BATMAN  #7
เรื่อง : SCOTT SNYDER
ภาพ : GREG CAPULLO
วางจำหน่าย: มีนาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

บทนำสู่การเปิดฉากรัตติกาลฮูก

..

“คนโบราณเชื่อว่า คนเรามักจะเห็นภาพนิมิตก่อนสิ้นใจ”

“ไม่ใช่เพียงภาพแห่งอดีตหรือภาพของความตาย”

“หากแต่เป็นภาพตัวตนแท้จริงของตัวเอง”

 

..

“ครับพ่อ… ผมจะกลายร่างเป็นค้างคาว”

 

..

 

“คนโบราณเชื่อว่านิมิตสุดท้ายนั้นคือบทสรุปที่แท้จริงของชีวิตที่กำลังถูกเปิดเผย”

“บ้างก็ยิ่งใหญ่ บ้างก็น่าสะเทือนใจ แต่ไม่ว่าจะเป็นบทสรุปแบบใด ภาพนิมิตนั้นจะส่งให้ผู้ตายจากไปอย่างสงบ เมื่อได้เห็นสิ่งจริงแท้ที่ตัวเองเป็น”

 

“ภาพนิมิตแห่งตัวตนที่แท้จริง ที่จะปรากฏต่อหน้าพระพักตร์แห่งพระเจ้า”

 

“กลับมาสิ!”

 

..

บุคคลลึกลับคนหนึ่งกำลังปลุกอัศวินที่กำลังจะสิ้นชีพให้กลับคืนมามีชีวิตอีกครั้ง

บรู๊ซ: แกเป็นใคร!?

สาวลึกลับ: นี่ฉันเอง…

ฮาร์เปอร์ โรว์: ฉัน

บรู๊ซ: เธอเอง

ฮาร์เปอร์ โรว์: อืม โทษทีนะ… ฉันมีอุปกรณ์แค่เท่าที่เห็นน่ะ ตอนนี้เราอยู่บนรถตู้ของเจ้านายฉัน…

บรู๊ซ: ฉันเคยบอกเธอแล้ว… ว่าอย่ามายุ่งกับฉัน จำไว้ให้ดี

บรู๊ซกระชับหน้ากากให้เข้าที่ แล้วรีบแจ้นออกจากรถไป ฮาร์เปอร์มองตามพร้อมรอยยิ้มที่น่าสงสัย

 

“แต่ตามตำนาน หากคนตายปฏิเสธภาพนิมิต ปฏิเสธสัจธรรม และหวนคืนกลับสู่ความมีชีวิตได้”

“จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ขึ้นกับเขา”

 

“และเจ้า เจ้าผู้อยู่ต่อหน้าเรา จะพบความเปลี่ยนแปลงในตัวเจ้าเอง… ทันทีที่เจ้าลืมตาตื่น”

 

“ใช่แล้ว จงลืมตาให้แก่พวกเรา ฟื้นคืนเพื่อรับใช้สภา!”

“จงหวนคืนมาจากกลำน้ำลิเธ่สู่นครของเจ้า”

..

“สู่ก็อทแธม!”

 ..

“ช่าย มองดูร่างของเจ้าให้จงดี มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่เคย เจ้าได้ดื่มน้ำอมฤตลงไปแล้ว เจ้าจักไร้วันตาย”

“พวกเราสมาชิกสภาของเจ้านั้นต่างก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน เรากุมขุมพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ไว้แล้ว”

“เราเพียงกำลังซุ่มรอเวลานี้อยู่”

“ณ บัดนี้ ถึงเวลาแล้วที่เราจะจู่โจม… เพื่อชิงดินแดนของเราคืน”

 

“และเพื่อทำลายศัตรูให้แหลกราญ”

 

..

“หยุด! แกเป็นใคร” 

บรู๊ซ: ฉันเอง

อัลเฟร็ด: คุณหนูบรู๊ซ!

อัลเฟร็ด: กระผมตามไปพบหลุมกลางธารน้ำแข็ง กระผมคิดว่าคุณหนูเจาะมันขึ้นมาเอง แต่เพราะคุณหนูไม่กลับมาเสียที กระผมจึงคิดไปว่าอาจเป็นศัตรูที่เอาตัวคุณไป…

บรู๊ซ: มีคนช่วยฉันไว้น่ะ…

อัลเฟร็ดพาบรู๊ซกลับมายังถ้ำค้างคาว

 ..

“ไม่!”

 

 

บรู๊ซ: ไม่!

อัลเฟร็ด: เขาตายแล้วครับคุณหนู เราเจอร่างเขาใต้ธารน้ำแข็ง ใกล้ ๆ บริเวณที่คุณส่งสัญญาณมา

อัลเฟร็ด: กระผมจึงนำร่างของเขามาที่นี่เพื่อทำการวิเคราะห์ เดี๋ยวกระผมจะพาคุณหนูไปพักผ่อนก่อน

บรู๊ซ: ปล่อยผม

อัลเฟร็ด: แต่ – –

 

บรู๊ซ: เอาตัวมันไปขึ้นแท่นชันสูตรได้เลย

 

“จงมองดูศัตรูของเราให้ดี ดูเจ้าค้างคาวตัวนี้”

 

“จงดูมัน มันเหมือนกับเจ้า มันคืนชีพขึ้นมาจากความตาย”

“แต่ขณะที่เจ้าคืนกลับมาพร้อมอำนาจวิเศษ เจ้านี่ได้เพียงกลับมาพร้อมความเจ็บปวดและอ่อนแอ”

“เรานำอาวุธมาให้เจ้า เราสวมใส่มันให้เจ้าเพื่อส่งเจ้าสู่สนามรบ”

“ค่ำคืนนี้เราจะทำให้ศัตรูยอมศิโรราบ”

“ไม่เพียงให้มันศิโรราบ หากแต่จะกระชากเนื้อเถือหนังมัน”

 

“แทะซากมันจนถึงกระดูก”

 

ดิ๊ก: บรู๊ซ?

บรู๊ซ: ฉันสั่งอัลเฟร็ดแล้วว่า – –

ดิ๊ก: ว่าคุณต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ผมต้องลงมาหาคุณที่นี่…

 

ดิ๊ก: เหวอ บรู๊ซ พวกมันทำอะไรกับคุณกันเนี่ย?

 

บรู๊ซ: ศพแช่แข็งนั่นคือทาล็อน นักฆ่าแห่งสภาฮูก

ดิ๊ก: เขา… ตายรึยังน่ะ?

บรู๊ซ: ตายแล้ว… แต่ก็ยังไม่ตาย ในเซลล์ของเขามีสารบางอย่าง ดูเหมือนว่าสภาฮูกจะใส่มันเข้าไปเพื่อคืนชีพให้คนตาย

ดิ๊ก: ปลุกคนให้กลับมาจากความตายอ่ะนะ?

บรู๊ซ: แต่ใช้ได้เพียงกับผู้ที่ถูกเลือก

ดิ๊ก: ถูกเลือกยังไง?

บรู๊ซ: พวกสภาใช้มุกเดิมตามตำนานกรีก ที่เป็นธรรมเนียมว่า ให้ใส่เหรียญในปากคนตายเพื่อเป็นค่าผ่านทางสู่นรกภูมิ พวกคนรวยมักสร้างเหรียญพิเศษขึ้นมาใช้เรียกว่าอิเล็คตรัม ซึ่งประกอบขึ้นจากส่วนผสมของเงินและทองแดง

 

บรู๊ซ: ในร่างของหมอนี่ ฉันเจอร่องรอยของอิเล็คตรัม ไม่ใช่ในกระแสเลือด แต่อยู่ในเซลล์ร่างกาย มันเกิดจากการดูดซึมอยู่นานปีผ่านวัตถุแปลกปลอมที่ใส่แทนฟันซึ่งถูกสร้างขึ้นเป็นรูปนกฮูก… เขากลายเป็นร่างที่รอคอยการปลุกให้ตื่น

 

ดิ๊ก: สรุปก็คือ พวกมันใช้สารเคมีปลุกชีพเจ้านี่ขึ้นมารับใช้ แล้วไหงเจ้านี่ถึงมีพลังรักษาตัวเองได้ล่ะ?

 

บรู๊ซ: เมื่อสารเคมีหลอมรวมกับเซลล์สมบูรณ์แล้ว มันจะก่อกระบวนการฟื้นฟูตัวเองตลอดเวลา นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้มันไม่ตายแม้จะตกลงมาจากหอคอยตระกูลเวย์น

ดิ๊ก: แล้วคุณจัดการมันได้ยังไง?

บรู๊ซ: ความเย็นไงล่ะ สารเคมีนั่นเปลี่ยนให้ร่างกายกลายสภาพคล้ายเตาพลังงานความร้อนที่คอยฟื้นฟูเซลล์ จะปิดมันจึงต้องลดอุณหภูมิของร่างกายลง อย่างที่ฉันทำอยู่ตอนนี้

ดิ๊ก: ตั้งชื่อให้มันรึยัง?

บรู๊ซ: เรียบร้อยแล้ว หมอนี่ชื่อคอบบ์, วิลเลี่ยม คอบบ์

บรู๊ซ: เขาคือทวดของนาย

ดิ๊ก: อะไรนะ

บรู๊ซ: ฉันตรวจวิเคราะห์เรียบร้อยแล้ว

ดิ๊ก: แล้วทำไมคุณถึงเพิ่งจะมาบอกผมล่ะ?… นี่ใช่มั้ย เหตุผลที่คุณไม่ยอมให้ผมลงมาที่นี่?

บรู๊ซ: นั่นก็ส่วนหนึ่ง

ดิ๊ก: แล้วส่วนที่เหลือล่ะ คุณก็คงไม่คิดจะบอกผมอีกล่ะสิ

ดิ๊ก: รู้มั้ยบรู๊ซ ผมรู้ว่าคุณคิดว่าการที่คุณปิดบังผมจะเป็นการปกป้องผม

ดิ๊ก: แต่คุณหลอกตัวเอง พูดตรง ๆ นะ – – ยอมรับเถอะว่าคนที่คุณคิดจะปกป้องน่ะไม่ใช่ใครนอกจากตัวคุณเอง

ดิ๊ก: คุณกลัวว่าคุณจะมีอารมณ์ความรู้สึกอย่างปุถุชน!

ดิ๊ก: แต่คุณไม่รู้อะไรเลย! คุณไม่รู้ว่าตอนนี้ผมต้องรับมืออยู่กับอะไร!

ดิ๊ก: และขอบอกให้รู้ไว้เลยนะ บรู๊ซ ถ้าคุณคิดว่าการที่ผมได้รู้ว่าทวดที่ผมไม่เคยเจอหน้าเป็นอาชญากรจะทำให้ผมรู้สึกแย่ได้ล่ะก็ แปลว่าคุณยังรู้จักผมไม่พอ – –

 

ผัวะ!!

 

..

 

บรู๊ซ: เธอถูกวางตัวให้เป็นหนึ่งในนั้น ดิ๊ก

ดิ๊ก: ผมถูกเลือกให้เป็นทาล็อนอย่างนั้นเหรอ?

บรู๊ซ: ในยุคก่อนสมัยใหม่ หลายครั้งที่นักรบผู้กล้าคือนักแสดงที่ถูกกะเกณฑ์เข้าสู่สนามรบ เป็นพวกนักกายกรรม สมัยนี้พวกเขาเหล่านั้นก็คือ – –

ดิ๊ก: คือพวกคณะละครสัตว์สินะ…

บรู๊ซ: ตัวตนที่แท้จริงของทาล็อนคนนี้ยืนยันได้ ทุก ๆ ทศวรรษ คณะละครสัตว์แฮลี่จะคอยฝึกฝนเด็กให้แก่สภา และเลือกเด็กมาคนหนึ่งเพื่อเป็นทาล็อนในยุคนั้น เธอคือเป้าหมายล่าสุด แต่เมื่อพ่อแม่เธอตาย…

ดิ๊ก: คุณก็พาผมมาที่นี่ซะก่อน…

 

บรู๊ซ: รู้มั้ย ดิ๊ก บางคืนฉันเคยรู้สึกเหมือนกับว่าเมืองนี้กำลังจ้องมองฉันอยู่… เธอถามฉันว่าพวกสภาทำอะไรกับฉันใช่มั้ย? ที่พวกมันทำคือการเผยโฉมธาตุแท้แห่งเมืองนี้ให้ฉันเห็น กรุงก็อทแธมที่ฉันคิดว่ารู้จักดี เมืองของฉันเมืองนี้… มันไม่มีจริง

บรู๊ซ: พวกมันเผยให้ฉันเห็นก็อทแธมที่แท้ ก็อทแธมคือเมืองของนกฮูก… เป็นเมืองแห่งศัตรูมาโดยตลอด

บรู๊ซ: ฉันจะบอกเธอนะดิ๊ก ถ้าตอนนี้มีใครที่สามารถปกป้องฉันจากความจริงข้อนี้ได้ ฉันจะขอบคุณมาก

 

ดิ๊ก: งั้นมาฟังความจริงวันนี้จากผมบ้าง คุณอาจเห็นแล้วว่าเมืองนี้ถูกแบ่งเป็นสองฝั่ง ฝั่งของนกฮูกกับฝั่งของค้าวคาว แต่ความจริงก็คือผมไม่สนสักนิดว่าบรพพบุรุษผมเป็นใคร ไม่สนเลยว่าสภาฮูกอยากให้ผมเป็นอะไร ก็ผมไม่ทำตามเสียอย่าง เราเป็นในสิ่งที่เราเลือกเองนะบรู๊ซ ไม่ได้เป็นในสิ่งที่กาลเวลาเลือกสรรให้เราเป็น

ดิ๊ก: สภาฮูกมันก็แค่ไอ้พวกชั่วรายใหม่ ไม่ต่างจากพวกชั่วอื่น ๆ หรอก

ดิ๊ก: อาจจะจริงที่คุณพลาดไปบ้าง คุณอาจจะเสียท่าพวกมัน…

 

“แต่พวกมันไม่ใช่ก็อทแธม”

“บรู๊ซ คุณเองก็ไม่ใช่”

 

..

“มาทางนี้เลย! มาดูให้เต็มตา”

 

“ค่ำคืนนี้ เราไม่เพียงสังหารอริราชศัตรู! แต่เราจะยึดดินแดนของเราคืนมา!”

 

“คืนอาณาจักรนี้สู่การปกครองของเรา!”

 

“บิน บิน บิน บินไป! ไปชิงก็อทแธมคืนมา!”

 

..

สิ้นสุดบทนำแห่งสงครามใหญ่.. ใครจะเป็นผู้ปกครองเมืองนี้?

เปิดม่านรัตติกาลฮูก

ติดตามบทแรกแห่งรัตติการฮูกใน

Batman #8 และ Batman – The Call