BATMAN #3
เรื่อง : SCOTT SNYDER
ภาพ : GREG CAPULLO
วางจำหน่าย: 16 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics
สืบปริศนาหมายเลข 13!
..
พูดคุยกันก่อนสักนิด
เป็นที่รู้กันว่าขณะนี้ ในหัว Batman มีเหตุการณ์ครอสโอเวอร์ครั้งใหญ่ Night of the Owls ซึ่งคอมิคในเครือ Bat Family เกือบทุกเล่มต่างก็มีส่วนร่วมในเหตุการณ์นี้ (ซึ่งจะอยู่ในเล่มที่ #9) เมื่อไม่กี่วันก่อน พี่ Voeten ได้ทำสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหัว Batman #1 – #7 ไปแล้ว พร้อมกันนั้นก็ได้สปอยล์ Batman #8 ซึ่งเป็นเล่มหลักเล่มแรกของเหตุการณ์ให้ทุกท่านได้รับชมกันไปแล้ว
แต่นอกจากหัว Batman แล้ว อีกหัวเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวพันและปูเรื่องราวสู่เหตุการณ์นี้โดยตรงก็คือ Nightwing ซึ่งกระผมกำลังปั่นสปอยล์อยู่ (ฮา) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเล่ม Nightwing เกิดขึ้นคู่ไปกับเหตุการณ์ในหัวเรื่อง Batman แบบเล่มต่อเล่ม เพราะอย่างนั้น ผมจึงขออนุญาตทำสปอยล์ขยายความเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหัว Batman ช่วงเล่ม #3 – #7 เพื่อเป็นการปูเรื่องราวสู่อีเวนท์นี้อีกครั้งคู่ไปกับการสปอยล์ Nightwing ครับ
เหตุการณ์ในเล่มนี้ ยังคงดำเนินต่อเนื่องมาจาก เล่ม #1 และเล่ม #2 เมื่อบรู๊ซ เวย์นและลินคอล์น มาร์ชถูกทาล็อนนักฆ่าจากสภาฮูกลอบสังหาร ทุกท่านสามารถย้อนกลับไปอ่านเหตุการณ์ได้อีกครั้งที่ลิ้งค์ครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรับชมกันอีกครั้งนะครับ
..
กรุงก๊อทแธม, ฤดูหนาว ปี 1922
“ใครก็ได้ช่วยด้วย!”
ชายสติฟั่นเฟือนวิ่งตัดหน้ารถมาปะเข้ากับตำรวจหนุ่มผู้ปฏิบัติหน้าที่
ตำรวจ: นี่คุณ คุณวิ่งมาแบบนั้นไม่ได้นะ…
ตำรวจ2: เดี๋ยวสิ จิมมี่… แกไม่รู้จักเขาหรือ? นั่นอลัน เวย์นคนสร้างเมืองไงเล่า รีบไปหาเสื้อผ้าอุ่น ๆ มาให้เขาใส่ดีกว่า
อลัน: มันไล่ใกล้เข้ามาแล้ว!
ตำรวจ: ไม่ต้องห่วงขอรับ ไม่ทราบว่าใครไล่ตามท่านมาหรือ?
อลัน: พวกมันบินพล่านไปทุกที่ พวกคุณไม่เห็นหรือ? พวกมันกำลังไล่ล่าเราอยู่!
อลัน: พวกมันทำรัง – – ทำรังอยู่ทุกที่แม้กระทั่งในบ้านของผม! บ้านของผม! ได้โปรด!
ในขณะที่ตำรวจทั้งสองคลาดสายตาไปอลัน เวย์นก็สาบสูญไปเสียแล้ว
ตำรวจ: เขาลงไปในท่อนั่น เขาตกลงไปหรือลงไปเองกันน่ะ?
ตำรวจ2: ฉันก็ไม่รู้โว้ย
ตำรวจ: มิสเตอร์เวย์น! มิสเตอร์เวย์น! คุณอยู่ข้างล่างนั่นหรือเปล่า?
“ฉันยอมแล้ว ฉันยอมแล้ว”
“ฉันจะบอกแกว่าเขาอยู่ที่ไหน”
กรุงก็อทแธม, ปัจจุบัน
..
“บอกมา”
ลูก้า: แกว่าแกกำลังหาผู้ชายในชุดเครื่องแบบสีดำ ที่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าใช่มั้ย งั้นฉันขอบอกแกว่า… ตอนนี้ฉันเจอคนแบบที่ว่าอยู่คนหนึ่ง และมันกำลังจะกลายเป็นศพ!
ไอ้ตลกฝืดนี่ชื่อ ลูก้า โฟล์ค มันเป็นหัวหน้าสาขากลุ่มยูเครนหัวรุนแรงในก็อทแธม
พวกมันเรียกตัวเองว่า “แก๊งค์พรายกระซิบ” เป็นหนึ่งในห้ากลุ่มที่มีเอี่ยวเรื่องการขนส่งผิดกฏหมายทางรถไฟ
เมื่อสองวันก่อน นักฆ่าในชุดนกฮูกพยายามฆ่าผมขณะพบปะกับนักการเมืองท้องถิ่น
ไม่มีภาพบันทึกว่ามันเข้ามาในหอคอยเก่าตระกูลเวย์นได้อย่างไร นั่นแปลว่ามันต้องมาจากทางใต้ดินซึ่งเชื่อมต่อกับช่องลิฟต์ เจ้าพวกแก๊งค์มาเฟียที่ควบคุมทางรถไฟพวกนี้คงให้การช่วยเหลือมัน
รางรถไฟห้าสายถูกแบ่งออกไปให้แก่ห้าแก๊งค์ สายหนึ่งให้พวกยากูซ่า สายหนึ่งให้กลุ่มลา อีม… ห้าสาย ห้ากลุ่ม
ผมไปนั่งจับเข่าคุยกับอีกสี่กลุ่มแล้ว เจ้าพวกพรายกระซิบพวกนี้ถือเป็นกลุ่มที่อันตรายที่สุด
สมาชิกในกลุ่มจะถูกส่งไปฝึกฝนการต่อสู้ก่อนที่จะบรรจุเข้าประจำการ เมื่อมาอยู่ที่นี่พวกมันจะถูกจับสวมหน้ากากเหล็กซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความภักดีต่อกลุ่ม
นั่นทำให้พวกมันแข็งแกร่ง…
แบทแมนรอจังหวะที่รถไฟมาถึง โยนอะไรบางอย่างไปติดไว้บนตัวรถ
ถ้าไม่เจอแม่เหล็กแรงสูงเข้าเสียก่อน
ลูก้า: ฉันบอกแล้ว – –
บรู๊ซ: บอกทุกเรื่องที่แกรูเกี่ยวกับการลอบสังหารที่หอคอยเวย์นมาเดี๋ยวนี้
ลูก้า: ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่องไอ้นกฮูกผีนั่นเลยสักนิด ออกไปจากอุโมงค์ของฉันสักทีเถอะ
[ระบบตรวจจับเท็จ… ดำเนินการ: คำพูดของเขาเป็นความจริง]
..
เมื่อเห็นว่าคงไม่ได้เรื่องอะไร บรู๊ซก็ชิ่งออกมา
..
“บรู๊ซ เวย์น สภาแห่งฮูกขอตัดสินให้เจ้าตาย”
..
ณ ถ้ำค้างคาว บรู๊ซกำลังวิเคราะห์เสียงของนักฆ่านกเค้าแมวที่หมายสังหารเขา
อัลเฟร็ด: ขอประทานโทษนะขอรับคุณหนู เมื่อเช้านี้กระผมได้อ่านบทความเกี่ยวกับค้างคาวในหนังสือพิมพ์ ผลวิจัยบอกว่าพวกมันจะเป็นสัตว์ที่ต้องออกล่ายามค่ำคืน แต่ถึงอย่างนั้นพวกมันก็ต้องออกไปรับแสงยามเช้าบ้างเพื่อสร้างสมดุลในการบินนะขอรับคุณหนู
บรู๊ซ: ผมฟังเรื่องค้างคาวมามากพอแล้ว บอกผมเรื่องนกฮูกหน่อยสิ
บรู๊ซ: คนที่คิดจะฆ่าผมบอกว่ามัน “มีความสุขที่ได้สังหารคนตระกูลเวย์น”
อัลเฟร็ด: ไม่มีคนตระกูลเวย์นคนไหนถูกสังหารในรอบห้าสิบปีนี้… ยกเว้นก็แต่พ่อแม่ของคุณหนู
บรู๊ซ: ผมรู้เรื่องนั้น ไม่ว่าไอ้หมอนี่มันจะเป็นใคร มันพยายามจะทำให้ผมเชื่อว่ามันไม่ใช่แค่ฆาตกรดาด ๆ แต่เป็นทาล็อน
อัลเฟร็ด: ทาล็อนในตำนานสภาแห่งฮูกน่ะหรือขอรับ?
บรู๊ซ: หมอนี่พยายามบอกผมว่าสภาไม่ได้เป็นเพียงตำนาน หากแต่หน่วยงานลึกลับที่ควบคุมก็อทแธมอยู่เบื้องหลังมาตั้งแต่ยุคตั้งเมือง
บรู๊ซ: ผมเลยเดาว่า การสังหารคนตระกูลเวย์นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต เอาล่ะ ถามอีกที… คุณรู้อะไรเกี่ยวกับพวกฮูกบ้าง
อัลเฟร็ด: ก็รู้แค่เรื่องทั่ว ๆ ไปขอรับ – – พวกมันคือนักล่า เป็นเจ้าแห่งการเร้นกาย และเป็นศัตรูอันน่าสะพรึงของค้างคาว แต่กระผมมองไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวข้องกับตระกูลเวย์นตรงไหน
บรู๊ซ: ตอนนี้มีนักฆ่าหมายหัวผม คุณยังบอกว่าไม่เกี่ยวอีกหรือ อัลเฟร็ด
อัลเฟร็ด: อลัน เวย์น บรรพบุรุษของคุณในวัยชรามีอาการป่วยทางประสาท
บรู๊ซ: เรื่องนั้นผมก็รู้
“ขอรับ แต่เห็นว่าเขาหวาดกลัวนกฮูกอย่างรุนแรง”
อัลเฟร็ด: เขามีอาการระแวงสัตว์ปีก กลัวว่ามันคิดจะทำร้ายเขา ผมฟังมาจากพ่อของผมอีกต่อหนึ่งว่าคุณอลันถึงกับปิดตายหน้าต่างเพราะกลัวว่านกฮูกจะบุกเข้ามา
อัลเฟร็ด: แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะในที่สุดเขาก็เริ่มเห็นภาพหลอน – – เห็นพวกนกฮูก – – ทำรังอยู่ในบ้านของเขา ภาพวาดสุดท้ายที่เขาสั่งวาดก็มีฉากหลังเป็นคอนไม้สำหรับพวกนกนี่
บรู๊ซ: แต่การตายของเขา…
อัลเฟร็ด: ใช่แล้วขอรับ เขาจมน้ำตาย เห็นว่าตกลงไปในท่อระบายน้ำ ไม่ใช่การฆาตกรรม ไม่มีผู้ต้องสงสัย เอาล่ะครับคุณหนู ผมเตรียมชาให้นะขอรับ- –
บรู๊ซ: ไม่ต้อง ผมจะออกไปข้างนอก
อัลเฟร็ด: แต่กระผมขอแนะนำให้คุณหนูพัก แผลของคุณหนู – –
บรู๊ซ: คุณบอกเองนี่นาอัลเฟร็ด …
“… ค้างคาวควรจะออกไปรับแสงบ้าง”
ลินคอล์น: โหย บรู๊ซ คุณทำให้ผมรู้สึกแย่จริง ๆ ผมโดนจิ้มไปทีเดียว แต่คุณโดนเข้าไปตั้งสองแถมยังถูกเตะตกจากหน้าต่างอีก แต่ดูสิ ผมกลับเป็นฝ่ายที่ต้องมานอนหยอดน้ำเกลือ นี่ถ้าเราฟัดกัน ผมมีหวังเละแหง ๆ
บรู๊ซ: ผมก็ว่างั้น
ลินคอล์น: โอย แค่ก ๆ อย่าทำให้ผมฮาสิ
บรู๊ซ: ที่จริง ผมอยากจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวสักหน่อย ก่อนที่มันจะบุกมาทำร้ายเรา คุณบอกว่าเรื่องไม่ดีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นกับก็อทแธมอีกครั้ง
ลินคอล์น: ใช่
ลินคอล์น: ผมได้รับสารเตือน เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสองสัปดาห์ก่อน ผมเจอรูปปั้นนกฮูกในห้องนอนตอนที่ผมตื่น มันวางอยู่ในตู้คู่กับกองซากกระดูก
ลินคอล์น: ฉันก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อหรอกนะว่าพวกมันอยู่เบื้องหลัง แต่ฉันก็อดกลัวไม่ได้จนต้องขอช่วยเพื่อนในกรมตำรวจให้ตรวจสอบ แล้วพอฉันรู้ว่านายถูกหมายหัวเหมือนกันฉันยิ่ง – –
บรู๊ซ: มันหนีกฏหมายไม่รอดหรอก
ลินคอล์น: บรู๊ซเอ๋ย ระวังสภาฮูกเอาไว้ มันคอยใฝ่เฝ้าจ้องมอง ปองชักใยอยู่เบื้องหลัง ฝังตัวใต้เมืองใหญ่ ซุ่มดูดวงใจเจ้า เฝ้ามองเจ้า… หลับใหล หากเจ้าเพรียกชื่อมันไซร้ ทาล็อนจะไปเยี่ยม…
บรู๊ซ: ผมได้ยินเพลงโบราณนั่นมาตั้งแต่เด็กแล้ว ลินคอล์น ผมเบื่อมันจะแย่ และถ้าสภานกฮูกมีอยู่จริง…
บรู๊ซ: คุณไม่คิดหรือว่าคนใหญ่คนโตของเมืองนี้อย่างผมจะไม่รู้
ลินคอล์น: เว้นก็แต่…
บรู๊ซ: แต่อะไร?
ลินคอล์น: เว้นก็แต่พวกมันไม่อยากให้รู้กระทั่งตอนนี้ ดูเหมือนว่าโครงการปรับปรุงก็อทแธมของคุณจะทำให้คุณถูกพวกมันหมายหัว ผมเองก็เหมือนกัน
บรู๊ซ: ผมไม่เชื่อเรื่องหลอกเด็ก คุณก็ไม่ควรเชื่อนะ
ลินคอล์น: ให้ตายเหอะ ถ้าคุณกลัวว่าผมจะวางมือทางการเมืองล่ะก็ คุณหายห่วงได้เลย ก็อทแธมให้อะไรผมมากมาย ถ้าผมยอมให้พวกนกฮูกนกเหี่ยวพวกนั้นมาครองเมือง ผมก็สมควรตายแล้วล่ะ
บรู๊ซ: คุณซื้อใจผมได้แล้ว ลินคอล์น
ลินคอล์น: บรู๊ซ สถานเลี้ยงเด็กที่ผมไปอยู่หลังจากพ่อแม่ตายมีพื้นไม้เก่า ๆ ที่มักจะส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดปั่นประสาท ไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงมีเสียงที่ว่าเกิดขึ้นได้ กระทั่งวันหนึ่ง ซิสเตอร์อลิสันไปเจอต้นตอของเสียงที่มุมอาคาร
ลินคอล์น: กลายเป็นว่าที่ที่พวกเราอยู่มันกำลังจะทรุด ตึกจะถล่มเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าเธอไม่ไปเจอเข้าเสียก่อน
ลินคอล์น: ที่ผมจะบอกคือ บางทีเราอาจจะมัวแต่สนใจเรื่องหยุมหยิมจนลืมสังเกตภัยร้ายแรงที่แท้จริงไปก็ได้
บรู๊ซ: โทษทีนะลินคอล์น ผมคงต้องไปแล้ว แต่ผมสั่งให้คนของผมคอยดูแลความปลอดภัยให้คุณ คุณพักผ่อนเถอะ
ลินคอล์น: บรู๊ซ? เดี๋ยวสิ บรู๊ซ ถ้าพวกเขามาคุ้มครองผม
“แล้วใครจะคุ้มครองคุณกันล่ะ?”
เมืองเป็นศูนย์รวมแห่งไสยศาสตร์
ผู้คนมากมายทั่วสารทิศหลั่งไหลสู่เมือง พวกเขาละทิ้งไร่นาชนบทที่เคยอาศัยมาหลายรุ่นเพื่อเข้ามาเผชิญแสงสีของเมืองกรุง พวกเขาล้วนพาโชคลางแปลก ๆ ที่มีแต่เดิมมาด้วย อย่างเช่นถ้าแมวดำข้ามศพ ศพจะฟื้น หรือหากมีคนสิบสามคนมากินข้าวร่วมกัน ตอนเที่ยงคืนต้องมีใครสักคนตาย
บรรพบุรุษของผม, อลัน เวย์น เข้าใจพลังแห่งไสยศาสตร์เป็นอย่างดี เขาเป็นคนแรกที่สั่งให้ตึกในเมืองห้ามมีชั้นที่สิบสาม ว่าไปก็น่าขำ เพียงเพราะไสยศาสตร์โชคลาง เราถึงกับต้องสร้างพื้นที่เล็ก ๆ ระหว่างชั้นที่สิบสองกับสิบสี่เพื่อป้องกันอาถรรพ์เลขสิบสาม
ช่องว่างตรงนั้นถูกปิดตายจากโลกภายนอก เป็นพื้นที่ว่าง ๆ ที่ใหญ่พอสำหรับใช้เป็นที่กบดานของฆาตกรในชุดนกฮูก
เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับนกฮูกคือมันไม่เคยสร้างรังด้วยตัวเอง
แต่มันจะค้นหารังที่ถูกทิ้งร้างหรือรังของศัตรูแล้วทำการบุกยึด
มันเข้ารุกรานฐานศัตรู
แล้วสร้างรังตนเองในบ้านของพวกมัน
“บิงโก”
..
มิถุนายน, 1891
บรู๊ซ: อัลเฟร็ด
“ขอรับ”
บรู๊ซ: ตรวจสอบกองทุนในนามอลัน เวย์น
บรู๊ซ: ยังมีกองทุนอะไรที่ยังดำเนินการอยู่บ้าง?
“กองทุนอลัน เวย์นเพื่อสถาปนิกด้อยโอกาสขอรับ เป็นกองทุนที่ตั้งขึ้นเพื่อพัฒนาก็อทแธม”
บรู๊ซ: ค้นหาที่ตั้งอาคารที่กองทุนได้ก่อสร้างขึ้นในช่วงศตวรรษครึ่งที่ผ่านมานี้ที
“กระผมอัพโหลดที่อยู่ให้แล้วขอรับ”
“มีประมาณเกือบยี่สิบอาคาร อาคารเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นเรื่อย ๆ ทุก ๆ ทศวรรษตลอดร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมา”
“อาคารล่าสุดถูกสร้างเมื่อห้าปีที่แล้วนี่เองขอรับ”
..
บรู๊ซ: อัลเฟร็ด ผมอยากให้คุณตรวจสอบสุสานใต้ดินของอลัน เวย์น
“คุณหนูครับ”
บรู๊ซ: เขาพูดถูกจริง ๆ ด้วย
“กระผมไม่เข้าใจ”
บรู๊ซ: เขาพูดถูกเรื่องรังฮูก
“ทำไม่หรือขอรับคุณหนู?”
บรู๊ซ: พวกมันอยู่ในบ้านของเรา
มิถุนายน, 2006
บรู๊ซ: ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันซ่อนอยู่ใต้จมูกเรานี่เอง – –
“คุณหนู?”
..
บรู๊ซพลันสะดุดสายอะไรบางอย่าง
ตูมมมม!!!
..
..
ตอนต่อไป
เผชิญหน้าสภา!
ชอบจังเลยไขคดีปริศนาเนี่ย สนุกมาก
ขอบคุณมากครับ
แบบนี้มันหลอนดีเหมืนกันแฮะ สำหรับ Batman ที่เชื่อมั่นว่ารู้จักเมืองนี้ทุกซอกทุกมุม แล้วมารู้ว่ามีคนใช้กองทุนที่มีชื่อตระกูลเวย์นทำเรื่องขนาดนี้โดยตัวเองไม่รู้เลยสักนิดเดียว
เฮ่ย ใกล้ตัวขนาด
แล้วที่ผ่านมา ไอ้พวกนกฮูล ที่มันอยู่กับแบทแมนมาตลอดมา ทำอะไร มั่งหว่า
บรูซ ช็อคไปเลย นึกว่า ตะลุยทุกดันเจี้ยนเมืองแห่งนี้ดีอยู่แล้ว
ฮ่า ฮ่า
มันส์ ๆๆ ปริศนาเงื่อนงำ เยอะจริง ๆ