอกนะ ยาร่า

Fatality : ขอบใจนะที่พูดชื่อจริงของฉันออกมา….!

ทันใดนั้นชิ้นส่วนของ Mogo ก็เริ่มพุ่งออกไปพร้อมลาก Fatality ไปด้วย

John : ลืมบอกไปเลย หินก้อนนั้นมันมีภารกิจอยู่…โมโกไม่ได้เป็นเพียงกรีนแลนเทิร์นขนาดดาวเคราะห์เท่านั้น…เขาคือหัวใจของกรีนแลนเทิร์นคอร์ป และตอนนี้เขาก็กำลังพยายามจะประกอบตัวเองขึ้นมาใหม่

Fatality : หล่อนกำลังทำมากกว่านั้นอีกนะ!

John : “หล่อน” งั้นรึ?!?

Fatality : ใช่แล้ว ชิ้นส่วนที่ฉันเชื่อมต่อด้วยนี้มันกำลังสื่อสารกับฉัน…โมโกนั้นเป็นการรวมกันของหยินและหยางของจิตที่แตกต่างกัน…ภาคหนึ่งเป็นชาย และอีกภาคหนึ่งเป็นหญิง

Fatality : ต่างฝ่ายต่างก็ต้องการจะกลับมารวมกับคู่รักของมันแต่ว่า…

John : แต่อะไร?

Fatality : แต่พวกเขาทำไม่ได้

Fatality : ชิ้นส่วนของพวกเขากำลังได้รับความเจ็บปวด…ถูกกักขัง บางอย่างกำลังหยุดพวกเขาไม่ให้รวมกันกับแกนกลาง

John : ถ้างั้นเราก็ต้องค้นหาว่าเจ้าสิ่งนั้นที่ว่ามันคืออะไร

John : ว่าแต่ชิ้นส่วนที่เรากำลังตามอยู่นี่มันกำลังมุ่งไปหาแกนกลางหรือชิ้นส่วนที่ถูกกักขังอยู่กันล่ะ?

Fatality : แกนกลางน่ะสิ

John : เธอจะสามารถใช้การเชื่อมโยงหัวใจนั้นในการค้นหาสถานที่ที่พวกนั้นโดนกักขังโดยใช้การคำนวณทิศทางตรงข้ามกับชิ้นที่กำลังดึงเราอยู่นี่ได้ไหม?

Fatality : ฉันจะลองดู

John : ดีแล้ว…เพราะโมโกต้องการความช่วยเหลือทุกอย่างที่เขาจะมีได้!

ตัดมาที่ Oa ดาวหลักของ Green Lantern Corps

Guardians : กองทัพของเรากำลังขยายออกไป…

Guardians : …อย่างรวดเร็วและกว้างไกลกว่าที่เราคาดคิดเอาไว้

Guardians : ใช่แล้ว…

แต่สิ่งที่พวก Guardians ไม่รู้ก็คือ มีใครบางคนกำลังฟังการสนทนาของพวกเขาอยู่…

Guardians : …นับว่าน่าแปลกใจอยู่เหมือนกันที่การต่อต้านมันช่างเล็กน้อยเหลือเกิน

Guardians : ตอนนี้แลนเทิร์นของอีกเขตอวกาศหนึ่งก็สิ้นไปแล้ว…

Guardians : …และเกิดใหม่เพื่อร่วมกับพวกพ้องใหม่ของเขา

Guardians : อีกไม่ช้ากองทัพที่สามก็จะแปรสภาพแลนเทิร์นที่ประจำหน้าที่อยู่ในเขตอวกาศมากพอ…

Guardians : …ที่จะเข้าโจมตีองค์กรนี้โดยตรง…

ทันใดนั้น Ganthet ก็สังเกตุถึงอะไรบางอย่าง…เป็นเครื่องจักรที่เล็กเท่าปลายเข็มหมุด?!

Salaak : บ้าเอ๊ย!

แต่ก่อนที่ Salaak จะทันได้หนี พวก Guardians ก็ตามมาถึงห้องทำงานของเขาแล้ว

Ganthet : ฉลาดเอาเรื่องนี่นะซาลาค ใช้กล้องขนาดจิ๋วมาสอดแนมเรา

Salaak : แต่ก็ยังฉลาดไม่พอหรอก…ท่านยังหามันเจอจนได้

Guardians : และเราก็คาดว่าเจ้าได้ค้นพบอะไรๆมาพอสมควรเลยสินะ

Ganthet : เราต่างก็ตีค่าความรู้และความสามารถของเจ้าไว้สูงมากนะซาลาค ซึ่งเจ้าก็พิสูจน์แล้วว่าเราไม่ได้มองเจ้าต่ำไปเลย

Salaak : ส่วนข้าก็ต้องยอมรับว่าข้าได้ตีค่าพวกท่านไว้สูงเกินไปมากเลย

Ganthet : มันมีข้อสงสัยอยู่ว่าเจ้าได้บอกใครเรื่องสิ่งที่เจ้าเพิ่ง…ค้นพบนี้บ้างไหม

Salaak : ข้าไม่ได้บอกใครเลย ข้ากำลังรวบรวมข้อมูลเพื่อประกาศให้ทั้งองค์กรรู้

Ganthet : เราก็อยากจะเชื่อเจ้าอยู่น่ะนะ

Salaak : ท่านจะเชื่ออะไรก็ตามใจท่านเถอะ

Ganthet : แล้วเจ้าล่ะเชื่อในอะไรกันรึซาลาค

Salaak : ข้าอยากจะเชื่อว่ามีบางอย่างกำลังควบคุมพวกท่านอยู่…บังคับให้ท่านเลือกทางเลือกที่เลวร้ายนี้ที่จะทำลายสิ่งที่ท่านใช้เวลานับพันปีสร้างมันขึ้นมา! ข้ายินดีทำทุกอย่างเพื่อปลดปล่อยท่านจากความบ้าคลั่งนี้!

Ganthet : สิ่งที่ควบคุมเรามีเพียงชะตากรรมเท่านั้นล่ะซาลาค นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของจักรวาล เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหนทางนี้

Salaak : ทำไมกันกานเธท? ทำไมท่านจึงทำแบบนี้?!

Ganthet : เพราะจิตใจอันเป็นอิสระคือศัตรูของเราน่ะสิ

Salaak : ไม่ใช่ ท่านคิดผิดแล้ว…นี่ดวงตาของท่านมืดบอดขนาดนั้นได้ยังไง?!? จิตใจอันเป็นอิสระก็คือการมีชีวิต…หากปราศจากมันจักรวาลนี้ก็ไม่ต่างจากความว่างเปล่า

Ganthet : หากมีมันอยู่จักรวาลนี้ก็จะพินาศ

Ganthet : ความสามารถที่จะปฏิบัติและเลือกตามอิสระและเป็นปัจเจกนั้นมันมีแต่จะสร้างความวุ่นวายและไม่สงบขึ้น ความเป็นอิสระนั้นมันคือเนื้อร้ายที่จะต้องตัดออกไปหากต้องการให้จักรวาลอยู่รอด

แล้วพวก Guardians ก็พา Salakk มาขังไว้ที่หอประชุม

Salaak : ข้ารู้สึกอับอายเหลือเกินที่ข้าเชื่อถือพวกท่านและเข้าข้างพวกท่านในตอนที่เหล่าผู้มีความคิดอิสระในองค์กรของเราตั้งคำถามต่อท่าน

Ganthet : จริงๆแล้วด้วยความเคร่งครัดในระเบียบและการรักษากฎเกณฑ์ของเจ้า พวกเราคิดว่าเจ้าควรจะเป็นผู้ที่รับรู้ถึงความวิเศษของระเบียบใหม่ที่เรากำลังสร้างขึ้นมากกว่าใครเสียอีกนะ

Salaak : พวกท่านกำลังจะทำลายล้างชีวิตนะ!

Ganthet : ผิดแล้วซาลาค…เรากำลังปกป้องมันต่างหาก

ตัดมาที่ Baltimore

พ่อและพี่ชายของ Guy กำลังดูทีวีพร้อมทานอาหารค่ำกันอยู่ ในตอนที่ Guy โทรศัพท์มาถามความเรียบร้อย

(ซึ่งจริงๆแล้วเจ้าตัวก็ยืนอยู่หน้าบ้านนั่นแหละ)

จากตอนที่แล้วที่ Guy ส่งครอบครัวของเขาไปหลบภัยที่ Watch Tower ฐานทัพของ Justice League ซึ่งหลังจากผ่านไป 1 วันโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น พวกเขาจึงขอกลับบ้าน

โดยระหว่างที่เขาคุยกับพี่ชาย พ่อของเขาที่ไม่ถูกกับเขาก็พูดจากวนประสาทเขาตลอด

แต่ Guy ก็ดูจะโล่งใจที่ไม่มีอันตรายเกิดขึ้นกับครอบครัวของเขา

เมื่อหมดธุระแล้ว Guy ที่ไม่ต้องการจะพบกับครอบครัวของเขาซึ่งหน้าก็ขี่มอเตอร์ไซด์จากไป

“ฉันไม่ต้องการตราตำรวจ”
“ฉันไม่ต้องการปืน”
“ฉันไม่ต้องการแหวนพลัง”
“ฉันได้ปกป้องและช่วยเหลือคนมาแล้วนับล้าน”
“ฉันได้รับการฝึกฝนกับนักสู้และทหารที่เก่งที่สุดในจักรวาลมาแล้ว”
“ถ้าแบทแมนสามารถทำสิ่งที่เขาทำในกอธแฮมได้…”
“…ฉันก็ควรจะสามารถทำได้เหมือนกัน…”
“…ในเมืองแห่งสเน่ห์ดึงดูดแห่งนี้”

แล้ว Guy ก็เริ่มทำงานปราบปรามอาชญากรรมด้วยตัวเอง

ซึ่งการที่ใครๆก็รู้จักเขาดีนั้นมันก็ช่วยให้เขาข่มขู่พวกวายร้ายจนกลัวหัวหดได้ง่ายขึ้น

จนกระทั่งเขาได้รับข่าวลือเรื่องการซื้อขายอาวุธสงครามที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง

้เขาจึงไปที่นั่นอย่างไม่รีรอ

เขาเข้าเล่นงานพวกนั้นอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว

เขาเล่นงานพวกมันอย่างหนักราวกับต้องการจะใช้พวกมันระบายอารมณ์โกรธแค้นที่อัดอั้นอยู่ภายในใจ

แต่ทันใดนั้นเขากลับโดนตำรวจกลุ่มใหญ่ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ล้อมและจับตัวเอาไว้?!

ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือน้องสาวของเขานั่นเอง

กลับกลายเป็นว่าพวกที่เขาเพิ่งซัดเสียน่วมไปนั้นคือหน่วยตำรวจที่ปลอมตัวมาทำการล่อซื้อเพื่อจับกุมแก๊งค้าอาวุธเดียวกับที่เขากะจะมาจัดการซะงั้น

และนั่นก็ทำให้ Guy โดนข้อหาทำร้ายเจ้าพนักงานและขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจไปโดยปริยาย

บัดนี้ผู้ที่เคยจับอาชญากรร้ายมาทั่วจักรวาลก็ต้องมาถูกจับเข้าคุกเสียเอง…

ในขณะที่จักรวาลนี้กำลังตกอยู่ในภาวะคับขันสุดขีดอีกด้วย!!

โปรดติดตามตอนต่อไป